Job 41

1 Tires-tu le Léviathan avec l'hameçon, fais-tu passer la ligne au travers de sa langue?

Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

2 Attaches-tu la corde à son naseau, et perces-tu sa mâchoire pour y mettre l'anneau?

Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

3 Va-t-il t'adresser beaucoup de prières, et te parler d'une voix adoucie?

Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

4 Va-t-il faire un pacte avec toi, pour s'engager à te servir toujours?

Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

5 Vas-tu jouer avec lui comme avec un oiseau, et le mettre à l'attache pour tes jeunes filles?

Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

6 Entre-t-il dans le trafic de la confrérie, et le répartit-elle entre les marchands?

Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

7 Couvres-tu sa peau de dards, et sa tête de harpons?

Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

8 Tentes-tu de mettre la main sur lui; tu ne t'aviseras plus de l'attaquer.

Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

9 Voici, l'espoir de l'agresseur est bientôt déçu; n'est-il pas terrassé à son seul aspect?

Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

10 Nul n'a l'audace de le provoquer: et qui pourrait Me prendre à partie?

Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

11 Qui m'a prévenu, pour que j'aie à lui rendre? Sous le ciel entier tout est ma propriété.

Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

12 Je ne tairai point sa structure, ni la nature de sa force, ni la beauté de son armure.

Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

13 Qui a pu soulever le recouvrement de sa robe, et pénétrer entre sa double mâchoire?

Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

14 Qui entr'ouvrit les portes de sa face? Tout autour sont ses dents effroyables.

Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

15 Des sillons sont tracés entre les boucliers de sa croupe, retenus par un sceau qui les presse;

[Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

16 ils sont soudés l'un à l'autre, et l'air ne s'insinue pas dans leurs intervalles;

Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

17 entre eux ils sont adhérents, et forment un masse solide, inséparable.

Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

18 Son éternuement produit une gerbe lumineuse, et ses yeux sont comme les paupières de l'aurore.

Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

19 De sa gueule sortent des torches, et des étincelles enflammées s'échappent.

Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

20 Une fumée jaillit de ses narines, comme d'un vaisseau qui bout, et d'une chaudière.

Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

21 Son haleine allume les charbons, et des flammes partent de sa bouche.

Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

22 La force réside dans son encolure, et devant lui la détresse tressaille.

W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

23 Les fanons de sa chair sont adhérents, coulés sur son corps, immobiles.

Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

24 Son cœur a la densité de la pierre, et la densité de la meule inférieure.

Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

25 Se lève-t-il, les héros s'épouvantent, et la peur les déroute.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

26 Le coup qu'on lui porte, demeure sans effet; il brave la lance, le dard et la cuirasse.

Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

27 Pour lui le fer est autant que de la paille, et l'airain, que du bois vermoulu.

Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

28 La flèche décochée ne le met pas en fuite, et sur lui les pierres de la fronde font l'effet de la balle.

Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

29 Pour lui la massue est autant que du chaume, et il se rit du frémissement des traits.

Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

30 Son ventre est muni de têts acérés; on dirait que sur le limon où il couche, un traîneau à fouler a laissé son empreinte.

Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

31 Il fait comme une chaudière bouillonner l'onde, et donne à la mer l'aspect d'un vaisseau où l'on broie les parfums.

Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

32 Il laisse après lui un sillage lumineux; on prendrait la mer pour une blanche chevelure.

Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

33 Sur la terre il n'a pas de maître; il fut créé pour être intrépide;

Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

34 il ose regarder toute taille élevée, il est Roi au-dessus de tous les fiers animaux.

Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.