Apocalypse 14

1 Et je regardai, et je vis l'agneau debout sur le mont Sion, et avec lui cent quarante-quatre mille personnes qui avaient son nom et le nom de son Père écrits sur leurs fronts.

I zobaczyłem, a oto Baranek stał na górze Syjon, a z nim sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy mieli imię jego Ojca wypisane na czołach.

2 Et j'entendis une voix venant du ciel; c'était comme le bruit des grandes eaux et comme le bruit d'un fort coup de tonnerre; et la voix que j'entendais était aussi comme le son des harpes quand elles sont jouées par des harpistes.

I usłyszałem z nieba głos jakby głos wielu wód i jakby głos wielkiego gromu. I słyszałem głos harfiarzy grających na swoich harfach.

3 Et la voix chantait un cantique nouveau devant le trône et devant les quatre animaux, et devant les vieillards. Et personne ne pouvait apprendre ce cantique, si ce n'est les cent quarante-quatre mille rachetés de la terre.

I śpiewali jakby nową pieśń przed tronem i przed czterema stworzeniami, i przed starszymi. A nikt się tej pieśni nie mógł nauczyć oprócz stu czterdziestu czterech tysięcy, którzy zostali wykupieni z ziemi.

4 Ceux-là ne se sont point souillés avec des femmes; car ils sont vierges; ceux-là suivent l'agneau partout où il les conduit; ceux-là ont été rachetés d'entre les hommes comme des prémices consacrées

Są to ci, którzy nie skalali się z kobietami, są bowiem dziewiczy. To ci, którzy podążają za Barankiem, dokądkolwiek idzie. Oni zostali wykupieni spośród ludzi, aby byli pierwocinami dla Boga i dla Baranka;

5 à Dieu et à l'agneau; et dans leur bouche il ne s'est point trouvé de mensonge; car ils sont sans taches.

A w ich ustach nie znaleziono podstępu. Są bowiem bez skazy przed tronem Boga.

6 Et je vis un autre ange qui volait au zénith, tenant l'Évangile éternel pour l'annoncer à tous ceux qui habitaient la terre, et à toute race, tribu, langue et peuple. (aiōnios g166)

I zobaczyłem innego anioła lecącego środkiem nieba, który miał ewangelię wieczną, aby ją zwiastować mieszkańcom ziemi, wszystkim narodom, plemionom, językom i ludom; (aiōnios g166)

7 Il disait d'une voix éclatante: «Craignez Dieu, et rendez-lui gloire, car l'heure de son jugement est venue, et adorez Celui qui a fait le ciel, et la terre, et la mer, et les sources d'eaux.

Mówiącego donośnym głosem: Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, bo przyszła godzina jego sądu. Oddajcie pokłon temu, który stworzył niebo i ziemię, morze i źródła wód.

8 Et un autre ange encore, un second, le suivit, disant: «Elle est tombée, elle est tombée la grande Babylone» qui a enivré toutes les nations du vin de feu de sa fornication.»

A za nim szedł inny anioł i mówił: Upadł, upadł Babilon, wielkie miasto, bo winem gniewu swego nierządu napoiło wszystkie narody.

9 Et un autre ange encore, un troisième, le suivit, disant d'une voix éclatante: «Celui qui adorera la bête et son image, qui prendra le signe» de la bête sur son front ou sur sa main,

A po nich przyszedł trzeci anioł i donośnym głosem mówił: Jeśli ktoś odda pokłon bestii i jej wizerunkowi i przyjmie znamię na czoło lub na rękę;

10 boira du vin brûlant de Dieu, du vin pur apprêté dans la coupe de sa colère, et il sera tourmenté dans le feu et le soufre devant les saints anges et devant l'agneau;

Ten również będzie pił z wina zapalczywości Boga, nierozcieńczonego, nalanego do kielicha jego gniewu, i będzie męczony w ogniu i siarce przed świętymi aniołami i przed Barankiem.

11 et la fumée de leur tourment monte aux siècles des siècles, et ils n'ont de repos ni jour ni nuit, ceux qui adorent la bête et son image, et qui prennent sur eux le signe» de son nom! (aiōn g165)

A dym ich męki wznosi się na wieki wieków i nie zaznają odpoczynku we dnie i w nocy ci, którzy oddają pokłon bestii i jej wizerunkowi, i ten, kto przyjmuje znamię jej imienia. (aiōn g165)

12 C'est ici que se montre la patience des saints qui gardent les commandements de Dieu et la foi de Jésus!

Tu jest cierpliwość świętych, tu są ci, którzy zachowują przykazania Boga i wiarę Jezusa.

13 Et j'entendis une voix venant du ciel qui disait: «Écris: Heureux dès à présent les morts qui meurent dans le Seigneur!» —«Oui, dit l'Esprit, c'est pour qu'ils se reposent de leurs travaux; car leurs oeuvres les suivent.»

I usłyszałem głos z nieba, który mówił do mnie: Napisz: Błogosławieni [są] umarli, którzy odtąd umierają w Panu, tak, mówi Duch, aby odpoczęli od swoich prac, a ich uczynki idą za nimi.

14 Et je regardai et voici, un nuage blanc, et sur ce nuage était assis «comme un fils de l'homme» ayant sur la tête une couronne d'or et dans la main une faux aiguë.

I zobaczyłem, a oto biały obłok, a na obłoku siedział [ktoś] podobny do Syna Człowieczego, który miał na głowie złotą koronę, a w ręku ostry sierp.

15 Et un autre ange sortit du Temple criant d'une voix éclatante à celui qui était assis sur le nuage: «Lance ta faux et moissonne, car l'heure est venue de moissonner; la moisson de la terre est mûre!»

A inny anioł wyszedł ze świątyni, wołając donośnym głosem do tego, który siedział na obłoku: Zapuść swój sierp i żnij, gdyż nadeszła dla ciebie pora, abyś żął, bo dojrzało żniwo ziemi.

16 Alors celui qui était assis sur le nuage lança sa faux sur la terre, et la terre fut moissonnée.

Wtedy rzucił ten, który siedział na obłoku, swój sierp na ziemię i ziemia została zżęta.

17 Et un autre ange sortit du Temple qui est dans le ciel, tenant lui aussi, une faux aiguë.

I inny anioł wyszedł ze świątyni, która jest w niebie, mając także ostry sierp.

18 Et un autre ange sortit de l'autel, il avait pouvoir sur le feu, et il appela d'une voix éclatante celui qui tenait la faux aiguë et lui dit: «Lance ta faux aiguë et vendange les grappes de la vigne de la terre, car ses raisins sont mûrs.»

Potem od ołtarza wyszedł inny anioł, który miał władzę nad ogniem i zawołał donośnym głosem do tego, który miał ostry sierp: Zapuść swój ostry sierp i zbierz grona winorośli ziemi, bo dojrzały jej winne grona.

19 Et l'ange lança sa faux sur la terre, et il vendangea la vigne de la terre, et il jeta tout dans la grande cuve de la colère de Dieu.

I rzucił anioł swój ostry sierp na ziemię, i zebrał [grona] winorośli ziemi, i wrzucił [je] do wielkiej tłoczni gniewu Boga.

20 Et la cuve fut foulée aux pieds hors de la ville, et le sang qui sortit de la cuve monta jusqu'à la hauteur des freins des chevaux, sur un espace de seize cents stades.

I udeptano tłocznię poza miastem, a z tłoczni wypłynęła krew aż po wędzidła koni, na tysiąc sześćset stadiów.