Romains 4
1 Que dirons-nous donc qu'Abraham, notre père, a obtenu par la chair?
τι ουν ερουμεν αβρααμ τον πατερα ημων ευρηκεναι κατα σαρκα
2 car si Abraham a été justifié par les oeuvres, il a sujet de se glorifier. Eh bien! il n'en a pas sujet devant Dieu;
ει γαρ αβρααμ εξ εργων εδικαιωθη εχει καυχημα αλλ ου προς τον θεον
3 car que dit l'Écriture? — «Abraham eut foi en Dieu, et cela lui fut imputé à justice.»
τι γαρ η γραφη λεγει επιστευσεν δε αβρααμ τω θεω και ελογισθη αυτω εις δικαιοσυνην
4 Or, on ne considère pas comme une grâce la récompense gagnée par le travail, on la tient pour un dû;
τω δε εργαζομενω ο μισθος ου λογιζεται κατα χαριν αλλα κατα οφειλημα
5 tandis que pour l'homme qui ne la gagne pas par son travail, mais qui a foi en celui qui justifie le pécheur, «sa foi lui est imputée à justice.»
τω δε μη εργαζομενω πιστευοντι δε επι τον δικαιουντα τον ασεβη λογιζεται η πιστις αυτου εις δικαιοσυνην
6 C'est ainsi que David célèbre le bonheur de l'homme à qui Dieu impute la justice indépendamment des oeuvres:
καθαπερ και δαυιδ λεγει τον μακαρισμον του ανθρωπου ω ο θεος λογιζεται δικαιοσυνην χωρις εργων
7 «Heureux ceux dont les fautes ont été pardonnées, et dont les péchés ont été couverts!
μακαριοι ων αφεθησαν αι ανομιαι και ων επεκαλυφθησαν αι αμαρτιαι
8 Heureux l'homme à qui le Seigneur n'impute pas son péché!»
μακαριος ανηρ ω ου μη λογισηται κυριος αμαρτιαν
9 Ce bonheur est-il pour le circoncis seulement, ou s'applique-t-il aussi à l'incirconcis? nous disons, en effet, «que la foi fut imputée à justice à Abraham.»
ο μακαρισμος ουν ουτος επι την περιτομην η και επι την ακροβυστιαν λεγομεν γαρ οτι ελογισθη τω αβρααμ η πιστις εις δικαιοσυνην
10 Comment donc lui fut-elle imputée? Était-ce en l'état de circoncision, ou en l'état d'incirconcision? — Ce n'était pas en l'état de circoncision; c'était en celui d'incirconcision;
πως ουν ελογισθη εν περιτομη οντι η εν ακροβυστια ουκ εν περιτομη αλλ εν ακροβυστια
11 puis, il reçut le signe de la circoncision, comme sceau de la justice que lui avait procurée sa foi, lorsqu'il était incirconcis. Il est ainsi le père de tous ceux qui ont la foi avec l'incirconcision, pour que la justice leur soit aussi imputée;
και σημειον ελαβεν περιτομης σφραγιδα της δικαιοσυνης της πιστεως της εν τη ακροβυστια εις το ειναι αυτον πατερα παντων των πιστευοντων δι ακροβυστιας εις το λογισθηναι και αυτοις την δικαιοσυνην
12 et le père des circoncis, de ceux du moins qui ne s'en tiennent pas à la circoncision seulement, mais qui marchent aussi sur les traces de la foi, qu'avait notre père Abraham, lorsqu'il était incirconcis.
και πατερα περιτομης τοις ουκ εκ περιτομης μονον αλλα και τοις στοιχουσιν τοις ιχνεσιν της εν [ τη ] ακροβυστια πιστεως του πατρος ημων αβρααμ
13 En effet, ce n'est point par une loi que la promesse d'hériter le monde a été faite à Abraham et à sa postérité, mais c'est par la justice que procure la foi.
ου γαρ δια νομου η επαγγελια τω αβρααμ η τω σπερματι αυτου το κληρονομον αυτον ειναι του κοσμου αλλα δια δικαιοσυνης πιστεως
14 Car, si ceux qui s'en tiennent à la loi, sont héritiers, la foi devient inutile, et la promesse de Dieu, sans effet;
ει γαρ οι εκ νομου κληρονομοι κεκενωται η πιστις και κατηργηται η επαγγελια
15 parce que la loi produit la colère, mais où il n'y a pas de loi, il n'y a pas non plus de transgression.
ο γαρ νομος οργην κατεργαζεται ου γαρ ουκ εστιν νομος ουδε παραβασις
16 Aussi est-ce par la foi qu'on est héritier, afin que ce soit par grâce; de sorte que la promesse est assurée à toute la postérité d'Abraham, non seulement à celle qui relève de la Loi, mais encore à celle qui relève de la foi d'Abraham. Il est notre père à tous, ainsi qu'il est écrit:
δια τουτο εκ πιστεως ινα κατα χαριν εις το ειναι βεβαιαν την επαγγελιαν παντι τω σπερματι ου τω εκ [ του ] νομου μονον αλλα και τω εκ πιστεως αβρααμ ος εστιν πατηρ παντων ημων
17 «Je t’ai fait père d'un grand nombre de nations, » et cela devant Dieu, en qui il eut foi, — Dieu, qui donne la vie aux morts, et qui nomme les choses qui ne sont pas, comme si elles étaient.
καθως γεγραπται οτι πατερα πολλων εθνων τεθεικα σε κατεναντι ου επιστευσεν θεου του ζωοποιουντος τους νεκρους και καλουντος τα μη οντα ως οντα
18 Espérant contre toute espérance, il eut foi: c'est ainsi qu'il devint le père de beaucoup de nations, selon cette parole: «Telle sera ta postérité.»
ος παρ ελπιδα επ ελπιδι επιστευσεν εις το γενεσθαι αυτον πατερα πολλων εθνων κατα το ειρημενον ουτως εσται το σπερμα σου
19 Comme il n'était point faible en la foi, il ne considéra point que son corps était déjà éteint (il était presque centenaire), ni que Sarah était vieille.
και μη ασθενησας τη πιστει ου κατενοησεν το εαυτου σωμα ηδη νενεκρωμενον εκατονταετης που υπαρχων και την νεκρωσιν μητρας σαρρας
20 Il n'eut ni hésitation ni défiance à l'égard de la promesse de Dieu; mais, puisant sa force dans sa foi, il donna gloire à Dieu,
εις δε την επαγγελιαν του θεου ου διεκριθη τη απιστια αλλ ενεδυναμωθη τη πιστει δους δοξαν τω θεω
21 pleinement convaincu que, ce qu'il a promis, il est puissant aussi pour l'exécuter:
και πληροφορηθεις οτι ο επηγγελται δυνατος εστιν και ποιησαι
22 c'est pour cette raison que «sa foi lui fut imputée à justice.»
διο και ελογισθη αυτω εις δικαιοσυνην
23 Or ce n'est pas pour lui seul qu'il est écrit «qu'elle lui fut imputée, »
ουκ εγραφη δε δι αυτον μονον οτι ελογισθη αυτω
24 mais c'est aussi pour nous, à qui elle doit être imputée, pour nous qui avons foi en Celui qui a ressuscité des morts Jésus, notre Seigneur,
αλλα και δι ημας οις μελλει λογιζεσθαι τοις πιστευουσιν επι τον εγειραντα ιησουν τον κυριον ημων εκ νεκρων
25 lequel a été livré pour nos fautes, et est ressuscité pour notre justification.
ος παρεδοθη δια τα παραπτωματα ημων και ηγερθη δια την δικαιωσιν ημων
