Job 6

1 Et Job prit la parole, et dit:

Ijob respondis kaj diris:

2 Oh! si l'on pesait ma douleur, et si l'on mettait en même temps mes calamités dans la balance!

Se estus pesita mia ĉagreno, Kaj samtempe estus metita sur la pesilon mia suferado,

3 Elles seraient plus pesantes que le sable des mers! Voilà pourquoi mes paroles sont outrées.

Ĝi estus nun pli peza, ol la sablo ĉe la maroj; Pro tio miaj vortoj estas plenaj de plendo.

4 Car les flèches du Tout-Puissant sont sur moi: mon âme en boit le venin. Les terreurs de Dieu se rangent en bataille contre moi.

Ĉar la sagoj de la Plejpotenculo estas en mi, Ilian venenon trinkas mia spirito; La teruraĵoj de Dio direktiĝis sur min.

5 L'onagre brait-il auprès de l'herbe? Et le bœuf mugit-il auprès de son fourrage?

Ĉu krias sovaĝa azeno sur herbo? Ĉu bovo blekas kolere ĉe sia manĝaĵo?

6 Mange-t-on sans sel ce qui est fade? Trouve-t-on du goût dans un blanc d'œuf?

Ĉu oni manĝas sengustaĵon sen salo? Ĉu havas guston la albumeno de ovo?

7 Ce que mon âme refusait de toucher, est comme devenu ma dégoûtante nourriture.

Kion ne volis tuŝi mia animo, Tio nun estas abomeninde mia manĝaĵo.

8 Oh! puisse mon vœu s'accomplir et Dieu me donner ce que j'attends!

Ho, se mia peto plenumiĝus, Kaj se Dio donus al mi tion, kion mi esperas!

9 Qu'il plaise à Dieu de me réduire en poussière, qu'il laisse aller sa main pour m'achever!

Ho, se Dio komencus kaj disbatus min, Donus liberecon al Sia mano kaj frakasus min!

10 Et j'aurai une consolation, et j'aurai des transports de joie au milieu des tourments qu'il ne m'épargne pas: c'est que je n'ai pas renié les paroles du Saint.

Tio estus ankoraŭ konsolo por mi; Kaj mi ĝojus, se en la turmento Li ne kompatus, Ĉar mi ne forpuŝis ja la vortojn de la Sanktulo.

11 Quelle est ma force pour que j'espère, et quelle est ma fin pour que je prenne patience?

Kio estas mia forto, ke mi persistu? Kaj kia estas mia fino, ke mi havu paciencon?

12 Ma force est-elle la force des pierres? Ma chair est-elle d'airain?

Ĉu mia forto estas forto de ŝtonoj? Ĉu mia karno estas kupro?

13 Ne suis-je pas sans secours, et toute ressource ne m'est-elle pas ôtée?

Mi havas ja nenian helpon, Kaj savo estas forpuŝita for de mi.

14 Le malheureux a droit à la pitié de son ami, eût-il abandonné la crainte du Tout-Puissant.

Al malfeliĉulo decas kompato de amiko, Eĉ se li forlasas la timon antaŭ la Plejpotenculo.

15 Mes amis m'ont trompé comme un torrent, comme le lit des torrents qui passent;

Miaj fratoj trompas kiel torento, Kiel akvaj fluegoj, kiuj pasas,

16 Ils sont troublés par les glaçons, la neige s'y engloutit;

Kiuj estas malklaraj pro glacio, En kiuj kaŝas sin neĝo;

17 Mais, au temps de la sécheresse, ils tarissent, et, dans les chaleurs, ils disparaissent de leur place.

En la tempo de degelo ili malaperas, En la tempo de varmego ili forŝoviĝas de sia loko.

18 Les caravanes se détournent de leur route; elles montent dans le désert et se perdent.

Ili forklinas la direkton de sia vojo, Iras en la dezerton, kaj malaperas.

19 Les caravanes de Théma y comptaient; les voyageurs de Shéba s'y attendaient.

Serĉas ilin per sia rigardo la vojoj de Tema, Esperas je ili la karavanoj el Ŝeba;

20 Ils sont honteux d'avoir eu cette confiance: ils arrivent sur les lieux, et restent confondus.

Sed ili hontas pro sia fido; Ili aliras, kaj ruĝiĝas de honto.

21 C'est ainsi que vous me manquez à présent; vous voyez une chose terrible, et vous en avez horreur!

Nun vi neniiĝis; Vi ekvidis teruraĵon, kaj ektimis.

22 Mais vous ai-je dit: “Donnez-moi quelque chose, et, de vos biens, faites des présents en ma faveur;

Ĉu mi diris: Donu al mi, El via havaĵo donacu pro mi,

23 Délivrez-moi de la main de l'ennemi, et rachetez-moi de la main des violents? “

Savu min el la mano de premanto, Aŭ liberigu min el la mano de turmentantoj?

24 Instruisez-moi, et je me tairai. Faites-moi comprendre en quoi j'ai erré.

Instruu min, kaj mi eksilentos; Komprenigu al mi, per kio mi pekis.

25 Oh! que les paroles droites ont de force! Mais que veut censurer votre censure?

Kial vi mallaŭdas pravajn vortojn? Kaj kion povas instrui la moralinstruanto el vi?

26 Sont-ce des mots que vous voulez censurer? Mais il faut laisser au vent les paroles d'un homme au désespoir.

Ĉu vi intencas riproĉi pro vortoj? Sed paroloj de malesperanto iras al la vento.

27 Vraiment, vous joueriez au sort un orphelin, et vous vendriez votre ami!

Eĉ orfon vi atakus, Kaj sub via amiko vi fosus.

28 Mais, à présent, veuillez jeter les yeux sur moi, et voyez si je vous mens en face!

Nun, ĉar vi komencis, rigardu min; Ĉu mi mensogos antaŭ via vizaĝo?

29 Revenez donc, et soyez sans injustice! Revenez, et que mon bon droit paraisse!

Rigardu denove, vi ne trovos malpiaĵon; Ripetu, vi trovos mian pravecon en la afero.

30 Y a-t-il de l'injustice dans ma langue? Et mon palais ne sait-il pas discerner le mal?

Ĉu estas peko sur mia lango? Ĉu mia palato ne komprenas tion, kio estas malbona?