Job 21

1 Job prit la parole et dit:

A odpowiadając Ijob rzekł:

2 Écoutez, écoutez mes paroles, Donnez-moi seulement cette consolation.

Słuchajcież z pilnością słów moich, a będzie mi to od was pociechą.

3 Laissez-moi parler, je vous prie; Et, quand j’aurai parlé, tu pourras te moquer.

Znoście mię, a ja będę mówił; a gdy domówię, naśmiewajcie się.

4 Est-ce contre un homme que se dirige ma plainte? Et pourquoi mon âme ne serait-elle pas impatiente?

Izaż do człowieka obracam narzekanie moje? a ponieważ mam o co, jakoż się niema trapić duch mój?

5 Regardez-moi, soyez étonnés, Et mettez la main sur la bouche.

Wejrzyjcież na mię, a zdumiewajcie się, a połóżcie rękę na usta wasze.

6 Quand j’y pense, cela m’épouvante, Et un tremblement saisit mon corps.

Bo co sobie wspomnę, tedy się lękam, a strach zdejmuje ciało moje.

7 Pourquoi les méchants vivent-ils? Pourquoi les voit-on vieillir et accroître leur force?

Przeczże niepobożni żyją, starzeją się, i wzmagają się w bogactwa?

8 Leur postérité s’affermit avec eux et en leur présence, Leurs rejetons prospèrent sous leurs yeux.

Nasienie ich trwałe jest przed obliczem ich z nimi, a rodzina ich przed oczyma ich.

9 Dans leurs maisons règne la paix, sans mélange de crainte; La verge de Dieu ne vient pas les frapper.

Domy ich bezpieczne od strachu, a niemasz rózgi Bożej nad nimi.

10 Leurs taureaux sont vigoureux et féconds, Leurs génisses conçoivent et n’avortent point.

Byk ich przypuszczon bywa, a nie traci nasienia; krowa ich rodzi, a nie pomiata.

11 Ils laissent courir leurs enfants comme des brebis, Et les enfants prennent leurs ébats.

Wypuszczają maluczkie dziatki swoje jako trzodę, a synowie ich wyskakują.

12 Ils chantent au son du tambourin et de la harpe, Ils se réjouissent au son du chalumeau.

Wykrzykają przy bębnie i przy harfie, a weselą się przy głosie muzyki.

13 Ils passent leurs jours dans le bonheur, Et ils descendent en un instant au séjour des morts. (Sheol h7585)

Trawią w dobrem dni swoje, a we mgnieniu oka do grobu zstępują. (Sheol h7585)

14 Ils disaient pourtant à Dieu: Retire-toi de nous; Nous ne voulons pas connaître tes voies.

Którzy mawiają Bogu: Odejdź od nas; bo dróg twoich znać nie chcemy.

15 Qu’est-ce que le Tout-Puissant, pour que nous le servions? Que gagnerons-nous à lui adresser nos prières?

Któż jest Wszechmocny, abyśmy mu służyli? a cóż nam to pomoże, choćbyśmy mu się modlili?

16 Quoi donc! Ne sont-ils pas en possession du bonheur? Loin de moi le conseil des méchants!

Ale oto, dobra ich nie są w rękach ich; przetoż rada niepobożnych daleka jest odemnie.

17 Mais arrive-t-il souvent que leur lampe s’éteigne, Que la misère fonde sur eux, Que Dieu leur distribue leur part dans sa colère,

Częstoż pochodnia niepobożnych gaśnie? a zginienie ich przychodzi na nich? Oddziela im Bóg boleści w gniewie swoim.

18 Qu’ils soient comme la paille emportée par le vent, Comme la balle enlevée par le tourbillon?

Stawają się jako plewa przed wiatrem, i jako perz, który wicher porywa.

19 Est-ce pour les fils que Dieu réserve le châtiment du père? Mais c’est lui que Dieu devrait punir, pour qu’il le sente;

Bo Bóg chowa synom jego pomstę jego; nadgradza mu, aby to poczuł.

20 C’est lui qui devrait contempler sa propre ruine, C’est lui qui devrait boire la colère du Tout-Puissant.

Oglądają oczy jego nieszczęście swoje, a z popędliwości Wszechmocnego pić będzie.

21 Car, que lui importe sa maison après lui, Quand le nombre de ses mois est achevé?

Co za staranie jego o domu jego po nim, gdyż liczba miesięcy jego umniejszona jest?

22 Est-ce à Dieu qu’on donnera de la science, A lui qui gouverne les esprits célestes?

Izali Boga kto nauczy umiejętności, gdyż on wysokich sądzi?

23 L’un meurt au sein du bien-être, De la paix et du bonheur,

Ten umiera w doskonałej sile swojej, gdy zewsząd bezpieczny i spokojny jest;

24 Les flancs chargés de graisse Et la mœlle des os remplie de sève;

Gdy piersi jego pełne są mleka, a szpik kości jego odwilża się,

25 L’autre meurt, l’amertume dans l’âme, Sans avoir joui d’aucun bien.

Inny zaś umiera w gorzkości ducha, który nie jadał z uciechą.

26 Et tous deux se couchent dans la poussière, Tous deux deviennent la pâture des vers.

Spólnie w prochu leżeć będą, a robaki ich okryją.

27 Je sais bien quelles sont vos pensées, Quels jugements iniques vous portez sur moi.

Oto ja znam myśli wasze i zamysły, które przeciwko mnie złośliwie zmyślacie.

28 Vous dites: Où est la maison de l’homme puissant? Où est la tente qu’habitaient les impies?

Bo mówicie: Gdzież jest dom książęcy? gdzie namiot przybytków niepobożnych?

29 Mais quoi! N’avez-vous point interrogé les voyageurs, Et voulez-vous méconnaître ce qu’ils prouvent?

Izaliście nie pytali podróżnych? a znaków ich izali znać nie chcecie?

30 Au jour du malheur, le méchant est épargné; Au jour de la colère, il échappe.

Że w dzień zatracenia zły zachowany bywa, w dzień, którego gniew przywiedziony bywa.

31 Qui lui reproche en face sa conduite? Qui lui rend ce qu’il a fait?

Któż mu oznajmi w oczy drogę jego? a to, co czynił, kto mu odpłaci?

32 Il est porté dans un sépulcre, Et il veille encore sur sa tombe.

Wszakże i on do grobów zaprowadzony będzie, a w kupie umarłych zawżdy zostanie.

33 Les mottes de la vallée lui sont légères; Et tous après lui suivront la même voie, Comme une multitude l’a déjà suivie.

Słodnieją mu bryły grobowe, i ciągnie za sobą wszystkich ludzi; a tych, którzy go poprzedzili, niemasz liczby.

34 Pourquoi donc m’offrir de vaines consolations? Ce qui reste de vos réponses n’est que perfidie.

Jakoż mię tedy próżno cieszycie, gdyż w odpowiedziach waszych zostaje kłamstwo?