Psaumes 107
1 Louez l’Éternel, car il est bon, Car sa miséricorde dure à toujours!
Rəbbə şükür edin, ona görə ki yaxşıdır, Çünki məhəbbəti əbədidir!
2 Qu’ainsi disent les rachetés de l’Éternel, Ceux qu’il a délivrés de la main de l’ennemi,
Qoy belə söyləsin Rəbbin xilas etdikləri, Düşmən əlindən qurtardıqları,
3 Et qu’il a rassemblés de tous les pays, De l’orient et de l’occident, du nord et de la mer!
Şərqdən, qərbdən, şimaldan və cənubdan – Ölkələrdən topladıqları.
4 Ils erraient dans le désert, ils marchaient dans la solitude, Sans trouver une ville où ils pussent habiter.
Bəziləri səhrada, çöllükdə sərgərdan dolanırdılar, Yaşamaq üçün heç bir şəhər tapmırdılar.
5 Ils souffraient de la faim et de la soif; Leur âme était languissante.
Aclıqdan, susuzluqdan Canlarının taqəti getmişdi.
6 Dans leur détresse, ils crièrent à l’Éternel, Et il les délivra de leurs angoisses;
Onlar dara düşəndə Rəbbə fəryad etdilər, Rəbb onları dərdlərindən qurtardı.
7 Il les conduisit par le droit chemin, Pour qu’ils arrivassent dans une ville habitable.
Yaşamaq üçün onlar bir şəhərə çatanadək Onları düz yolla apardı.
8 Qu’ils louent l’Éternel pour sa bonté, Et pour ses merveilles en faveur des fils de l’homme!
Rəbbə şükür etsinlər məhəbbətinə görə, Bəşər övladlarına göstərdiyi xariqələrinə görə!
9 Car il a satisfait l’âme altérée, Il a comblé de biens l’âme affamée.
Çünki O, susuzlara doyunca su verər, Acları bol nemətlərlə bəslər.
10 Ceux qui avaient pour demeure les ténèbres et l’ombre de la mort Vivaient captifs dans la misère et dans les chaînes,
Bəziləri əsir düşüb zülmətdə yaşayırdı, Zəncirlənib qaranlıqda, əziyyətdə qalırdı.
11 Parce qu’ils s’étaient révoltés contre les paroles de Dieu, Parce qu’ils avaient méprisé le conseil du Très-Haut.
Çünki Allahın sözlərinə qarşı çıxmışdılar, Haqq-Taalanın məsləhətinə xor baxmışdılar.
12 Il humilia leur cœur par la souffrance; Ils succombèrent, et personne ne les secourut.
Ona görə ağır işlə onların ürəklərinə əzab verdi, Yıxılanda heç kim onlara kömək etmədi.
13 Dans leur détresse, ils crièrent à l’Éternel, Et il les délivra de leurs angoisses;
Onlar dara düşəndə Rəbbə fəryad etdilər, Rəbb onları dərdlərindən qurtardı.
14 Il les fit sortir des ténèbres et de l’ombre de la mort, Et il rompit leurs liens.
Onların buxovlarını qopardı, Zülmətdən, qaranlıqdan çıxardı.
15 Qu’ils louent l’Éternel pour sa bonté, Et pour ses merveilles en faveur des fils de l’homme!
Qoy şükür etsinlər Rəbbə məhəbbətinə görə, Bəşər övladlarına göstərdiyi xariqələrinə görə!
16 Car il a brisé les portes d’airain, Il a rompu les verrous de fer.
Çünki O, tunc qapıları qırar, Dəmir cəftələri qoparar.
17 Les insensés, par leur conduite coupable Et par leurs iniquités, s’étaient rendus malheureux.
Bəzilərinin ağlı çaşıb üsyankar oldu, Təqsirləri onları zülmə saldı.
18 Leur âme avait en horreur toute nourriture, Et ils touchaient aux portes de la mort.
Hər yeməkdən iyrəndilər, Ölüm qapılarına yaxın gəldilər.
19 Dans leur détresse, ils crièrent à l’Éternel, Et il les délivra de leurs angoisses;
Dara düşərkən Rəbbə fəryad qopardılar, Rəbb onları dərdlərindən qurtardı.
20 Il envoya sa parole et les guérit, Il les fit échapper de la fosse.
Kəlamını göndərib onlara şəfa verdi, Məzara düşməkdən onları xilas etdi.
21 Qu’ils louent l’Éternel pour sa bonté, Et pour ses merveilles en faveur des fils de l’homme!
Rəbbə şükür etsinlər məhəbbətinə görə, Bəşər övladlarına göstərdiyi xariqələrinə görə!
22 Qu’ils offrent des sacrifices d’actions de grâces, Et qu’ils publient ses œuvres avec des cris de joie!
Qoy şükür qurbanlarını təqdim etsinlər, Əməllərinə mədh oxuyub bəyan etsinlər!
23 Ceux qui étaient descendus sur la mer dans des navires, Et qui travaillaient sur les grandes eaux,
Bəziləri gəmilərlə dənizlərdə üzdülər, Dəryalarda böyük işlər gördülər.
24 Ceux-là virent les œuvres de l’Éternel Et ses merveilles au milieu de l’abîme.
Orada Rəbbin əməllərinə, Dərin sularda etdiyi xariqələrinə şahid oldular.
25 Il dit, et il fit souffler la tempête, Qui souleva les flots de la mer.
Çünki Onun əmri ilə qasırğa qopdu, Dənizin dalğaları qalxdı.
26 Ils montaient vers les cieux, ils descendaient dans l’abîme; Leur âme était éperdue en face du danger;
Gəmiçilər göyə qalxıb dərinə enirdi, Qorxudan canları əldən gedirdi.
27 Saisis de vertige, ils chancelaient comme un homme ivre, Et toute leur habileté était anéantie.
Onlar sərxoş kimi yırğalanıb-səndələyirdi, Ağıllarına heç bir çarə gəlmirdi.
28 Dans leur détresse, ils crièrent à l’Éternel, Et il les délivra de leurs angoisses;
Onlar dara düşəndə Rəbbə fəryad etdilər, Rəbb onları dərdlərindən qurtardı.
29 Il arrêta la tempête, ramena le calme, Et les ondes se turent.
Qasırğanı yatırdı, sükut gətirdi, Dalğaları sakit etdi.
30 Ils se réjouirent de ce qu’elles s’étaient apaisées, Et l’Éternel les conduisit au port désiré.
Sakitlik yarananda onlar çox sevindilər, Rəbb də onları istədikləri limana çatdırdı.
31 Qu’ils louent l’Éternel pour sa bonté, Et pour ses merveilles en faveur des fils de l’homme!
Rəbbə məhəbbətinə görə, Bəşər övladlarına göstərdiyi xariqələrinə görə şükür etsinlər!
32 Qu’ils l’exaltent dans l’assemblée du peuple, Et qu’ils le célèbrent dans la réunion des anciens!
Qoy Onu xalqın toplantısında ucaltsınlar, Ona ağsaqqallar məclisində həmd etsinlər!
33 Il change les fleuves en désert, Et les sources d’eaux en terre desséchée,
O, çayları qurudub səhra edər, Bulaqlar olan yeri quraq çölə döndərər,
34 Le pays fertile en pays salé, A cause de la méchanceté de ses habitants.
Orada yaşayanların pisliyinə görə Münbit torpağı şoranlığa çevirər.
35 Il change le désert en étang, Et la terre aride en sources d’eaux,
Səhranı gölməçəyə döndərər, Quraq torpaqdan bulaqlar çıxardar.
36 Et il y établit ceux qui sont affamés. Ils fondent une ville pour l’habiter;
Oranı verər ki, aclar məskən salsınlar, Yaşamaq üçün özlərinə şəhər qursunlar,
37 Ils ensemencent des champs, plantent des vignes, Et ils en recueillent les produits.
Tarlanı əksinlər, üzümlüklər salsınlar. Bol məhsul götürsünlər.
38 Il les bénit, et ils deviennent très nombreux, Et il ne diminue point leur bétail.
Onun xeyir-duası ilə törəyib artırlar, Heyvanlarının sayı azalmır.
39 Sont-ils amoindris et humiliés Par l’oppression, le malheur et la souffrance;
Sonra əzabdan, darlıqdan, bəlalardan Onlar azalıb alçaldılan an
40 Verse-t-il le mépris sur les grands, Les fait-il errer dans des déserts sans chemin,
Rəbb əsilzadələrin üstünə həqarət yağdırar, Onları sonsuz çöldə sərgərdan dolandırar.
41 Il relève l’indigent et le délivre de la misère, Il multiplie les familles comme des troupeaux.
Amma fəqiri zülm altından qaldırar, Övladlarını sürü kimi çoxaldar.
42 Les hommes droits le voient et se réjouissent, Mais toute iniquité ferme la bouche.
Bunu görən əməlisalehlər şad olar, Fitnə söyləyən ağızlarsa yumular.
43 Que celui qui est sage prenne garde à ces choses, Et qu’il soit attentif aux bontés de l’Éternel.
Kimin ağlı varsa, qoy buna fikir versin, Qoy Rəbbin məhəbbətini dərk etsin!
