2 Corinthiens 3
1 Recommençons-nous à nous recommander nous-même. Aurions-nous par hasard besoin, comme certaines gens, de lettres de recommandation pour vous, ou de votre part?
αρχομεθα παλιν εαυτους συνιστανειν ει μη χρηζομεν ως τινες συστατικων επιστολων προς υμας η εξ υμων συστατικων
2 Vous êtes, vous-mêmes, notre lettre de recommandation, une lettre écrite dans notre coeur, connue et lue de tout le monde.
η επιστολη ημων υμεις εστε εγγεγραμμενη εν ταις καρδιαις ημων γινωσκομενη και αναγινωσκομενη υπο παντων ανθρωπων
3 Il est manifeste que vous êtes une lettre de Christ, tracée par nous, ses ministres, écrite, non avec de l'encre, mais avec l'Esprit du Dieu vivant; non sur des tables de pierre, mais sur des tables de chair, sur vos coeurs.
φανερουμενοι οτι εστε επιστολη χριστου διακονηθεισα υφ ημων εγγεγραμμενη ου μελανι αλλα πνευματι θεου ζωντος ουκ εν πλαξιν λιθιναις αλλα εν πλαξιν καρδιαις σαρκιναις
4 Cette haute assurance, nous l'avons par Christ en Dieu;
πεποιθησιν δε τοιαυτην εχομεν δια του χριστου προς τον θεον
5 non que nous soyons capables de rien concevoir par nous-même, comme si nous le tirions de notre propre fonds, mais c'est de Dieu que nous vient notre capacité.
ουχ οτι ικανοι εσμεν αφ εαυτων λογισασθαι τι ως εξ εαυτων αλλ η ικανοτης ημων εκ του θεου
6 C'est lui également qui nous a rendu capables d'être ministres d'une nouvelle alliance, non d'une lettre, mais de l'esprit; car la lettre tue, mais l'esprit vivifie.
ος και ικανωσεν ημας διακονους καινης διαθηκης ου γραμματος αλλα πνευματος το γαρ γραμμα αποκτεννει το δε πνευμα ζωοποιει
7 Si le ministère de mort, gravé en lettres sur des tables de pierre, a été entouré d'assez de gloire pour que les fils d'Israël ne pussent fixer leurs regards sur la face de Moïse, à cause de l’éclat passager de son visage,
ει δε η διακονια του θανατου εν γραμμασιν εντετυπωμενη εν λιθοις εγενηθη εν δοξη ωστε μη δυνασθαι ατενισαι τους υιους ισραηλ εις το προσωπον μωυσεως δια την δοξαν του προσωπου αυτου την καταργουμενην
8 comment le ministère de l'esprit ne sera-t-il pas revêtu d'une gloire supérieure?
πως ουχι μαλλον η διακονια του πνευματος εσται εν δοξη
9 Si le ministère de la condamnation est glorieux, le ministère de la justification le surpasse de beaucoup en gloire:
ει γαρ η διακονια της κατακρισεως δοξα πολλω μαλλον περισσευει η διακονια της δικαιοσυνης εν δοξη
10 sous ce rapport, la gloire dont le premier a été entouré est totalement éclipsée par la gloire infinie du second;
και γαρ ουδε δεδοξασται το δεδοξασμενον εν τουτω τω μερει ενεκεν της υπερβαλλουσης δοξης
11 car, si ce qui se passe n'a pas été sans éclat, ce qui demeure est bien autrement glorieux.
ει γαρ το καταργουμενον δια δοξης πολλω μαλλον το μενον εν δοξη
12 Ayant donc une telle espérance, nous parlons et nous agissons avec une grande liberté:
εχοντες ουν τοιαυτην ελπιδα πολλη παρρησια χρωμεθα
13 nous ne faisons pas comme Moïse qui se mettait un voile sur le visage, pour que les fils d'Israël ne vissent pas la fin de ce qui était passager.
και ου καθαπερ μωυσης ετιθει καλυμμα επι το προσωπον εαυτου προς το μη ατενισαι τους υιους ισραηλ εις το τελος του καταργουμενου
14 Malheureusement leur intelligence s'est aveuglée; car, jusqu’à ce jour, ce même voile demeure, lorsqu'ils lisent l'Ancien Testament. Il ne leur est point dévoilé que l'alliance a pris fin en la personne de Christ;
αλλ επωρωθη τα νοηματα αυτων αχρι γαρ της σημερον το αυτο καλυμμα επι τη αναγνωσει της παλαιας διαθηκης μενει μη ανακαλυπτομενον οτι εν χριστω καταργειται
15 mais aujourd'hui encore, un voile est étendu sur leurs coeurs:
αλλ εως σημερον ηνικα αναγινωσκεται μωυσης καλυμμα επι την καρδιαν αυτων κειται
16 quand leurs coeurs se tourneront vers le Seigneur, le voile tombera.
ηνικα δ αν επιστρεψη προς κυριον περιαιρειται το καλυμμα
17 Or le Seigneur est l'esprit; et là où est l'esprit du Seigneur, là est la liberté.
ο δε κυριος το πνευμα εστιν ου δε το πνευμα κυριου εκει ελευθερια
18 Quant à nous tous, qui, le visage découvert, contemplons en un miroir la gloire du Seigneur, nous sommes transformés en son image, avançant de gloire en gloire, comme on doit l’attendre de l'esprit du Seigneur.
ημεις δε παντες ανακεκαλυμμενω προσωπω την δοξαν κυριου κατοπτριζομενοι την αυτην εικονα μεταμορφουμεθα απο δοξης εις δοξαν καθαπερ απο κυριου πνευματος
