Job 15

1 Éliphaz de Théman prit la parole et dit:

ئەلیفازی تێمانیش وەڵامی دایەوە:

2 Le sage répond-il par un vain savoir? Se gonfle-t-il la poitrine du vent d’orient?

«ئایا کەسی دانا بە نەزانی وەڵام دەداتەوە و مێشکی بە شتی هیچوپووچ پڕ دەکات؟

3 Est-ce par d’inutiles propos qu’il se défend? Est-ce par des discours qui ne servent à rien?

ئایا بە قسەی بێ سوود بەڵگە دێنێتەوە و بەو لێدوانانەی قازانجی لێ ناکات؟

4 Toi, tu détruis même la crainte de Dieu, Tu anéantis tout mouvement de piété devant Dieu.

بەڵام تۆ لەخواترسی پێشێل دەکەیت و خەڵک لە خواپەرستی دوور دەخەیتەوە.

5 Ton iniquité dirige ta bouche, Et tu prends le langage des hommes rusés.

بێگومان گوناهەکانت دەمت فێر دەکەن و زمانی تەڵەکەبازی هەڵدەبژێریت.

6 Ce n’est pas moi, c’est ta bouche qui te condamne. Ce sont tes lèvres qui déposent contre toi.

زمانی خۆت تاوانبارت دەکات، نەک من، لێوەکانت لە دژت شایەتی دەدەن.

7 Es-tu né le premier des hommes? As-tu été enfanté avant les collines?

«ئایا تۆ یەکەم مرۆڤ بوویت لەدایک بوویت؟ یان لەپێش گردەکانەوە دروستبوویت؟

8 As-tu reçu les confidences de Dieu? As-tu dérobé la sagesse à ton profit?

ئایا لە ئەنجومەنی خودا گوێت گرتبوو؟ ئایا داناییت بە باڵای خۆتدا بڕیوە؟

9 Que sais-tu que nous ne sachions pas? Quelle connaissance as-tu que nous n’ayons pas?

چی دەزانیت کە ئێمە نایزانین، چی تێدەگەیت کە لەلای ئێمە نەبێت؟

10 Il y a parmi nous des cheveux blancs, des vieillards, Plus riches de jours que ton père.

پیر و ڕیش سپی وامان لەناودایە، تەمەنی لە باوکت زیاترە.

11 Tiens-tu pour peu de chose les consolations de Dieu, Et les paroles qui doucement se font entendre à toi?…

ئایا دڵنەواییەکانی خودا و بە نەرمی قسەکردن لەگەڵت کەمە؟

12 Où ton cœur t’entraîne-t-il, Et que signifie ce roulement de tes yeux?

بۆچی دڵت دەتبات و بۆچی چاوەکانت دەبریسکێنەوە،

13 Quoi! C’est contre Dieu que tu tournes ta colère Et que ta bouche exhale de pareils discours!

بۆ ئەوەی ڕۆحت لە دژی خودا وەربگێڕیت و قسەی وا لە دەمت بهێنیتە دەرەوە؟

14 Qu’est-ce que l’homme, pour qu’il soit pur? Celui qui est né de la femme peut-il être juste?

«مرۆڤ کێیە هەتا بێگەرد بێت و لەدایکبوو لە ژن کێیە هەتا ڕاستودروست بێت؟

15 Si Dieu n’a pas confiance en ses saints, Si les cieux ne sont pas purs devant lui,

ئەگەر خودا متمانە بە پیرۆزەکانی خۆی ناکات، کەواتە ئاسمان لەبەرچاوی بێگەرد نییە،

16 Combien moins l’être abominable et pervers, L’homme qui boit l’iniquité comme l’eau!

ئیتر مرۆڤ کە ناڕەوایی وەک ئاو دەخواتەوە دەبێت چەند قێزەون و گەندەڵ بێت؟

17 Je vais te parler, écoute-moi! Je raconterai ce que j’ai vu,

«من پێت دەڵێم گوێم لێ بگرە، باسی ئەوە دەکەم کە بینیم،

18 Ce que les sages ont fait connaître, Ce qu’ils ont révélé, l’ayant appris de leurs pères.

ئەوەی دانایان لە باوباپیرانیانەوە پێیان ڕاگەیەنراوە و ئەوانیش نەیانشاردووەتەوە،

19 A eux seuls appartenait le pays, Et parmi eux nul étranger n’était encore venu.

ئەوانەی خاکەکە تەنها بەوان دراوە و هیچ نامۆیەک بەناویاندا تێنەپەڕیوە.

20 Le méchant passe dans l’angoisse tous les jours de sa vie, Toutes les années qui sont le partage de l’impie.

بەدکار ڕۆژانە دەتلێتەوە، ژمارەی ساڵانی ستەمکاریش دیاریکراوە.

21 La voix de la terreur retentit à ses oreilles; Au sein de la paix, le dévastateur va fondre sur lui;

دەنگێکی ترسناک لە گوێیەکانیەتی و لە ساتی ئاشتیدا تێکدەر بۆی دێت.

22 Il n’espère pas échapper aux ténèbres, Il voit l’épée qui le menace;

لەو باوەڕەدا نییە لە تاریکی دەگەڕێتەوە؛ چاوەڕوانی شمشێرە.

23 Il court çà et là pour chercher du pain, Il sait que le jour des ténèbres l’attend.

ئەو وێڵە و دەبێتە نێچیری سیسارکە کەچەڵ، دەزانێت کە ڕۆژی تاریکی نزیکە.

24 La détresse et l’angoisse l’épouvantent, Elles l’assaillent comme un roi prêt à combattre;

تەنگانە و ئازار دەیتۆقێنن و بەسەریدا زاڵن وەک پاشایەکی ئامادە بۆ پەلاماردان،

25 Car il a levé la main contre Dieu, Il a bravé le Tout-Puissant,

چونکە بە تووڕەییەوە دەستی لە خودا ڕادەوەشێنێت، لە دژی خودای هەرە بەتوانا پاڵەوانیێتی نواند،

26 Il a eu l’audace de courir à lui Sous le dos épais de ses boucliers.

بە کەللەڕەقییەوە بەرەو ئەو ڕایکرد بە قەڵغانە ئەستوور و بەهێزەکەیەوە.

27 Il avait le visage couvert de graisse, Les flancs chargés d’embonpoint;

«هەرچەندە دەموچاوی بە چەوری داپۆشی و ناوقەدی خۆی بە پیو ئەستوور کرد،

28 Et il habite des villes détruites, Des maisons abandonnées, Sur le point de tomber en ruines.

بەڵام لە شارۆچکەی کاولبوو نیشتەجێ دەبێت، لەو ماڵانەی کەسی تێدا ناژیێت و خەریکن دەبنە کەلاوە.

29 Il ne s’enrichira plus, sa fortune ne se relèvera pas, Sa prospérité ne s’étendra plus sur la terre.

لەمەودوا دەوڵەمەند نابێت و سامانەکەی جێگیر نابێت، دەستکەوتی لەناو زەویدا بەرفراوان نابێت.

30 Il ne pourra se dérober aux ténèbres, La flamme consumera ses rejetons, Et Dieu le fera périr par le souffle de sa bouche.

لە تاریکی دەرباز نابێت، کڵپەی گڕێک پۆپکەکانی وشک دەکات و بە فووێکی دەمی نامێنێت.

31 S’il a confiance dans le mal, il se trompe, Car le mal sera sa récompense.

جێی باوەڕ نابێت بە شتی پووچ وێڵ دەبێت، چونکە شتی پووچ دەبێت بە کرێیەکەی.

32 Elle arrivera avant le terme de ses jours, Et son rameau ne verdira plus.

پێش ئەوەی ڕۆژی خۆی تەواو بێت، دەفەوتێت و گەڵاکەی سەوز نابێت.

33 Il sera comme une vigne dépouillée de ses fruits encore verts, Comme un olivier dont on a fait tomber les fleurs.

وەک ترێ پەسیرەکانی دەکەوێت و وەک زەیتوون گوڵەکەی هەڵدەوەرێت.

34 La maison de l’impie deviendra stérile, Et le feu dévorera la tente de l’homme corrompu.

کۆمەڵی خوانەناسان چۆڵوهۆڵ دەبێت، ئاگریش ڕەشماڵی بەرتیلخۆران دەسووتێنێت.

35 Il conçoit le mal et il enfante le mal, Il mûrit dans son sein des fruits qui le trompent.

بە ئاژاوە دووگیان بوون و خراپەیان بۆ لەدایک دەبێت، سکیان پیلانی فێڵ و درۆ پێکدەهێنێت.»