Apocalypse 14

1 Puis je regardai, et voici, l'agneau était sur la montagne de Sion, et avec lui cent quarante-quatre mille personnes, qui avaient son nom et le nom de son Père, écrits sur leurs fronts.

I zobaczyłem, a oto Baranek stał na górze Syjon, a z nim sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy mieli imię jego Ojca wypisane na czołach.

2 Et j'entendis une voix qui venait du ciel, forte comme le bruit des grosses eaux et comme celui d'un puissant tonnerre, et harmonieuse comme le son des harpes jouées par des musiciens.

I usłyszałem z nieba głos jakby głos wielu wód i jakby głos wielkiego gromu. I słyszałem głos harfiarzy grających na swoich harfach.

3 On chantait un cantique nouveau devant le trône et devant les quatre animaux et les vieillards: nul ne pouvait apprendre ce cantique, que les cent quarante-quatre mille qui ont été achetés de la terre.

I śpiewali jakby nową pieśń przed tronem i przed czterema stworzeniami, i przed starszymi. A nikt się tej pieśni nie mógł nauczyć oprócz stu czterdziestu czterech tysięcy, którzy zostali wykupieni z ziemi.

4 Ceux-ci ne se sont point souillés avec des femmes, car ils sont vierges ceux qui accompagnent l'agneau partout où il va; ils ont été achetés d'entre les hommes, comme des prémices consacrées à Dieu et à l'agneau;

Są to ci, którzy nie skalali się z kobietami, są bowiem dziewiczy. To ci, którzy podążają za Barankiem, dokądkolwiek idzie. Oni zostali wykupieni spośród ludzi, aby byli pierwocinami dla Boga i dla Baranka;

5 et il ne s'est point trouvé de mensonge dans leur bouche, car ils sont irréprochables.

A w ich ustach nie znaleziono podstępu. Są bowiem bez skazy przed tronem Boga.

6 Après cela, je vis un autre ange qui volait dans le haut des airs, tenant un évangile éternel, pour l'annoncer à ceux qui sont sur la terre, à toute nation, à toute tribu, à toute langue et à tout peuple. (aiōnios g166)

I zobaczyłem innego anioła lecącego środkiem nieba, który miał ewangelię wieczną, aby ją zwiastować mieszkańcom ziemi, wszystkim narodom, plemionom, językom i ludom; (aiōnios g166)

7 Il disait d'une voix forte: «Craignez Dieu et lui donnez gloire, car l'heure de son jugement est venue; adorez celui qui a fait le ciel, la terre, la mer et les sources d'eau.»

Mówiącego donośnym głosem: Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, bo przyszła godzina jego sądu. Oddajcie pokłon temu, który stworzył niebo i ziemię, morze i źródła wód.

8 Et un autre ange, un second, suivit, qui disait: «Elle est tombée, elle est tombée, Babylone la grande, celle qui a abreuvé toutes les nations du vin de la fureur de son libertinage.»

A za nim szedł inny anioł i mówił: Upadł, upadł Babilon, wielkie miasto, bo winem gniewu swego nierządu napoiło wszystkie narody.

9 Et un autre ange, un troisième, les suivit, qui disait d'une voix forte: «Si quelqu'un adore la bête et son image, et en prend la marque sur son front ou sur sa main,

A po nich przyszedł trzeci anioł i donośnym głosem mówił: Jeśli ktoś odda pokłon bestii i jej wizerunkowi i przyjmie znamię na czoło lub na rękę;

10 il boira, lui aussi, du vin de la fureur de Dieu, du vin pur versé dans la coupe de sa colère; et il sera tourmenté dans le feu et le soufre sous les yeux des saints anges et de l'agneau.

Ten również będzie pił z wina zapalczywości Boga, nierozcieńczonego, nalanego do kielicha jego gniewu, i będzie męczony w ogniu i siarce przed świętymi aniołami i przed Barankiem.

11 La fumée de son supplice s'élèvera aux siècles des siècles; et il n'y aura de repos, ni jour ni nuit, pour ceux qui adorent la bête et son image, ni pour quiconque aura pris la marque de son nom.» (aiōn g165)

A dym ich męki wznosi się na wieki wieków i nie zaznają odpoczynku we dnie i w nocy ci, którzy oddają pokłon bestii i jej wizerunkowi, i ten, kto przyjmuje znamię jej imienia. (aiōn g165)

12 C'est ici que doit se montrer la patience des saints qui gardent les commandements de Dieu et la foi en Jésus.

Tu jest cierpliwość świętych, tu są ci, którzy zachowują przykazania Boga i wiarę Jezusa.

13 Alors j'entendis une voix venant du ciel, qui disait: «Ecris: Heureux dès à présent ceux qui meurent dans le Seigneur!» — «Oui, » dit l'Esprit, «ils se reposent de leurs travaux, et leurs oeuvres les suivent.»

I usłyszałem głos z nieba, który mówił do mnie: Napisz: Błogosławieni [są] umarli, którzy odtąd umierają w Panu, tak, mówi Duch, aby odpoczęli od swoich prac, a ich uczynki idą za nimi.

14 Puis je regardai, et voici, une nuée blanche parut, et sur la nuée était assis quelqu'un qui ressemblait à un fils d'homme; il avait sur la tête une couronne d'or, et dans sa main une faucille tranchante.

I zobaczyłem, a oto biały obłok, a na obłoku siedział [ktoś] podobny do Syna Człowieczego, który miał na głowie złotą koronę, a w ręku ostry sierp.

15 Et un autre ange sortit du sanctuaire, en criant d'une voix forte à celui qui était assis sur la nuée: «Sers-toi de ta faucille et moissonne, car le moment de moissonner est venu, parce que la moisson de la terre est mûre.»

A inny anioł wyszedł ze świątyni, wołając donośnym głosem do tego, który siedział na obłoku: Zapuść swój sierp i żnij, gdyż nadeszła dla ciebie pora, abyś żął, bo dojrzało żniwo ziemi.

16 Alors celui qui était assis sur la nuée passa sa faucille sur la terre, et la terre fut moissonnée.

Wtedy rzucił ten, który siedział na obłoku, swój sierp na ziemię i ziemia została zżęta.

17 Un autre ange sortit du sanctuaire qui est dans le ciel; il tenait, lui aussi, une serpette tranchante.

I inny anioł wyszedł ze świątyni, która jest w niebie, mając także ostry sierp.

18 Et un autre ange, celui qui a pouvoir sur le feu, sortit de l'autel, et s'adressa d'une voix forte à celui qui tenait la serpette tranchante, disant: «Sers-toi de ta serpette tranchante, et coupe les grappes de la vigne de la terre, car les raisins en sont mûrs.»

Potem od ołtarza wyszedł inny anioł, który miał władzę nad ogniem i zawołał donośnym głosem do tego, który miał ostry sierp: Zapuść swój ostry sierp i zbierz grona winorośli ziemi, bo dojrzały jej winne grona.

19 Alors l'ange passa sa serpette sur la terre, et il vendangea la vigne de la terre; puis il en jeta les grappes dans la grande cuve de la fureur de Dieu:

I rzucił anioł swój ostry sierp na ziemię, i zebrał [grona] winorośli ziemi, i wrzucił [je] do wielkiej tłoczni gniewu Boga.

20 on foula la cuve hors de la ville, et il en sortit du sang jusqu’à la hauteur des mors des chevaux sur un espace de mille six cents stades.

I udeptano tłocznię poza miastem, a z tłoczni wypłynęła krew aż po wędzidła koni, na tysiąc sześćset stadiów.