Psaumes 60

1 Jusqu'à la Fin, pour ceux qui seront transformés, avec cette inscription de David: Instruction, Lorsqu'il incendia la Mésopotamie syrienne et la Syrie de Sobal, et que Joab revint, et qu'il tailla en pièces douze mille hommes dans le val des salines. O Dieu, tu nous as repoussés, tu nous as détruits, toi tu t'es mis en colère; puis tu as eu pitié de nous.

Þennan sálm orti Davíð þegar hann átti í ófriði við Sýrlendinga og óvíst var um úrslit. Þetta gerðist á sama tíma og Jóab, hershöfðingi Ísraels, vann sigur á 12.000 Edomítum í Saltdalnum. Þú Guð, hefur útskúfað okkur og brotið niður varnirnar. Þú hefur reiðst okkur og tvístrað. Drottinn sýndu aftur miskunn þína.

2 Tu as ébranlé la terre, et tu l'as troublée; guéris ses meurtrissures, car elle a tremblé.

Þú lést landið skjálfa, sprungur opnuðust. Drottinn læknaðu það og græddu sárin.

3 Tu as montré ta sévérité à ton peuple; tu nous as fait boire le vin de la componction.

Þú lést lýð þinn kenna á hörðu, við reikuðum eins og drukknir menn.

4 Tu as donné un signe à ceux qui te craignent pour qu'ils échappent aux atteintes de l'arc. Afin que tes bien-aimés soient délivrés,

En nú hefur þú reist okkur herfána! Þangað stefnum við allir sem elskum þig.

5 Sauve-moi par ta droite, et exauce-moi.

Réttu út þína sterku hönd og frelsaðu okkur! Bjargaðu ástvinum þínum.

6 Dieu a parlé en son saint temple; je me réjouirai, et je partagerai Sichem, et je mesurerai le val des Tabernacles.

Guð hefur heitið hjálp. Hann hefur svarið það við heilagleika sinn! Er að undra þótt ég sé glaður?!

7 A moi est Galaad, à moi Manassé; Ephraïm est l'appui de ma tête, Juda est mon roi,

„Síkem, Súkkót, Gíleað, Manasse – allt er þetta mitt, “segir hann. „Júda gefur konung og Efraím varðmenn.

8 Et Moab, le vase de mon espérance; je poserai ma sandale sur l'Idumée; les étrangers me sont soumis.

Móab er þjónn minn og Edóm þræll. Og yfir Filisteu æpi ég siguróp!“

9 Qui me ramènera dans la ville forte? Qui me guidera jusqu'à la terre d'Edom?

Hver fer með til Edóms, inn í víggirtar borgir hans?

10 N'est-ce pas toi, qui nous avais repoussés, ô Dieu, qui ne sortais plus à la tête de nos armées?

Guð! Hann sem áður útskúfaði og yfirgaf hersveitir okkar!

11 Donne-nous ton secours pour nous tirer de nos tribulations; car il est vain le salut qui vient de l'homme.

Drottinn, styð okkur gegn óvinunum, því að ekki hjálpa menn.

12 En Dieu nous mettrons notre force, et lui-même réduira à néant nos ennemis.

Með Guðs hjálp vinnum við stórvirki, hann mun fótum troða óvinina.