Luc 2
1 Vers cette époque, parut un édit de César-Auguste ordonnant le recensement de tous les habitants de la terre.
εγενετο δε εν ταις ημεραις εκειναις εξηλθεν δογμα παρα καισαρος αυγουστου απογραφεσθαι πασαν την οικουμενην
2 Ce recensement fut le premier, et Cyrénius était alors légat impérial en Syrie.
αυτη η απογραφη πρωτη εγενετο ηγεμονευοντος της συριας κυρηνιου
3 Tout le monde allait se faire enregistrer; et chacun en son lieu d'origine.
και επορευοντο παντες απογραφεσθαι εκαστος εις την ιδιαν πολιν
4 Joseph (qui était de la maison et de la famille de David) partit, lui aussi, de Nazareth, ville de la Galilée, pour monter au pays de Judée et se rendre à la cité de David, appelée Bethléem,
ανεβη δε και ιωσηφ απο της γαλιλαιας εκ πολεως ναζαρεθ εις την ιουδαιαν εις πολιν δαβιδ ητις καλειται βηθλεεμ δια το ειναι αυτον εξ οικου και πατριας δαβιδ
5 afin d'y être inscrit avec Marie, sa fiancée, qui était enceinte.
απογραψασθαι συν μαριαμ τη μεμνηστευμενη αυτω γυναικι ουση εγκυω
6 Or il advint, pendant qu'ils étaient en cet endroit, que le moment d'enfanter arriva;
εγενετο δε εν τω ειναι αυτους εκει επλησθησαν αι ημεραι του τεκειν αυτην
7 et elle mit au monde son fils premier-né. Elle l'emmaillota et le coucha dans une crèche, parce qu'il n'y avait pas pour eux de place à l'hôtellerie.
και ετεκεν τον υιον αυτης τον πρωτοτοκον και εσπαργανωσεν αυτον και ανεκλινεν αυτον εν τη φατνη διοτι ουκ ην αυτοις τοπος εν τω καταλυματι
8 Il y avait, en ce même lieu, des bergers qui vivaient dans les champs et gardaient leurs troupeaux durant les veilles de la nuit.
και ποιμενες ησαν εν τη χωρα τη αυτη αγραυλουντες και φυλασσοντες φυλακας της νυκτος επι την ποιμνην αυτων
9 Un ange du Seigneur leur apparut, et une gloire du Seigneur resplendit autour d'eux; et ils furent saisis d'une grande crainte.
και ιδου αγγελος κυριου επεστη αυτοις και δοξα κυριου περιελαμψεν αυτους και εφοβηθησαν φοβον μεγαν
10 L'ange leur dit: «Ne vous effrayez point, car je vous apporte la Bonne Nouvelle d'une grande joie, qui sera pour tout le peuple:
και ειπεν αυτοις ο αγγελος μη φοβεισθε ιδου γαρ ευαγγελιζομαι υμιν χαραν μεγαλην ητις εσται παντι τω λαω
11 Aujourd'hui, en la cité de David, vous est né un Sauveur; c'est le Christ, le Seigneur.
οτι ετεχθη υμιν σημερον σωτηρ ος εστιν χριστος κυριος εν πολει δαβιδ
12 Et, pour vous, voici quel sera le signe: vous trouverez un petit enfant emmailloté et couché dans une crèche.»
και τουτο υμιν το σημειον ευρησετε βρεφος εσπαργανωμενον κειμενον εν τη φατνη
13 Soudain s'unirent à l'ange des multitudes appartenant à l'armée du ciel. Et tous louaient Dieu et disaient:
και εξαιφνης εγενετο συν τω αγγελω πληθος στρατιας ουρανιου αινουντων τον θεον και λεγοντων
14 «Gloire à Dieu au plus haut des cieux Et paix sur la terre aux hommes de bonne volonté»
δοξα εν υψιστοις θεω και επι γης ειρηνη εν ανθρωποις ευδοκια
15 Quand les anges s'éloignèrent, remontant au ciel, les bergers se dirent l'un à l'autre: «Allons jusqu'à Bethléem, voyons ce qui, est arrivé, ce que le Seigneur nous a fait connaître.»
και εγενετο ως απηλθον απ αυτων εις τον ουρανον οι αγγελοι και οι ανθρωποι οι ποιμενες ειπον προς αλληλους διελθωμεν δη εως βηθλεεμ και ιδωμεν το ρημα τουτο το γεγονος ο ο κυριος εγνωρισεν ημιν
16 Étant partis en toute hâte, ils trouvèrent Marie, Joseph et le petit enfant couché dans la crèche.
και ηλθον σπευσαντες και ανευρον την τε μαριαμ και τον ιωσηφ και το βρεφος κειμενον εν τη φατνη
17 Quand ils l'eurent vu, ils firent connaître ce qui leur avait été dit de cet enfant.
ιδοντες δε διεγνωρισαν περι του ρηματος του λαληθεντος αυτοις περι του παιδιου τουτου
18 Chacun, en écoutant les bergers, était émerveillé de ce qu'ils racontaient.
και παντες οι ακουσαντες εθαυμασαν περι των λαληθεντων υπο των ποιμενων προς αυτους
19 Quant à Marie, elle conservait toutes ces paroles et les repassait en son coeur.
η δε μαριαμ παντα συνετηρει τα ρηματα ταυτα συμβαλλουσα εν τη καρδια αυτης
20 Les bergers s'en retournèrent, glorifiant et louant Dieu de ce qu'ils avaient entendu et vu, toutes choses en parfait accord avec ce qui leur avait été dit.
και επεστρεψαν οι ποιμενες δοξαζοντες και αινουντες τον θεον επι πασιν οις ηκουσαν και ειδον καθως ελαληθη προς αυτους
21 Lorsque huit jours après, l'enfant fut circoncis, on lui donna le nom de Jésus, celui que l'ange lui avait donné avant qu'il eût été conçu dans le sein maternel.
και οτε επλησθησαν ημεραι οκτω του περιτεμειν το παιδιον και εκληθη το ονομα αυτου ιησους το κληθεν υπο του αγγελου προ του συλληφθηναι αυτον εν τη κοιλια
22 Quand furent achevés les jours que la Loi de Moïse consacre à la purification, on porta l'enfant à Jérusalem pour le présenter au Seigneur
και οτε επλησθησαν αι ημεραι του καθαρισμου αυτης κατα τον νομον μωσεως ανηγαγον αυτον εις ιεροσολυμα παραστησαι τω κυριω
23 (en exécution de ce qui est écrit dans sa Loi: «Tout enfant mâle premier-né sera dit consacré au Seigneur»
καθως γεγραπται εν νομω κυριου οτι παν αρσεν διανοιγον μητραν αγιον τω κυριω κληθησεται
24 et pour offrir en sacrifice (selon la prescription de la Loi du Seigneur) «soit une couple de tourterelles, soit deux jeunes colombes.»
και του δουναι θυσιαν κατα το ειρημενον εν νομω κυριου ζευγος τρυγονων η δυο νεοσσους περιστερων
25 Or, à Jérusalem, il y avait alors un homme qui se nommait Siméon. Cet homme était juste et pieux, il attendait la consolation d'Israël, et sur lui reposait l'Esprit saint;
και ιδου ην ανθρωπος εν ιερουσαλημ ω ονομα συμεων και ο ανθρωπος ουτος δικαιος και ευλαβης προσδεχομενος παρακλησιν του ισραηλ και πνευμα αγιον ην επ αυτον
26 et cet Esprit saint lui avait révélé qu'il ne verrait point la mort avant qu'il eût vu l'Oint du Seigneur.
και ην αυτω κεχρηματισμενον υπο του πνευματος του αγιου μη ιδειν θανατον πριν η ιδη τον χριστον κυριου
27 Poussé par l'Esprit, il vint au Temple, et comme les parents de l'enfant Jésus l'y apportaient afin de se conformer, en ce qui le concernait, à l'usage légal,
και ηλθεν εν τω πνευματι εις το ιερον και εν τω εισαγαγειν τους γονεις το παιδιον ιησουν του ποιησαι αυτους κατα το ειθισμενον του νομου περι αυτου
28 ce fut lui qui le reçut dans ses bras, et il bénit Dieu et dit:
και αυτος εδεξατο αυτο εις τας αγκαλας αυτου και ευλογησεν τον θεον και ειπεν
29 «Maintenant, ô mon Maître, tu laisses ton serviteur s'en aller, En paix, suivant ta parole;
νυν απολυεις τον δουλον σου δεσποτα κατα το ρημα σου εν ειρηνη
30 Car mes yeux ont vu ton salut;
οτι ειδον οι οφθαλμοι μου το σωτηριον σου
31 Salut que tu as préparé à la face de tous les peuples,
ο ητοιμασας κατα προσωπον παντων των λαων
32 Lumière qui se révélera aux nations Et gloire de ton peuple d'Israël!
φως εις αποκαλυψιν εθνων και δοξαν λαου σου ισραηλ
33 Le père et la mère de l'enfant s'émerveillaient de ce que l'on disait de lui.
και ην ιωσηφ και η μητηρ αυτου θαυμαζοντες επι τοις λαλουμενοις περι αυτου
34 Siméon les bénit aussi et dit à Marie, sa mère: «Sache que cet enfant est au monde pour être la chute et le relèvement de plusieurs en Israël et pour être un signal de contradiction,
και ευλογησεν αυτους συμεων και ειπεν προς μαριαμ την μητερα αυτου ιδου ουτος κειται εις πτωσιν και αναστασιν πολλων εν τω ισραηλ και εις σημειον αντιλεγομενον
35 et ton âme, à toi-même, sera transpercée par un glaive; c'est ainsi que paraîtront au jour les sentiments de bien des coeurs.»
και σου δε αυτης την ψυχην διελευσεται ρομφαια οπως αν αποκαλυφθωσιν εκ πολλων καρδιων διαλογισμοι
36 Il y avait là également une prophétesse, Anne, fille de Phanuel, de la tribu d'Aser. Elle était toute chargée d'années. Après avoir, depuis sa virginité, vécu sept ans avec son mari, elle était devenue veuve.
και ην αννα προφητις θυγατηρ φανουηλ εκ φυλης ασηρ αυτη προβεβηκυια εν ημεραις πολλαις ζησασα ετη μετα ανδρος επτα απο της παρθενιας αυτης
37 Agée alors de quatre-vingt-quatre ans, elle ne quittait point le Temple, servant nuit et jour le Seigneur dans les jeûnes et dans les prières,
και αυτη χηρα ως ετων ογδοηκοντατεσσαρων η ουκ αφιστατο απο του ιερου νηστειαις και δεησεσιν λατρευουσα νυκτα και ημεραν
38 Elle aussi, survenant en cette même heure, rendit gloire à Dieu et parla de l'enfant à tous ceux qui attendaient la rédemption de Jérusalem.
και αυτη αυτη τη ωρα επιστασα ανθωμολογειτο τω κυριω και ελαλει περι αυτου πασιν τοις προσδεχομενοις λυτρωσιν εν ιερουσαλημ
39 Quand furent accomplies toutes les prescriptions de la Loi du Seigneur, ils rentrèrent en Galilée, dans leur ville de Nazareth.
και ως ετελεσαν απαντα τα κατα τον νομον κυριου υπεστρεψαν εις την γαλιλαιαν εις την πολιν αυτων ναζαρεθ
40 L'enfant grandissait et se fortifiait; il était plein de sagesse et la grâce de Dieu était sur lui.
το δε παιδιον ηυξανεν και εκραταιουτο πνευματι πληρουμενον σοφιας και χαρις θεου ην επ αυτο
41 Chaque année, à la fête de Pâque, ses parents allaient à Jérusalem.
και επορευοντο οι γονεις αυτου κατ ετος εις ιερουσαλημ τη εορτη του πασχα
42 Ils y montèrent pour la fête, comme de coutume, lorsqu'il eut atteint l'âge de douze ans.
και οτε εγενετο ετων δωδεκα αναβαντων αυτων εις ιεροσολυμα κατα το εθος της εορτης
43 Les jours consacrés à la solennité étant passés, ils s'en revinrent. Or l'enfant Jésus était resté à Jérusalem. Ses parents ne s'en aperçurent point.
και τελειωσαντων τας ημερας εν τω υποστρεφειν αυτους υπεμεινεν ιησους ο παις εν ιερουσαλημ και ουκ εγνω ιωσηφ και η μητηρ αυτου
44 Supposant qu'il était avec leurs compagnons de route, ils firent une journée de marche, le cherchant parmi ceux de leur parenté et parmi leurs connaissances.
νομισαντες δε αυτον εν τη συνοδια ειναι ηλθον ημερας οδον και ανεζητουν αυτον εν τοις συγγενεσιν και εν τοις γνωστοις
45 Ne l'ayant point trouvé, ils retournèrent à Jérusalem, le cherchant toujours.
και μη ευροντες αυτον υπεστρεψαν εις ιερουσαλημ ζητουντες αυτον
46 Ce fut au bout de trois jours qu'ils le trouvèrent, dans le Temple, assis au milieu des docteurs, les écoutant et les interrogeant.
και εγενετο μεθ ημερας τρεις ευρον αυτον εν τω ιερω καθεζομενον εν μεσω των διδασκαλων και ακουοντα αυτων και επερωτωντα αυτους
47 Tous ceux qui l'entendaient étaient confondus de son intelligence et de ses réponses.
εξισταντο δε παντες οι ακουοντες αυτου επι τη συνεσει και ταις αποκρισεσιν αυτου
48 A sa vue, ses parents furent très surpris, et sa mère lui dit: «Mon enfant, pourquoi as-tu agi de la sorte à notre égard? Voilà que ton père et moi nous te cherchions dans une grande angoisse.» —
και ιδοντες αυτον εξεπλαγησαν και προς αυτον η μητηρ αυτου ειπεν τεκνον τι εποιησας ημιν ουτως ιδου ο πατηρ σου καγω οδυνωμενοι εζητουμεν σε
49 «Pourquoi me cherchiez? vous?» leur répondit-il. «Ne saviez-vous pas qu'il faut que je sois aux affaires de mon Père.»
και ειπεν προς αυτους τι οτι εζητειτε με ουκ ηδειτε οτι εν τοις του πατρος μου δει ειναι με
50 Ses parents ne comprirent pas cette parole qu'il leur adressa.
και αυτοι ου συνηκαν το ρημα ο ελαλησεν αυτοις
51 Descendant avec eux, il retourna à Nazareth; il leur était soumis; sa mère conservait toutes ces choses en son coeur;
και κατεβη μετ αυτων και ηλθεν εις ναζαρεθ και ην υποτασσομενος αυτοις και η μητηρ αυτου διετηρει παντα τα ρηματα ταυτα εν τη καρδια αυτης
52 et Jésus progressait en sagesse, en stature et en grâce, devant Dieu et devant les hommes.
και ιησους προεκοπτεν σοφια και ηλικια και χαριτι παρα θεω και ανθρωποις
