Job 41

1 Prendras-tu le serpent à l'hameçon? passeras-tu dans ses dents une bride?

Czy lewiatana wyciągniesz wędką? Czy za jego język [wyciągniesz go] sznurem opuszczonym?

2 Attacheras-tu à son nez un anneau? perceras-tu ses lèvres d'un cercle?

Czy przewleczesz hak przez jego nozdrza? Czy kolcem przebijesz mu szczęki?

3 Te parlera-t-il, te priera-t-il, te fera-t-il entendre de douces supplications?

Czy będzie cię błagać? Czy będzie z tobą rozmawiał łagodnie?

4 S'engagera-t-il avec toi par un pacte? En feras-tu ton esclave dans les siècles des siècles?

Czy zawrze z tobą przymierze? Czy przyjmiesz go za sługę na zawsze?

5 Te joueras-tu de lui comme d'un oisillon, le mettras-tu en cage comme un passereau pour ton petit enfant?

Czy będziesz z nim igrał jak z ptaszkiem? Czy uwiążesz go dla swoich córek?

6 Les nations s'en nourrissent; les peuples phéniciens se le partagent.

Czy [twoi] towarzysze wyprawią sobie z niego ucztę? Czy podzielą go między siebie kupcy?

7 Ils attachent de sa peau à leurs navires, et sa tête à leurs barques de pêcheurs.

Czy poprzebijasz jego skórę grotami albo jego głowę harpunami?

8 Tu le maîtriseras en te souvenant de la guerre qu'il a causée, et qu'elle ne se renouvelle plus.

Połóż tylko rękę na niego i wspomnij o walce, więcej tego nie zrobisz.

9 Ne l'as-tu pas vu? N'as-tu pas été surpris de ce qui a été dit?

Oto nadzieja pojmania go jest złudna. Czy na sam jego widok nie zostanie człowiek powalony?

10 N'as-tu pas été effrayé parce que je l'avais préparé? car quel est celui qui s'était opposé à moi?

Nikt nie odważy się go obudzić. Kto zdoła więc stanąć przede mną?

11 Et qui donc après m'avoir contredit persistera, puisque tout ce que le ciel recouvre m'appartient?

Kto mi coś dał, abym mu odpłacił? [Cokolwiek znajduje się] pod całym niebem należy do mnie.

12 Je ne me tairai point à cause lui, et la puissance de mes paroles, justes à son regard, excitera sa compassion.

Nie będę milczał o jego członkach ani o jego potędze, ani o jego wspaniałej budowie.

13 Qui découvrira la face que voile son vêtement? qui pénétrera jusqu'au fond de sa poitrine?

Kto odkryje wierzch jego szaty? Kto przystąpi [do niego] z podwójnym wędzidłem?

14 Qui ouvrira les portes qui le cachent? Le grincement de ses dents inspire à l'entour la terreur.

Kto otworzy wrota jego paszczy? Groza roztacza się wokół jego zębów.

15 Ses entrailles sont des aspics d'airain; son ensemble est comme de la pierre d'émeri.

[Jego] łuski to jego pycha, ściśle spięte razem [jakby] pieczęcią.

16 Les aspérités de son corps sont tout d'une pièce; jamais l'esprit de l'a traversé.

Jedna do drugiej tak przylega, że powietrze nie wejdzie między nie.

17 Tel un homme est uni à son frère, tels ces deux frères sont toujours inséparables.

Jedna z drugą jest spojona, są tak złączone, że nie można ich rozdzielić.

18 S'il éternue des étincelles jaillissent; ses yeux brillent comme l'étoile du matin.

Przez jego kichanie błyszczy światło, a jego oczy [są] jak powieki zorzy.

19 Sa bouche vomit comme des lampes, leur flamme se répand à l'entour, comme des brasiers pleins de feu.

Z jego paszczy wychodzą pochodnie, tryskają iskry ognia.

20 De ses narines sort une fumée semblable à celle d'une fournaise où brûle de l'anthracite.

Z jego nozdrzy wychodzi dym jak z wrzącego garnca lub kotła.

21 Son âme est de charbon embrasé; sa bouche exhale du feu.

Jego oddech rozpala węgle, z jego paszczy wychodzi płomień.

22 La force réside en son encolure; la perdition court devant lui.

W jego szyi spoczywa moc i przed nim ucieka smutek.

23 Les chairs de son corps forment un bloc; elles ont été coulées sur lui; rien ne peut les émouvoir.

Warstwy jego ciała są spojone, tak twarde, że się nie poruszają.

24 Son cœur est condensé comme une pierre; il est inflexible comme une enclume.

Jego serce jest twarde jak kamień, tak twarde jak część dolnego kamienia młyńskiego.

25 S'il se retourne, il répand l'effroi, parmi les bêtes fauves qui bondissent sur la terre.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

26 Les javelines, les traits, les cuirasses ne peuvent rien contre lui.

Miecz, który go dosięga, nie ostaje się, podobnie drzewce, strzała i pancerz.

27 Il fait cas de l'airain comme du bois pourri, et du fer comme de la paille.

Żelazo uważa za słomę, a miedź za zbutwiałe drewno.

28 La flèche ne le percera pas; la pierre d'une fronde lui fait l'effet d'un brin d'herbe.

Strzała nie spłoszy go, a kamienie z procy są dla niego jak źdźbło.

29 Les marteaux sont pour lui comme des joncs; il rit des tremblements de terre et des éruptions de flammes.

Oszczep uważa za słomę, a drwi sobie z szarpania włócznią.

30 Il a pour couche des obélisques aigus; l'or de la mer qu'il foule aux pieds lui semble une boue dont on ne dit rien.

Pod nim [są] ostre skorupy; w błocie ścieli [sobie wszelkimi] ostrymi rzeczami.

31 Il fait bouillir l'abîme comme une marmite; il prend la mer pour un vase à parfums,

Sprawia, że głębiny wrą jak kocioł, a morze mąci jak w moździerzu.

32 Le Tartare de l'abîme pour un captif, l'abîme pour un lieu de promenade.

Zostawia za sobą błyszczącą ścieżkę, tak że się wydaje, że głębiny mają siwiznę.

33 Il n'est rien sur la terre de semblable à lui qui a été créé pour être raillé par mes anges.

Nie ma na ziemi jemu podobnego, który został tak stworzony, że niczego się nie boi.

34 Il voit tout ce qui s'élève; il est roi de tout ce que contiennent les eaux.

Lekceważy wszelką wysoką rzecz. On jest królem nad wszystkimi synami pychy.