Marc 8
1 Il arriva encore une fois, vers cette époque, que la foule étant très nombreuse et n'ayant pas de quoi manger, Jésus appela les disciples et leur dit:
తదా తత్సమీపం బహవో లోకా ఆయాతా అతస్తేషాం భోజ్యద్రవ్యాభావాద్ యీశుః శిష్యానాహూయ జగాద, |
2 «J'ai compassion de cette multitude; voici déjà trois jours qu'ils ne me quittent pas et ils n'ont pas de quoi manger.
లోకనివహే మమ కృపా జాయతే తే దినత్రయం మయా సార్ద్ధం సన్తి తేషాం భోజ్యం కిమపి నాస్తి|
3 Si je les renvoie chez eux à jeun, ils tomberont en défaillance sur la route; quelques-uns d'entre eux sont venus de loin.»
తేషాం మధ్యేఽనేకే దూరాద్ ఆగతాః, అభుక్తేషు తేషు మయా స్వగృహమభిప్రహితేషు తే పథి క్లమిష్యన్తి|
4 Ses disciples lui répondirent: «Où pourrait-on, au milieu de ce désert, trouver des pains pour les rassasier?» —
శిష్యా అవాదిషుః, ఏతావతో లోకాన్ తర్పయితుమ్ అత్ర ప్రన్తరే పూపాన్ ప్రాప్తుం కేన శక్యతే?
5 «Combien de pains avez-vous?» leur demanda Jésus. — «Sept», dirent-ils.
తతః స తాన్ పప్రచ్ఛ యుష్మాకం కతి పూపాః సన్తి? తేఽకథయన్ సప్త|
6 Il donna ordre à la foule de s'asseoir par terre. Prenant ensuite les sept pains et rendant grâces, il les rompit et les donna à ses disciples pour qu'ils en fissent la distribution; et ils les distribuèrent à la multitude.
తతః స తాల్లోకాన్ భువి సముపవేష్టుమ్ ఆదిశ్య తాన్ సప్త పూపాన్ ధృత్వా ఈశ్వరగుణాన్ అనుకీర్త్తయామాస, భంక్త్వా పరివేషయితుం శిష్యాన్ ప్రతి దదౌ, తతస్తే లోకేభ్యః పరివేషయామాసుః|
7 Ils avaient encore quelques poissons. Jésus les bénit aussi et les fit distribuer.
తథా తేషాం సమీపే యే క్షుద్రమత్స్యా ఆసన్ తానప్యాదాయ ఈశ్వరగుణాన్ సంకీర్త్య పరివేషయితుమ్ ఆదిష్టవాన్|
8 Tous mangèrent et furent rassasiés. Des morceaux qui restèrent on emporta sept corbeilles;
తతో లోకా భుక్త్వా తృప్తిం గతా అవశిష్టఖాద్యైః పూర్ణాః సప్తడల్లకా గృహీతాశ్చ|
9 or ils étaient quatre mille environ. Ensuite Jésus les congédia.
ఏతే భోక్తారః ప్రాయశ్చతుః సహస్రపురుషా ఆసన్ తతః స తాన్ విససర్జ|
10 Immédiatement après, il monta dans la barque avec ses disciples il et se rendit dans le pays de Dalmanutha,
అథ స శిష్యః సహ నావమారుహ్య దల్మానూథాసీమామాగతః|
11 où survinrent les Pharisiens qui se mirent à discuter avec lui, lui demandant un signe venant du ciel; c'était pour le mettre à l'épreuve.
తతః పరం ఫిరూశిన ఆగత్య తేన సహ వివదమానాస్తస్య పరీక్షార్థమ్ ఆకాశీయచిహ్నం ద్రష్టుం యాచితవన్తః|
12 Quant à lui, il dit en soupirant du plus profond de son coeur: «Pourquoi cette race-là demande-t-elle un signe? Je vous le dis en vérité, à cette race-là il ne sera point donné de signe!»
తదా సోఽన్తర్దీర్ఘం నిశ్వస్యాకథయత్, ఏతే విద్యమాననరాః కుతశ్చిన్హం మృగయన్తే? యుష్మానహం యథార్థం బ్రవీమి లోకానేతాన్ కిమపి చిహ్నం న దర్శయిష్యతే|
13 Il les laissa, remonta, dans la barque et passa sur l'autre rive.
అథ తాన్ హిత్వా పున ర్నావమ్ ఆరుహ్య పారమగాత్|
14 Or ils oublièrent de prendre des pains; ils n'en avaient qu'un seul avec eux dans la barque;
ఏతర్హి శిష్యైః పూపేషు విస్మృతేషు నావి తేషాం సన్నిధౌ పూప ఏకఏవ స్థితః|
15 et comme Jésus leur adressait cette recommandation: «Faites bien attention, prenez bien garde au levain des Pharisiens et à celui d'Hérode», —
తదానీం యీశుస్తాన్ ఆదిష్టవాన్ ఫిరూశినాం హేరోదశ్చ కిణ్వం ప్రతి సతర్కాః సావధానాశ్చ భవత|
16 ils se communiquèrent leurs pensées: «C'est parce que nous n'avons pas de pains!»
తతస్తేఽన్యోన్యం వివేచనం కర్తుమ్ ఆరేభిరే, అస్మాకం సన్నిధౌ పూపో నాస్తీతి హేతోరిదం కథయతి|
17 Jésus, le sachant, leur dit: «Comment pouvez-vous penser aux pains que vous n'avez pas? N'avez-vous donc encore ni compréhension, ni intelligence? Votre coeur est-il toujours aveuglés?
తద్ బుద్వ్వా యీశుస్తేభ్యోఽకథయత్ యుష్మాకం స్థానే పూపాభావాత్ కుత ఇత్థం వితర్కయథ? యూయం కిమద్యాపి కిమపి న జానీథ? బోద్ధుఞ్చ న శక్నుథ? యావదద్య కిం యుష్మాకం మనాంసి కఠినాని సన్తి?
18 Vous avez des yeux, vous ne voyez pas! Vous avez des oreilles, vous n'entendez pas! Vous n'avez pas de mémoire!
సత్సు నేత్రేషు కిం న పశ్యథ? సత్సు కర్ణేషు కిం న శృణుథ? న స్మరథ చ?
19 Quand j'ai rompu les cinq pains pour les cinq mille hommes, combien de paniers pleins de morceaux avez-vous emportés?» — «Douze», répondirent-ils. —
యదాహం పఞ్చపూపాన్ పఞ్చసహస్రాణాం పురుషాణాం మధ్యే భంక్త్వా దత్తవాన్ తదానీం యూయమ్ అవశిష్టపూపైః పూర్ణాన్ కతి డల్లకాన్ గృహీతవన్తః? తేఽకథయన్ ద్వాదశడల్లకాన్|
20 «Et quand j'ai rompu les sept pains pour les quatre mille hommes, combien de corbeilles avez-vous remplies de morceaux et avez-vous emportées?» — «Sept», répondirent-ils. —
అపరఞ్చ యదా చతుఃసహస్రాణాం పురుషాణాం మధ్యే పూపాన్ భంక్త్వాదదాం తదా యూయమ్ అతిరిక్తపూపానాం కతి డల్లకాన్ గృహీతవన్తః? తే కథయామాసుః సప్తడల్లకాన్|
21 Il reprit: «Est-ce que vous ne comprenez pas encore?»
తదా స కథితవాన్ తర్హి యూయమ్ అధునాపి కుతో బోద్వ్వుం న శక్నుథ?
22 Ils arrivèrent à Bethsaïda; on lui amena un aveugle et on le pria de le toucher.
అనన్తరం తస్మిన్ బైత్సైదానగరే ప్రాప్తే లోకా అన్ధమేకం నరం తత్సమీపమానీయ తం స్ప్రష్టుం తం ప్రార్థయాఞ్చక్రిరే|
23 Prenant cet homme par la main, il le conduisit hors du village. Puis il lui mit de la salive sur les yeux, posa les mains sur lui et lui demanda s'il commençait à voir.
తదా తస్యాన్ధస్య కరౌ గృహీత్వా నగరాద్ బహిర్దేశం తం నీతవాన్; తన్నేత్రే నిష్ఠీవం దత్త్వా తద్గాత్రే హస్తావర్పయిత్వా తం పప్రచ్ఛ, కిమపి పశ్యసి?
24 Celui-ci regarda et répondit: «J'aperçois des hommes, parce que je vois comme des arbres qui marchent.»
స నేత్రే ఉన్మీల్య జగాద, వృక్షవత్ మనుజాన్ గచ్ఛతో నిరీక్షే|
25 Alors Jésus posa encore une fois ses mains sur les yeux de l'aveugle, qui regarda: il était guéri; il apercevait distinctement toutes choses.
తతో యీశుః పునస్తస్య నయనయో ర్హస్తావర్పయిత్వా తస్య నేత్రే ఉన్మీలయామాస; తస్మాత్ స స్వస్థో భూత్వా స్పష్టరూపం సర్వ్వలోకాన్ దదర్శ|
26 Jésus le renvoya dans sa maison en lui disant: «Ne rentre pas dans le village.»
తతః పరం త్వం గ్రామం మా గచ్ఛ గ్రామస్థం కమపి చ కిమప్యనుక్త్వా నిజగృహం యాహీత్యాదిశ్య యీశుస్తం నిజగృహం ప్రహితవాన్|
27 Jésus s'en alla, accompagné de ses disciples, vers les villages voisins de Césarée de Philippe. Durant la route, il interrogea ses disciples; il leur dit: «Qui dit-on que je suis?»
అనన్తరం శిష్యైః సహితో యీశుః కైసరీయాఫిలిపిపురం జగామ, పథి గచ్ఛన్ తానపృచ్ఛత్ కోఽహమ్ అత్ర లోకాః కిం వదన్తి?
28 Ils lui répondirent: «Les uns, que tu es Jean Baptiste; les autres, Élie; d'autres encore, l'un des prophètes.»
తే ప్రత్యూచుః త్వాం యోహనం మజ్జకం వదన్తి కిన్తు కేపి కేపి ఏలియం వదన్తి; అపరే కేపి కేపి భవిష్యద్వాదినామ్ ఏకో జన ఇతి వదన్తి|
29 «Mais vous, reprit-il, qui dites-vous que je suis?» Pierre répondit par ces mots: «Tu es le Christ.»
అథ స తానపృచ్ఛత్ కిన్తు కోహమ్? ఇత్యత్ర యూయం కిం వదథ? తదా పితరః ప్రత్యవదత్ భవాన్ అభిషిక్తస్త్రాతా|
30 Il leur défendit expressément de parler de lui à qui que ce soit.
తతః స తాన్ గాఢమాదిశద్ యూయం మమ కథా కస్మైచిదపి మా కథయత|
31 Puis il commença à leur apprendre qu'il lui fallait, lui, le Fils de l'homme: — beaucoup souffrir; — être rejeté par les Anciens, les chefs des prêtres et les Scribes; — être mis à mort; — ressusciter au bout de trois jours.
మనుష్యపుత్రేణావశ్యం బహవో యాతనా భోక్తవ్యాః ప్రాచీనలోకైః ప్రధానయాజకైరధ్యాపకైశ్చ స నిన్దితః సన్ ఘాతయిష్యతే తృతీయదినే ఉత్థాస్యతి చ, యీశుః శిష్యానుపదేష్టుమారభ్య కథామిమాం స్పష్టమాచష్ట|
32 Il exposait tout cela très clairement. Le tirant alors à l'écart, Pierre se mit à le reprendre.
తస్మాత్ పితరస్తస్య హస్తౌ ధృత్వా తం తర్జ్జితవాన్|
33 Mais lui, se retournant et regardant ses disciples, reprit sévèrement Pierre, lui disant: «Va-t'en! Arrière de moi, Satan! parce que tes pensées ne sont pas de Dieu, mais des hommes.»
కిన్తు స ముఖం పరావర్త్య శిష్యగణం నిరీక్ష్య పితరం తర్జయిత్వావాదీద్ దూరీభవ విఘ్నకారిన్ ఈశ్వరీయకార్య్యాదపి మనుష్యకార్య్యం తుభ్యం రోచతతరాం|
34 Ayant appelé à lui la foule, ainsi que ses disciples, il leur dit: «Si quelqu'un veut venir derrière moi et me suivre, qu'il renonce à lui-même, qu'il porte sa croix et qu'il me suive.
అథ స లోకాన్ శిష్యాంశ్చాహూయ జగాద యః కశ్చిన్ మామనుగన్తుమ్ ఇచ్ఛతి స ఆత్మానం దామ్యతు, స్వక్రుశం గృహీత్వా మత్పశ్చాద్ ఆయాతు|
35 Celui qui voudra sauver sa vie, la perdra; et il sauvera sa vie, celui qui l'aura perdue à cause de moi et de l'Évangile.
యతో యః కశ్చిత్ స్వప్రాణం రక్షితుమిచ్ఛతి స తం హారయిష్యతి, కిన్తు యః కశ్చిన్ మదర్థం సుసంవాదార్థఞ్చ ప్రాణం హారయతి స తం రక్షిష్యతి|
36 A quoi servira-t-il à un homme de gagner le monde entier s'il perd sa vie?
అపరఞ్చ మనుజః సర్వ్వం జగత్ ప్రాప్య యది స్వప్రాణం హారయతి తర్హి తస్య కో లాభః?
37 Qu'est-ce qu'il donnera en échange de sa vie?
నరః స్వప్రాణవినిమయేన కిం దాతుం శక్నోతి?
38 De celui qui, au sein de cette génération adultère et pécheresse, aura eu honte de moi et de mes paroles, le Fils de l'homme aura honte à son tour, quand il viendra dans la gloire de son Père avec les saints anges!»
ఏతేషాం వ్యభిచారిణాం పాపినాఞ్చ లోకానాం సాక్షాద్ యది కోపి మాం మత్కథాఞ్చ లజ్జాస్పదం జానాతి తర్హి మనుజపుత్రో యదా ధర్మ్మదూతైః సహ పితుః ప్రభావేణాగమిష్యతి తదా సోపి తం లజ్జాస్పదం జ్ఞాస్యతి|
