Lamentations 3
1 [Aleph.] Je suis l’homme qui ai vu l’affliction par la verge de sa fureur.
Ik ben de man, die ellende aanschouwde Door de roede van zijn verbolgenheid;
2 Il m’a conduit et amené dans les ténèbres, et non dans la lumière.
Hij heeft mij gedreven en opgejaagd De diepste duisternis in;
3 Certes il s’est tourné contre moi, il a tous les jours tourné sa main [contre moi].
Telkens keerde Hij zijn hand tegen mij, Elke dag opnieuw.
4 [Beth.] Il a fait vieillir ma chair et ma peau, il a brisé mes os.
Hij heeft mijn vlees en huid doen verkwijnen, Mijn beenderen gebroken;
5 Il a bâti contre moi, et m’a environné de fiel et de travail.
Overal rond mij opgestapeld Gal en kommer;
6 Il m’a fait tenir dans des lieux ténébreux, comme ceux qui sont morts dès longtemps.
Mij in het donker doen zitten Als de doden uit aloude tijden.
7 [Guimel.] Il a fait une cloison autour de moi, afin que je ne sorte point; il a appesanti mes fers.
Hij metselde mij in, zodat ik niet kon ontsnappen, En verzwaarde mijn ketens;
8 Même quand je crie et que j’élève ma voix, il rejette ma requête.
Hoe ik ook klaagde en schreide, Hij bleef doof voor mijn smeken;
9 Il a fait un mur de pierres de taille [pour fermer] mes chemins, il a renversé mes sentiers.
Hij versperde mijn wegen met stenen, Vernielde mijn paden.
10 [Daleth.] Ce m’est un ours qui est aux embûches, et un lion qui se tient dans un lieu caché.
Hij loerde op mij als een beer, Als een leeuw, die in hinderlaag ligt;
11 Il a détourné mes chemins, et m’a mis en pièces, il m’a rendu désolé.
Hij sleurde mij van mijn wegen, om mij te verscheuren, En stortte mij in het verderf;
12 Il a tendu son arc, et m’a mis comme une butte pour la flèche.
Hij spande zijn boog, En maakte mij doel van de pijl.
13 [He.] Il a fait entrer dans mes reins les flèches dont son carquois est plein.
Hij schoot door mijn nieren De pijlen van zijn koker.
14 J’ai été en risée à tous les peuples, et leur chanson, tout le jour.
Voor alle volken werd ik een hoon, Een spotlied altijd herhaald.
15 Il m’a rassasié d’amertume, il m’a enivré d’absinthe.
Hij heeft met bitterheid mij verzadigd, Met alsem gedrenkt.
16 [Vau.] Il m’a cassé les dents avec du gravier, il m’a couvert de cendre;
Op kiezel heeft Hij mijn tanden doen bijten, Met as mij gespijsd;
17 Tellement que la paix s’est éloignée de mon âme; j’ai oublié ce que c’est que d’être à son aise.
De vrede werd mijn ziel ontroofd, Wat geluk is, ken ik niet meer.
18 Et j’ai dit: ma force est perdue, et mon espérance aussi que j’avais en l’Eternel.
Ik zeide: Weg is mijn roemen, Mijn hopen op Jahweh!
19 [Zajin.] Souviens-toi de mon affliction, et de mon pauvre état, qui n’est qu’absinthe et que fiel.
Gedenk toch mijn nood en mijn angst, Mijn alsem en gal!
20 Mon âme s’[en] souvient sans cesse, et elle est abattue au dedans de moi.
Ja, Gij zult zeker gedenken, Hoe mijn ziel gaat gebukt:
21 [Mais] je rappellerai ceci en mon cœur, [et] c’est pourquoi j’aurai espérance;
Dit blijf ik altijd bepeinzen, Hierop altijd vertrouwen!
22 [Heth.] Ce sont les gratuités de l’Eternel que nous n’avons point été consumés, parce que ses compassions ne sont point taries.
Neen, Jahweh’s genaden nemen geen einde, Nooit houdt zijn barmhartigheid op:
23 Elles se renouvellent chaque matin; [c’est] une chose grande que ta fidélité.
Iedere morgen zijn ze nieuw, En groot is uw trouw.
24 L’Eternel est ma portion, dit mon âme, c’est pourquoi j’aurai espérance en lui.
Mijn deel is Jahweh! zegt mijn ziel, En daarom vertrouw ik op Hem!
25 [Teth.] L’Eternel est bon à ceux qui s’attendent à lui, [et] à l’âme qui le recherche.
Goed is Jahweh voor die op Hem hopen, Voor iedereen, die Hem zoekt;
26 C’est une chose bonne qu’on attende, même en se tenant en repos, la délivrance de l’Eternel.
Goed is het, gelaten te wachten Op redding van Jahweh;
27 C’est une chose bonne à l’homme de porter le joug en sa jeunesse.
Goed is het den mens, zijn juk te dragen Van de prilste jeugd af!
28 [Jod.] Il est assis solitaire et se tient tranquille, parce qu’on l’a chargé sur lui.
Hij moet in de eenzaamheid zwijgen, Wanneer Hij het hem oplegt;
29 Il met sa bouche dans la poussière, si peut-être il y aura quelque espérance.
Zijn mond in het stof blijven drukken. Misschien is er hoop;
30 Il présente la joue à celui qui le frappe; il est accablé d’opprobre.
Zijn wangen bieden aan hem, die hem slaat, Verzadigd worden met smaad.
31 [Caph.] Car le Seigneur ne rejette point à toujours.
Neen, de Heer verlaat niet voor immer De kinderen der mensen!
32 Mais s’il afflige quelqu’un, il en a aussi compassion selon la grandeur de ses gratuités.
Neen, na de kastijding erbarmt Hij zich weer, Naar zijn grote ontferming:
33 Car ce n’est pas volontiers qu’il afflige et contriste les fils des hommes.
Want niet van harte plaagt en bedroeft Hij De kinderen der mensen!
34 [Lamed.] Lorsqu’on foule sous ses pieds tous les prisonniers du monde;
Dat men onder de voeten treedt, Allen, die in het land zijn gevangen:
35 Lorsqu’on pervertit le droit de quelqu’un en la présence du Très-haut;
Dat men het recht van een ander verkracht Voor het aanschijn van den Allerhoogste:
36 Lorsqu’on fait tort à quelqu’un dans son procès, le Seigneur ne le voit-il point?
Dat men den naaste geen recht laat geschieden: Zou de Heer dat niet zien?
37 [Mem.] Qui est-ce qui dit que cela a été fait, [et] que le Seigneur ne l’[a] point commandé?
Neen, op wiens bevel het ook is geschied, Heeft de Heer het niet geboden?
38 Les maux, et les biens ne procèdent-ils point de l’ordre du Très-haut?
Komt niet uit de mond van den Allerhoogste Het kwaad en het goed?
39 Pourquoi se dépiterait l’homme vivant, l’homme, [dis-je], à cause de ses péchés?
Wat klaagt dan de mens bij zijn leven: Laat iedereen klagen over zijn zonde!
40 [Nun.] Recherchons nos voies, et [les] sondons, et retournons jusqu’à l’Eternel.
Laten wij ons gedrag onderzoeken en toetsen, En ons tot Jahweh bekeren;
41 Levons nos cœurs et nos mains au [Dieu] Fort qui est aux cieux, [en disant]:
Heffen wij ons hart op de handen omhoog Tot God in de hemel!
42 Nous avons péché, nous avons été rebelles, tu n’as point pardonné.
Wij bleven zondigen, en waren opstandig: Gij kondt geen vergiffenis schenken!
43 [Samech.] Tu nous as couverts de [ta] colère, et nous as poursuivis, tu as tué, tu n’as point épargné.
Toen hebt Gij in toorn u gepantserd en ons achtervolgd, Meedogenloos ons gedood;
44 Tu t’es couvert d’une nuée, afin que la requête ne passât point.
U gehuld in een wolk, Waar geen bidden doorheen kon;
45 Tu nous as fait être la raclure et le rebut au milieu des peuples.
Tot vuil en uitschot ons gemaakt Te midden der volken.
46 [Pe.] Tous nos ennemis ont ouvert leur bouche sur nous.
Nu sperren allen de mond tegen ons op, Die onze vijanden zijn;
47 La frayeur et la fosse, le dégât et la calamité nous sont arrivés.
Nu liggen wij in schrik en strik, Verwoesting, vernieling;
48 Mon œil s’est fondu en ruisseaux d’eaux à cause de la plaie de la fille de mon peuple.
Nu storten onze ogen beken van tranen Om de ondergang van de dochter van mijn volk.
49 [Hajin.] Mon œil verse des larmes, et ne cesse point, parce qu’il n’y a aucun relâche.
Rusteloos stromen mijn ogen En zonder verpozing,
50 Jusques à ce que l’Eternel regarde et voie des cieux.
Totdat Jahweh neerblikt, Uit de hemel toeziet.
51 Mon œil afflige mon âme à cause de toutes les filles de ma ville.
Mijn oog doet mij wee Van al het schreien over mijn stad.
52 [Tsadi.] Ceux qui me sont ennemis sans cause m’ont poursuivi à outrance, comme on chasse après l’oiseau.
Als een vogel maakten ze jacht op mij, Die zonder reden mijn vijanden zijn;
53 Ils ont enserré ma vie dans une fosse, et ont roulé une pierre sur moi.
Zij smoorden mij levend in een put, En wierpen mij nog stenen na;
54 Les eaux ont regorgé par-dessus ma tête; je disais: je suis retranché.
Het water stroomde over mijn hoofd, Ik dacht: Nu ben ik verloren!
55 [Koph.] J’ai invoqué ton Nom, ô Eternel! d’une des plus basses fosses.
Toen riep ik uw Naam aan, o Jahweh, Uit het diepst van de put!
56 Tu as ouï ma voix, ne ferme point ton oreille, afin que je n’expire point à force de crier.
Gij hebt mijn smeken gehoord, uw oor niet gesloten Voor mijn zuchten en schreien;
57 Tu t’es approché au jour que je t’ai invoqué, et tu as dit: ne crains rien.
Gij zijt gekomen, toen ik U riep, En hebt gesproken: Wees niet bang!
58 [Resch.] Ô Seigneur! tu as plaidé la cause de mon âme; et tu as garanti ma vie.
Heer, Gij naamt het voor mij op, En hebt mijn leven gered!
59 Tu as vu, ô Eternel! le tort qu’on me fait, fais-moi droit.
Jahweh, Gij hebt mijn verdrukking gezien, Mij recht verschaft;
60 Tu as vu toutes les vengeances dont ils ont usé, et toutes leurs machinations contre moi.
Gij hebt hun wraakzucht aanschouwd, Al hun plannen tegen mij.
61 [Scin.] Tu as ouï, ô Eternel! leur opprobe et toutes leurs machinations contre moi.
Jahweh, Gij hebt hun spotten gehoord, Al hun plannen tegen mij.
62 Les discours de ceux qui s’élèvent contre moi, et leur dessein qu’ils ont contre moi tout le long du jour.
Mijn vijand heeft lippen zowel als gedachten Altijd tegen mij gericht.
63 Considère quand ils s’asseyent, et quand ils se lèvent, [car] je suis leur chanson.
Zie toe; want of ze zitten of staan, Een spotlied ben ik voor hen!
64 [Thau.] Rends-leur la pareille, ô Eternel! selon l’ouvrage de leurs mains.
Jahweh, vergeld ze hun daden, Het werk hunner handen!
65 Donne-leur un tel ennui qu’il leur couvre le cœur; donne-leur ta malédiction.
Sla hun hart met verblinding, Henzelf met uw vloek;
66 Poursuis-les en ta colère, et les efface de dessous les cieux de l’Eternel.
Vervolg en verniel ze in gramschap Onder uw hemel, o Jahweh!
