Job 20

1 Tsophar de Naama prit la parole et dit:

Wtedy Sofar z Naama odpowiedział:

2 Mes pensées me forcent à répondre, Et mon agitation ne peut se contenir.

Dlatego moje myśli skłaniają mnie do odpowiedzi i z tego powodu [mówię] pośpiesznie.

3 J’ai entendu des reproches qui m’outragent; Le souffle de mon intelligence donnera la réplique.

Słuchałem obraźliwego upomnienia i duch mojego zrozumienia podsuwa mi odpowiedź:

4 Ne sais-tu pas que, de tout temps, Depuis que l’homme a été placé sur la terre,

Czy nie wiesz, że od wieków, odkąd człowieka postawiono na ziemi;

5 Le triomphe des méchants a été court, Et la joie de l’impie momentanée?

Radość niegodziwych [jest] krótka, a wesołość obłudnika [trwa] okamgnienie?

6 Quand il s’élèverait jusqu’aux cieux, Et que sa tête toucherait aux nues,

Choćby jego wyniosłość sięgała aż do niebios, a jego głowa – do obłoków;

7 Il périra pour toujours comme son ordure, Et ceux qui le voyaient diront: Où est-il?

[To jednak] zginie on na wieki jak jego własny gnój, [a] ci, którzy go widzieli, powiedzą: Gdzie [on] się podział?

8 Il s’envolera comme un songe, et on ne le trouvera plus; Il disparaîtra comme une vision nocturne;

Uleci jak sen i nie znajdą go; ucieknie jak nocne widzenie.

9 L’œil qui le regardait ne le regardera plus, Le lieu qu’il habitait ne l’apercevra plus.

Oko, które go widziało, nie zobaczy go więcej, i już nie ujrzy go jego miejsce.

10 Ses fils seront assaillis par les pauvres, Et ses mains restitueront ce qu’il a pris par violence.

Jego synowie będą się korzyć przed ubogim, jego ręce zwrócą swe bogactwo.

11 La vigueur de la jeunesse, qui remplissait ses membres, Aura sa couche avec lui dans la poussière.

Jego kości są pełne [grzechów] jego młodości, razem z nim spoczną w prochu.

12 Le mal était doux à sa bouche, Il le cachait sous sa langue,

A choć zło jest słodkie w jego ustach i zataja je pod swoim językiem;

13 Il le savourait sans l’abandonner, Il le retenait au milieu de son palais;

Chociaż rozkoszuje się nim i nie opuszcza go, zatrzymując je na swoim podniebieniu;

14 Mais sa nourriture se transformera dans ses entrailles, Elle deviendra dans son corps un venin d’aspic.

[To jednak] jego pokarm we wnętrznościach przemienia się, [staje się] żółcią żmii w jego wnętrzu.

15 Il a englouti des richesses, il les vomira; Dieu les chassera de son ventre.

Połknął bogactwa i zwróci je; Bóg je wyrzuci z jego brzucha.

16 Il a sucé du venin d’aspic, La langue de la vipère le tuera.

Będzie ssał jad żmii, zabije go język węża.

17 Il ne reposera plus ses regards sur les ruisseaux, Sur les torrents, sur les fleuves de miel et de lait.

Nie zobaczy rzek, potoków, strumieni miodu ani masła.

18 Il rendra ce qu’il a gagné, et n’en profitera plus; Il restituera tout ce qu’il a pris, et n’en jouira plus.

Zwróci swój zysk i nie połknie go; i choć znowu zdobędzie wielki majątek, nie ucieszy się [z niego].

19 Car il a opprimé, délaissé les pauvres, Il a ruiné des maisons et ne les a pas rétablies.

Bo uciskał [i] opuszczał ubogich, przemocą zabrał dom, którego nie zbudował.

20 Son avidité n’a point connu de bornes; Mais il ne sauvera pas ce qu’il avait de plus cher.

Dlatego nie zazna pokoju w swoim wnętrzu, nie zatrzyma tego, czego pragnął.

21 Rien n’échappait à sa voracité; Mais son bien-être ne durera pas.

Z jego pokarmów nic nie zostanie, nie rozmnożą się jego dobra.

22 Au milieu de l’abondance il sera dans la détresse; La main de tous les misérables se lèvera sur lui.

Mimo obfitości jego dostatku dosięgnie go bieda. Wszelka ręka nikczemnych uderzy na niego.

23 Et voici, pour lui remplir le ventre, Dieu enverra sur lui le feu de sa colère, Et le rassasiera par une pluie de traits.

Gdy będzie miał czym napełnić swój brzuch, [Bóg] ześle na niego zapalczywość swego gniewu, wyleje na niego [i] na jego pokarmy.

24 S’il échappe aux armes de fer, L’arc d’airain le transpercera.

[Gdy] będzie uciekał przed żelazną bronią, przebije go łuk spiżowy.

25 Il arrache de son corps le trait, Qui étincelle au sortir de ses entrailles, Et il est en proie aux terreurs de la mort.

Wyjęta będzie [strzała] z grzbietu, a grot przeszyje jego wątrobę; ogarnie go strach.

26 Toutes les calamités sont réservées à ses trésors; Il sera consumé par un feu que n’allumera point l’homme, Et ce qui restera dans sa tente en deviendra la pâture.

Wszelka ciemność zaczai się w jego kryjówkach. Pożre go ogień niewzniecony, a ten, kto pozostał w jego przybytku, będzie udręczony.

27 Les cieux dévoileront son iniquité, Et la terre s’élèvera contre lui.

Niebo odkryje jego nieprawość, a ziemia powstanie przeciwko niemu.

28 Les revenus de sa maison seront emportés, Ils disparaîtront au jour de la colère de Dieu.

Dobytek jego domu przepadnie, [jego dobra] rozpłyną się w dniu [Bożego] gniewu.

29 Telle est la part que Dieu réserve au méchant, Tel est l’héritage que Dieu lui destine.

Taki [jest] dział Boga dla niegodziwego i dziedzictwo przeznaczone mu przez Boga.