Luc 19
1 Et [Jésus] étant entré dans Jéricho, allait par la ville.
Kaj li eniris en Jeriĥon kaj ĝin trapasis.
2 Et voici un homme appelé Zachée, qui était principal péager, et qui était riche,
Kaj jen viro, nomata Zakĥeo; kaj li estis ĉefimpostisto, kaj li estis riĉa.
3 Tâchait de voir lequel était Jésus, mais il ne pouvait à cause de la foule, car il était petit.
Kaj li penis vidi Jesuon, kia homo li estas; kaj li ne povis pro la homamaso, ĉar li estis malgranda je staturo.
4 C'est pourquoi il accourut devant, et monta sur un sycomore pour le voir; car il devait passer par là.
Kaj antaŭkurinte antaŭen, li supreniris sur sikomorarbon, por lin vidi; ĉar li estis preterpasonta tie.
5 Et quand Jésus fut venu à cet endroit-là, regardant en haut, il le vit, et lui dit: Zachée, descends promptement; car il faut que je demeure aujourd'hui dans ta maison.
Kaj kiam Jesuo venis al la loko, li suprenrigardis, kaj diris al li: Zakĥeo, rapide malsupreniru, ĉar hodiaŭ mi devas loĝi en via domo.
6 Et il descendit promptement, et le reçut avec joie.
Kaj li rapide malsupreniris, kaj akceptis lin ĝoje.
7 Et tous voyant cela murmuraient, disant qu'il était entré chez un homme de mauvaise vie pour y loger.
Kaj vidinte, ĉiuj murmuris, dirante: Ĉe pekulo li eniris, por gasti.
8 Et Zachée se présentant là, dit au Seigneur: Voici, Seigneur, je donne la moitié de mes biens aux pauvres; et si j'ai fait tort à quelqu'un en quelque chose, j'en rends le quadruple.
Kaj Zakĥeo, starante, diris al la Sinjoro: Jen duonon de miaj posedaĵoj, Sinjoro, mi donacas al la malriĉuloj; kaj se el iu mi maljuste eldevigis ion, mi redonas kvaroblon.
9 Et Jésus lui dit: aujourd'hui le salut est entré dans cette maison; parce que celui-ci aussi est fils d'Abraham.
Kaj Jesuo diris al li: Hodiaŭ venis savo al ĉi tiu domo, ĉar li ankaŭ estas filo de Abraham.
10 Car le Fils de l'homme est venu chercher et sauver ce qui était perdu.
Ĉar la Filo de homo venis, por serĉi kaj savi la perditaĵon.
11 Et comme ils entendaient ces choses, Jésus poursuivit son discours, et proposa une parabole, parce qu'il était près de Jérusalem, et qu'ils pensaient qu'à l'instant le Règne de Dieu devait être manifesté.
Kaj kiam oni aŭdis tion, li parolis ankoraŭ parabolon, ĉar li estis proksime al Jerusalem, kaj oni supozis, ke la regno de Dio tuj aperos.
12 Il dit donc: un homme noble s'en alla dans un pays éloigné, pour se mettre en possession d'un Royaume, mais dans la vue de revenir.
Li do diris: Unu nobelo forvojaĝis en malproksiman landon, por ricevi al si regnon, kaj reveni.
13 Et ayant appelé dix de ses serviteurs, il leur donna dix marcs d'argent et leur dit: Faites-les valoir jusqu'à ce que je vienne.
Kaj vokinte al si dek siajn servistojn, li donis al ili dek min’ojn, kaj diris al ili: Negocadu, ĝis mi revenos.
14 Or ses citoyens le haïssaient: c'est pourquoi ils envoyèrent après lui une députation, pour dire: nous ne voulons pas que celui-ci règne sur nous.
Sed liaj regnanoj lin malamis, kaj sendis delegitaron post li, dirante: Ni ne volas, ke tiu viro reĝu super ni.
15 Il arriva donc après qu'il fut retourné, et qu'il se fut mis en possession du Royaume, qu'il commanda qu'on lui appelât ces serviteurs à qui il avait confié [son] argent, afin qu'il sût combien chacun aurait gagné par son trafic.
Kaj kiam li revenis, ricevinte la regnon, li ordonis voki al li tiujn servistojn, al kiuj li donis la monon, por ke li sciiĝu, kiom ili gajnis per negocado.
16 Alors le premier vint, disant: Seigneur, ton marc a produit dix autres marcs.
Kaj venis la unua, kaj diris: Sinjoro, via min’o produktis dek min’ojn.
17 Et il lui dit: cela va bien, bon serviteur; parce que tu as été fidèle en peu de chose, aie puissance sur dix villes.
Kaj li diris al li: Bonege, bona servisto; ĉar vi estis fidela en tre malgranda afero, havu aŭtoritaton super dek urboj.
18 Et un autre vint, disant: Seigneur, ton marc en a produit cinq autres.
Kaj venis la dua, kaj diris: Sinjoro, via min’o faris kvin min’ojn.
19 Et il dit aussi à celui-ci: et toi, sois établi sur cinq villes.
Li diris ankaŭ al tiu: Vi ankaŭ estu super kvin urboj.
20 Et un autre vint, disant: Seigneur, voici ton marc que j'ai tenu enveloppé dans un linge;
Kaj alia venis, kaj diris: Sinjoro, jen via min’o, kiun mi konservis, flankemetitan en viŝtuko;
21 Car je t'ai craint, parce que tu es un homme sévère; tu prends ce que tu n'as point mis, et tu moissonnes ce que tu n'as point semé.
ĉar mi vin timis, ĉar vi estas homo severa; vi prenas tion, kion vi ne demetis, kaj rikoltas tion, kion vi ne semis.
22 Et il lui dit: méchant serviteur, je te jugerai par ta propre parole: tu savais que je suis un homme sévère, prenant ce que je n'ai point mis, et moissonnant ce que je n'ai point semé;
Li diris al li: El via propra buŝo mi vin juĝos, vi malbona servisto. Vi sciis, ke mi estas homo severa, kiu prenas tion, kion mi ne demetis, kaj rikoltas tion, kion mi ne semis;
23 Pourquoi donc n'as-tu pas mis mon argent à la banque, et à mon retour je l'eusse retiré avec l'intérêt?
kial do vi ne donis mian monon en bankon, por ke, reveninte, mi postulu ĝin kun procento?
24 Alors il dit à ceux qui étaient présents: Otez-lui le marc, et donnez-le à celui qui a les dix.
Kaj li diris al la apudstarantoj: Forprenu de li la min’on, kaj donu ĝin al tiu, kiu havas la dek min’ojn.
25 Et ils lui dirent: Seigneur, il a dix marcs.
(Kaj ili diris al li: Sinjoro, li havas dek min’ojn.)
26 Ainsi je vous dis, qu'à chacun qui aura, il sera donné; et à celui qui n'a rien, cela même qu'il a, lui sera ôté.
Mi diras al vi, ke al ĉiu, kiu havas, estos donite; kaj for de tiu, kiu ne havas, estos prenita eĉ tio, kion li havas.
27 Au reste, amenez ici ces ennemis qui n'ont pas voulu que je régnasse sur eux, et tuez-les devant moi.
Cetere tiujn miajn malamikojn, kiuj ne volis, ke mi reĝu super ili, konduku ĉi tien, kaj mortigu ilin antaŭ mi.
28 Et ayant dit ces choses, il allait devant [eux], montant à Jérusalem.
Kaj tion dirinte, li ekiris antaŭe, suprenirante al Jerusalem.
29 Et il arriva comme il approchait de Bethphagé et de Béthanie, vers la montagne appelée des oliviers, qu'il envoya deux de ses Disciples,
Kaj kiam li alproksimiĝis al Betfage kaj Betania, apud la monto nomata Olivarba, li sendis du el siaj disĉiploj,
30 En leur disant: allez à la bourgade qui est vis-à-vis de vous, et y étant entrés, vous trouverez un ânon attaché, sur lequel jamais homme n'est monté; détachez-le, et amenez-le-moi.
dirante: Iru en la kontraŭan vilaĝon, en kiu, enirante, vi trovos azenidon ligitan, sur kiu neniu iam ankoraŭ sidis; ĝin malligu kaj alkonduku.
31 Que si quelqu'un vous demande pourquoi vous le détachez, vous lui direz ainsi: c'est parce que le Seigneur en a besoin.
Kaj se iu demandos al vi: Kial vi ĝin malligas? parolu jene: La Sinjoro ĝin bezonas.
32 Et ceux qui étaient envoyés s'en allèrent, et trouvèrent [l'ânon] comme il le leur avait dit.
Kaj la senditoj foriris, kaj trovis, ĝuste kiel li diris al ili.
33 Et comme ils détachaient l'ânon, les maîtres leur dirent: pourquoi détachez-vous cet ânon?
Kaj dum ili malligis la azenidon, ĝiaj posedantoj diris al ili: Kial vi malligas la azenidon?
34 Ils répondirent: le Seigneur en a besoin.
Kaj ili diris: La Sinjoro ĝin bezonas.
35 Ils l'emmenèrent donc à Jésus, et ils jetèrent leurs vêtements sur l'ânon; puis ils mirent Jésus dessus.
Kaj ili alkondukis ĝin al Jesuo; kaj ĵetinte siajn vestojn sur la azenidon, ili sidigis Jesuon sur ĝin.
36 En même temps qu'il marchait, ils étendaient leurs vêtements par le chemin.
Kaj dum li iris, ili sternis siajn vestojn sur la vojo.
37 Et lorsqu'il fut proche de la descente de la montagne des oliviers, toute la multitude des Disciples se réjouissant, se mit à louer Dieu à haute voix, pour tous les miracles qu'ils avaient vus;
Kaj kiam li jam alproksimiĝis, malsuprenironte la deklivon de la monto Olivarba, la tuta amaso de la disĉiploj komencis ĝoji kaj laŭdi Dion per laŭta voĉo pro ĉiuj potencaĵoj, kiujn ili vidis;
38 Disant: béni soit le Roi qui vient au Nom du Seigneur; que la paix soit dans le ciel, et la gloire dans les lieux très-hauts.
dirante: Estu benata la Reĝo, kiu venas en la nomo de la Eternulo; paco en la ĉielo kaj gloro en la supera alto.
39 Et quelques-uns d'entre les Pharisiens de la troupe lui dirent: Maître, reprends tes Disciples.
Kaj iuj Fariseoj el la homamaso diris al li: Majstro, admonu viajn disĉiplojn.
40 Et Jésus répondant, leur dit: je vous dis que si ceux-ci se taisent, les pierres mêmes crieront.
Kaj responde li diris: Mi diras al vi, ke se ĉi tiuj silentos, la ŝtonoj ekkrios.
41 Et quand il fut proche, voyant la ville, il pleura sur elle, en disant:
Kaj kiam li alproksimiĝis, li rigardis la urbon, kaj ploris pro ĝi,
42 O! si toi aussi eusses connu, au moins en cette tienne journée, les choses qui appartiennent à ta paix! mais maintenant elles sont cachées devant tes yeux.
dirante: Ho, se vi mem scius en ĉi tiu tago la aferojn apartenantajn al paco! sed nun ili estas kaŝitaj for de viaj okuloj.
43 Car les jours viendront sur toi que tes ennemis t'environneront de tranchées, ils t'enfermeront, et t'enserreront de tous côtés;
Ĉar venos sur vin tagoj, kiam viaj malamikoj ĉirkaŭbaros vin per palisaro, kaj ronde ĉirkaŭos vin, kaj ĉiuflanke premos vin,
44 Et te raseront, toi et tes enfants qui sont au-dedans de toi, et ils ne laisseront en toi pierre sur pierre, parce que tu n'as point connu le temps de ta visitation.
kaj detruos ĝis la tero vin, kaj viajn infanojn en vi, kaj ne lasos en vi ŝtonon sur ŝtono, pro tio, ke vi ne sciis la tempon de via vizitado.
45 Puis étant entré au Temple, il commença à chasser dehors ceux qui y vendaient et qui y achetaient.
Kaj enirinte en la templon, li komencis elpeli la vendantojn,
46 Leur disant: il est écrit: ma Maison est la Maison de prière; mais vous en avez fait une caverne de voleurs.
dirante al ili: Estas skribite: Mia domo estos domo de preĝo; sed vi faris ĝin kaverno de rabistoj.
47 Et il était tous les jours enseignant dans le Temple, et les principaux Sacrificateurs et les Scribes, tâchaient de le faire mourir.
Kaj li instruis tagon post tago en la templo. Sed la ĉefpastroj kaj la skribistoj kaj la ĉefoj de la popolo penadis lin pereigi,
48 Mais ils ne trouvaient rien qu'ils lui pussent faire; car tout le peuple était fort attentif à l'écouter.
kaj ne trovis, kion fari, ĉar la tuta popolo tre atente aŭskultis lin.
