Job 4

1 Or, Eliphaz le Thémanite répondit:

Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:

2 Est-ce que tu parles pour la première fois depuis que tu souffres? Qui supportera la violence de tes discours?

Jeśli będziemy rozmawiać z tobą, nie będzie ci przykro? Ale któż może się od mówienia powstrzymać?

3 Car si tu as consolé beaucoup d'affligés, si tu as raffermi des mains défaillantes,

Oto nauczałeś wielu i ręce słabe umocniłeś.

4 Si par tes paroles, tu as ranimé des faibles, si tu as donné du courage à ceux dont les genoux fléchissaient,

Twoje słowa podnosiły upadającego, a omdlałe kolana wzmacniałeś.

5 Maintenant que le mal t'a visité et t'a saisi, d'où vient que tu en es tout accablé?

A teraz, gdy [to] przyszło na ciebie, opadasz z sił, dotknęło cię i się trwożysz.

6 Ta terreur n'est-elle pas insensée, ton angoisse montre-t-elle autre chose que la méchanceté de tes voies?

Czy twoja bojaźń nie była twoją ufnością, a prawość twoich dróg – twoją nadzieją?

7 Recueille tes souvenirs; qui donc étant resté pur a péri? Quel homme sincère a été détruit radicalement?

Przypomnij sobie, proszę, czy kiedykolwiek zginął ktoś niewinny? Albo gdzie sprawiedliwych wytępiono?

8 Comme ceux qui labouraient et ensemençaient des contrées vaines et que j'ai vu moissonner pour eux des douleurs?

Według tego, co zauważyłem, ci, którzy orzą zło i sieją niegodziwość, zbierają je.

9 Ceux-là seront anéantis par l'ordre de Dieu; ils seront effacés par le souffle de sa colère.

Od tchnienia Boga giną i od powiewu jego gniewu niszczeją.

10 Ainsi la force du lion, les rugissements de la lionne, l'audace des dragons s'éteignent.

Ryk lwa, głos dzikiego lwa i zęby lwiątek są złamane.

11 Ainsi le fourmilion meurt, faute d'un brin d'herbe, et les lionceaux quittant leur mère, se dispersent.

Lew ginie z braku łupu i młode lwicy rozpraszają się.

12 S'il y a quelque chose de vrai dans tes paroles, il n'en est résulté aucun soulagement à tes maux. Et moi, dois-je négliger les avertissements extraordinaires qui, de la part du Seigneur, sont venus à mes oreilles?

Oto potajemnie doszło do mnie słowo i moje ucho usłyszało szept.

13 Ecoute: comme l'effroi se répandait parmi les hommes pendant l'horreur et les bruits sinistres de la nuit,

W rozmyślaniu o nocnych widzeniach, gdy twardy sen spada na ludzi;

14 Un tremblement, un frisson me saisirent, et mes os s'entrechoquèrent.

Ogarnęły mnie strach i drżenie, od których wszystkie moje kości zadrżały.

15 Et un esprit se posa sur mon visage, et mes cheveux et mes chairs en frémirent.

Wtedy duch przeszedł przed moją twarzą, zjeżyły się włosy na moim ciele.

16 Je me levai et ne vis rien; je reconnus qu'il n'y avait aucune forme devant mes yeux; et je sentis un souffle et j'entendis une voix, et elle disait:

Stanął, lecz nie rozpoznałem jego wyglądu, [tylko jakiś] kształt [był] przed moimi oczami; nastała cisza, a potem usłyszałem głos [mówiący]:

17 Quoi donc! Est-ce qu'un mortel sera pur devant le Seigneur? Est-ce qu'un homme sera irréprochable en ses œuvres,

Czy śmiertelny człowiek może być sprawiedliwszy niż Bóg? Czy człowiek [może być] czystszy niż jego Stwórca?

18 Puisque Dieu ne peut se fier à ses serviteurs et qu'il découvre des défauts à ses anges?

Oto swoim sługom nie ufa i w swoich aniołach dostrzega braki;

19 Il écrase comme des vermisseaux ceux qui habitent des maisons de boue, de cette boue d'où nous avons été tirés.

O ileż bardziej w tych, którzy mieszkają w domach glinianych, których podstawa jest w prochu – łatwiej [ich] zgnieść niż mola.

20 L'aurore se lève sur eux et le soir ils ne sont plus; pour n'avoir pu s'aider eux-mêmes, ils ont péri.

Od poranka aż do wieczora są gładzeni; giną na wieki, a nikt [tego] nie zauważa.

21 Car Dieu d'un souffle les a desséchés, et ils sont morts parce qu'ils manquaient de sagesse.

Czy ich wspaniałość nie przemija wraz z nimi? Umierają, ale nie w mądrości.