Hébreux 4

1 Craignons donc, puisque la promesse «d'entrer dans son repos, » n'est pas retirée, que quelqu'un de vous ne paraisse l'avoir négligée.

Bójmy się więc, gdy jeszcze trwa obietnica wejścia do jego odpoczynku, aby czasem się nie okazało, że ktoś z was [jej] nie osiągnął.

2 Car cette bonne nouvelle nous a été annoncée aussi bien qu'à eux; mais la parole qu'ils entendirent ne leur servit de rien, parce qu'ils ne se l'approprièrent pas par la foi.

I nam bowiem głoszono ewangelię jak i tamtym. Lecz tamtym nie pomogło słowo, które słyszeli, gdyż nie było powiązane z wiarą tych, którzy [je] słyszeli.

3 Pour nous qui avons cru, nous entrons dans «le repos» dont il a parlé, quand il a dit: «De sorte que je fis serment dans ma colère, qu'ils n'entreraient pas dans mon repos; » parole qu'il a prononcée bien que ses oeuvres eussent été achevées dès la création du monde.

Bo do odpoczynku wchodzimy my, którzy uwierzyliśmy, jak powiedział: Dlatego przysiągłem w moim gniewie, że nie wejdą do mojego odpoczynku, choć [jego] dzieła były dokonane od założenia świata.

4 En effet, au sujet du septième jour, il s'exprime ainsi quelque part: «Dieu se reposa le septième jour de toutes ses oeuvres, »

Powiedział bowiem w pewnym miejscu o siódmym dniu tak: I odpoczął Bóg siódmego dnia od wszystkich swoich dzieł.

5 et dans le passage ci-dessus, il dit de nouveau: «Je fais serment qu'ils n'entreront pas dans mon repos.»

A tutaj znowu: Nie wejdą do mego odpoczynku.

6 Puis donc qu'il est encore donné à quelques-uns d'y entrer, et que les premiers, à qui cette nouvelle a été annoncée, n'y sont pas entrés à cause de leur incrédulité,

Ponieważ więc jest tak, że niektórzy mają wejść do niego, a ci, którym najpierw głoszono, nie weszli z powodu niewiary;

7 Dieu détermine de nouveau dans David un jour qu'il appelle «aujourd'hui, » en disant si longtemps après, comme on l'a vu plus haut: «Aujourd'hui si vous entendez ma voix, n’endurcissez pas vos coeurs.»

Znowu wyznacza pewien dzień, mówiąc przez Dawida po tak długim czasie „Dzisiaj”, jak to zostało powiedziane: Dzisiaj, jeśli usłyszycie jego głos, nie zatwardzajcie waszych serc.

8 Si Josué leur eût donné «le repos, » Dieu ne parlerait pas après cela d'un autre jour.

Gdyby bowiem Jozue zapewnił im odpoczynek, [Bóg] nie mówiłby potem o innym dniu.

9 Il reste donc un jour de repos pour le peuple de Dieu;

A tak zostaje [jeszcze] odpoczynek dla ludu Bożego.

10 car celui qui entre dans «le repos de Dieu, » se repose de ses oeuvres, comme Dieu s'est reposé des siennes.

Kto bowiem wszedł do jego odpoczynku, on także odpoczął od swoich czynów, tak jak Bóg od swoich.

11 Empressons-nous donc d'entrer dans ce repos-là, afin qu'aucun ne tombe en donnant le même exemple d'incrédulité.

Starajmy się więc wejść do owego odpoczynku, aby nikt nie wpadł w ten sam przykład niewiary.

12 Car la parole de Dieu est vivante, puissante, plus acérée qu'aucune épée à deux tranchants; elle pénètre jusqu’à la suture de l'âme et de l'esprit, jusque dans les jointures et dans les moelles; elle juge les sentiments et les pensées du coeur.

Słowo Boże bowiem jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, [zdolne] rozsądzić myśli i zamiary serca.

13 Nulle créature n'est cachée à Dieu, tout est à nu et à découvert aux yeux de celui à qui nous avons affaire.

[Żadne] stworzenie nie ukryje się przed nim, przeciwnie, wszystko jest obnażone i odkryte przed oczami tego, któremu musimy zdać sprawę.

14 Puis donc que nous avons en Jésus, le Fils de Dieu, un grand souverain sacrificateur qui a pénétré au haut des cieux, demeurons fermes dans la profession de notre foi;

Mając więc wielkiego najwyższego kapłana, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trzymajmy się [naszego] wyznania.

15 car nous n'avons pas un souverain sacrificateur qui ne puisse pas compatir à nos faiblesses; au contraire, puisqu'il a été tenté comme nous en toutes choses, et n'a point commis de péché.

Nie mamy bowiem najwyższego kapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz kuszonego we wszystkim podobnie jak [my], ale bez grzechu.

16 Approchons-nous donc avec assurance du trône de la grâce, afin d'obtenir miséricorde et de trouver grâce en un temps où il est possible encore d'être secouru.

Przystąpmy więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej chwili.