Psaumes 5

1 Jusqu'à la Fin, un psaume de David, au sujet de l'héritière. Seigneur, recueille mes paroles en ton oreille, sois attentif à mes cris.

Przewodnikowi chóru, na Nechylot. Psalm Dawida. Nakłoń ucha ku moim słowom, PANIE, zważ na moje westchnienie.

2 Écoute la voix de ma prière, ô mon Roi, ô mon Dieu! Car je t'invoquerai, Seigneur;

Słuchaj pilnie głosu mego wołania, mój Królu i mój Boże, bo się do ciebie modlę.

3 Dès l'aurore tu entendras ma voix. Dès l'aurore je me tiendrai devant toi, et je te verrai;

PANIE, z rana usłyszysz mój głos, z rana zaniosę do ciebie [modlitwę] i będę czekał.

4 Car tu n'es point un Dieu qui veuille l'iniquité. Le méchant n'habitera point auprès de toi,

Ty bowiem nie jesteś Bogiem, który miłuje nieprawość, zły z tobą nie zamieszka.

5 Les pécheurs ne resteront point sous tes yeux. Seigneur, tu hais tous ceux qui font le mal,

Głupcy nie ostoją się przed twymi oczyma. Nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość.

6 Tu perds tous ceux qui disent le mensonge. Le Seigneur aura en abomination l'homme de sang et le trompeur.

Wytracisz tych, którzy mówią kłamstwa. PAN brzydzi się człowiekiem krwawym i podstępnym.

7 Pour moi, dans l'abondance de ta miséricorde, j'entrerai en ta maison; j'adorerai en ton sanctuaire, pénétré de ta crainte.

Lecz ja dzięki obfitości twego miłosierdzia wejdę do twego domu, oddam pokłon przed twoim świętym przybytkiem w twojej bojaźni.

8 Seigneur, guide-moi en ta justice, à cause de mes ennemis; rends droite ma voie en ta présence.

Prowadź mnie, PANIE, w swojej sprawiedliwości ze względu na moich wrogów; wyprostuj przede mną twoją drogę.

9 Car il n'est point de vérité en leur bouche; leur cœur n'est que vanité. Leur gosier est un sépulcre ouvert, et avec leurs langues ils ont trompé.

Bo w ich ustach nie ma szczerości, ich wnętrze pełne przewrotności, ich gardło jest grobem otwartym, swoim językiem pochlebiają.

10 Juge-les, ô mon Dieu! Que leurs desseins soient renversés; à cause de la multitude de leurs impiétés, repousse-les, car ils t'ont exaspéré, Seigneur.

Spustosz ich, Boże! Niech upadną przez własne zamiary. Z powodu ich licznych występków odtrąć ich, ponieważ buntują się przeciwko tobie.

11 Mais ils se réjouiront en toi, tous ceux qui mettent en toi leur espérance; ils tressailliront à jamais d'allégresse, et tu habiteras en eux. Et tous ceux qui aiment ton nom se glorifieront en toi;

Lecz niech się radują wszyscy, którzy tobie ufają; niech zawsze wykrzykują [z radości], bo ty będziesz ich osłaniał. Niech rozradują się w tobie ci, którzy miłują twoje imię.

12 Car tu béniras le juste. Seigneur, tu nous as couronnés de ta bonté comme d'un bouclier.

Ty bowiem, PANIE, będziesz błogosławił sprawiedliwego, osłonisz go dobrocią jak tarczą.