Psaumes 44
1 O Dieu! nous avons entendu de nos oreilles, nos pères nous ont raconté l'œuvre que tu as faite en leur temps, aux jours d'autrefois.
Müzik şefi için - Korahoğulları'nın Maskili Ey Tanrı, kulaklarımızla duyduk, Atalarımız anlattı bize, Neler yaptığını onların gününde, eski günlerde.
2 Par ta main tu as chassé les nations et tu as établi nos pères; tu as brisé les peuples pour leur faire place.
Elinle ulusları kovdun, Ama atalarımıza yer verdin; Halkları kırdın, Ama atalarımızın yayılmasını sağladın.
3 Car ce n'est pas par leur épée qu'ils ont conquis le pays, et ce n'est pas leur bras qui les a sauvés; c'est ta droite, et ton bras, et la lumière de ta face, car tu les aimais.
Onlar ülkeyi kılıçla kazanmadılar, Kendi bilekleriyle zafere ulaşmadılar. Senin sağ elin, bileğin, yüzünün ışığı sayesinde oldu bu; Çünkü sen onları sevdin.
4 C'est toi, ô Dieu! qui es mon Roi; ordonne la délivrance de Jacob.
Ey Tanrı, kralım sensin, Buyruk ver de Yakup soyu kazansın!
5 Par toi nous frapperons nos ennemis; par ton nom nous foulerons ceux qui s'élèvent contre nous.
Senin sayende düşmanlarımızı püskürteceğiz, Senin adınla karşıtlarımızı ezeceğiz.
6 Car je ne me confie pas en mon arc; ce n'est pas mon épée qui me sauvera.
Çünkü ben yayıma güvenmem, Kılıcım da beni kurtarmaz;
7 C'est toi qui nous as sauvés de nos ennemis, et qui as rendu confus ceux qui nous haïssent.
Ancak sensin bizi düşmanlarımızdan kurtaran, Bizden nefret edenleri utanca boğan.
8 C'est en Dieu que nous nous glorifions chaque jour; nous célébrerons ton nom à jamais. (Sélah, pause)
Her gün Tanrı'yla övünür, Sonsuza dek adına şükran sunarız. (Sela)
9 Cependant tu nous as rejetés et couverts d'opprobre, et tu ne sors plus avec nos armées.
Ne var ki, reddettin bizi, aşağıladın, Artık ordularımızla savaşa çıkmıyorsun.
10 Tu nous fais reculer devant l'ennemi, et ceux qui nous haïssent ont pris leur butin.
Düşman karşısında bizi gerilettin, Bizden tiksinenler bizi soydu.
11 Tu nous livres comme des brebis qu'on mange; tu nous as dispersés parmi les nations.
Kasaplık koyuna çevirdin bizi, Ulusların arasına dağıttın.
12 Tu vends ton peuple pour rien, et tu les mets à vil prix.
Yok pahasına sattın halkını, Üstelik satıştan hiçbir şey kazanmadan.
13 Tu fais de nous l'opprobre de nos voisins, la risée et le jouet de nos alentours.
Bizi komşularımızın yüzkarası, Çevremizdekilerin eğlencesi, alay konusu ettin.
14 Tu fais de nous la fable des nations; en nous voyant, les peuples hochent la tête.
Ulusların diline düşürdün bizi, Gülüyor halklar halimize.
15 Mon ignominie est toujours devant moi, et la confusion couvre mon visage,
Rezilliğim gün boyu karşımda, Utancımdan yerin dibine geçtim
16 A la voix de celui qui insulte et qui outrage, à la vue de l'ennemi et du vindicatif.
Hakaret ve sövgü duya duya, Öç almak isteyen düşman karşısında.
17 Tout cela nous est arrivé; et cependant nous ne t'avons pas oublié, nous n'avons pas forfait à ton alliance.
Bütün bunlar başımıza geldi, Yine de seni unutmadık, Antlaşmana ihanet etmedik,
18 Notre cœur ne s'est point retiré en arrière; nos pas ne se sont point écartés de ton sentier,
Döneklik etmedik, Adımlarımız senin yolundan sapmadı.
19 Quand tu nous as foulés parmi les chacals et couverts de l'ombre de la mort.
Oysa sen bizi ezdin, ülkemizi çakalların uğrağı ettin, Üstümüzü koyu karanlıkla örttün.
20 Si nous eussions oublié le nom de notre Dieu, si nous eussions étendu nos mains vers un dieu étranger,
Eğer Tanrımız'ın adını unutsaydık, Yabancı bir ilaha ellerimizi açsaydık,
21 Dieu n'en aurait-il pas fait enquête, lui qui connaît les secrets du cœur?
Tanrı bunu ortaya çıkarmaz mıydı? Çünkü O yürekteki gizleri bilir.
22 Mais, à cause de toi, nous sommes mis à mort tous les jours, et regardés comme des brebis destinées à la boucherie.
Senin uğruna her gün öldürülüyoruz, Kasaplık koyun sayılıyoruz.
23 Lève-toi! Pourquoi dors-tu, Seigneur? Réveille-toi, ne nous rejette pas à toujours!
Uyan, ya Rab! Niçin uyuyorsun? Kalk! Sonsuza dek terk etme bizi!
24 Pourquoi caches-tu ta face? Pourquoi oublies-tu notre misère et notre oppression?
Niçin yüzünü gizliyorsun? Neden mazlum halimizi, üzerimizdeki baskıyı unutuyorsun?
25 Car notre âme est abattue jusque dans la poussière; notre ventre est attaché à la terre.
Çünkü yere serildik, Bedenimiz toprağa yapıştı.
26 Lève-toi, viens à notre aide, et rachète-nous à cause de ta bonté!
Kalk, yardım et bize! Kurtar bizi sevgin uğruna!
