Job 6

1 Job reprenant dit:

Hiob zaś odpowiedział tymi słowami:

2 Plût à Dieu que l'on mît à la fois dans une balance ma colère et mes douleurs;

O gdyby dokładnie zważono moją udrękę i włożono na szalę całe moje nieszczęście!

3 Celles-ci pèseraient plus que le sable du rivage de la mer; mais, à ce qu'il me semble, mes paroles sont en efficacité.

Byłoby to cięższe niż piasek morski. Dlatego moje słowa plączą się.

4 Car j'ai dans le corps les traits du Seigneur; leur courroux boit mon sang, et dès que je commence à discourir, ils me percent.

[Tkwią] we mnie bowiem strzały Wszechmocnego, których jad osuszył mego ducha, [a] strachy Boże walczą przeciwko mnie.

5 Mais quoi! Est-ce sans motif que l'âne sauvage se met à braire, ou parce qu'il demande à manger? Et le bœuf mugit-il devant une crèche pleine de fourrage?

Czy dziki osioł ryczy, gdy ma trawę? Czy wół ryczy nad swoją paszą?

6 Mange-t-on le pain sans sel? Et trouve-t-on du goût aux paroles vaines?

Czy można zjeść niesmaczną rzecz bez soli? Czy ma jakiś smak białko jajka?

7 Pour moi, les aliments que l'on me sert, maintenant que je suis en proie à une colère qui ne me laisse point de repos, ont une odeur comme celle du lion.

[Czego się przedtem] moja dusza nie chciała dotknąć, jest to [teraz] moim bolesnym pokarmem.

8 Puisse ma prière être exaucée, puisse le Seigneur m'accorder ce que j'espère.

Oby się spełniła moja prośba i Bóg dał mi to, czego pragnę!

9 Le Seigneur a commencé, qu'il m'achève; qu'il mette fin à mes maux par une prompte mort.

Oby się Bogu spodobało to, aby mnie zniszczyć, aby opuścić rękę i mnie odciąć!

10 Puisse ma ville être un sépulcre dont je franchisse le mur d'un saut; je n'hésiterais pas; car je n'ai jamais éludé les saintes volontés de mon Dieu.

Wtedy miałbym jeszcze pociechę – chociaż pałam boleścią, niech [Bóg] mi nie folguje – nie zataiłem bowiem słów Świętego.

11 Quelle est donc ma force pour subsister? Combien de temps encore ma vie me soutiendra-t-elle?

Jaka [jest] moja siła, abym miał wytrwać? Jaki jest mój koniec, abym przedłużał swoje życie?

12 Ai-je la fermeté de la pierre? Mes chairs sont-elles d'airain?

Czy moja siła jest siłą kamieni? Czy moje ciało jest ze spiżu?

13 Est-ce que je n'avais pas mis ma confiance en Dieu? Mais tout secours s'est éloigné de moi.

Czy moja obrona nie jest we mnie? Czy mój rozsądek odszedł ode mnie?

14 La miséricorde m'a méconnu; l'œil vigilant du Seigneur m'a méprisé.

Strapionemu należy się litość od przyjaciela, ale on opuścił bojaźń Wszechmogącego.

15 Mes proches ne m'ont point regardé; ils m'ont quitté rapides comme un torrent; ils ont passé près de moi comme un flot.

Moi bracia zawiedli jak potok, odpływają jak gwałtowne potoki;

16 Ceux qui me révéraient, je vois maintenant qu'ils s'étaient attachés à moi comme la neige ou la glace,

Które są mętne od lodu, w których śnieg się ukrywa;

17 Qui fondent au retour de la chaleur, tellement que l'on ne peut retracer ce qu'elles étaient.

W czasie roztopów znikają; [w czasie] upałów nikną ze swego miejsca.

18 C'est ainsi qu'ils m'ont tous abandonné; j'ai péri et je suis devenu un homme sans asile.

Wiją się ścieżki ich dróg; rozpływają się w nicość i giną.

19 Regardez les chemins de Théman et les sentiers de Sadeba, vous qui voyez parfaitement.

Podróżni z Temy wypatrywali ich; wędrowcy z Seby pokładali w nich nadzieję.

20 Ils auront à rougir de honte, ceux qui se croient forts parce qu'ils possèdent des villes et des richesses.

Ale zawiedli się w oczekiwaniu, przyszli tam i zawstydzili się.

21 Et vous, vous êtes venus à moi sans pitié; et quand vous avez vu ma plaie, vous avez eu peur.

Staliście się niczym; widzicie moją niedolę i lękacie się.

22 Qu'y a-t-il? Vous ai-je demandés? Est-ce que j'attends de vous quelque force

Czy powiedziałem: Przynieście mi [coś]? lub: Dajcie mi z waszego majątku?

23 Pour me sauver de mes ennemis et me protéger contre les puissants?

Lub: Wybawcie mnie z rąk wroga? lub: Wykupcie mnie z rąk okrutników?

24 Instruisez-moi et je garderai le silence; si j'ai erré en quoi que ce soit, ne tardez pas à me le dire.

Pouczcie mnie, a zamilknę; pokażcie mi, w czym zbłądziłem.

25 Mais, à ce qu'il me semble, les discours d'un homme sincère sont sans efficacité, et je n'attends de vous aucune force.

O jak mocne są słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi wasze obwinianie?

26 Vos réprimandes ne me rendront même pas le calme, et je suis importuné par le bruit de vos paroles.

Czy zamierzacie ganić [moje] słowa i mowę zrozpaczonego, jakby były wiatrem?

27 En effet vous tombez sur un orphelin; vous vous jetez sur votre ami.

Nawet sierotę przytłaczacie i kopiecie [doły] pod swoim przyjacielem.

28 Puisque je vous ai vus en face, je ne dissimulerai rien.

Teraz więc zechciejcie spojrzeć na mnie, a [zobaczycie], czy kłamię wam w oczy.

29 Demeurez; entre nous point d'iniquité, remettez-vous d'accord avec un juste.

Zawróćcie, proszę, a niech nie będzie [w was] nieprawości; zawróćcie, a [poznacie] moją sprawiedliwość w tym.

30 Car ma langue dit-elle rien qui ne soit équitable; et mon gosier donne-t- il passage à des paroles étudiées?

Czy w moim języku jest nieprawość? Czy moje podniebienie nie rozeznaje przewrotności?