Job 13

1 Voici, mon œil a vu tout cela; mon oreille l'a entendu et compris;

Oto moje oko widziało [to] wszystko, moje ucho słyszało i zrozumiało.

2 Ce que vous savez, je le sais aussi; je ne vous suis pas inférieur.

Co wiecie wy, ja także wiem, nie jestem od was gorszy.

3 Mais je veux parler au Tout-Puissant, je veux plaider auprès de Dieu.

Dlatego chciałbym mówić z Wszechmocnym i pragnę prawować się z Bogiem.

4 Mais vous, vous êtes des inventeurs de mensonges. Vous êtes tous des médecins de néant.

Wy bowiem jesteście sprawcami kłamstwa, wszyscy jesteście marnymi lekarzami.

5 Puissiez-vous demeurer dans le silence, et que ce soit là votre sagesse!

Obyście raczej zamilkli, a uznano by wam to za mądrość.

6 Écoutez donc ma réprimande, et soyez attentifs à la réplique de mes lèvres.

Słuchajcie teraz mojego rozumowania, zważajcie na obronę moich warg.

7 Tiendrez-vous des discours injustes en faveur de Dieu? Et, pour le défendre, direz-vous des mensonges?

Czy w obronie Boga będziecie mówić przewrotnie? Czy za niego będziecie mówić kłamliwie?

8 Ferez-vous acception de personnes en sa faveur? Prétendrez-vous plaider pour Dieu?

Czy macie wzgląd na jego osobę? Czy chcecie spierać się po stronie Boga?

9 Vous en prendra-t-il bien, s'il vous sonde? Comme on trompe un homme, le tromperez-vous?

Czy byłoby dobrze, gdyby was doświadczył? Czy chcecie go oszukać, jak się oszukuje człowieka?

10 Certainement, il vous reprendra, si secrètement vous faites acception de personnes.

Na pewno będzie was karać, jeśli w ukryciu będziecie stronniczy.

11 Sa majesté ne vous épouvantera-t-elle point, et sa frayeur ne tombera-t-elle pas sur vous?

Czy jego majestat was nie przeraża? Czy jego groza na was nie padnie?

12 Vos réminiscences sont des sentences de cendre, vos remparts sont des remparts de boue!

Wasza pamięć jest jak popiół, a wasze ciała jak ciała z gliny.

13 Taisez-vous, laissez-moi; je veux parler, et qu'il m'arrive ce qui pourra.

Milczcie, zostawcie mnie, abym przemówił, a niech przyjdzie na mnie, co chce.

14 Pourquoi prendrais-je ma chair dans mes dents? Non, j'exposerai ma vie.

Czemu mam szarpać swoje ciało zębami i kłaść swoje życie w swoje ręce?

15 Voici, il me tuera; je n'ai plus d'espoir. Du moins, je défendrai ma conduite devant lui.

Oto choćby mnie zabił, jeszcze będę [mu] ufać. Moich dróg będę jednak przed nim bronić.

16 Et cela me tournera à salut; car un impie ne viendrait pas devant lui.

On sam będzie moim zbawieniem, bo żaden obłudnik nie przyjdzie przed jego oblicze.

17 Écoutez, écoutez mes paroles, prêtez l'oreille à mes déclarations.

Słuchajcie uważnie mojej mowy, niech wasze uszy przyjmą moją wypowiedź.

18 Voici, j'ai préparé ma cause. Je sais que je serai justifié.

Oto teraz jestem gotowy na sąd i wiem, że zostanę usprawiedliwiony.

19 Quelqu'un plaidera-t-il contre moi? Alors je me tais, et je meurs.

Któż będzie się spierał ze mną? Jeśli bowiem zamilknę, to umrę.

20 Seulement, ne me fais point deux choses, et alors je ne me cacherai pas loin de ta face:

Tylko dwóch rzeczy mi nie czyń, a nie będę się krył przed tobą.

21 Éloigne ta main de moi, et que ta terreur ne me trouble point.

Oddal swoją rękę ode mnie i niech twoja groza mnie nie przeraża.

22 Puis, appelle-moi et je répondrai. Ou bien, que je parle, et tu me répliqueras.

Potem zawołaj mnie, a ja ci odpowiem, albo ja przemówię, a [ty] mi odpowiedz.

23 Combien ai-je commis d'iniquités et de péchés? Fais-moi connaître ma transgression et mon péché.

Ile mam nieprawości i grzechów? Daj mi poznać moje przestępstwo i grzech.

24 Pourquoi caches-tu ta face, et me tiens-tu pour ton ennemi?

Czemu zakrywasz swoje oblicze i uważasz mnie za swego wroga?

25 Veux-tu effrayer une feuille que le vent emporte, et poursuivre une paille desséchée?

Czy skruszysz liść miotany [wiatrem]? Czy będziesz gonić suche źdźbło?

26 Pour que tu écrives contre moi d'amers arrêts, et que tu me fasses recevoir la peine des péchés de ma jeunesse;

Piszesz bowiem przeciwko mnie gorzkie rzeczy, każesz mi dziedziczyć nieprawości mojej młodości;

27 Pour que tu mettes mes pieds dans des ceps, que tu épies tous mes chemins, et que tu traces une limite autour de la plante de mes pieds;

Zakułeś moje nogi w dyby, śledzisz wszystkie moje ścieżki i zaznaczasz ślady moich stóp.

28 Et ce corps se détruit comme du bois vermoulu, comme un vêtement que la teigne a rongé.

Niszczeję jak próchno, jak szata, którą zepsują mole.