Matthieu 21
1 Quand ils furent près de Jérusalem et furent arrivés à Bethphagé, aux environs du mont des Oliviers, Jésus envoya deux disciples,
και οτε ηγγισαν εις ιεροσολυμα και ηλθον εις βηθσφαγη προς το ορος των ελαιων τοτε ο ιησους απεστειλεν δυο μαθητας
2 en leur disant: «Allez à ce village qui est devant vous, et vous trouverez tout de suite une ânesse attachée et son ânon avec elle. Déliez-les et amenez-les-moi.
λεγων αυτοις πορευθητε εις την κωμην την απεναντι υμων και ευθεως ευρησετε ονον δεδεμενην και πωλον μετ αυτης λυσαντες αγαγετε μοι
3 Et si l'on vous dit quelque chose, vous répondrez: «Le Seigneur en a besoin»; on les enverra immédiatement.»
και εαν τις υμιν ειπη τι ερειτε οτι ο κυριος αυτων χρειαν εχει ευθεως δε αποστελλει αυτους
4 (Or, tout cela eut lieu afin que fût accomplie la parole du prophète:
τουτο δε ολον γεγονεν ινα πληρωθη το ρηθεν δια του προφητου λεγοντος
5 «Dites à la fille de Sion: Voici que ton Roi vient à toi, Plein de douceur, monté sur une ânesse Et sur un ânon, le petit d'une bête de somme.»)
ειπατε τη θυγατρι σιων ιδου ο βασιλευς σου ερχεται σοι πραυς και επιβεβηκως επι ονον και πωλον υιον υποζυγιου
6 Les disciples partirent et firent ce que Jésus leur avait ordonné.
πορευθεντες δε οι μαθηται και ποιησαντες καθως προσεταξεν αυτοις ο ιησους
7 Ils amenèrent l'ânesse et l'ânon; ils placèrent sur eux leurs manteaux et Jésus s'assit dessus.
ηγαγον την ονον και τον πωλον και επεθηκαν επανω αυτων τα ιματια αυτων και επεκαθισεν επανω αυτων
8 La plus grande partie du peuple étendait ses vêtements sur le chemin; d'autres coupaient des branches aux arbres et en jonchaient la route.
ο δε πλειστος οχλος εστρωσαν εαυτων τα ιματια εν τη οδω αλλοι δε εκοπτον κλαδους απο των δενδρων και εστρωννυον εν τη οδω
9 Et toute cette multitude, ceux qui le précédaient et ceux qui le suivaient, criait: «Hosanna pour le Fils de David! Béni soit celui qui vient au nom du Seigneur! Hosanna au plus haut des cieux!»
οι δε οχλοι οι προαγοντες και οι ακολουθουντες εκραζον λεγοντες ωσαννα τω υιω δαυιδ ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι κυριου ωσαννα εν τοις υψιστοις
10 A son entrée dans Jérusalem, la ville entière fut en émoi; on disait: «Qui est celui-ci?»
και εισελθοντος αυτου εις ιεροσολυμα εσεισθη πασα η πολις λεγουσα τις εστιν ουτος
11 et les multitudes répondaient: «C'est le prophète Jésus de Nazareth de Galilée.»
οι δε οχλοι ελεγον ουτος εστιν ιησους ο προφητης ο απο ναζαρετ της γαλιλαιας
12 Jésus entra dans le Temple, et il en chassa tous les vendeurs et tous les acheteurs; il renversa les tables des changeurs, ainsi que les sièges des marchands de colombes,
και εισηλθεν ο ιησους εις το ιερον του θεου και εξεβαλεν παντας τους πωλουντας και αγοραζοντας εν τω ιερω και τας τραπεζας των κολλυβιστων κατεστρεψεν και τας καθεδρας των πωλουντων τας περιστερας
13 et il leur dit: Il est écrit: «Ma maison s'appellera maison de prière.» «Eh bien! vous en faites une caverne de brigands.»
και λεγει αυτοις γεγραπται ο οικος μου οικος προσευχης κληθησεται υμεις δε αυτον εποιησατε σπηλαιον ληστων
14 Dans le Temple, aveugles et estropiés s'approchèrent de lui, et il les guérit.
και προσηλθον αυτω χωλοι και τυφλοι εν τω ιερω και εθεραπευσεν αυτους
15 Voyant les merveilles qu'il accomplissait et les enfants crier dans le Temple et dire: «Hosanna pour le Fils de David!» les chefs des prêtres et les Scribes furent indignés:
ιδοντες δε οι αρχιερεις και οι γραμματεις τα θαυμασια α εποιησεν και τους παιδας κραζοντας εν τω ιερω και λεγοντας ωσαννα τω υιω δαυιδ ηγανακτησαν
16 «Est-ce que tu entends ce que ceux-là crient?» lui dirent-ils. «Oui, leur répondit Jésus, n'avez-vous donc jamais lu cette parole: Dans la bouche des petits enfants et des nourrissons qu'on allaite, Tu t'es préparé des louanges.»
και ειπον αυτω ακουεις τι ουτοι λεγουσιν ο δε ιησους λεγει αυτοις ναι ουδεποτε ανεγνωτε οτι εκ στοματος νηπιων και θηλαζοντων κατηρτισω αινον
17 Puis il les quitta et sortit de la ville pour aller à Béthanie, où il passa la nuit.
και καταλιπων αυτους εξηλθεν εξω της πολεως εις βηθανιαν και ηυλισθη εκει
18 Le matin, en revenant à la ville, il eut faim,
πρωιας δε επαναγων εις την πολιν επεινασεν
19 et voyant sur le chemin un figuier isolé, il s'en approcha; mais il n'y trouva rien, il n'y avait que des feuilles. Il lui dit alors: «Que jamais fruit ne naisse de toi désormais!» (aiōn g165)
και ιδων συκην μιαν επι της οδου ηλθεν επ αυτην και ουδεν ευρεν εν αυτη ει μη φυλλα μονον και λεγει αυτη μηκετι εκ σου καρπος γενηται εις τον αιωνα και εξηρανθη παραχρημα η συκη (aiōn g165)
20 A l'instant même le figuier sécha. A cette vue, les disciples s'étonnèrent et ils dirent: «Comment ce. figuier s'est-il instantanément desséché?»
και ιδοντες οι μαθηται εθαυμασαν λεγοντες πως παραχρημα εξηρανθη η συκη
21 Jésus leur répondit par ces paroles: «En vérité, je vous le dis: si vous aviez de la foi et que vous ne doutiez point, non seulement vous feriez ce que j'ai fait à ce figuier, mais quand même vous diriez à cette montagne: Soulève-toi et jette-toi dans la mer, cela s'accomplirait.
αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν αυτοις αμην λεγω υμιν εαν εχητε πιστιν και μη διακριθητε ου μονον το της συκης ποιησετε αλλα καν τω ορει τουτω ειπητε αρθητι και βληθητι εις την θαλασσαν γενησεται
22 Tout ce que, dans la prière, vous demanderez avec foi, vous le recevrez.»
και παντα οσα εαν αιτησητε εν τη προσευχη πιστευοντες ληψεσθε
23 Quand il fut entré dans le Temple, les chefs des prêtres et les Anciens du peuple vinrent à lui, pendant qu'il enseignait, et lui dirent: «En vertu de quelle autorité fais-tu ces choses? et qui t'a donné cette autorité?»
και ελθοντι αυτω εις το ιερον προσηλθον αυτω διδασκοντι οι αρχιερεις και οι πρεσβυτεροι του λαου λεγοντες εν ποια εξουσια ταυτα ποιεις και τις σοι εδωκεν την εξουσιαν ταυτην
24 Jésus leur répondit par ces paroles: «Je vous ferai, moi aussi, une question, une seule, et si vous me répondez, je vous dirai en vertu de quelle autorité je fais ces choses.
αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν αυτοις ερωτησω υμας καγω λογον ενα ον εαν ειπητε μοι καγω υμιν ερω εν ποια εξουσια ταυτα ποιω
25 Le baptême de Jean, d'où venait-il? du ciel ou des hommes?» Or ils faisaient, à part eux, ce raisonnement:
το βαπτισμα ιωαννου ποθεν ην εξ ουρανου η εξ ανθρωπων οι δε διελογιζοντο παρ εαυτοις λεγοντες εαν ειπωμεν εξ ουρανου ερει ημιν δια τι ουν ουκ επιστευσατε αυτω
26 «Si nous répondons: du ciel, — il nous dira: Pourquoi donc ne l'avez-vous pas cru? Et si nous répondons: des hommes, — nous avons à craindre la multitude, car tous tiennent Jean pour prophète.»
εαν δε ειπωμεν εξ ανθρωπων φοβουμεθα τον οχλον παντες γαρ εχουσιν τον ιωαννην ως προφητην
27 Alors ils répondirent ainsi à Jésus: «Nous ne savons.» Et lui, il leur dit à son tour: «Je ne vous dis pas, moi non plus, en vertu de quelle autorité je fais ces choses.»
και αποκριθεντες τω ιησου ειπον ουκ οιδαμεν εφη αυτοις και αυτος ουδε εγω λεγω υμιν εν ποια εξουσια ταυτα ποιω
28 «Que pensez-vous de ceci: un homme avait deux fils. Il s'adressa au premier et lui dit: «Mon enfant, va travailler aujourd'hui à ma vigne.»
τι δε υμιν δοκει ανθρωπος ειχεν τεκνα δυο και προσελθων τω πρωτω ειπεν τεκνον υπαγε σημερον εργαζου εν τω αμπελωνι μου
29 Celui-ci répondit: «J'y vais, seigneur» — et n'y alla pas.
ο δε αποκριθεις ειπεν ου θελω υστερον δε μεταμεληθεις απηλθεν
30 Venant ensuite à un autre fils, le père lui parla de même. Celui-là répondit: «Je ne veux pas» — et plus tard, touché de repentir, il y alla.
και προσελθων τω δευτερω ειπεν ωσαυτως ο δε αποκριθεις ειπεν εγω κυριε και ουκ απηλθεν
31 Lequel des deux a fait la volonté de son père?» — «C'est le dernier» répondirent-ils. Et Jésus ajouta: «En vérité, je vous le dis, les publicains et les femmes de mauvaise vie vous précèdent dans le Royaume de Dieu.
τις εκ των δυο εποιησεν το θελημα του πατρος λεγουσιν αυτω ο πρωτος λεγει αυτοις ο ιησους αμην λεγω υμιν οτι οι τελωναι και αι πορναι προαγουσιν υμας εις την βασιλειαν του θεου
32 Jean, en effet, est venu à vous dans la voie de la justice et, vous ne l'avez pas cru. Les publicains et les femmes de mauvaise vie l'ont cru; et vous, qui avez vu cela, vous ne vous êtes pas repentis, vous n'avez pas fini par le croire.»
ηλθεν γαρ προς υμας ιωαννης εν οδω δικαιοσυνης και ουκ επιστευσατε αυτω οι δε τελωναι και αι πορναι επιστευσαν αυτω υμεις δε ιδοντες ου μετεμεληθητε υστερον του πιστευσαι αυτω
33 Écoutez une autre parabole: Il y avait un homme, un maître de maison, qui avait planté une vigne; après l'avoir entourée d'une haie, y avoir creusé une cuve et construit une tour, il la loua à des vignerons et fit une absence.
αλλην παραβολην ακουσατε ανθρωπος [τις] ην οικοδεσποτης οστις εφυτευσεν αμπελωνα και φραγμον αυτω περιεθηκεν και ωρυξεν εν αυτω ληνον και ωκοδομησεν πυργον και εξεδοτο αυτον γεωργοις και απεδημησεν
34 Lorsque vint la saison de la récolte, il envoya ses serviteurs aux vignerons pour recueillir le produit de sa vigne.
οτε δε ηγγισεν ο καιρος των καρπων απεστειλεν τους δουλους αυτου προς τους γεωργους λαβειν τους καρπους αυτου
35 Or les vignerons s'emparèrent de ces serviteurs, ils battirent celui-ci, ils tuèrent celui-là, ils en lapidèrent un troisième.
και λαβοντες οι γεωργοι τους δουλους αυτου ον μεν εδειραν ον δε απεκτειναν ον δε ελιθοβολησαν
36 Le maître alors leur en envoya d'autres, plus nombreux que les premiers; les vignerons les traitèrent de même.
παλιν απεστειλεν αλλους δουλους πλειονας των πρωτων και εποιησαν αυτοις ωσαυτως
37 Enfin, il leur envoya son fils, disant: «Ils respecteront mon fils.»
υστερον δε απεστειλεν προς αυτους τον υιον αυτου λεγων εντραπησονται τον υιον μου
38 Mais quand ils virent le fils, ils se dirent à part eux: «Celui-là, c'est l'héritier; allons! tuons-le et nous aurons son héritage!»
οι δε γεωργοι ιδοντες τον υιον ειπον εν εαυτοις ουτος εστιν ο κληρονομος δευτε αποκτεινωμεν αυτον και κατασχωμεν την κληρονομιαν αυτου
39 S'étant donc emparés de lui, ils le jetèrent hors de la vigne et le tuèrent.
και λαβοντες αυτον εξεβαλον εξω του αμπελωνος και απεκτειναν
40 Eh bien, lorsque le maître de la vigne arrivera, que fera-t-il à ces vignerons?»
οταν ουν ελθη ο κυριος του αμπελωνος τι ποιησει τοις γεωργοις εκεινοις
41 On lui répondit: « Il fera périr misérablement ces misérables et il louera la vigne à d'autres vignerons qui lui en rendront les fruits à la saison.»
λεγουσιν αυτω κακους κακως απολεσει αυτους και τον αμπελωνα εκδωσεται αλλοις γεωργοις οιτινες αποδωσουσιν αυτω τους καρπους εν τοις καιροις αυτων
42 Jésus leur dit: «Est-ce que vous n'avez jamais lu dans les Écritures: La pierre qu'ont rejetée ceux qui bâtissaient, Celle-là même est devenue la tête de l'angle; C'est l'ouvrage du Seigneur, Ouvrage admirable à nos yeux.»
λεγει αυτοις ο ιησους ουδεποτε ανεγνωτε εν ταις γραφαις λιθον ον απεδοκιμασαν οι οικοδομουντες ουτος εγενηθη εις κεφαλην γωνιας παρα κυριου εγενετο αυτη και εστιν θαυμαστη εν οφθαλμοις ημων
43 «Voilà pourquoi je vous dis que le Royaume de Dieu vous sera enlevé et qu’il sera donné à un peuple qui en produira les fruits.
δια τουτο λεγω υμιν οτι αρθησεται αφ υμων η βασιλεια του θεου και δοθησεται εθνει ποιουντι τους καρπους αυτης
44 Celui qui tombera sur cette pierre s'y brisera et celui sur qui elle tombera, elle le mettra en poussière.»
και ο πεσων επι τον λιθον τουτον συνθλασθησεται εφ ον δ αν πεση λικμησει αυτον
45 En entendant ces paraboles, les chefs des prêtres et les Pharisiens comprirent que c'était d'eux qu'il parlait.
και ακουσαντες οι αρχιερεις και οι φαρισαιοι τας παραβολας αυτου εγνωσαν οτι περι αυτων λεγει
46 Ils cherchaient bien à l'arrêter, mais ils redoutaient la multitude, parce qu'elle tenait Jésus pour prophète.
και ζητουντες αυτον κρατησαι εφοβηθησαν τους οχλους επειδη ως προφητην αυτον ειχον
