Psaumes 102

1 Prière de l'affligé étant dans l'angoisse, et répandant sa plainte devant l'Eternel. Eternel! écoute ma prière, et que mon cri vienne jusqu’à toi.

دعای شخص مصیبت دیده، که نالۀ خود را به حضور خداوند می‌ریزد. ای خداوند، دعای مرا بشنو و به فریادم گوش فرا ده!

2 Ne cache point ta face arrière de moi; au jour que je suis en détresse, prête l'oreille à ma requête; au jour que je t'invoque, hâte-toi, réponds-moi.

وقتی که در زحمت هستم، روی خود را از من برنگردان! به من توجه فرما، و هرگاه دعا کنم بی‌درنگ مرا اجابت فرما!

3 Car mes jours se sont évanouis comme la fumée, et mes os sont desséchés comme un foyer.

عمرم چون دود به سرعت ناپدید می‌شود و استخوانهایم همچون چوب خشک می‌سوزد.

4 Mon cœur a été frappé, et est devenu sec comme l'herbe, parce que j'ai oublié de manger mon pain.

دل من مانند گیاهی است که کوبیده و خشک شده باشد. غذا خوردن را از یاد برده‌ام.

5 Mes os sont attachés à ma chair, à cause de la voix de mon gémissement.

با صدای بلند می‌نالم؛ جز پوست و استخوان چیزی در بدنم نمانده است.

6 Je suis devenu semblable au cormoran du désert; et je suis comme la chouette des lieux sauvages.

همچون پرنده‌ای وحشی، آوارهٔ صحرا شده‌ام و چون جغد خرابه‌نشین، بی‌خانمان گشته‌ام.

7 Je veille, et je suis semblable au passereau, qui est seul sur le toit.

مانند گنجشکی بر پشت بام، تنها مانده‌ام؛ خواب به چشمانم نمی‌رود.

8 Mes ennemis me disent tous les jours des outrages, et ceux qui sont furieux contre moi, jurent contre moi.

هر روز دشمنانم مرا تحقیر می‌کنند و مخالفانم مرا لعنت می‌نمایند.

9 Parce que j'ai mangé la cendre comme le pain, et que j'ai mêlé ma boisson de pleurs.

به سبب خشم و غضب تو ای خداوند، غذای من خاکستر است و نوشیدنی‌ام با اشکهایم آمیخته است. زیرا تو مرا برداشتی و به کنار انداختی.

10 A cause de ta colère et de ton indignation: parce qu'après m'avoir élevé bien haut, tu m'as jeté par terre.

11 Mes jours sont comme l'ombre qui décline, et je deviens sec comme l'herbe.

عمرم چون سایه‌های عصر، زودگذر است؛ همچون علف خشک پژمرده شده‌ام.

12 Mais toi, ô Eternel! tu demeures éternellement, et ta mémoire est d'âge en âge.

اما تو ای خداوند، تا ابد پادشاه هستی؛ ذکر تو در تمام نسلها باقی خواهد ماند.

13 Tu te lèveras, [et] tu auras compassion de Sion; car il est temps d'en avoir pitié, parce que le temps assigné est échu.

تو برخاسته، بر اورشلیم ترحم خواهی فرمود؛ اکنون زمان آن رسیده است که بر اورشلیم رحمت فرمایی.

14 Car tes serviteurs sont affectionnés à ses pierres, et ont pitié de sa poudre.

بندگان تو سنگها و خاک اورشلیم را دوست دارند!

15 Alors les nations redouteront le Nom de l’Eternel, et tous les Rois de la terre, ta gloire.

قومها از نام خداوند خواهند ترسید و همه پادشاهان جهان از قدرت و عظمت او هراسان خواهند شد.

16 Quand l'Eternel aura édifié Sion; quand il aura été vu en sa gloire;

او شهر اورشلیم را دوباره بنا خواهد کرد و با جلال و شکوه فراوان ظاهر خواهد شد.

17 Quand il aura eu égard à la prière du désolé, et qu'il n'aura point méprisé leur supplication.

به دعای قوم درمانده خود توجه نموده، ایشان را اجابت خواهد نمود.

18 Cela sera enregistré pour la génération à venir, le peuple qui sera créé louera l'Eternel,

آنچه که خداوند انجام می‌دهد برای نسل آینده نوشته خواهد شد تا ایشان نیز او را ستایش کنند:

19 De ce qu'il aura jeté la vue du haut lieu de sa sainteté, et que l'Eternel aura regardé des cieux en la terre,

«خداوند از مکان مقدّس خود در آسمان، به زمین نظر انداخت تا ناله اسیران را بشنود و آنها را که به مرگ محکوم شده بودند، آزاد سازد.»

20 Pour entendre le gémissement des prisonniers, [et] pour délier ceux qui étaient dévoués à la mort;

21 Afin qu'on annonce le Nom de l’Eternel dans Sion, et sa louange dans Jérusalem;

بنابراین وقتی قومها در اورشلیم گرد هم بیایند تا خدا را در خانهٔ او پرستش کنند، نام خداوند در اورشلیم ستوده و سراییده خواهد شد.

22 Quand les peuples se seront joints ensemble et les Royaumes aussi, pour servir l'Eternel.

23 Il a abattu ma force en chemin, il a abrégé mes jours.

خداوند در جوانی‌ام توان مرا از من گرفته و عمرم را کوتاه ساخته است.

24 J'ai dit: mon Dieu, ne m'enlève point au milieu de mes jours! Tes ans [durent] d'âge en âge.

ای خدای من، نگذار در جوانی بمیرم! تو تا ابد زنده هستی!

25 Tu as jadis fondé la terre, et les cieux sont l'ouvrage de tes mains.

تو از قدیم بنیاد زمین را نهادی و آسمانها را به دست خود ساختی.

26 Ils périront, mais tu seras permanent, et eux tous s'envieilliront comme un vêtement; tu les changeras comme un habit, et ils seront changés.

آنها فانی می‌شوند، اما تو باقی هستی. همهٔ آنها همچون جامۀ کهنه، پوسیده خواهند شد. تو آنها را مانند لباس عوض خواهی کرد و به دور خواهی افکند.

27 Mais toi, [tu es toujours] le même; et tes ans ne seront jamais achevés.

اما تو جاودانی هستی و برای تو هرگز پایانی وجود ندارد.

28 Les enfants de tes serviteurs habiteront [près de toi], et leur race sera établie devant toi.

فرزندان بندگانت، همیشه در امان خواهند بود و نسل آنها از حمایت تو برخوردار خواهند شد.