Psaumes 83

1 Cantique et Psaume d'Asaph. O Dieu, qui sera semblable à toi? Ne garde point le silence, ô Dieu, ne te tiens pas en repos.

Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!

2 Car voilà que tes ennemis ont crié, et que ceux qui te haïssent ont levé la tête.

Ĉar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.

3 Ils ont formé de perfides conseils, ils ont conspiré contre tes saints;

Kontraŭ Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiliĝas kontraŭ Viaj gardatoj.

4 Ils ont dit: Venez, et bouleversons-les; qu'ils ne soient plus une nation, et que l'on ne se souvienne plus du nom d'Israël.

Ili diris: Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.

5 Ils ont délibéré unanimement; ils ont fait ensemble alliance contre toi:

Ĉar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraŭ Vi:

6 Les tentes des Iduméens, et les Ismaélites, et Moab, et les Agaréniens,

La tendoj de Edom kaj la Iŝmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,

7 Et Gébal, et Ammon, et Amalec, et les étrangers avec les habitants de Tyr;

Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filiŝtoj kun la loĝantoj de Tiro;

8 Assur aussi est venu avec eux; ils sont les champions des fils de Lot.

Ankaŭ Asirio aliĝis al ili Kaj fariĝis helpo al la idoj de Lot. (Sela)

9 Fais-leur comme à Madian et Sisara, et comme à Jabin au torrent de Cison.

Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin ĉe la torento Kiŝon,

10 Ils furent détruits à Endor; ils devinrent comme le fumier de la terre.

Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj fariĝis sterko por la tero.

11 Traite leurs princes comme Oreb et Zeb, et Zébée et Salmana, tous leurs princes,

Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun ĉiuj iliaj estroj kiel kun Zebaĥ kaj Calmuna,

12 Qui ont dit: Possédons en héritage le sanctuaire de Dieu.

Kiuj diris: Ni ekposedu la loĝejon de Dio!

13 Mon Dieu, fais qu'ils soient comme une roue, comme la paille devant la face du vent.

Ho mia Dio, similigu ilin al turniĝanta polvo, Al pajlrestaĵo antaŭ vento.

14 Tel un feu brûle la forêt; telle une flamme incendie les montagnes:

Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,

15 Ainsi tu les poursuis de ta tempête, et tu les trouble en ta colère.

Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.

16 Remplis leur face d'ignominie, et ils cherchent ton nom, Seigneur.

Plenigu ilian vizaĝon per malhonoro, Por ke ili turniĝu al Via nomo, ho Eternulo.

17 Qu'ils rougissent de honte et soient remplis de trouble dans les siècles des siècles; qu'ils soient confondus, et qu'ils périssent.

Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por ĉiam, Ili malhonoriĝu kaj pereu.

18 Et qu'ils connaissent que ton nom est le Seigneur, et que seul tu es le Très-Haut sur toute la terre.

Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.