Actes 22

1 Hommes frères et pères, écoutez maintenant mon apologie.

ហេ បិត្ឫគណា ហេ ភ្រាត្ឫគណាះ, ឥទានីំ មម និវេទនេ សមវធត្ត។

2 Et quand ils ouïrent qu'il leur parlait en Langue Hébraïque, ils firent encore plus de silence; et il dit:

តទា ស ឥព្រីយភាឞយា កថាំ កថយតីតិ ឝ្រុត្វា សវ៌្វេ លោកា អតីវ និះឝព្ទា សន្តោៜតិឞ្ឋន៑។

3 Certes je suis Juif, né à Tarse de Cilicie, mais nourri en cette ville aux pieds de Gamaliel, ayant été exactement instruit dans la Loi de nos pères, et étant zélé [pour la Loi] de Dieu, comme vous l'êtes tous aujourd'hui;

បឝ្ចាត៑ សោៜកថយទ៑ អហំ យិហូទីយ ឥតិ និឝ្ចយះ កិលិកិយាទេឝស្យ តាឞ៌នគរំ មម ជន្មភូមិះ, ឯតន្នគរីយស្យ គមិលីយេលនាម្នោៜធ្យាបកស្យ ឝិឞ្យោ ភូត្វា បូវ៌្វបុរុឞាណាំ វិធិវ្យវស្ថានុសារេណ សម្បូណ៌រូបេណ ឝិក្ឞិតោៜភវម៑ ឥទានីន្តនា យូយំ យាទ្ឫឝា ភវថ តាទ្ឫឝោៜហមបីឝ្វរសេវាយាម៑ ឧទ្យោគី ជាតះ។

4 [Et] j'ai persécuté cette doctrine jusques à la mort, liant et mettant dans les prisons, hommes et femmes;

មតមេតទ៑ ទ្វិឞ្ដ្វា តទ្គ្រាហិនារីបុរុឞាន៑ ការាយាំ ពទ្ធ្វា តេឞាំ ប្រាណនាឝបយ៌្យន្តាំ វិបក្ឞតាម៑ អករវម៑។

5 Comme le souverain Sacrificateur lui-même, et toute l'assemblée des Anciens m'en sont témoins; desquels aussi ayant reçu des Lettres [adressantes] aux frères, j'allais à Damas, afin d'amener aussi liés à Jérusalem ceux qui étaient là, pour les faire punir.

មហាយាជកះ សភាសទះ ប្រាចីនលោកាឝ្ច មមៃតស្យាះ កថាយាះ ប្រមាណំ ទាតុំ ឝក្នុវន្តិ, យស្មាត៑ តេឞាំ សមីបាទ៑ ទម្មេឞកនគរនិវាសិភ្រាត្ឫគណាត៌្ហម៑ អាជ្ញាបត្រាណិ គ្ឫហីត្វា យេ តត្រ ស្ថិតាស្តាន៑ ទណ្ឌយិតុំ យិរូឝាលមម៑ អានយនាត៌្ហំ ទម្មេឞកនគរំ គតោស្មិ។

6 Or il arriva comme je marchais, et que j'approchais de Damas, environ sur le midi, que tout d'un coup une grande lumière venant du ciel, resplendit comme un éclair autour de moi.

កិន្តុ គច្ឆន៑ តន្នគរស្យ សមីបំ ប្រាប្តវាន៑ តទា ទ្វិតីយប្រហរវេលាយាំ សត្យាម៑ អកស្មាទ៑ គគណាន្និគ៌ត្យ មហតី ទីប្តិ រ្មម ចតុទ៌ិឝិ ប្រកាឝិតវតី។

7 Et je tombai sur la place; et j'entendis une voix qui me dit: Saul, Saul, pourquoi me persécutes-tu?

តតោ មយិ ភូមៅ បតិតេ សតិ, ហេ ឝៅល ហេ ឝៅល កុតោ មាំ តាឌយសិ? មាម្ប្រតិ ភាឞិត ឯតាទ្ឫឝ ឯកោ រវោបិ មយា ឝ្រុតះ។

8 Et je répondis: qui es-tu, Seigneur? et il me dit: je suis Jésus le Nazarien, que tu persécutes.

តទាហំ ប្រត្យវទំ, ហេ ប្រភេ កោ ភវាន៑? តតះ សោៜវាទីត៑ យំ ត្វំ តាឌយសិ ស នាសរតីយោ យីឝុរហំ។

9 Or ceux qui étaient avec moi virent bien la lumière, et ils en furent tout effrayés, mais ils n'entendirent point la voix de celui qui me parlait.

មម សង្គិនោ លោកាស្តាំ ទីប្តិំ ទ្ឫឞ្ដ្វា ភិយំ ប្រាប្តាះ, កិន្តុ មាម្ប្រត្យុទិតំ តទ្វាក្យំ តេ នាពុធ្យន្ត។

10 Et je dis: Seigneur, que ferai-je? et le Seigneur me dit: lève-toi, et t'en va à Damas, et là on te dira tout ce que tu dois faire.

តតះ បរំ ប្ឫឞ្ដវានហំ, ហេ ប្រភោ មយា កិំ កត៌្តវ្យំ? តតះ ប្រភុរកថយត៑, ឧត្ថាយ ទម្មេឞកនគរំ យាហិ ត្វយា យទ្យត៑ កត៌្តវ្យំ និរូបិតមាស្តេ តត៑ តត្រ ត្វំ ជ្ញាបយិឞ្យសេ។

11 Or parce que je ne voyais rien, à cause de la splendeur de cette lumière, ceux qui étaient avec moi me menèrent par la main, et je vins à Damas.

អនន្តរំ តស្យាះ ខរតរទីប្តេះ ការណាត៑ កិមបិ ន ទ្ឫឞ្ដ្វា សង្គិគណេន ធ្ឫតហស្តះ សន៑ ទម្មេឞកនគរំ វ្រជិតវាន៑។

12 Et un homme [nommé] Ananias, qui craignait Dieu selon la Loi, et qui avait un bon témoignage de tous les Juifs qui demeuraient là, vint me trouver.

តន្នគរនិវាសិនាំ សវ៌្វេឞាំ យិហូទីយានាំ មាន្យោ វ្យវស្ថានុសារេណ ភក្តឝ្ច ហនានីយនាមា មានវ ឯកោ

13 Et étant près de moi, il me dit: Saul [mon] frère, recouvre la vue: et sur l'heure même je tournai les yeux vers lui, [et je le vis].

មម សន្និធិម៑ ឯត្យ តិឞ្ឋន៑ អកថយត៑, ហេ ភ្រាតះ ឝៅល សុទ្ឫឞ្ដិ រ្ភវ តស្មិន៑ ទណ្ឌេៜហំ សម្យក៑ តំ ទ្ឫឞ្ដវាន៑។

14 Et il me dit: le Dieu de nos pères t'a préordonné pour connaître sa volonté, et pour voir le Juste, et pour ouïr la voix de sa bouche.

តតះ ស មហ្យំ កថិតវាន៑ យថា ត្វម៑ ឦឝ្វរស្យាភិប្រាយំ វេត្សិ តស្យ ឝុទ្ធសត្ត្វជនស្យ ទឝ៌នំ ប្រាប្យ តស្យ ឝ្រីមុខស្យ វាក្យំ ឝ្ឫណោឞិ តន្និមិត្តម៑ អស្មាកំ បូវ៌្វបុរុឞាណាម៑ ឦឝ្វរស្ត្វាំ មនោនីតំ ក្ឫតវានំ។

15 Car tu lui seras témoin envers tous les hommes des choses que tu as vues et ouïes.

យតោ យទ្យទ៑ អទ្រាក្ឞីរឝ្រៅឞីឝ្ច សវ៌្វេឞាំ មានវានាំ សមីបេ ត្វំ តេឞាំ សាក្ឞី ភវិឞ្យសិ។

16 Et maintenant que tardes-tu? lève-toi, et sois baptisé et purifié de tes péchés, en invoquant le Nom du Seigneur.

អតឯវ កុតោ វិលម្ពសេ? ប្រភោ រ្នាម្នា ប្រាត៌្ហ្យ និជបាបប្រក្ឞាលនាត៌្ហំ មជ្ជនាយ សមុត្តិឞ្ឋ។

17 Or il arriva qu'après que je fus retourné à Jérusalem, comme je priais dans le Temple, je fus ravi en extase;

តតះ បរំ យិរូឝាលម្នគរំ ប្រត្យាគត្យ មន្ទិរេៜហម៑ ឯកទា ប្រាត៌្ហយេ, តស្មិន៑ សមយេៜហម៑ អភិភូតះ សន៑ ប្រភូំ សាក្ឞាត៑ បឝ្យន៑,

18 Et je vis le [Seigneur] qui me dit: hâte-toi, et pars en diligence de Jérusalem: car ils ne recevront point le témoignage que tu leur rendras de moi.

ត្វំ ត្វរយា យិរូឝាលមះ ប្រតិឞ្ឋស្វ យតោ លោកាមយិ តវ សាក្ឞ្យំ ន គ្រហីឞ្យន្តិ, មាម្ប្រត្យុទិតំ តស្យេទំ វាក្យម៑ អឝ្រៅឞម៑។

19 Et je dis: Seigneur! eux-mêmes savent que je mettais en prison, et que je fouettais dans les Synagogues ceux qui croyaient en toi.

តតោហំ ប្រត្យវាទិឞម៑ ហេ ប្រភោ ប្រតិភជនភវនំ ត្វយិ វិឝ្វាសិនោ លោកាន៑ ពទ្ធ្វា ប្រហ្ឫតវាន៑,

20 Et lorsque le sang d'Etienne ton martyr fut répandu, j'y étais aussi présent, je consentais à sa mort, et je gardais les vêtements de ceux qui le faisaient mourir.

តថា តវ សាក្ឞិណះ ស្តិផានស្យ រក្តបាតនសមយេ តស្យ វិនាឝំ សម្មន្យ សន្និធៅ តិឞ្ឋន៑ ហន្ត្ឫលោកានាំ វាសាំសិ រក្ឞិតវាន៑, ឯតត៑ តេ វិទុះ។

21 Mais il me dit: va, car je t'enverrai loin vers les Gentils.

តតះ សោៜកថយត៑ ប្រតិឞ្ឋស្វ ត្វាំ ទូរស្ថភិន្នទេឝីយានាំ សមីបំ ប្រេឞយិឞ្យេ។

22 Et ils l'écoutèrent jusqu'à ce mot; mais alors ils élevèrent leur voix, en disant: ôte de la terre un tel homme, car il n'est point convenable qu'il vive.

តទា លោកា ឯតាវត្បយ៌្យន្តាំ តទីយាំ កថាំ ឝ្រុត្វា ប្រោច្ចៃរកថយន៑, ឯនំ ភូមណ្ឌលាទ៑ ទូរីកុរុត, ឯតាទ្ឫឝជនស្យ ជីវនំ នោចិតម៑។

23 Et comme ils criaient à haute voix, et secouaient leurs vêtements, et jetaient de la poussière en l'air,

ឥត្យុច្ចៃះ កថយិត្វា វសនានិ បរិត្យជ្យ គគណំ ប្រតិ ធូលីរក្ឞិបន្

24 le Tribun commanda qu'on le menât dans la forteresse, et il ordonna qu'il fût examiné par le fouet, afin de savoir pour quel sujet ils criaient ainsi contre lui.

តតះ សហស្រសេនាបតិះ បៅលំ ទុគ៌ាភ្យន្តរ នេតុំ សមាទិឝត៑។ ឯតស្យ ប្រតិកូលាះ សន្តោ លោកាះ កិន្និមិត្តម៑ ឯតាវទុច្ចៃះស្វរម៑ អកុវ៌្វន៑, ឯតទ៑ វេត្តុំ តំ កឝយា ប្រហ្ឫត្យ តស្យ បរីក្ឞាំ កត៌្តុមាទិឝត៑។

25 Et quand ils l'eurent garrotté de courroies, Paul dit au centenier qui était près de lui: vous est-il permis de fouetter un homme Romain, et qui n'est pas même condamné?

បទាតយឝ្ចម៌្មនិម៌្មិតរជ្ជុភិស្តស្យ ពន្ធនំ កត៌្តុមុទ្យតាស្តាស្តទានីំ បៅលះ សម្មុខស្ថិតំ ឝតសេនាបតិម៑ ឧក្តវាន៑ ទណ្ឌាជ្ញាយាម៑ អប្រាប្តាយាំ កិំ រោមិលោកំ ប្រហត៌្តុំ យុឞ្មាកម៑ អធិការោស្តិ?

26 Ce que le centenier ayant entendu, il s'en alla au Tribun pour l'avertir, disant: regarde ce que tu as à faire: car cet homme est Romain.

ឯនាំ កថាំ ឝ្រុត្វា ស សហស្រសេនាបតេះ សន្និធិំ គត្វា តាំ វាត៌្តាមវទត៑ ស រោមិលោក ឯតស្មាត៑ សាវធានះ សន៑ កម៌្ម កុរុ។

27 Et le Tribun vint à Paul, et lui dit: dis-moi, es-tu Romain? Et il répondit: oui certainement.

តស្មាត៑ សហស្រសេនាបតិ រ្គត្វា តមប្រាក្ឞីត៑ ត្វំ កិំ រោមិលោកះ? ឥតិ មាំ ព្រូហិ។ សោៜកថយត៑ សត្យម៑។

28 Et le Tribun lui dit: J'ai acquis cette bourgeoisie à grand prix d'argent; et Paul dit: mais moi, je l'ai par ma naissance.

តតះ សហស្រសេនាបតិះ កថិតវាន៑ ពហុទ្រវិណំ ទត្ត្វាហំ តត៑ បៅរសខ្យំ ប្រាប្តវាន៑; កិន្តុ បៅលះ កថិតវាន៑ អហំ ជនុនា តត៑ ប្រាប្តោៜស្មិ។

29 C'est pourquoi ceux qui le devaient examiner se retirèrent aussitôt d'auprès de lui; et quand le Tribun eut connu qu'il était bourgeois de Rome, il craignit, à cause qu'il l'avait fait lier.

ឥត្ថំ សតិ យេ ប្រហារេណ តំ បរីក្ឞិតុំ សមុទ្យតា អាសន៑ តេ តស្យ សមីបាត៑ ប្រាតិឞ្ឋន្ត; សហស្រសេនាបតិស្តំ រោមិលោកំ វិជ្ញាយ ស្វយំ យត៑ តស្យ ពន្ធនម៑ អកាឞ៌ីត៑ តត្ការណាទ៑ អពិភេត៑។

30 Et le lendemain voulant savoir au vrai pour quel sujet il était accusé des Juifs, il le fit délier, et ayant commandé que les principaux Sacrificateurs et tout le conseil s'assemblassent, il fit amener Paul, et il le présenta devant eux.

យិហូទីយលោកាះ បៅលំ កុតោៜបវទន្តេ តស្យ វ្ឫត្តាន្តំ ជ្ញាតុំ វាញ្ឆន៑ សហស្រសេនាបតិះ បរេៜហនិ បៅលំ ពន្ធនាត៑ មោចយិត្វា ប្រធានយាជកាន៑ មហាសភាយាះ សវ៌្វលោកាឝ្ច សមុបស្ថាតុម៑ អាទិឝ្យ តេឞាំ សន្និធៅ បៅលម៑ អវរោហ្យ ស្ថាបិតវាន៑។