Job 29

1 Et Job, ajoutant à ce qui précède, dit:

Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

2 Qui me rendra les jours d'autrefois, le temps où Dieu prenait de soin de me garder?

Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

3 Alors sa lampe brillait sur ma tête: alors avec sa lumière je ne craignais pas de marcher dans les ténèbres.

Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

4 Alors je foulais de mes pieds la voie; alors Dieu veillait sur ma maison.

Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

5 Alors je m'asseyais à l'ombre de mes arbres, et mes enfants étaient autour de moi.

Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

6 Alors mes sentiers ruisselaient de beurre et mes collines de lait.

Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

7 Alors j'entrais dès l'aurore en la ville, et un siège m'était réservé sur les places.

Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

8 Les jeunes gens à mon aspect se voilaient; et les anciens restaient debout.

Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

9 Les forts cessaient de parler; ils se mettaient un doigt sur la bouche.

Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

10 Attentifs à mes discours, ils me déclaraient heureux, après quoi leur langue était collée à leur gosier.

La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

11 L'oreille m'avait ouï et l'on me proclamait heureux; l'œil m'avait vu et l'on s'inclinait.

Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

12 Car j'avais délivré le pauvre des mains du riche; j'avais protégé l'orphelin qui manquait d'appui.

Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

13 La bénédiction de l'abandonné s'adressait à moi; la bouche de la veuve aussi me bénissait.

Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

14 Je m'étais revêtu de justice; je m'étais enveloppé d'équité comme d'un manteau double.

Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

15 J'étais l'œil de l'aveugle et le pied du boiteux.

Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

16 J'étais le père des faibles; j'étudiais des causes que je ne connaissais pas.

Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

17 Aussi j'ai brisé les mâchoires de l'injuste; j'ai arraché de ses dents la proie qu'il avait saisie.

Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

18 Et j'ai dit: Mon âge se prolongera comme celui du palmier; ma vie sera de longue durée.

Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

19 La racine se montrera hors de l'eau, et la rosée passera la nuit dans ma moisson.

Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

20 Ma gloire est pour moi chose vaine, et elle marche mon arc à la main.

Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

21 A peine m'avait-on entendu que l'on s'attachait à moi; on gardait le silence en recueillant mes conseils.

Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

22 Nul n'ajoutait à mes discours, et les hommes étaient pleins de joie que je leur avais parlé.

Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

23 Comme la terre altérée reçoit la pluie, de même ils recevaient mes paroles.

Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

24 Lorsque je riais avec eux, ils n'y pouvaient croire, et l'éclat de mon visage n'en était pas amoindri.

Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

25 Je leur avais indiqué la voie, ils m'avaient institué leur chef, et ma demeure semblait celle d'un roi entouré de gardes ou d'un consolateur des affligés.

Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.