Matthieu 27
1 De grand matin, tous les principaux sacrificateurs et les anciens du peuple tinrent conseil pour faire exécuter Jésus.
πρωιας δε γενομενης συμβουλιον ελαβον παντες οι αρχιερεις και οι πρεσβυτεροι του λαου κατα του ιησου ωστε θανατωσαι αυτον
2 Après l'avoir lié, ils remmenèrent et le livrèrent à Ponce-Pilate, qui était gouverneur.
και δησαντες αυτον απηγαγον και παρεδωκαν αυτον ποντιω πιλατω τω ηγεμονι
3 Alors Judas, qui l'avait livré, voyant que Jésus était condamné, se repentit, et alla rendre les trente pièces d'argent aux principaux sacrificateurs et aux anciens,
τοτε ιδων ιουδας ο παραδιδους αυτον οτι κατεκριθη μεταμεληθεις απεστρεψεν τα τριακοντα αργυρια τοις αρχιερευσιν και τοις πρεσβυτεροις
4 disant: «J'ai péché en livrant le sang innocent.» Mais ils lui dirent: «Que nous importe? cela te regarde.»
λεγων ημαρτον παραδους αιμα αθωον οι δε ειπον τι προς ημας συ οψει
5 Là-dessus, Judas jeta les pièces d'argent dans le temple, se retira, et alla se pendre.
και ριψας τα αργυρια εν τω ναω ανεχωρησεν και απελθων απηγξατο
6 Les principaux sacrificateurs, ayant ramassé l'argent, dirent: «Il n'est pas permis de le mettre dans le trésor, puisque c'est le prix du sang; »
οι δε αρχιερεις λαβοντες τα αργυρια ειπον ουκ εξεστιν βαλειν αυτα εις τον κορβαναν επει τιμη αιματος εστιν
7 et, après en avoir délibéré, ils achetèrent avec cet argent le champ du Potier pour la sépulture des étrangers.
συμβουλιον δε λαβοντες ηγορασαν εξ αυτων τον αγρον του κεραμεως εις ταφην τοις ξενοις
8 C'est pourquoi ce champ est appelé encore aujourd'hui le Champ du Sang.
διο εκληθη ο αγρος εκεινος αγρος αιματος εως της σημερον
9 Alors s'accomplit ce qui avait été dit par le prophète Jérémie: «Et ils ont reçu les trente pièces d’argent, prix de celui qui avait été mis à prix et qu’ils avaient taxé de la part des enfants d'Israël,
τοτε επληρωθη το ρηθεν δια ιερεμιου του προφητου λεγοντος και ελαβον τα τριακοντα αργυρια την τιμην του τετιμημημενου ον ετιμησαντο απο υιων ισραηλ
10 et ils les ont données pour le champ du Potier comme le Seigneur me l’avait commandé.»
και εδωκαν αυτα εις τον αγρον του κεραμεως καθα συνεταξεν μοι κυριος
11 Cependant Jésus comparut devant le gouverneur, qui l’interrogea, disant: «C'est toi, qui es le roi des Juifs?» — «Tu le dis, » lui répondit Jésus.
ο δε ιησους εστη εμπροσθεν του ηγεμονος και επηρωτησεν αυτον ο ηγεμων λεγων συ ει ο βασιλευς των ιουδαιων ο δε ιησους εφη αυτω συ λεγεις
12 Quand les principaux sacrificateurs et les anciens l'accusaient, il ne répondait rien.
και εν τω κατηγορεισθαι αυτον υπο των αρχιερεων και των πρεσβυτερων ουδεν απεκρινατο
13 Alors Pilate lui dit: «N'entends-tu pas de combien de crimes ils te chargent?»
τοτε λεγει αυτω ο πιλατος ουκ ακουεις ποσα σου καταμαρτυρουσιν
14 Et Jésus ne répondit pas même sur un seul point, ce qui étonna fort le gouverneur.
και ουκ απεκριθη αυτω προς ουδε εν ρημα ωστε θαυμαζειν τον ηγεμονα λιαν
15 C'était la coutume, à chaque fête, que le gouverneur relâchât un prisonnier, celui que le peuple voulait.
κατα δε εορτην ειωθει ο ηγεμων απολυειν ενα τω οχλω δεσμιον ον ηθελον
16 Or, on détenait alors un prisonnier fameux, nommé Barrabas.
ειχον δε τοτε δεσμιον επισημον λεγομενον βαραββαν
17 Pilate, ayant fait assembler la multitude, lui dit: «Lequel voulez-vous que je vous relâche? Barrabas, ou Jésus, qu'on appelle Christ?»
συνηγμενων ουν αυτων ειπεν αυτοις ο πιλατος τινα θελετε απολυσω υμιν βαραββαν η ιησουν τον λεγομενον χριστον
18 Car il savait que c'était par envie que les sénateurs l'avaient livré.
ηδει γαρ οτι δια φθονον παρεδωκαν αυτον
19 D'ailleurs, pendant qu'il siégeait sur son tribunal, sa femme lui avait fait dire: «Ne te mêle pas de l'affaire de ce juste, car j'ai eu, aujourd'hui, des rêves affreux à cause de lui.»
καθημενου δε αυτου επι του βηματος απεστειλεν προς αυτον η γυνη αυτου λεγουσα μηδεν σοι και τω δικαιω εκεινω πολλα γαρ επαθον σημερον κατ οναρ δι αυτον
20 Mais les principaux sacrificateurs et les anciens persuadèrent au peuple de demander Barrabas, et de faire périr Jésus.
οι δε αρχιερεις και οι πρεσβυτεροι επεισαν τους οχλους ινα αιτησωνται τον βαραββαν τον δε ιησουν απολεσωσιν
21 Le gouverneur, prenant la parole, leur dit: «Lequel des deux voulez-vous que je vous relâche?» — Barrabas, » dirent-ils.
αποκριθεις δε ο ηγεμων ειπεν αυτοις τινα θελετε απο των δυο απολυσω υμιν οι δε ειπον βαραββαν
22 Pilate reprit: «Que ferai-je donc de Jésus, qu'on appelle Christ?» Ils dirent tous: «Qu'il soit crucifié!»
λεγει αυτοις ο πιλατος τι ουν ποιησω ιησουν τον λεγομενον χριστον λεγουσιν αυτω παντες σταυρωθητω
23 — «Quel mal a-t-il donc fait?» dit le gouverneur. Mais ils crièrent encore plus fort: «Qu'il soit crucifié!»
ο δε ηγεμων εφη τι γαρ κακον εποιησεν οι δε περισσως εκραζον λεγοντες σταυρωθητω
24 Pilate voyant que son insistance ne servait à rien, mais que le tumulte allait croissant, prit de l'eau, se lava les mains à la vue du peuple, et dit: «Je suis innocent du sang de ce juste: cela vous regarde.»
ιδων δε ο πιλατος οτι ουδεν ωφελει αλλα μαλλον θορυβος γινεται λαβων υδωρ απενιψατο τας χειρας απεναντι του οχλου λεγων αθωος ειμι απο του αιματος του δικαιου τουτου υμεις οψεσθε
25 Et tout le peuple répondit: «Que son sang soit sur nous et sur nos enfants!»
και αποκριθεις πας ο λαος ειπεν το αιμα αυτου εφ ημας και επι τα τεκνα ημων
26 Alors il leur relâcha Barrabas; et, après avoir fait flageller Jésus, il le livra pour être crucifié.
τοτε απελυσεν αυτοις τον βαραββαν τον δε ιησουν φραγελλωσας παρεδωκεν ινα σταυρωθη
27 Alors les soldats du gouverneur emmenèrent Jésus dans le prétoire et assemblèrent autour de lui toute la cohorte.
τοτε οι στρατιωται του ηγεμονος παραλαβοντες τον ιησουν εις το πραιτωριον συνηγαγον επ αυτον ολην την σπειραν
28 Ils le dépouillèrent de ses vêtements et l'affublèrent d'un manteau écarlate;
και εκδυσαντες αυτον περιεθηκαν αυτω χλαμυδα κοκκινην
29 puis, ils tressèrent une couronne d'épines, qu'ils lui mirent sur la tête; ils lui mirent aussi un roseau dans la main droite. Ils se prosternaient devant lui, et lui disaient par dérision: «Salut, roi des Juifs.»
και πλεξαντες στεφανον εξ ακανθων επεθηκαν επι την κεφαλην αυτου και καλαμον επι την δεξιαν αυτου και γονυπετησαντες εμπροσθεν αυτου ενεπαιζον αυτω λεγοντες χαιρε ο βασιλευς των ιουδαιων
30 Puis, ils crachaient sur lui, et, prenant le roseau, ils le frappaient sur la tête.
και εμπτυσαντες εις αυτον ελαβον τον καλαμον και ετυπτον εις την κεφαλην αυτου
31 Quand ils l'eurent ainsi bafoué, ils lui ôtèrent le manteau, lui remirent ses vêtements, et l'emmenèrent pour le crucifier.
και οτε ενεπαιξαν αυτω εξεδυσαν αυτον την χλαμυδα και ενεδυσαν αυτον τα ιματια αυτου και απηγαγον αυτον εις το σταυρωσαι
32 En sortant de la ville, ils trouvèrent un homme de Cyrène, nommé Simon, qu'ils mirent en réquisition pour porter la croix de Jésus.
εξερχομενοι δε ευρον ανθρωπον κυρηναιον ονοματι σιμωνα τουτον ηγγαρευσαν ινα αρη τον σταυρον αυτου
33 Quand ils furent arrivés à la place appelée Golgotha, c’est-à-dire, la place du Crâne,
και ελθοντες εις τοπον λεγομενον γολγοθα ο εστιν λεγομενος κρανιου τοπος
34 ils lui présentèrent du vin mêlé de fiel, et Jésus, l'ayant goûté, ne le voulut point boire.
εδωκαν αυτω πιειν οξος μετα χολης μεμιγμενον και γευσαμενος ουκ ηθελεν πιειν
35 Après qu'ils l'eurent crucifié, ils se partagèrent ses vêtements en les tirant au sort,
σταυρωσαντες δε αυτον διεμερισαντο τα ιματια αυτου βαλοντες κληρον
36 puis ils s'assirent pour le garder.
και καθημενοι ετηρουν αυτον εκει
37 Ils placèrent au-dessus de sa tête cet écriteau indiquant le sujet de sa condamnation: «Jésus, Roi des Juifs.»
και επεθηκαν επανω της κεφαλης αυτου την αιτιαν αυτου γεγραμμενην ουτος εστιν ιησους ο βασιλευς των ιουδαιων
38 On crucifia avec lui deux brigands, l'un à sa droite, l'autre à sa gauche.
τοτε σταυρουνται συν αυτω δυο λησται εις εκ δεξιων και εις εξ ευωνυμων
39 Et les passants l'insultaient en branlant la tête,
οι δε παραπορευομενοι εβλασφημουν αυτον κινουντες τας κεφαλας αυτων
40 et en disant: «Toi, qui détruis le temple, et qui le rebâtis en trois jours, sauve-toi toi-même. Si tu es Fils de Dieu, descends de ta croix.»
και λεγοντες ο καταλυων τον ναον και εν τρισιν ημεραις οικοδομων σωσον σεαυτον ει υιος ει του θεου καταβηθι απο του σταυρου
41 Les principaux sacrificateurs aussi le poursuivaient de leurs sarcasmes, ainsi que les scribes et les anciens, et disaient:
ομοιως δε και οι αρχιερεις εμπαιζοντες μετα των γραμματεων και πρεσβυτερων και φαρισαιων ελεγον
42 «Il en a sauvé d'autres, et il ne peut se sauver lui-même! Il est le roi d'Israël! Qu'il descende maintenant de la croix, et nous croirons en lui.
αλλους εσωσεν εαυτον ου δυναται σωσαι ει βασιλευς ισραηλ εστιν καταβατω νυν απο του σταυρου και πιστευσωμεν επ αυτω
43 Il s'est confié en Dieu; que Dieu le délivre maintenant, s'il l'aime; car il a dit: «Je suis Fils de Dieu.»
πεποιθεν επι τον θεον ρυσασθω νυν αυτον ει θελει αυτον ειπεν γαρ οτι θεου ειμι υιος
44 Et les brigands qui étaient crucifiés avec lui, l'insultaient de la même manière.
το δ αυτο και οι λησται οι συσταυρωθεντες αυτω ωνειδιζον αυτον
45 Depuis la sixième beure jusqu’à la neuvième, des ténèbres se répandirent sur toute la terre.
απο δε εκτης ωρας σκοτος εγενετο επι πασαν την γην εως ωρας ενατης
46 Vers la neuvième heure, Jésus cria d'une voix forte: «Eli, Eli, lama sabactani» c'est-à-dire, mon Dieu, mon Dieu, pourquoi m'as-tu abandonné?
περι δε την ενατην ωραν ανεβοησεν ο ιησους φωνη μεγαλη λεγων ηλι ηλι λιμα σαβαχθανι τουτ εστιν θεε μου θεε μου ινατι με εγκατελιπες
47 Quelques-uns des assistants, l'ayant entendu, dirent: «Voilà qu'il appelle Elie; »
τινες δε των εκει εστωτων ακουσαντες ελεγον οτι ηλιαν φωνει ουτος
48 et aussitôt l'un d'eux courut prendre une éponge, qu'il trempa dans du vinaigre, et, l'ayant ajustée à une tige, il lui donna à boire.
και ευθεως δραμων εις εξ αυτων και λαβων σπογγον πλησας τε οξους και περιθεις καλαμω εποτιζεν αυτον
49 Mais les autres disaient: «Laisse, voyons si Élie viendra le sauver.»
οι δε λοιποι ελεγον αφες ιδωμεν ει ερχεται ηλιας σωσων αυτον
50 Mais Jésus poussa de nouveau un grand cri et rendit l'esprit.
ο δε ιησους παλιν κραξας φωνη μεγαλη αφηκεν το πνευμα
51 A ce moment le voile du temple se déchira en deux, depuis le haut jusqu'en bas; la terre trembla; les rochers se fendirent;
και ιδου το καταπετασμα του ναου εσχισθη εις δυο απο ανωθεν εως κατω και η γη εσεισθη και αι πετραι εσχισθησαν
52 les sépulcres s'ouvrirent, et plusieurs saints, dont les corps y étaient couchés, ressuscitèrent,
και τα μνημεια ανεωχθησαν και πολλα σωματα των κεκοιμημενων αγιων ηγερθη
53 et, étant sortis de leurs sépulcres, ils vinrent après la résurrection de Jésus, dans la ville sainte, et apparurent à un grand nombre de personnes.
και εξελθοντες εκ των μνημειων μετα την εγερσιν αυτου εισηλθον εις την αγιαν πολιν και ενεφανισθησαν πολλοις
54 Le centurion et ceux qui étaient avec lui pour garder Jésus, voyant le tremblement de terre et ce qui venait de se passer, furent saisis d'une grande terreur, et dirent: «Assurément, cet homme était Fils de Dieu.»
ο δε εκατονταρχος και οι μετ αυτου τηρουντες τον ιησουν ιδοντες τον σεισμον και τα γενομενα εφοβηθησαν σφοδρα λεγοντες αληθως θεου υιος ην ουτος
55 Il y avait là plusieurs femmes qui regardaient de loin; elles avaient accompagné Jésus depuis la Galilée, pour le servir;
ησαν δε εκει και γυναικες πολλαι απο μακροθεν θεωρουσαι αιτινες ηκολουθησαν τω ιησου απο της γαλιλαιας διακονουσαι αυτω
56 c’étaient entre autres Marie Madeleine, Marie, mère de Jacques et de Joses, et la mère des fils de Zébédée.
εν αις ην μαρια η μαγδαληνη και μαρια η του ιακωβου και ιωση μητηρ και η μητηρ των υιων ζεβεδαιου
57 Sur le soir, il vint un homme riche d'Arimathée, nommé Joseph, qui était lui-même disciple de Jésus.
οψιας δε γενομενης ηλθεν ανθρωπος πλουσιος απο αριμαθαιας τουνομα ιωσηφ ος και αυτος εμαθητευσεν τω ιησου
58 Cet homme s'était rendu auprès de Pilate, pour lui demander le corps de Jésus, et Pilate avait ordonné qu'on le lui remît.
ουτος προσελθων τω πιλατω ητησατο το σωμα του ιησου τοτε ο πιλατος εκελευσεν αποδοθηναι το σωμα
59 Joseph prit le corps, l'enveloppa d'un linceul blanc,
και λαβων το σωμα ο ιωσηφ ενετυλιξεν αυτο σινδονι καθαρα
60 et le déposa dans un sépulcre neuf, qu'il avait fait tailler dans le roc pour lui-même; puis il roula une grosse pierre à l'entrée du sépulcre, et s'en alla.
και εθηκεν αυτο εν τω καινω αυτου μνημειω ο ελατομησεν εν τη πετρα και προσκυλισας λιθον μεγαν τη θυρα του μνημειου απηλθεν
61 Marie Madeleine et l'autre Marie étaient là, assises en face du tombeau.
ην δε εκει μαρια η μαγδαληνη και η αλλη μαρια καθημεναι απεναντι του ταφου
62 Le lendemain, c’est-à-dire, le jour qui suivait la préparation, les principaux sacrificateurs et les pharisiens se rendirent ensemble auprès de Pilate,
τη δε επαυριον ητις εστιν μετα την παρασκευην συνηχθησαν οι αρχιερεις και οι φαρισαιοι προς πιλατον
63 et lui dirent: «Seigneur, nous nous sommes rappelés que, lorsqu'il vivait encore, cet imposteur a dit: «Après trois jours je ressusciterai»,
λεγοντες κυριε εμνησθημεν οτι εκεινος ο πλανος ειπεν ετι ζων μετα τρεις ημερας εγειρομαι
64 donne donc l'ordre qu'on s'assure du tombeau jusqu'au troisième jour, de peur que ses disciples ne viennent dérober le corps, et ne disent au peuple: «Il est ressuscité des morts; » cette dernière imposture serait pire que la première».
κελευσον ουν ασφαλισθηναι τον ταφον εως της τριτης ημερας μηποτε ελθοντες οι μαθηται αυτου νυκτος κλεψωσιν αυτον και ειπωσιν τω λαω ηγερθη απο των νεκρων και εσται η εσχατη πλανη χειρων της πρωτης
65 Pilate leur dit: Une garde est à vos ordres; allez, assurez-vous du tombeau comme vous l'entendrez.
εφη αυτοις ο πιλατος εχετε κουστωδιαν υπαγετε ασφαλισασθε ως οιδατε
66 Ils allèrent s'assurer du tombeau à l'aide de la garde, après avoir scellé la pierre.
οι δε πορευθεντες ησφαλισαντο τον ταφον σφραγισαντες τον λιθον μετα της κουστωδιας
