Matthieu 22
1 Jésus, prenant la parole, leur parla de nouveau en paraboles.
και αποκριθεις ο ιησους παλιν ειπεν αυτοις εν παραβολαις λεγων
2 «Le royaume des cieux, dit-il, est semblable à un roi qui célébrait les noces de son fils.
ωμοιωθη η βασιλεια των ουρανων ανθρωπω βασιλει οστις εποιησεν γαμους τω υιω αυτου
3 Il envoya ses serviteurs appeler ceux qui avaient été invités aux noces, mais ils ne voulurent point venir.
και απεστειλεν τους δουλους αυτου καλεσαι τους κεκλημενους εις τους γαμους και ουκ ηθελον ελθειν
4 Il envoya d'autres serviteurs avec ordre de dire aux conviés: «J'ai préparé mon festin; mes boeufs et mes bêtes grasses sont tués, et tout est prêt: venez aux noces.»
παλιν απεστειλεν αλλους δουλους λεγων ειπατε τοις κεκλημενοις ιδου το αριστον μου ητοιμασα οι ταυροι μου και τα σιτιστα τεθυμενα και παντα ετοιμα δευτε εις τους γαμους
5 Mais ils ne s'en soucièrent point, et s'en allèrent, celui-ci à son champ, celui-là à son commerce;
οι δε αμελησαντες απηλθον ο μεν εις τον ιδιον αγρον ο δε εις την εμποριαν αυτου
6 et les autres se saisirent de ses serviteurs, les insultèrent et les tuèrent.
οι δε λοιποι κρατησαντες τους δουλους αυτου υβρισαν και απεκτειναν
7 Le roi irrité envoya ses armées, fit périr ces meurtriers, et brûla leur ville.
ακουσας δε ο βασιλευς εκεινος ωργισθη και πεμψας τα στρατευματα αυτου απωλεσεν τους φονεις εκεινους και την πολιν αυτων ενεπρησεν
8 Alors il dit à ses serviteurs: «Le festin des noces est prêt, mais les conviés n'en étaient pas dignes.
τοτε λεγει τοις δουλοις αυτου ο μεν γαμος ετοιμος εστιν οι δε κεκλημενοι ουκ ησαν αξιοι
9 Allez donc dans les carrefours, et invitez aux noces tous ceux que vous trouverez.
πορευεσθε ουν επι τας διεξοδους των οδων και οσους εαν ευρητε καλεσατε εις τους γαμους
10 Et ces serviteurs se répandirent dans les chemins, amenèrent tous ceux qu'ils trouvèrent, méchants et bons, et la salle des noces fut remplie de convives.»
και εξελθοντες οι δουλοι εκεινοι εις τας οδους συνηγαγον παντας οσους ευρον πονηρους τε και αγαθους και επλησθη ο γαμος ανακειμενων
11 Le roi, étant entré pour voir les convives, aperçut à table un homme qui n'avait pas mis d'habit de noces,
εισελθων δε ο βασιλευς θεασασθαι τους ανακειμενους ειδεν εκει ανθρωπον ουκ ενδεδυμενον ενδυμα γαμου
12 et il lui dit: «Mon ami, comment es-tu venu ici, sans avoir un habit de noces?» Et cet homme resta bouche close.
και λεγει αυτω εταιρε πως εισηλθες ωδε μη εχων ενδυμα γαμου ο δε εφιμωθη
13 Alors le roi dit à ceux qui servaient: «Liez-lui les pieds et les mains, emportez-le, et le jetez dans les ténèbres de dehors.» C'est là qu'il y aura des pleurs et des grincements de dents;
τοτε ειπεν ο βασιλευς τοις διακονοις δησαντες αυτου ποδας και χειρας αρατε αυτον και εκβαλετε εις το σκοτος το εξωτερον εκει εσται ο κλαυθμος και ο βρυγμος των οδοντων
14 car il y a beaucoup d'appelés, mais peu d'élus.
πολλοι γαρ εισιν κλητοι ολιγοι δε εκλεκτοι
15 Alors les pharisiens, s'étant retirés, tinrent conseil pour amener Jésus à se compromettre par quelque parole,
τοτε πορευθεντες οι φαρισαιοι συμβουλιον ελαβον οπως αυτον παγιδευσωσιν εν λογω
16 et ils envoyèrent leurs disciples avec les hérodiens, pour lui dire: «Maître, nous savons que tu es vrai, et que tu enseignes en toute vérité la voie de Dieu, sans te soucier de qui que ce soit, car tu ne fais pas acception de personnes.
και αποστελλουσιν αυτω τους μαθητας αυτων μετα των ηρωδιανων λεγοντες διδασκαλε οιδαμεν οτι αληθης ει και την οδον του θεου εν αληθεια διδασκεις και ου μελει σοι περι ουδενος ου γαρ βλεπεις εις προσωπον ανθρωπων
17 Donne-nous donc ton avis. Est-il permis, ou non, de payer le tribut à César?»
ειπε ουν ημιν τι σοι δοκει εξεστιν δουναι κηνσον καισαρι η ου
18 Mais Jésus connaissant leur perfidie, leur dit: «Hypocrites, pourquoi essayez-vous de me surprendre?
γνους δε ο ιησους την πονηριαν αυτων ειπεν τι με πειραζετε υποκριται
19 Montrez-moi la monnaie avec laquelle on paie le tribut.» Ils lui présentèrent un denier;
επιδειξατε μοι το νομισμα του κηνσου οι δε προσηνεγκαν αυτω δηναριον
20 et Jésus leur dit: «De qui est cette effigie et cette légende?»
και λεγει αυτοις τινος η εικων αυτη και η επιγραφη
21 — «De César, » répondirent-ils. Alors il leur dit: «Rendez donc à César ce qui est à César, et à Dieu ce qui est à Dieu.»
λεγουσιν αυτω καισαρος τοτε λεγει αυτοις αποδοτε ουν τα καισαρος καισαρι και τα του θεου τω θεω
22 Surpris de cette réponse, ils le quittèrent, et s'en allèrent.
και ακουσαντες εθαυμασαν και αφεντες αυτον απηλθον
23 Le même jour, des sadducéens, gens qui prétendent qu'il n'y a point de résurrection, vinrent vers Jésus, et lui posèrent cette question:
εν εκεινη τη ημερα προσηλθον αυτω σαδδουκαιοι οι λεγοντες μη ειναι αναστασιν και επηρωτησαν αυτον
24 «Maître, Moïse a dit que si un homme meurt sans enfants, son frère, en sa qualité de beau-frère, épousera sa veuve, et suscitera lignée à son frère.
λεγοντες διδασκαλε μωσης ειπεν εαν τις αποθανη μη εχων τεκνα επιγαμβρευσει ο αδελφος αυτου την γυναικα αυτου και αναστησει σπερμα τω αδελφω αυτου
25 Or, il y avait chez nous sept frères: le premier se maria, et mourut; et, comme il n'avait pas d'enfants, il laissa, sa femme à son frère.
ησαν δε παρ ημιν επτα αδελφοι και ο πρωτος γαμησας ετελευτησεν και μη εχων σπερμα αφηκεν την γυναικα αυτου τω αδελφω αυτου
26 Il en fut de même du second, du troisième et des autres, jusqu'au septième.
ομοιως και ο δευτερος και ο τριτος εως των επτα
27 Après eux tous, la femme mourut aussi.
υστερον δε παντων απεθανεν και η γυνη
28 Duquel des sept frères sera-t-elle donc la femme dans la résurrection, car tous l'ont eue pour femme?»
εν τη ουν αναστασει τινος των επτα εσται η γυνη παντες γαρ εσχον αυτην
29 Jésus leur répondit: «Vous êtes dans l'erreur, parce que vous ne connaissez ni les Ecritures, ni même la puissance de Dieu;
αποκριθεις δε ο ιησους ειπεν αυτοις πλανασθε μη ειδοτες τας γραφας μηδε την δυναμιν του θεου
30 car dans la résurrection on ne se marie point, hommes et tommes sont comme les anges de Dieu dans le ciel.
εν γαρ τη αναστασει ουτε γαμουσιν ουτε εκγαμιζονται αλλ ως αγγελοι θεου εν ουρανω εισιν
31 Quant à la résurrection des morts, n'avez-vous pas lu ce que Dieu vous a dit:
περι δε της αναστασεως των νεκρων ουκ ανεγνωτε το ρηθεν υμιν υπο του θεου λεγοντος
32 Je suis le Dieu d’Abraham, le Dieu d’Isaac et le Dieu de Jacob? Dieu n'est pas Dieu des morts, mais Dieu des vivants.»
εγω ειμι ο θεος αβρααμ και ο θεος ισαακ και ο θεος ιακωβ ουκ εστιν ο θεος θεος νεκρων αλλα ζωντων
33 Et la foule qui l'entendait, était frappée de son enseignement.
και ακουσαντες οι οχλοι εξεπλησσοντο επι τη διδαχη αυτου
34 Les pharisiens ayant appris que Jésus avait fermé la bouche aux sadducéens, se rassemblèrent,
οι δε φαρισαιοι ακουσαντες οτι εφιμωσεν τους σαδδουκαιους συνηχθησαν επι το αυτο
35 et l'un d'eux, qui était docteur de la Loi, posa à Jésus cette question, pour voir ce qu'il répondrait:
και επηρωτησεν εις εξ αυτων νομικος πειραζων αυτον και λεγων
36 «Maître, quel est, dans la Loi, le plus grand commandement?»
διδασκαλε ποια εντολη μεγαλη εν τω νομω
37 Jésus lui dit: «Tu aimeras le Seigneur ton Dieu de tout ton coeur, de toute ton âme et de toute ta pensée; »
ο δε ιησους εφη αυτω αγαπησεις κυριον τον θεον σου εν ολη τη καρδια σου και εν ολη τη ψυχη σου και εν ολη τη διανοια σου
38 voilà le premier et le plus grand commandement;
αυτη εστιν πρωτη και μεγαλη εντολη
39 et en voici un second qui lui est semblable: «Tu aimeras ton prochain comme toi-même.»
δευτερα δε ομοια αυτη αγαπησεις τον πλησιον σου ως σεαυτον
40 De ces deux commandements dépendent toute la Loi et les Prophètes.
εν ταυταις ταις δυσιν εντολαις ολος ο νομος και οι προφηται κρεμανται
41 Comme les pharisiens se trouvaient réunis, Jésus leur adressa cette question:
συνηγμενων δε των φαρισαιων επηρωτησεν αυτους ο ιησους
42 «Que pensez-vous du Messie? de qui est-il fils?»
λεγων τι υμιν δοκει περι του χριστου τινος υιος εστιν λεγουσιν αυτω του δαυιδ
43 — «De David, » répondirent-ils. Jésus leur dit: «Comment donc David, animé de l'Esprit, l'appelle-t-il «Seigneur, » quand il dit:
λεγει αυτοις πως ουν δαυιδ εν πνευματι κυριον αυτον καλει λεγων
44 «Le Seigneur a dit à mon Seigneur: «Assieds-toi à ma droite, jusqu’à ce que j'aie mis tes ennemis sous tes pieds?»
ειπεν ο κυριος τω κυριω μου καθου εκ δεξιων μου εως αν θω τους εχθρους σου υποποδιον των ποδων σου
45 Si donc David l'appelle «Seigneur, » comment est-il son fils?»
ει ουν δαυιδ καλει αυτον κυριον πως υιος αυτου εστιν
46 Personne ne put lui répondre un mot, et même, depuis ce jour, personne n'osa plus lui poser de questions.
και ουδεις εδυνατο αυτω αποκριθηναι λογον ουδε ετολμησεν τις απ εκεινης της ημερας επερωτησαι αυτον ουκετι
