Job 19

1 Et Job répondit et dit:

Wtedy Hiob odpowiedział:

2 Jusques à quand affligerez-vous mon cœur, et me briserez-vous par vos discours?

Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?

3 Dix fois déjà vous m'avez humilié; n'aurez-vous point honte de me maltraiter?

Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?

4 Si vraiment j'ai failli, c'est à moi qu'en reste la faute.

A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.

5 Est-ce bien envers moi que vous le prenez haut? Est-ce moi que vous déclarez coupable de ma honte?

A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;

6 Comprenez donc que c'est Dieu qui m'abat, et m'enserre dans son filet.

Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.

7 Voici, je crie à la violence, et ne suis pas écouté! je demande du secours, et n'obtiens pas justice!

Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.

8 Il a barré ma route pour que je ne puisse passer, et Il a mis l'obscurité sur mon sentier:

Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.

9 Il m'a dépouillé de ma gloire, et a enlevé la couronne de ma tête;

Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.

10 Il m'a miné de toutes parts, et c'en est fait de moi! et Il a arraché, comme un arbre, mon espoir,

Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.

11 et Il a allumé contre moi sa colère, et m'a envisagé comme son ennemi.

Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.

12 Ensemble ses bataillons se sont avancés, et ils ont élevé leur chaussée pour m'atteindre, et se sont campés autour de ma tente.

Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.

13 Il a éloigné mes frères de moi, et mes intimes ne sont plus pour moi que des étrangers;

Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.

14 mes proches se retirent, et mes connaissances m'oublient;

Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.

15 les gens de ma maison et mes servantes me considèrent comme un étranger,

Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.

16 je ne suis plus pour eux qu'un inconnu. J'appelle mon serviteur, et il ne répond point; de ma bouche il faut que je le prie.

Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.

17 Mon humeur est importune à ma femme, et je dégoûte les fils de mon sang.

Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.

18 Des enfants mêmes me méprisent: tenté-je de me lever, ils me tiennent des propos!

Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.

19 Je suis l'aversion des hommes de ma société, et ceux que j'aimais, se tournent contre moi.

Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.

20 Mes os sont collés à ma peau et à ma chair, et j'échappe à peine avec la peau de mes dents.

Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.

21 Ayez, ayez pitié de moi, vous au moins, mes amis! car c'est la main de Dieu qui m'a frappé.

Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.

22 Pourquoi me poursuivez-vous, comme Dieu? et êtes-vous insatiables de ma chair?

Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?

23 Ah! si mes paroles pouvaient être écrites, et consignées dans un livre!

Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!

24 Si, avec le burin de fer et le plomb, on pouvait pour toujours les incruster sur le roc!

Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!

25 Pour moi, je sais que mon Sauveur est vivant, et qu'il demeurera le dernier sur la terre;

Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.

26 et, quand après ma peau ce [reste] aura été détruit, même sans chair je verrai Dieu;

A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.

27 oui! moi, je le verrai à moi propice, mes yeux le verront, et non ceux d'un autre: mon cœur en languit dans mon sein!

Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.

28 Oui, alors vous direz: Pourquoi le poursuivions-nous, et trouvions-nous en lui une racine de débats?

Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.

29 Redoutez l'épée pour vous, car la fureur est un crime puni par l'épée… C'est afin que vous sachiez qu'il y a un jugement.

Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.