Jacques 1
1 Jacques, serviteur de Dieu et du Seigneur Jésus-Christ, aux douze tribus qui sont dans la dispersion, salut!
Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, [przesyła] pozdrowienia dwunastu pokoleniom, które są w rozproszeniu.
2 Mes frères, considérez comme le sujet d'une joie entière les épreuves diverses par lesquelles vous passez,
Poczytujcie to sobie za największą radość, moi bracia, gdy rozmaite próby przechodzicie;
3 sachant que l'épreuve de votre foi produit la constance.
Wiedząc, że doświadczenie waszej wiary wyrabia cierpliwość.
4 Mais que la constance soit accompagnée de l'oeuvre, d’une oeuvre parfaite, afin que vous soyez parfaits et accomplis, ne laissant à désirer en rien.
Cierpliwość zaś niech dopełni swego dzieła, abyście byli doskonali i zupełni, niemający żadnych braków.
5 Si quelqu'un parmi vous manque de sagesse, qu'il la demande à Dieu qui donne à tous généreusement, sans rien reprocher: elle lui sera donnée.
A jeśli komuś z was brakuje mądrości, niech prosi Boga, który daje wszystkim obficie i bez wypominania, a będzie mu dana.
6 Mais qu'il demande avec foi, sans hésiter, car celui qui hésite est semblable au flot de la mer, agité et ballotté par le vent;
Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania. Kto bowiem wątpi, podobny jest do fali morskiej pędzonej przez wiatr i miotanej [tu i tam].
7 que cet homme-là, homme irrésolu, inconstant dans toutes ses voies,
Człowiek taki niech nie myśli, że coś otrzyma od Pana.
8 ne s'imagine pas qu'il recevra quelque chose du Seigneur.
Człowiek umysłu dwoistego [jest] niestały we wszystkich swoich drogach.
9 Que le frère de condition humble se glorifie de son élévation,
Niech ubogi brat chlubi się ze swojego wywyższenia;
10 et le riche, de ce qui l'humilie, parce qu'il passera comme la fleur de l'herbe:
A bogaty ze swego poniżenia, bo przeminie jak kwiat trawy.
11 le soleil s'est levé, sa chaleur brûlante a desséché l'herbe, et la fleur de l'herbe est tombée, et la beauté de sa forme a péri: ainsi se flétrira le riche au milieu de ses entreprises.
[Jak] bowiem wzeszło palące słońce, wysuszyło trawę, a kwiat jej opadł i zginęło piękno jego wyglądu, tak też bogaty zmarnieje na swoich drogach.
12 Heureux l'homme qui supporte l'épreuve avec constance, car lorsqu'il sera devenu un homme éprouvé, il recevra la couronne de vie, que le Seigneur a promise à ceux qui l'aiment.
Błogosławiony człowiek, który znosi próbę, bo gdy zostanie wypróbowany, otrzyma koronę życia, którą obiecał Pan tym, którzy go miłują.
13 Que personne, lorsqu'il est tenté, ne dise: «C'est Dieu qui me tente, » car Dieu ne peut être tenté par le mal, et il ne tente personne.
Niech nikt, gdy jest kuszony, nie mówi: Jestem kuszony przez Boga. Bóg bowiem nie może być kuszony do złego ani sam nikogo nie kusi.
14 Chacun est tenté, quand il est attiré et amorcé par sa propre convoitise;
Lecz każdy jest kuszony przez własną pożądliwość, która go pociąga i nęci.
15 puis, la convoitise, ayant conçu, enfante le péché; et le péché, étant consommé, produit la mort.
Następnie pożądliwość, gdy pocznie, rodzi grzech, a grzech, gdy będzie wykonany, rodzi śmierć.
16 Ne vous y trompez pas, mes frères bien-aimés,
Nie błądźcie, moi umiłowani bracia!
17 tout bon présent et tout don parfait descendent d'en haut, du Père des lumières, en qui il n'y a ni changement ni ombre de variation.
Wszelki dar dobry i wszelki dar doskonały pochodzi z góry i zstępuje od Ojca światłości, u którego nie ma zmiany ani cienia zmienności.
18 C'est lui qui, par sa volonté, nous a enfantés par la parole de vérité, pour que nous soyons l'élite en quelque sorte de ses créatures.
Ze swojej woli zrodził nas słowem prawdy, abyśmy byli jakby pierwocinami jego stworzeń.
19 Sachez-le bien, mes chers frères. Que tout homme soit prompt à écouter, lent à parler, lent à se mettre en colère,
Tak więc, moi umiłowani bracia, niech każdy człowiek będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia [i] nieskory do gniewu.
20 car la colère de l'homme n'exécute pas la justice de Dieu.
Gniew bowiem człowieka nie wykonuje sprawiedliwości Bożej.
21 C'est pourquoi, rejetant toute souillure et tout reste de méchanceté, accueillez avec douceur la parole qui a été plantée en vous, et qui peut sauver vos âmes.
Odrzućcie więc wszelką plugawość oraz bezmiar zła i z łagodnością przyjmijcie zaszczepione [w was] słowo, które może zbawić wasze dusze.
22 Mais mettez-la en pratique, et ne vous contentez pas de l'écouter, en vous trompant par de faux raisonnements.
Bądźcie więc wykonawcami słowa, a nie tylko słuchaczami, oszukującymi samych siebie.
23 Car si quelqu'un écoute la Parole et ne la met pas en pratique, il est semblable à un homme qui considère dans un miroir son visage naturel,
Jeśli bowiem ktoś jest słuchaczem słowa, a nie wykonawcą, podobny jest do człowieka, który przygląda się w lustrze swemu naturalnemu obliczu.
24 et qui, après s'être considéré, s'en va, et oublie aussitôt quel il est.
Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był.
25 Mais celui qui aura plongé ses regards dans la loi parfaite, la loi de la liberté, et qui les y tiendra attachés, non en auditeur oublieux, mais en observateur du commandement, celui-là trouvera son bonheur dans son obéissance.
Lecz kto wpatruje się w doskonałe prawo wolności i trwa [w nim], nie jest słuchaczem, który zapomina, lecz wykonawcą dzieła, ten będzie błogosławiony w swoim działaniu.
26 Si quelqu'un croit être religieux, et qu'il ne tienne pas sa langue en bride, il se trompe lui-même, et sa religion est vaine.
Jeśli ktoś wśród was sądzi, że jest pobożny, a nie powściąga swego języka, lecz oszukuje swe serce, tego pobożność jest próżna.
27 La religion pure et sans tache devant Dieu, notre Père, consiste à visiter les orphelins et les veuves dans leur affliction, et à se préserver des souillures du monde.
Czysta i nieskalana pobożność u Boga i Ojca polega na tym, aby przychodzić z pomocą sierotom i wdowom w ich utrapieniu [i] zachować samego siebie nieskażonym przez świat.
