Luc 13
1 En ce moment même, il se trouva là quelques personnes qui apprirent à Jésus la nouvelle de ces Galiléens, dont Pilate avait mêlé le sang à celui de leurs sacrifices?
παρησαν δε τινες εν αυτω τω καιρω απαγγελλοντες αυτω περι των γαλιλαιων ων το αιμα πιλατος εμιξεν μετα των θυσιων αυτων
2 Et lui, prenant la parole, leur dit: «Croyez-vous que ces Galiléens fussent de plus grands pécheurs que les autres Galiléens, parce qu'ils ont souffert de la sorte?
και αποκριθεις ο ιησους ειπεν αυτοις δοκειτε οτι οι γαλιλαιοι ουτοι αμαρτωλοι παρα παντας τους γαλιλαιους εγενοντο οτι τοιαυτα πεπονθασιν
3 — Non, vous dis-je; mais si vous ne vous repentez, vous périrez tous semblablement.
ουχι λεγω υμιν αλλ εαν μη μετανοητε παντες ωσαυτως απολεισθε
4 Ou bien, croyez-vous que ces dix-huit personnes sur qui la tour est tombée, à Siloé, et qu'elle a tuées, fussent plus coupables que toutes celles qui habitent Jérusalem?
η εκεινοι οι δεκα και οκτω εφ ους επεσεν ο πυργος εν τω σιλωαμ και απεκτεινεν αυτους δοκειτε οτι ουτοι οφειλεται εγενοντο παρα παντας ανθρωπους τους κατοικουντας εν ιερουσαλημ
5 — Non, vous dis-je; mais si vous ne vous repentez, vous périrez tous semblablement.»
ουχι λεγω υμιν αλλ εαν μη μετανοητε παντες ομοιως απολεισθε
6 Il ajouta cette comparaison: «Un homme avait un figuier planté dans sa vigne; il alla y chercher du fruit, et n'en trouva point.
ελεγεν δε ταυτην την παραβολην συκην ειχεν τις εν τω αμπελωνι αυτου πεφυτευμενην και ηλθεν καρπον ζητων εν αυτη και ουχ ευρεν
7 Il dit au vigneron: «Voici trois ans que je viens chercher du fruit à ce figuier et que je n'en trouve point: coupe-le. Pourquoi occupe-t-il la terre inutilement?»
ειπεν δε προς τον αμπελουργον ιδου τρια ετη ερχομαι ζητων καρπον εν τη συκη ταυτη και ουχ ευρισκω εκκοψον αυτην ινα τι και την γην καταργει
8 Le vigneron répondit: «Seigneur, laisse-le encore cette année. Je creuserai tout autour et j'y mettrai du fumier;
ο δε αποκριθεις λεγει αυτω κυριε αφες αυτην και τουτο το ετος εως οτου σκαψω περι αυτην και βαλω κοπριαν
9 peut-être portera-t-il du fruit; sinon tu le couperas l'an prochain.»
καν μεν ποιηση καρπον ει δε μηγε εις το μελλον εκκοψεις αυτην
10 Un jour de sabbat, Jésus enseignait dans une synagogue,
ην δε διδασκων εν μια των συναγωγων εν τοις σαββασιν
11 et il vint une femme, qui, depuis dix-huit ans, était possédée d'un esprit qui la rendait faible: elle était toute voûtée, et ne pouvait absolument pas se redresser.
και ιδου γυνη ην πνευμα εχουσα ασθενειας ετη δεκα και οκτω και ην συγκυπτουσα και μη δυναμενη ανακυψαι εις το παντελες
12 Jésus la voyant, l'appela, et lui dit: «Femme, tu es délivrée de ta faiblesse; »
ιδων δε αυτην ο ιησους προσεφωνησεν και ειπεν αυτη γυναι απολελυσαι της ασθενειας σου
13 et il lui imposa les mains: à l'instant elle se redressa, et glorifia Dieu.
και επεθηκεν αυτη τας χειρας και παραχρημα ανωρθωθη και εδοξαζεν τον θεον
14 Mais le président de la synagogue, fâché de ce que Jésus avait fait cette guérison le jour du sabbat, prit la parole, et dit à la foule: «Il y a six jours pour travailler; venez-donc vous faire guérir en ces jours-là, et non pas le jour du sabbat.»
αποκριθεις δε ο αρχισυναγωγος αγανακτων οτι τω σαββατω εθεραπευσεν ο ιησους ελεγεν τω οχλω εξ ημεραι εισιν εν αις δει εργαζεσθαι εν ταυταις ουν ερχομενοι θεραπευεσθε και μη τη ημερα του σαββατου
15 Mais le Seigneur lui répondit: «Hypocrites, est-ce que chacun de vous, le jour du sabbat, ne délie pas de la crèche son boeuf ou son âne, pour le mener boire?
απεκριθη ουν αυτω ο κυριος και ειπεν υποκριτα εκαστος υμων τω σαββατω ου λυει τον βουν αυτου η τον ονον απο της φατνης και απαγαγων ποτιζει
16 Et cette fille d'Abraham, que Satan tient liée depuis dix-huit ans, il ne fallait donc pas la délivrer de cette chaîne le jour du sabbat!»
ταυτην δε θυγατερα αβρααμ ουσαν ην εδησεν ο σατανας ιδου δεκα και οκτω ετη ουκ εδει λυθηναι απο του δεσμου τουτου τη ημερα του σαββατου
17 Cette réponse couvrit de confusion tous ses adversaires, et le peuple se réjouissait de toutes les merveilles que Jésus faisait.
και ταυτα λεγοντος αυτου κατησχυνοντο παντες οι αντικειμενοι αυτω και πας ο οχλος εχαιρεν επι πασιν τοις ενδοξοις τοις γινομενοις υπ αυτου
18 Il ajouta donc: «A quoi ressemble le royaume de Dieu, et à quoi le comparerai-je?
ελεγεν δε τινι ομοια εστιν η βασιλεια του θεου και τινι ομοιωσω αυτην
19 Il est semblable à un grain de moutarde qu'un homme a pris et a jeté dans son jardin: le grain a poussé, il est devenu un arbre, et les oiseaux du ciel se sont abrités dans ses branches.»
ομοια εστιν κοκκω σιναπεως ον λαβων ανθρωπος εβαλεν εις κηπον εαυτου και ηυξησεν και εγενετο εις δενδρον μεγα και τα πετεινα του ουρανου κατεσκηνωσεν εν τοις κλαδοις αυτου
20 Il dit encore: «A quoi comparerai-je le royaume de Dieu?
και παλιν ειπεν τινι ομοιωσω την βασιλειαν του θεου
21 Il est semblable à du levain qu'une femme a pris et mis dans trois mesures de farine, jusqu’à ce que tout ait levé.»
ομοια εστιν ζυμη ην λαβουσα γυνη ενεκρυψεν εις αλευρου σατα τρια εως ου εζυμωθη ολον
22 Et Jésus traversait les villes et les villages, enseignant, et faisant route vers Jérusalem.
και διεπορευετο κατα πολεις και κωμας διδασκων και πορειαν ποιουμενος εις ιερουσαλημ
23 Quelqu'un lui dit: «N'y a-t-il que peu de personnes de sauvées?» Il répondit:
ειπεν δε τις αυτω κυριε ει ολιγοι οι σωζομενοι ο δε ειπεν προς αυτους
24 «Efforcez- vous d'entrer par la porte étroite; car beaucoup, je vous le dis, chercheront à entrer, et ne le pourront pas.
αγωνιζεσθε εισελθειν δια της στενης πυλης οτι πολλοι λεγω υμιν ζητησουσιν εισελθειν και ουκ ισχυσουσιν
25 Une fois que le maître de la maison se sera levé, et aura fermé la porte, si vous êtes dehors, et que vous commenciez à heurter, en disant: «Seigneur, Seigneur, ouvre-nous; » il vous dira: «Je ne sais d'où vous êtes.»
αφ ου αν εγερθη ο οικοδεσποτης και αποκλειση την θυραν και αρξησθε εξω εσταναι και κρουειν την θυραν λεγοντες κυριε κυριε ανοιξον ημιν και αποκριθεις ερει υμιν ουκ οιδα υμας ποθεν εστε
26 Alors vous vous mettrez à dire: «Nous avons mangé et bu avec toi; c'est dans nos places publiques que tu as enseigné; »
τοτε αρξεσθε λεγειν εφαγομεν ενωπιον σου και επιομεν και εν ταις πλατειαις ημων εδιδαξας
27 et il répondra: «Je vous le dis, je ne sais d'où vous êtes; éloignez-vous de moi, vous tous, ouvriers d'iniquité.»
και ερει λεγω υμιν ουκ οιδα υμας ποθεν εστε αποστητε απ εμου παντες οι εργαται της αδικιας
28 C'est alors qu'il y aura des pleurs et des grincements de dents, quand vous verrez Abraham, Isaac et Jacob, et tous les prophètes, dans le royaume de Dieu, et que vous serez jetés dehors.
εκει εσται ο κλαυθμος και ο βρυγμος των οδοντων οταν οψησθε αβρααμ και ισαακ και ιακωβ και παντας τους προφητας εν τη βασιλεια του θεου υμας δε εκβαλλομενους εξω
29 Il viendra de l'orient et de l'occident, du nord et du midi, des gens qui seront à table dans le royaume de Dieu.
και ηξουσιν απο ανατολων και δυσμων και απο βορρα και νοτου και ανακλιθησονται εν τη βασιλεια του θεου
30 Et voici, il y en a des derniers qui seront les premiers, et des premiers qui seront les derniers.»
και ιδου εισιν εσχατοι οι εσονται πρωτοι και εισιν πρωτοι οι εσονται εσχατοι
31 Ce même jour, quelques pharisiens vinrent dire à Jésus: «Pars, éloigne-toi d'ici, parce qu'Hérode veut te faire mourir.»
εν αυτη τη ημερα προσηλθον τινες φαρισαιοι λεγοντες αυτω εξελθε και πορευου εντευθεν οτι ηρωδης θελει σε αποκτειναι
32 Il leur dit: «Allez dire à ce renard: Voici, je chasse les démons et je fais des guérisons aujourd'hui et demain; et après-demain j'ai fini;
και ειπεν αυτοις πορευθεντες ειπατε τη αλωπεκι ταυτη ιδου εκβαλλω δαιμονια και ιασεις επιτελω σημερον και αυριον και τη τριτη τελειουμαι
33 seulement il faut qu'aujourd'hui et demain, et après-demain, je poursuive ma route, car il ne convient pas qu'un prophète périsse hors de Jérusalem.
πλην δει με σημερον και αυριον και τη εχομενη πορευεσθαι οτι ουκ ενδεχεται προφητην απολεσθαι εξω ιερουσαλημ
34 Jérusalem, Jérusalem, toi qui tues les prophètes et qui lapides ceux qui te sont envoyés, combien de fois j'ai voulu rassembler tes enfants comme une poule rassemble sa couvée sous ses ailes, et vous ne l'avez pas voulu!
ιερουσαλημ ιερουσαλημ η αποκτεινουσα τους προφητας και λιθοβολουσα τους απεσταλμενους προς αυτην ποσακις ηθελησα επισυναξαι τα τεκνα σου ον τροπον ορνις την εαυτης νοσσιαν υπο τας πτερυγας και ουκ ηθελησατε
35 Voici, votre maison va vous être laissée, et je vous dis que vous ne me verrez plus, jusqu’à ce que le temps vienne, où vous direz: «Béni soit celui qui vient au nom du Seigneur!»
ιδου αφιεται υμιν ο οικος υμων ερημος αμην δε λεγω υμιν οτι ου μη με ιδητε εως αν ηξη οτε ειπητε ευλογημενος ο ερχομενος εν ονοματι κυριου
