< Job 29 >

1 Job prit de nouveau la parole sous forme sentencieuse et dit:
OLELO hou mai la o Ioba i kana olelonane, i mai la,
2 Oh! Que ne puis-je être comme aux mois du passé, Comme aux jours où Dieu me gardait,
Ina e like au me na malama mamua, I na la a ke Akua i malama mai ai ia'u!
3 Quand sa lampe brillait sur ma tête, Et que sa lumière me guidait dans les ténèbres!
I ka wa i lilelile ai kona kukui maluna o kuu poo, A ma kona malamalama hele no au mawaena o ka pouli!
4 Que ne suis-je comme aux jours de ma vigueur, Où Dieu veillait en ami sur ma tente,
E like me au i na la o kuu oo ana, I ka wa i kuka pu ai me ke Akua ma kuu halelewa!
5 Quand le Tout-Puissant était encore avec moi, Et que mes enfants m’entouraient;
I ka wa o ka Mea mana me au, I ka wa e hoopuni ana kuu poe keiki ia'u!
6 Quand mes pieds se baignaient dans la crème Et que le rocher répandait près de moi des ruisseaux d’huile!
I ka wa a'u i holoi ai i kuu mau wawae i ka waiu, A hookahe mai ka pohaku no'u i na kahawai aila!
7 Si je sortais pour aller à la porte de la ville, Et si je me faisais préparer un siège dans la place,
I kuu hele ana'ku ma ka pukapa i ke kulanakauhale, Ma ke alanui hoomakaukau iho au i kuu wahi noho!
8 Les jeunes gens se retiraient à mon approche, Les vieillards se levaient et se tenaient debout.
Ike mai ka poe kanaka opio ia'u, a pee iho la; A o ka poe kahiko, ala mai lakou a ku iluna.
9 Les princes arrêtaient leurs discours, Et mettaient la main sur leur bouche;
Noho malie na luna i ka olelo aku, A kau lakou i ka lima maluna o ko lakou waha.
10 La voix des chefs se taisait, Et leur langue s’attachait à leur palais.
O ka leo o na'lii ua hunaia, Pipili ko lakou alelo me ko lakou kileo.
11 L’oreille qui m’entendait me disait heureux, L’œil qui me voyait me rendait témoignage;
A lohe ka pepeiao, hoomaikai no ia ia'u; A ike ka maka, hoike mai ia no'u:
12 Car je sauvais le pauvre qui implorait du secours, Et l’orphelin qui manquait d’appui.
No ka mea, ua hoopakele au i ka poe hune e uwe ana, A me ka mea makua ole, aole ana mea kokua.
13 La bénédiction du malheureux venait sur moi; Je remplissais de joie le cœur de la veuve.
O ka hoomaikai o ka mea ane make i kau mai maluna o'u: A hoohauoli no au i ka naau o ka wahinekanemake.
14 Je me revêtais de la justice et je lui servais de vêtement, J’avais ma droiture pour manteau et pour turban.
Aahu iho no au i ka pono, a ua uhi mai ia ia'u; E like me ka aahu a me ke kaei poo, pela kuu olelohoopono.
15 J’étais l’œil de l’aveugle Et le pied du boiteux.
Ua lilo au i maka no ka makapo, I wawae hoi no ka oopa.
16 J’étais le père des misérables, J’examinais la cause de l’inconnu;
He makua hoi au no ka poe ilihune; A o ka mea hakaka a'u i ike ole ai, ua huli aku au ia.
17 Je brisais la mâchoire de l’injuste, Et j’arrachais de ses dents la proie.
Ua haki ia'u na kui o ka mea hewa, A ua kaili aku au i ka waiwai hao mai kona mau niho aku.
18 Alors je disais: Je mourrai dans mon nid, Mes jours seront abondants comme le sable;
Alaila i iho la au, e make auanei au iloko o kuu punana, A me he one la e hoonui auanei au i na la.
19 L’eau pénétrera dans mes racines, La rosée passera la nuit sur mes branches;
Manamana ae la kuu aa ma na wai, A kau iho la ka hau, a ao ka po, maluna o kuu lala.
20 Ma gloire reverdira sans cesse, Et mon arc rajeunira dans ma main.
Ua hou ko'u nani iloko o'u, A o ka'u kakaka, ua hooulu hou ia ma kuu lima.
21 On m’écoutait et l’on restait dans l’attente, On gardait le silence devant mes conseils.
Hoolohe lakou ia'u a kakali hoi, A noho malie lakou i kau oleloao.
22 Après mes discours, nul ne répliquait, Et ma parole était pour tous une bienfaisante rosée;
Mahope o ka'u olelo ana, aole lakou i olelo hou, A kulu iho ka'u olelo maluna iho o lakou.
23 Ils comptaient sur moi comme sur la pluie, Ils ouvraient la bouche comme pour une pluie du printemps.
Kakali lakou ia'u e like me ka ua; A hamama loa lakou i ko lakou waha, no ke kuaua hope.
24 Je leur souriais quand ils perdaient courage, Et l’on ne pouvait chasser la sérénité de mon front.
A akaaka au ia lakou, aole lakou i manao he oiaio; A o ka malamalama o kuu maka aole lakou i hookulou ilalo ia.
25 J’aimais à aller vers eux, et je m’asseyais à leur tête; J’étais comme un roi au milieu d’une troupe, Comme un consolateur auprès des affligés.
Ua wae aku au i ko lakou aoao, a noho me he luna la, A noho au me he alii la maluna o ka poe kaua, E like me ka mea hooluolu i ka poe e uwe ana.

< Job 29 >