Apocalypse 18
1 Après cela, je vis descendre du ciel un autre ange, qui avait un grand pouvoir; et la terre fut illuminée de sa gloire.
μετα ταυτα ειδον αλλον αγγελον καταβαινοντα εκ του ουρανου εχοντα εξουσιαν μεγαλην και η γη εφωτισθη εκ της δοξης αυτου
2 Il cria d'une voix puissante, disant: «Elle est tombée, elle est tombée, Babylone la grande! Elle est devenue une habitation de démons, un réceptacle de toutes sortes d'esprits impurs et un repaire de toutes sortes d'oiseaux immondes et odieux,
και εκραξεν εν ισχυρα φωνη λεγων επεσεν επεσεν βαβυλων η μεγαλη και εγενετο κατοικητηριον δαιμονιων και φυλακη παντος πνευματος ακαθαρτου και φυλακη παντος ορνεου ακαθαρτου και μεμισημενου
3 parce que toutes les nations ont bu du vin de son libertinage furieux, que les rois de la terre se sont souillés avec elle et que les marchands de la terre se sont enrichis par l'excès de son luxe.»
οτι εκ του οινου του θυμου της πορνειας αυτης πεπωκαν παντα τα εθνη και οι βασιλεις της γης μετ αυτης επορνευσαν και οι εμποροι της γης εκ της δυναμεως του στρηνους αυτης επλουτησαν
4 Et j'entendis une autre voix qui venait du ciel, et qui disait: «Sortez de cette ville, vous qui êtes mon peuple, afin de ne point participer à ses péchés, et de n'être point enveloppés dans ses calamités,
και ηκουσα αλλην φωνην εκ του ουρανου λεγουσαν εξελθε εξ αυτης ο λαος μου ινα μη συγκοινωνησητε ταις αμαρτιαις αυτης και ινα εκ των πληγων αυτης μη λαβητε
5 car ses péchés se sont accumulés jusqu'au ciel, et Dieu s'est souvenu de ses iniquités.
οτι εκολληθησαν αυτης αι αμαρτιαι αχρι του ουρανου και εμνημονευσεν ο θεος τα αδικηματα αυτης
6 Faites-lui comme elle a fait elle-même, et rendez-lui au double selon ses oeuvres; faites-lui boire double dose dans le calice où elle vous a fait boire:
αποδοτε αυτη ως και αυτη απεδωκεν και διπλωσατε [ αυτη ] διπλα κατα τα εργα αυτης εν τω ποτηριω ω εκερασεν κερασατε αυτη διπλουν
7 autant elle s'est glorifiée et plongée dans le luxe, autant il faut lui donner de tourment et de deuil. Elle dit dans son coeur: «Je suis une reine sur son trône, je ne suis point veuve, et je ne connaîtrai point le deuil.»
οσα εδοξασεν εαυτην και εστρηνιασεν τοσουτον δοτε αυτη βασανισμον και πενθος οτι εν τη καρδια αυτης λεγει οτι καθημαι [ καθως ] βασιλισσα και χηρα ουκ ειμι και πενθος ου μη ιδω
8 Eh bien! en un même jour, les calamités fondront sur elle, la mort, le deuil, la famine, et elle sera consumée par le feu, parce que Dieu qui l'a jugée, est un puissant Seigneur.»
δια τουτο εν μια ημερα ηξουσιν αι πληγαι αυτης θανατος και πενθος και λιμος και εν πυρι κατακαυθησεται οτι ισχυρος κυριος ο θεος ο κρινας αυτην
9 Les rois de la terre, qui se sont plongés avec elle dans le libertinage et dans le luxe, pleurent et se lamentent sur son sort en voyant la fumée de son embrasement.
και κλαυσουσιν αυτην και κοψονται επ αυτη οι βασιλεις της γης οι μετ αυτης πορνευσαντες και στρηνιασαντες οταν βλεπωσιν τον καπνον της πυρωσεως αυτης
10 Ils se tiennent à distance dans la crainte de partager ses tourments, et ils disent: «Malheur! Malheur! Toi, la grande ville, Babylone la puissante cité, en une seule heure est venu ton jugement!»
απο μακροθεν εστηκοτες δια τον φοβον του βασανισμου αυτης λεγοντες ουαι ουαι η πολις η μεγαλη βαβυλων η πολις η ισχυρα οτι μια ωρα ηλθεν η κρισις σου
11 Et les marchands de la terre la pleurent et se désolent, parce que personne n'achète plus leur cargaison,
και οι εμποροι της γης κλαυσουσιν και πενθησουσιν επ αυτη οτι τον γομον αυτων ουδεις αγοραζει ουκετι
12 une cargaison d'or, d'argent, de pierres précieuses, de perles, de fin lin, de pourpre, de soie et d'écarlate, de bois de senteur de toute espèce, d'objets d'ivoire, de bois très précieux, d'airain, de fer et de marbre, de toutes sortes;
γομον χρυσου και αργυρου και λιθου τιμιου και μαργαριτου και βυσσινου και πορφυρας και σηρικου και κοκκινου και παν ξυλον θυινον και παν σκευος ελεφαντινον και παν σκευος εκ ξυλου τιμιωτατου και χαλκου και σιδηρου και μαρμαρου
13 de cannelle, d'essence, de parfums, de myrrhe, d'encens, de vin, d'huile, de fine farine, de blé, de bestiaux, de moutons, de chevaux, d'équipages, de cochers et d'esclaves.»
και κιναμωμον και αμωμον και θυμιαματα και μυρον και λιβανον και οινον και ελαιον και σεμιδαλιν και σιτον και κτηνη και προβατα και ιππων και ρεδων και σωματων και ψυχας ανθρωπων
14 Les fruits, dont tu faisais tes délices, s'en sont allés loin de toi; toutes les choses exquises et magnifiques sont perdues pour toi; tu ne les retrouveras plus.»
και η οπωρα της επιθυμιας της ψυχης σου απωλετο απο σου και παντα τα λιπαρα και τα λαμπρα απηλθεν απο σου και ουκετι ου μη αυτα ευρησεις
15 Ces marchands, qui se sont enrichis avec elle, se tiennent à distance, dans la crainte de partager ses tourments; ils pleurent et se désolent,
οι εμποροι τουτων οι πλουτησαντες απ αυτης απο μακροθεν στησονται δια τον φοβον του βασανισμου αυτης κλαιοντες και πενθουντες
16 disant: «Malheur! Malheur! Qu'est devenue la grande ville, celle qui était vêtue de fin lin, de pourpre et d'écarlate, et qui était couverte d'or, de pierres précieuses et de perles? En une seule heure ont été détruites tant de richesses!»
λεγοντες ουαι ουαι η πολις η μεγαλη η περιβεβλημενη βυσσινον και πορφυρουν και κοκκινον και κεχρυσωμενη εν χρυσιω και λιθω τιμιω και μαργαριταις
17 Et tous les pilotes, tous ceux qui naviguent à destination de la grande ville, les matelots et ceux qui exploitent la mer se tiennent à distance
οτι μια ωρα ηρημωθη ο τοσουτος πλουτος και πας κυβερνητης και πας ο επι τοπον πλεων και ναυται και οσοι την θαλασσαν εργαζονται απο μακροθεν εστησαν
18 et crient en voyant la fumée de son embrasement: «Quelle ville était semblable à la grande cité?»
και εκραζον βλεποντες τον καπνον της πυρωσεως αυτης λεγοντες τις ομοια τη πολει τη μεγαλη
19 Ils se jettent de la poussière sur la tête, et ils crient en pleurant et en se désolant: «Malheur! Malheur! La grande ville, dont l'opulence a enrichi tous ceux qui avaient des vaisseaux sur mer, en une heure elle a été détruite!»
και εβαλον χουν επι τας κεφαλας αυτων και εκραζον κλαιοντες και πενθουντες λεγοντες ουαι ουαι η πολις η μεγαλη εν η επλουτησαν παντες οι εχοντες τα πλοια εν τη θαλασση εκ της τιμιοτητος αυτης οτι μια ωρα ηρημωθη
20 Ciel, réjouis-toi de sa catastrophe; vous aussi, saints, apôtres, prophètes: en la jugeant, Dieu vous a fait justice.
ευφραινου επ αυτη ουρανε και οι αγιοι και οι αποστολοι και οι προφηται οτι εκρινεν ο θεος το κριμα υμων εξ αυτης
21 Alors un ange vigoureux prit une pierre aussi grosse qu'une meule, et la jeta dans la mer, en disant: «Ainsi sera précipitée avec fracas Babylone la grande ville, et on ne la retrouvera plus.
και ηρεν εις αγγελος ισχυρος λιθον ως μυλον μεγαν και εβαλεν εις την θαλασσαν λεγων ουτως ορμηματι βληθησεται βαβυλων η μεγαλη πολις και ου μη ευρεθη ετι
22 On n'entendra plus chez toi les sons des joueurs de harpe, des musiciens, des joueurs de flûte ni des trompettes; on n'y trouvera plus d'artisan d'aucun métier; on n'y entendra plus le bruit de la meule;
και φωνη κιθαρωδων και μουσικων και αυλητων και σαλπιστων ου μη ακουσθη εν σοι ετι και πας τεχνιτης πασης τεχνης ου μη ευρεθη εν σοι ετι και φωνη μυλου ου μη ακουσθη εν σοι ετι
23 on n'y verra plus briller la lumière de la lampe; on n'y entendra plus la voix de l'époux et de l'épouse, parce que tes marchands étaient les grands de la terre, parce que toutes les nations ont été égarées par tes enchantements,
και φως λυχνου ου μη φανη εν σοι ετι και φωνη νυμφιου και νυμφης ου μη ακουσθη εν σοι ετι οτι οι εμποροι σου ησαν οι μεγιστανες της γης οτι εν τη φαρμακεια σου επλανηθησαν παντα τα εθνη
24 et qu'on a trouvé chez toi le sang des prophètes et des saints, et de tous ceux qui ont été égorgés sur la terre.»
και εν αυτη αιματα προφητων και αγιων ευρεθη και παντων των εσφαγμενων επι της γης
