Luc 9
1 Jésus ayant assemblé les Douze, leur donna puissance et autorité pour chasser tous les démons et pour guérir toutes les maladies;
İsa, Onikiler'i yanına çağırıp onlara bütün cinler üzerinde ve hastalıkları iyileştirmek için güç ve yetki verdi.
2 puis il les envoya prêcher le royaume de Dieu et guérir les malades.
Sonra onları Tanrı'nın Egemenliği'ni duyurmaya ve hastalara şifa vermeye gönderdi.
3 Il leur dit: «Ne prenez rien pour la route, ni bâton, ni sac, ni pain, ni argent, ni deux tuniques.
Onlara şöyle dedi: “Yolculuk için yanınıza hiçbir şey almayın: Ne değnek, ne torba, ne ekmek, ne para, ne de yedek mintan.
4 Dans quelque maison que vous entriez, restez-y, et que ce soit de là que vous partiez.
Hangi eve girerseniz, kentten ayrılıncaya dek orada kalın.
5 Quant à tous ceux qui ne vous recevront pas, sortez de leur ville, et secouez la poussière de vos pieds en témoignage contre eux.»
Sizi kabul etmeyenlere gelince, kentten ayrılırken onlara uyarı olsun diye ayaklarınızın tozunu silkin.”
6 Les disciples étant partis, allèrent de village en village, annonçant la bonne nouvelle et faisant partout des guérisons.
Onlar da yola çıktılar, her yerde Müjde'yi yayarak ve hastaları iyileştirerek köy köy dolaştılar.
7 Cependant Hérode, le tétrarque entendit parler de tout ce qui se passait, et il ne savait que penser, parce que les uns disaient que Jean était ressuscité des morts;
Bölgenin kralı Hirodes bütün bu olanları duyunca şaşkına döndü. Çünkü bazıları Yahya'nın ölümden dirildiğini, bazıları İlyas'ın göründüğünü, başkaları ise eski peygamberlerden birinin dirildiğini söylüyordu.
8 les autres, qu'Elie était apparu; d'autres enfin, qu'un des anciens prophètes était ressuscité.
9 Mais Hérode dit: «Quant à Jean, moi, je l'ai fait décapiter; qui est donc cet homme, dont j'entends dire des choses si extraordinaires?» Et il désirait le voir.
Hirodes, “Yahya'nın başını ben kestirdim. Şimdi hakkında böyle haberler duyduğum bu adam kim?” diyor ve İsa'yı görmenin bir yolunu arıyordu.
10 Les apôtres, étant de retour, racontèrent à Jésus tout ce qu'ils avaient fait; et Jésus les prenant avec lui, se retira à l'écart, vers une ville nommée Bethsaïde.
Elçiler geri dönünce, yaptıkları her şeyi İsa'ya anlattılar. Sonra İsa yalnızca onları yanına alıp Beytsayda denilen bir kente çekildi.
11 Mais les foules, en ayant eu connaissance, l'y suivirent: Jésus les accueillit, leur parla du royaume de Dieu, et guérit tous ceux qui avaient besoin d'être guéris.
Bunu öğrenen halk O'nun ardından gitti. İsa onları ilgiyle karşıladı, kendilerine Tanrı'nın Egemenliği'nden söz etti ve şifaya ihtiyacı olanları iyileştirdi.
12 Comme le jour commençait à baisser, les Douze vinrent lui dire: «Renvoie cette foule de gens, afin qu'ils aillent loger dans les villages d'alentour et dans les campagnes, et qu'ils trouvent de quoi manger, car ici nous sommes dans un lieu désert.»
Günbatımına doğru Onikiler gelip O'na, “Halkı salıver de çevredeki köylere ve çiftliklere gidip kendilerine barınak ve yiyecek bulsunlar. Çünkü ıssız bir yerdeyiz” dediler.
13 Mais Jésus leur dit: «Donnez-leur, vous-mêmes, à manger.» Ils répondirent: «Nous n'avons que cinq pains et deux poissons... à moins que nous n'allions nous-mêmes acheter des vivres pour tout ce peuple.»
İsa, “Onlara siz yiyecek verin” dedi. “Beş ekmekle iki balıktan başka bir şeyimiz yok” dediler. “Yoksa bunca halk için yiyecek almaya biz mi gidelim?”
14 En effet, il y avait environ cinq mille hommes. Jésus dit à ses disciples: «Faites-les asseoir par groupes de cinquante.»
Orada yaklaşık beş bin erkek vardı. İsa öğrencilerine, “Halkı yaklaşık ellişer kişilik kümeler halinde yere oturtun” dedi.
15 Ils exécutèrent cet ordre; ils les firent tous asseoir.
Öğrenciler öyle yapıp herkesi yere oturttular.
16 Alors Jésus prit les cinq pains et les deux poissons, et, levant les yeux au ciel, il les bénit, les rompit, et les donna aux disciples pour les distribuer à la foule.
İsa, beş ekmekle iki balığı aldı, gözlerini göğe kaldırarak şükretti; sonra bunları böldü ve halka dağıtmaları için öğrencilerine verdi.
17 Tous mangèrent et furent rassasiés; et l'on emporta ce qu'ils avaient eu de trop, douze corbeilles de morceaux.
Herkes yiyip doydu. Artakalan parçalardan on iki sepet dolusu toplandı.
18 Un jour que Jésus s'était retiré dans un lieu solitaire, pour prier, ses disciples vinrent le rejoindre, et il leur adressa cette question: «Qui dit-on, dans le peuple, que je suis?»
Bir gün İsa tek başına dua ediyordu, öğrencileri de yanındaydı. İsa onlara, “Halk benim kim olduğumu söylüyor?” diye sordu.
19 Ils lui répondirent: «On dit que tu es Jean-Baptiste; d'autres disent que tu es Elie; d'autres, qu'un des anciens prophètes est ressuscité.»
Şöyle yanıtladılar: “Vaftizci Yahya diyorlar. Ama kimi İlyas, kimi de eski peygamberlerden biri dirilmiş, diyor.”
20 — «Et vous, leur dit-il, qui dites-vous que je suis?» Pierre répondit: «Tu es l'Oint de Dieu.»
İsa onlara, “Siz ne dersiniz” dedi, “Sizce ben kimim?” Petrus, “Sen Tanrı'nın Mesihi'sin” yanıtını verdi.
21 Jésus leur recommanda sévèrement de ne le dire à personne,
İsa, onları uyararak bunu hiç kimseye söylememelerini buyurdu.
22 et il ajouta: «Il faut que le Fils de l'homme souffre beaucoup, qu'il soit rejeté par les anciens, les principaux sacrificateurs et les scribes, qu'il soit mis à mort, et qu'il ressuscite le troisième jour.»
İnsanoğlu'nun çok acı çekmesi, ileri gelenler, başkâhinler ve din bilginlerince reddedilmesi, öldürülmesi ve üçüncü gün dirilmesi gerektiğini söyledi.
23 Puis s’adressant à tout le monde, il dit: «Si quelqu'un veut venir après moi, qu'il renonce à lui-même, qu'il se charge chaque jour de sa croix, et qu'il me suive.
Sonra hepsine, “Ardımdan gelmek isteyen kendini inkâr etsin, her gün çarmıhını yüklenip beni izlesin” dedi,
24 Car celui qui voudra sauver sa vie, la perdra; mais celui qui aura perdu sa vie à cause de moi, la sauvera.
“Canını kurtarmak isteyen onu yitirecek, canını benim uğruma yitiren ise onu kurtaracaktır.
25 A quoi sert-il à un homme de gagner le monde entier, s'il se perd ou se ruine lui-même?
İnsan bütün dünyayı kazanıp da canını yitirirse, canından olursa, bunun kendisine ne yararı olur?
26 En effet, si quelqu'un a honte de moi et de mes paroles, le Fils de l'homme aura honte de lui, quand il viendra dans sa gloire, dans celle de son Père et dans celle des saints anges.
Kim benden ve benim sözlerimden utanırsa, İnsanoğlu da kendisinin, Babası'nın ve kutsal meleklerin görkemi içinde geldiğinde o kişiden utanacaktır.
27 Je vous le dis, certainement quelques-uns de ceux qui sont ici présents, ne goûteront point la mort, qu'ils n'aient vu le royaume de Dieu.»
Size gerçeği söyleyeyim, burada bulunanlar arasında, Tanrı'nın Egemenliği'ni görmeden ölümü tatmayacak olanlar var.”
28 Environ huit jours après ce discours, Jésus prit avec lui Pierre, Jean et Jacques, et monta sur la montagne pour prier.
Bu sözleri söyledikten yaklaşık sekiz gün sonra İsa, yanına Petrus, Yuhanna ve Yakup'u alarak dua etmek üzere dağa çıktı.
29 Pendant qu'il priait, son visage parut tout autre et ses vêtements devinrent éblouissants de blancheur.
İsa dua ederken yüzünün görünümü değişti, giysileri şimşek gibi parıldayan bir beyazlığa büründü.
30 Tout à coup parurent, entourés de gloire, deux hommes qui s'entretenaient avec lui: c'était Moïse et Élie;
O anda görkem içinde beliren iki kişi İsa'yla konuşmaya başladılar. Bunlar Musa ile İlyas'tı. İsa'nın yakında Yeruşalim'de gerçekleşecek olan ayrılışını konuşuyorlardı.
31 ils parlaient de son départ qui devait s'accomplir à Jérusalem.
32 Pierre et ses compagnons étaient accablés de sommeil; mais s’étant tenus éveillés, ils virent sa gloire et les deux hommes qui étaient avec lui;
Petrus ile yanındakilerin üzerine uyku çökmüştü. Ama uykuları iyice dağılınca İsa'nın görkemini ve yanında duran iki kişiyi gördüler.
33 et au moment où Moïse et Élie se séparaient de lui, Pierre dit à Jésus: «Maître, il est bon que nous soyons ici; dressons trois tentes, une pour toi, une pour Moïse, et une pour Elie»: il ne savait pas ce qu'il disait.
Bunlar İsa'nın yanından ayrılırken Petrus İsa'ya, “Efendimiz” dedi, “Burada bulunmamız ne iyi oldu! Üç çardak kuralım: Biri sana, biri Musa'ya, biri de İlyas'a.” Aslında ne söylediğinin farkında değildi.
34 Comme il parlait ainsi, une nuée vint, qui les enveloppa, et en les voyant entrer dans la nuée, les disciples furent saisis de frayeur.
Petrus daha bunları söylerken bir bulut gelip onlara gölge saldı. Bulut onları sarınca korktular.
35 Il sortit de la nuée une voix qui dit: «Celui-ci est mon Fils élu; écoutez-le; »
Buluttan gelen bir ses, “Bu benim Oğlum'dur, seçilmiş Olan'dır. O'nu dinleyin!” dedi.
36 et après que la voix se fut fait entendre, Jésus se trouva seul. Les disciples gardèrent le silence sur ce qui s’était passé, et ne rapportèrent pour lors à personne rien de ce qu'ils avaient vu.
Ses kesilince İsa'nın tek başına olduğu görüldü. Öğrenciler bunu gizli tuttular ve o günlerde hiç kimseye gördüklerinden söz etmediler.
37 Le lendemain, lorsqu'ils furent descendus de la montagne, une foule considérable se porta à la rencontre de Jésus,
Ertesi gün dağdan indikleri zaman, İsa'yı büyük bir kalabalık karşıladı.
38 et un homme s'écria du milieu de la foule: «Maître, je t'en prie, jette un regard sur mon fils, car je n'ai que cet enfant:
Kalabalığın içinden bir adam, “Öğretmenim” diye seslendi, “Yalvarırım, oğlumu bir gör, o tek çocuğumdur.
39 un esprit le saisit, et soudain lui arrache des cris; puis il le jette dans des convulsions où il écume, et il le quitte à grand'peine en le brisant encore.
Bir ruh onu yakalıyor, o da birdenbire çığlık atıyor. Ruh onu, ağzından köpükler gelene dek şiddetle sarsıyor. Bedenini yara bere içinde bırakarak güçbela ayrılıyor.
40 J'ai prié tes disciples de le chasser, et ils ne l'ont pu.»
Ruhu kovmaları için öğrencilerine yalvardım, ama başaramadılar.”
41 Jésus répondit: «Race incrédule et perverse, jusqu'à quand serai-je avec vous, et vous supporterai-je?... Amène ici ton fils.»
İsa şöyle karşılık verdi: “Ey imansız ve sapmış kuşak! Sizinle daha ne kadar kalıp size katlanacağım? Oğlunu buraya getir.”
42 Au moment où l'enfant s'approchait, le démon le jeta par terre, dans des convulsions; mais Jésus tança l'esprit impur, guérit l'enfant, et le rendit à son père.
Çocuk daha İsa'ya yaklaşırken cin onu yere vurup şiddetle sarstı. Ama İsa kötü ruhu azarladı, çocuğu iyileştirerek babasına geri verdi.
43 Tous les assistants étaient frappés de la grandeur de Dieu. Tandis que tout le monde était dans l'admiration de tout ce que Jésus faisait, il dit à ses disciples:
Herkes Tanrı'nın büyük gücüne şaşıp kaldı. Herkes İsa'nın bütün yaptıkları karşısında hayret içindeyken, İsa öğrencilerine, “Şu sözlerime iyice kulak verin” dedi. “İnsanoğlu, insanların eline teslim edilecek.”
44 «Pour vous, mettez-vous bien dans l'esprit ce que je vais vous dire: c'est que le Fils de l'homme doit être livré entre les mains des hommes.»
45 Mais les disciples ne comprenaient pas cette parole; elle était voilée pour eux, afin qu'ils n'en sentissent point la portée; et ils craignaient de l'interroger là -dessus.
Onlar bu sözü anlamadılar. Sözü kavramasınlar diye anlamı kendilerinden gizlenmişti. Üstelik İsa'ya bu sözle ilgili soru sormaktan korkuyorlardı.
46 Une pensée s'éleva dans leur esprit: ils se demandaient lequel d'entre eux serait le plus grand.
Öğrenciler, aralarında kimin en büyük olduğunu tartışmaya başladılar.
47 Jésus voyant la pensée de leur coeur, prit un petit enfant, le plaça auprès de lui,
Akıllarından geçeni bilen İsa, küçük bir çocuğu tutup yanına çekti ve onlara şöyle dedi: “Bu çocuğu benim adım uğruna kabul eden, beni kabul etmiş olur. Beni kabul eden de beni göndereni kabul etmiş olur. Aranızda en küçük kim ise, işte en büyük odur.”
48 et leur dit: «Celui qui reçoit ce petit enfant en mon nom, me reçoit; et celui qui me reçoit, reçoit celui qui m'a envoyé; car celui d'entre vous tous qui est le plus petit, c'est celui-là qui est grand.»
49 Jean, prenant la parole, lui dit: «Maître, nous avons vu un homme qui chassait des démons en ton nom, et nous l'en avons empêché, parce qu'il ne va pas avec nous.»
Yuhanna buna karşılık, “Efendimiz” dedi, “Senin adınla cin kovan birini gördük, ama bizimle birlikte seni izlemediği için ona engel olmaya çalıştık.”
50 Jésus lui dit: «Ne l'en empêchez point: celui qui n'est pas contre vous est pour vous.»
İsa, “Ona engel olmayın!” dedi. “Size karşı olmayan, sizden yanadır.”
51 Quand le temps où Jésus devait être enlevé du monde fut venu, il prit la résolution de s'acheminer à Jérusalem.
Göğe alınacağı gün yaklaşınca İsa, kararlı adımlarla Yeruşalim'e doğru yola çıktı.
52 Il se fit précéder par des messagers. Ceux-ci, s'en étant allés, entrèrent dans une ville des Samaritains pour lui préparer un logement;
Kendi önünden haberciler gönderdi. Bunlar, kendisi için hazırlık yapmak üzere gidip Samiriyeliler'e ait bir köye girdiler.
53 mais on ne le reçut point, parce qu'il se rendait à Jérusalem.
Ama Samiriyeliler İsa'yı kabul etmediler. Çünkü Yeruşalim'e doğru gidiyordu.
54 Ses disciples, Jacques et Jean, témoins de ce refus, dirent: «Seigneur, veux-tu qu'à l'exemple d'Élie, nous commandions que le feu descende du ciel et consume ces gens-là?»
Öğrencilerden Yakup'la Yuhanna bunu görünce, “Rab, bunları yok etmek için bir buyrukla gökten ateş yağdırmamızı ister misin?” dediler.
55 Mais Jésus s’étant retourné, les réprimanda, et leur dit: «Vous ne savez de quel esprit vous êtes animés.»
Ama İsa dönüp onları azarladı.
56 Et ils gagnèrent un autre village.
Sonra başka bir köye gittiler.
57 Comme ils s'y rendaient, un homme lui dit en chemin: «Seigneur, je te suivrai partout où tu iras.»
Yolda giderlerken bir adam İsa'ya, “Nereye gidersen, senin ardından geleceğim” dedi.
58 Et Jésus lui dit: «Les renards ont des tanières, et les oiseaux du ciel, des abris; mais le Fils de l'homme n'a pas un lieu pour reposer sa tête.»
İsa ona, “Tilkilerin ini, kuşların yuvası var, ama İnsanoğlu'nun başını yaslayacak bir yeri yok” dedi.
59 Il dit à un autre: «Suis-moi.» Celui-ci lui dit: «Seigneur, permets-moi d'aller auparavant ensevelir mon père.»
Bir başkasına, “Ardımdan gel” dedi. Adam ise, “İzin ver, önce gidip babamı gömeyim” dedi.
60 Mais il lui repartit: «Laisse les morts ensevelir leurs morts; pour toi, va annoncer le royaume de Dieu.»
İsa ona şöyle dedi: “Bırak ölüleri, kendi ölülerini kendileri gömsün. Sen gidip Tanrı'nın Egemenliği'ni duyur.”
61 Un autre lui dit aussi: «Je te suivrai, Seigneur, mais permets-moi d'aller auparavant faire mes adieux à ma famille.»
Bir başkası, “Ya Rab” dedi, “Senin ardından geleceğim ama, izin ver, önce evimdekilerle vedalaşayım.”
62 Jésus lui dit: «Quiconque met la main à la charrue et regarde en arrière, n'est pas propre au royaume de Dieu.»
İsa ona, “Sabanı tutup da geriye bakan, Tanrı'nın Egemenliği'ne layık değildir” dedi.
