Job 5
1 Crie maintenant! Qui te répondra? Auquel des saints t’adresseras-tu?
Zawołajże tedy, jeźli kto jest, coćby odpowiedział? a do któregoż się z świętych obrócisz?
2 L’insensé périt dans sa colère, Le fou meurt dans ses emportements.
Zaiste głupiego zabija gniew, a prostaka umarza zawiść.
3 J’ai vu l’insensé prendre racine; Puis soudain j’ai maudit sa demeure.
Jam widział głupiego, iż się rozkorzenił; alem wnet źle tuszył mieszkaniu jego.
4 Plus de prospérité pour ses fils; Ils sont foulés à la porte, et personne qui les délivre!
Oddaleni będą synowie jego od zbawienia, i starci będą w bramie, a nie będzie, ktoby ich wyrwał.
5 Sa moisson est dévorée par des affamés, Qui viennent l’enlever jusque dans les épines, Et ses biens sont engloutis par des hommes altérés.
Żniwo jego głodny pożre, i z samego ciernia wybierze je; a połknie chciwy bogactwa takowych.
6 Le malheur ne sort pas de la poussière, Et la souffrance ne germe pas du sol;
Albowiem nie z prochu wychodzi utrapienie, ani z ziemi wyrasta kłopot.
7 L’homme naît pour souffrir, Comme l’étincelle pour voler.
Ale człowiek na kłopot się rodzi jako iskry z węgla latają w górę.
8 Pour moi, j’aurais recours à Dieu, Et c’est à Dieu que j’exposerais ma cause.
Zaiste jabym szukał Boga, Bogubym przełożył sprawę swoję;
9 Il fait des choses grandes et insondables, Des merveilles sans nombre;
Który czyni rzeczy wielkie i niewybadane, dziwne, którym liczby niemasz;
10 Il répand la pluie sur la terre, Et envoie l’eau sur les campagnes;
Który daje deszcz na ziemię, i spuszcza wody na pola;
11 Il relève les humbles, Et délivre les affligés;
Który sadza pokornych wysoko, a smutnych wywyższa ku zbawieniu;
12 Il anéantit les projets des hommes rusés, Et leurs mains ne peuvent les accomplir;
Który w niwecz obraca myśli chytrych, tak, iż ręce ich nie sprawią nic skutecznego;
13 Il prend les sages dans leur propre ruse, Et les desseins des hommes artificieux sont renversés:
Który chwyta mądrych w chytrości ich, a radę przewrotnych prędko niszczy.
14 Ils rencontrent les ténèbres au milieu du jour, Ils tâtonnent en plein midi comme dans la nuit.
We dnie taczają się jako w ciemnościach, a jako w nocy macają w południe.
15 Ainsi Dieu protège le faible contre leurs menaces, Et le sauve de la main des puissants;
Który zachowuje ubogiego od miecza, od ust ich, i od ręki gwałtownika.
16 Et l’espérance soutient le malheureux, Mais l’iniquité ferme la bouche.
Mać uciśniony nadzieje; ale nieprawość stuli usta swe.
17 Heureux l’homme que Dieu châtie! Ne méprise pas la correction du Tout-Puissant.
Oto błogosławiony człowiek, którego Bóg karze; przetoż karaniem Wszechmocnego nie pogardzaj,
18 Il fait la plaie, et il la bande; Il blesse, et sa main guérit.
Bo on zrania i zawiązuje; uderza, a ręce jego uzdrawiają.
19 Six fois il te délivrera de l’angoisse, Et sept fois le mal ne t’atteindra pas.
Z sześciu ucisków wyrwie cię, a w siódmym nie tknie się ciebie złe.
20 Il te sauvera de la mort pendant la famine, Et des coups du glaive pendant la guerre.
W głodzie wybawi cię od śmierci, a na wojnie z rąk miecza.
21 Tu seras à l’abri du fléau de la langue, Tu seras sans crainte quand viendra la dévastation.
Przed biczem języka ukryty będziesz, a nie ulękniesz się w spustoszeniu, gdy przyjdzie.
22 Tu te riras de la dévastation comme de la famine, Et tu n’auras pas à redouter les bêtes de la terre;
W spustoszeniu i w głodzie śmiać się będziesz, a zwierząt ziemskich bać się nie będziesz.
23 Car tu feras alliance avec les pierres des champs, Et les bêtes de la terre seront en paix avec toi.
Bo z kamieniem polnym będzie przymierze twoje, a okrutny zwierz polny spokojnym ci się stawi.
24 Tu jouiras du bonheur sous ta tente, Tu retrouveras tes troupeaux au complet,
I poznasz, że jest spokojny przybytek twój, i nawiedzisz mieszkanie twoje, a nie zgrzeszysz.
25 Tu verras ta postérité s’accroître, Et tes rejetons se multiplier comme l’herbe des champs.
Doznasz też, iż rozmnożone będzie nasienie twoje, a potomstwo twoje będzie jako ziele ziemi.
26 Tu entreras au sépulcre dans la vieillesse, Comme on emporte une gerbe en son temps.
Wnijdziesz w sędziwości do grobu, jako znoszone bywa zboże w stóg czasu swego.
27 Voilà ce que nous avons reconnu, voilà ce qui est; A toi d’entendre et de mettre à profit.
Otośmy tego doszli, że tak jest: słuchajże tego, a uważaj to sam u siebie.
