Lamentations 5
1 Souvenez-vous, Seigneur, de ce qui nous est advenu; regardez et voyez notre opprobre.
Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!
2 Notre héritage est passé à un autre peuple, et nos demeures à des étrangers.
Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.
3 Nous sommes orphelins; notre père n'est plus; nos mères sont comme des veuves.
Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.
4 Nous avons bu de l'eau à prix d'argent; nous avons porté notre bois sur notre cou.
Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.
5 Nous avons été persécutés; nous avons travaillé et nous n'avons pas eu de relâche.
Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.
6 L'Égypte nous a donné la main, Assur aussi, mais pour leur propre intérêt.
Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.
7 Nos pères ont péché, ils ne sont plus; nous avons porté leurs iniquités.
Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.
8 Des esclaves ont été nos maîtres, et il n'est pas de rédempteur pour nous tirer de leurs mains.
Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.
9 Nous apporterons notre pain pour nourrir nos âmes en face des glaives du désert.
Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.
10 Notre peau a été brûlée comme un four; elle a été contractée par les orages de la faim.
Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.
11 Ils ont outragé les femmes en Sion, et les vierges dans les villes de Juda.
La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.
12 Ils ont pendu de leurs mains les princes; ils n'ont point honoré les vieillards.
La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.
13 Les plus vaillants ont appris à pleurer, et les jeunes gens ont succombé sous le bois qu'ils portaient.
La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.
14 Et les vieillards ont cessé de siéger devant les portes; les plus habiles chanteurs ont cessé de chanter des psaumes.
La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.
15 La joie a défailli dans notre âme; nos chœurs de danse se sont changés en deuil.
Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.
16 La couronne est tombée de notre tête. Malheur à nous, parce que nous avons péché!
Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!
17 Et c'est pourquoi la douleur nous est venue; notre cœur a été contristé; nos yeux se sont couverts de ténèbres.
Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:
18 Les renards courent sur la Montagne de Sion, parce qu'elle est dépeuplée.
Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.
19 Mais vous, Seigneur, vous demeurez dans tous les siècles; votre trône subsistera de génération en génération.
Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,
20 Pourquoi, dans quel but nous oublierez-vous? Nous abandonnerez-vous aussi longtemps que dureront les jours?
Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?
21 Revenez à nous, Seigneur, et nous reviendrons à vous, et renouvelez pour nous les jours d'autrefois,
Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.
22 Quoique vous nous ayez répudiés et que vous soyez violemment irrité contre nous.
Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.
