Luc 14
1 Et il advint, qu'étant entré dans la maison de l'un des chefs des pharisiens, un jour de sabbat, pour prendre un repas, ils étaient occupés à l'épier.
I stało się, gdy wszedł Jezus w dom niektórego przedniejszego Faryzeusza w sabat, aby jadł chleb, że go oni podstrzegali.
2 Et voici, il y avait devant lui un homme hydropique;
A oto człowiek niektóry opuchły był przed nim.
3 et Jésus prenant la parole dit aux légistes et aux pharisiens: « Est-il permis, oui ou non, d'opérer une guérison le jour du sabbat? »
A odpowiadając Jezus, rzekł do zakonników, i do Faryzeuszów, mówiąc: Godzili się w sabat uzdrawiać?
4 Mais ils se turent; et l'ayant pris à lui, il le guérit et le congédia;
A oni milczeli. Tedy on ująwszy go, uzdrowił i odprawił.
5 et il leur dit: « Lequel de vous, si son fils ou son bœuf tombe dans un puits, ne l'en retirera aussitôt le jour du sabbat? »
A odpowiadając rzekł do nich: Któregoż z was osieł albo wół wpadnie w studnię, a nie wnet go wyciągnie w dzień sabatu?
6 Et ils ne purent de leur côté répondre à cela.
I nie mogli mu na to odpowiedzieć.
7 Or il adressait aux conviés une parabole, après avoir remarqué comment ils choisissaient les premières places, en leur disant:
Powiedział też i wezwanym podobieństwo, (bacząc, jako przedniejsze miejsca obierali, ) mówiąc do nich:
8 « Lorsque tu auras été convié par quelqu'un à des noces, ne t'installe pas à la première place, de peur qu'un plus noble que toi n'ait été convié par lui,
Gdybyś był od kogo wezwany na wesele, nie siadajże na przedniejszem miejscu, by snać zacniejszy nad cię nie był wezwany od niego;
9 et que celui qui vous a conviés l'un et l'autre ne te dise: « Fais place à celui-ci, » et alors tu te mettras avec honte à occuper la dernière place.
A przyszedłszy ten, który ciebie i onego wezwał, rzekłby tobie: Daj temu miejsce: a tedy byś ze wstydem począł siedzieć na pośledniem miejscu.
10 Mais quand tu auras été convié, va t'établir à la dernière place, afin que, lorsque celui qui t'a convié sera venu, il te dise: « Ami, monte plus haut. » Alors tu seras honoré en présence de tous ceux qui sont à table avec toi.
Ale gdybyś był wezwany, szedłszy, usiądź na pośledniem miejscu; a gdyby przyszedł ten, który cię wezwał, rzekłby tobie: Przyjacielu! posiądź się wyżej; tedy będziesz miał cześć przed spółsiedzącymi z tobą.
11 Car quiconque s'élève lui-même sera abaissé et celui qui s'abaisse lui-même sera élevé. »
Bo wszelki, kto się wywyższa, poniżony będzie, a kto się poniża, wywyższony będzie.
12 Or il disait aussi à celui qui l'avait convié: « Quand tu donnes une collation ou un repas, n'invite ni tes amis, ni tes frères, ni tes parents, ni de riches voisins, de peur qu'eux aussi ne t'invitent à leur tour, et qu'on ne te rende la pareille.
Mówił też i onemu, który go był wezwał: Gdy sprawujesz obiad albo wieczerzę, nie wzywajże przyjaciół twoich, ani braci twoich, ani krewnych twoich, ani sąsiadów bogatych, żeby cię snać i oni zasię nie wezwali, a stałaby ci się nagroda.
13 Mais quand tu donnes un festin, invite les pauvres, les estropiés les boiteux, les aveugles,
Ale gdy sprawujesz ucztę, wezwijże ubogich, ułomnych, chromych i ślepych,
14 et tu seras heureux de ce qu'ils ne peuvent te rendre la pareille, car elle te sera rendue lors de la résurrection des justes. »
A będziesz błogosławionym; bo nie mają tobie czem nagrodzić, ale ci będzie nagrodzono przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych.
15 Mais après avoir entendu cela l'un des conviés lui dit: « Heureux quiconque prendra un repas dans le royaume de Dieu! »
A usłyszawszy to niektóry z spółsiedzących, rzekł mu: Błogosławiony, który je chleb w królestwie Bożem.
16 Mais il lui dit: « Un homme donnait un grand repas, et il invita plusieurs personnes,
A on mu rzekł: Człowiek niektóry sprawił wieczerzę wielką i zaprosił wielu;
17 et il envoya son esclave à l'heure du repas dire aux conviés: « Venez, car c'est déjà prêt. »
I posłał sługę swego w godzinę wieczerzy, żeby rzekł zaproszonym: Pójdźcie! bo już wszystko gotowe.
18 Et tous, d'un même accord, se mirent à s'excuser. Le premier lui dit: « J'ai acheté un champ, et je suis obligé d'aller le visiter; je te prie, veuille m'excuser. »
I poczęli się wszyscy jednostajnie wymawiać. Pierwszy mu rzekł: Kupiłem wieś, i muszę iść, a oglądać ją, proszę cię, miej mię za wymówionego.
19 Et un autre dit: « J'ai acheté cinq paires de bœufs, et je vais les essayer; je te prie, veuille m'excuser. »
A drugi rzekł: Kupiłem pięć jarzm wołów, i idę, abym ich doświadczył: proszę cię, miej mię za wymówionego.
20 Et un autre dit: « J'ai pris femme, et à cause de cela je ne puis pas aller. »
A drugi rzekł: Żonęm pojął, a dlatego przyjść nie mogę.
21 Et l'esclave vint rapporter cela à son maître. Alors le chef de famille irrité dit à son esclave: « Va promptement dans les rues et les ruelles de la ville, et amène ici les pauvres, et les estropiés, et les aveugles et les boiteux. »
A wróciwszy się on sługa, oznajmił to panu swemu. Tedy się gospodarz rozgniewawszy, rzekł słudze swemu: Wynijdź prędko na ulice i na drogi miejskie, a ubogie i ułomne i chrome i ślepe wprowadź tu.
22 Et l'esclave dit: « Seigneur, ce que tu as ordonné est fait, et il y a encore de la place. »
I rzekł sługa: Panie! stało się, jakoś rozkazał, a jeszcze miejsce jest.
23 Et le maître dit à l'esclave: « Va le long des chemins et des clôtures, et contrains d'entrer afin que la maison soit pleine;
I rzekł Pan do sługi: Wynijdź na drogi i między opłotki, a przymuś wnijść, aby był napełniony dom mój.
24 je vous déclare en effet qu'aucun de ces hommes que j'avais conviés ne goûtera de mon repas. »
Albowiem powiadam wam, że żaden z onych mężów, którzy byli zaproszeni, nie ukusi wieczerzy mojej.
25 Or une foule nombreuse cheminait avec lui, et s'étant retourné il leur dit:
I szedł z nim wielki lud; a obróciwszy się, rzekł do nich:
26 « Si quelqu'un vient à moi et ne hait pas son propre père, et sa mère, et sa femme, et ses enfants, et ses frères, et ses sœurs, et en outre encore sa propre vie, il ne peut pas être mon disciple.
Jeźli kto idzie do mnie, a nie ma w nienawiści ojca swego, i matki, i żony, i dzieci, i braci, i sióstr, nawet i duszy swojej, nie może być uczniem moim.
27 Quiconque donc ne porte pas sa propre croix et ne marche pas derrière moi ne peut pas être mon disciple.
A ktokolwiek nie niesie krzyża swego, a idzie za mną, nie może być uczniem moim.
28 Quel est en effet celui d'entre vous qui, voulant bâtir une tour, ne s'asseye d'abord pour calculer la dépense et voir s'il a de quoi en venir à bout?
Bo któż z was jest, chcąc zbudować wieżę, aby pierwej usiadłszy, nie obrachował nakładu, mali to, czemby jej dokończył?
29 De peur que, si, après avoir posé la fondation, il ne peut achever, tous les spectateurs ne se mettent à le bafouer, en disant:
Aby snać, gdyby założył fundament, a dokończyć nie mógł, wszyscy którzy by to widzieli, nie poczęli się naśmiewać z niego,
30 « Cet homme a commencé à bâtir et il n'a pu achever! »
Mówiąc: Ten człowiek począł budować, a nie mógł dokończyć.
31 Ou bien quel est le roi qui, se mettant en marche pour faire la guerre à un autre roi, ne s'asseye d'abord afin de délibérer s'il peut avec dix mille hommes affronter celui qui s'avance contre lui avec vingt mille?
Albo który król jadąc na wojnę, potykać się z drugim królem, pierwej usiadłszy, nie radzi się, mógłliby się w dziesięć tysięcy spotkać z onym, który we dwadzieścia tysięcy jedzie przeciwko niemu?
32 Autrement, pendant que l'autre est encore éloigné, il lui envoie une ambassade pour demander la paix.
A jeźli nie, gdy on jeszcze jest daleko od niego, posły wyprawiwszy do niego, prosi o to, co należy do pokoju.
33 Ainsi donc quiconque d'entre vous ne renonce pas à tout ce qu'il possède ne peut être mon disciple.
Takżeć i każdy z was, kto by się nie wyrzekł wszystkich majętności swoich, nie może być uczniem moim.
34 Le sel est donc bon; mais si le sel même s'est affadi, avec quoi l'assaisonnera-t-on?
Dobrać jest sól; lecz jeźli sól zwietrzeje, czemże ją naprawią?
35 Il n'est bon ni pour la terre ni pour le fumier; on le jettera dehors. Que celui qui a des oreilles pour entendre entende.
Nie przygodzi się ani do ziemi ani do gnoju, ale ją precz wyrzucają. Kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha.
