Job 29

1 Et Job, ajoutant à ce qui précède, dit:

Əyyub yenə misal çəkərək dedi:

2 Qui me rendra les jours d'autrefois, le temps où Dieu prenait de soin de me garder?

«Kaş ki ötən aylar geri dönəydi – Allahın məni qoruduğu,

3 Alors sa lampe brillait sur ma tête: alors avec sa lumière je ne craignais pas de marcher dans les ténèbres.

Çırağının başım üstə işıq saçdığı, Nuru ilə qaranlıqda gəzdiyim günlər.

4 Alors je foulais de mes pieds la voie; alors Dieu veillait sur ma maison.

Kaş ki həyatımın çiçəkli günləri geri dönəydi – Mənə yar olan Allahın çadırımı qoruduğu,

5 Alors je m'asseyais à l'ombre de mes arbres, et mes enfants étaient autour de moi.

Külli-İxtiyarın hər vaxt mənimlə olduğu, Övladlarımın ətrafımda dolandığı,

6 Alors mes sentiers ruisselaient de beurre et mes collines de lait.

Yollarımın südlə yuyulduğu, Yanımdakı qayadan zeytun yağı axdığı günlər.

7 Alors j'entrais dès l'aurore en la ville, et un siège m'était réservé sur les places.

Şəhər darvazasına gedərkən, Kürsümü meydanın başına qoyarkən

8 Les jeunes gens à mon aspect se voilaient; et les anciens restaient debout.

Gənclər məni görüb gizlənərdi, Yaşlılar ayağa qalxıb hörmət göstərərdi.

9 Les forts cessaient de parler; ils se mettaient un doigt sur la bouche.

Başçılar söhbətini dayandırardı, Əlləri ilə ağızlarını tutardı.

10 Attentifs à mes discours, ils me déclaraient heureux, après quoi leur langue était collée à leur gosier.

Əsilzadələrin səsi çıxmazdı, Dilləri damaqlarına yapışardı.

11 L'oreille m'avait ouï et l'on me proclamait heureux; l'œil m'avait vu et l'on s'inclinait.

Qulaq məni eşidəndə alqışlayardı, Göz məni görəndə tərifləyərdi.

12 Car j'avais délivré le pauvre des mains du riche; j'avais protégé l'orphelin qui manquait d'appui.

Çünki imdad diləyən fəqiri, Köməksiz yetimi qurtarardım.

13 La bénédiction de l'abandonné s'adressait à moi; la bouche de la veuve aussi me bénissait.

Son anlarını yaşayanlar mənə xeyir-dua verərdi, Dul qadının qəlbinə şən nəğmələr verərdim.

14 Je m'étais revêtu de justice; je m'étais enveloppé d'équité comme d'un manteau double.

Libas kimi salehliyi geyinmişdim, Sanki ədalətim mənə cübbə və tac idi.

15 J'étais l'œil de l'aveugle et le pied du boiteux.

Korlara göz idim, Topallara ayaq idim,

16 J'étais le père des faibles; j'étudiais des causes que je ne connaissais pas.

Yoxsulların atası idim, Qəriblərin müşküllərinin qayğısına qalırdım,

17 Aussi j'ai brisé les mâchoires de l'injuste; j'ai arraché de ses dents la proie qu'il avait saisie.

Haqsızın çənəsini qırırdım, Ovunu dişlərindən qoparırdım.

18 Et j'ai dit: Mon âge se prolongera comme celui du palmier; ma vie sera de longue durée.

Düşünürdüm: “Son nəfəsimi yuvamdaca verəcəyəm, Ömrümün günlərini qum qədər çoxaldacağam.

19 La racine se montrera hors de l'eau, et la rosée passera la nuit dans ma moisson.

Köküm sulara tərəf rişələnəcək, Budaqlarıma şeh düşəcək.

20 Ma gloire est pour moi chose vaine, et elle marche mon arc à la main.

Qazandığım şərəf təzələnəcək, Əlimə yeni ox-kaman gələcək”.

21 A peine m'avait-on entendu que l'on s'attachait à moi; on gardait le silence en recueillant mes conseils.

İnsanlar ehtiramla məni dinlərdi, Səssizcə məsləhətimi gözlərdi.

22 Nul n'ajoutait à mes discours, et les hommes étaient pleins de joie que je leur avais parlé.

Heç kim sözümün üstündən söz deməzdi, Sözlərim üzərlərinə tökülərdi.

23 Comme la terre altérée reçoit la pluie, de même ils recevaient mes paroles.

Məni yağış kimi gözləyirdilər, Yaz yağışı tək sözlərimi içirdilər,

24 Lorsque je riais avec eux, ils n'y pouvaient croire, et l'éclat de mon visage n'en était pas amoindri.

Üzlərinə gülümsəyəndə gözlərinə inanmazdılar, Gülər üzümdən ruhlanardılar.

25 Je leur avais indiqué la voie, ils m'avaient institué leur chef, et ma demeure semblait celle d'un roi entouré de gardes ou d'un consolateur des affligés.

Onlara yol göstərərdim, başçı kimi əyləşərdim, Əsgərlərin arasında padşah kimi ömür sürərdim, Yaslılara təsəlli verənə bənzəyərdim.