Job 19

1 Et Job reprenant dit:

Wtedy Hiob odpowiedział:

2 Jusqu'à quand fatiguerez-vous mon âme et me tuerez-vous de vos discours?

Jak długo będziecie dręczyć moją duszę [i] miażdżyć mnie słowami?

3 Sachez seulement que le Seigneur m'a traité de la sorte. Persuadez-moi, et ne vous attachez pas tant à me faire honte.

Już dziesięć razy znieważyliście mnie. Nie wstyd wam, [że] tak się znęcacie nade mną?

4 En vérité, j'ai sans doute failli; l'erreur réside avec moi. Dis-moi donc quelque chose que j'ignore, sans quoi je m'égarerai en mes réponses, et elles manqueront d'à propos.

A niech tak będzie, że zbłądziłem, błąd zostaje po mojej stronie.

5 Cessez, car vous vous grandissez pour m'assaillir, et vous m'accablez d'outrages.

A jeśli rzeczywiście chcecie się wynosić nade mną i dowodzić mi mojej hańby;

6 Mais ne perdez donc pas de vue que c'est le Seigneur qui m'a troublé, et qu'il a élevé contre moi ses murailles.

Wiedzcie, że to Bóg mnie powalił i swoją siecią mnie otoczył.

7 De vos injures je ne ferais que rire, et je ne dirais mot; quand je crierais, je n'obtiendrais pas de jugement.

Oto wołam o krzywdę, ale nikt nie słucha; krzyczę, ale nie ma sądu.

8 Mais des remparts m'étreignent et je ne puis les traverser, et l'obscurité règne devant moi.

Zagrodził mi drogę, abym nie mógł przejść, i na moich ścieżkach rozpostarł ciemność.

9 Le Seigneur m'a ravi toute gloire, il a ôté la couronne que je portais sur la tête.

Odarł mnie z mojej chwały i zdjął koronę z mojej głowy.

10 Il m'a tiraillé dans tous les sens et j'ai succombé; il a abattu comme un arbre toute mon espérance.

Zniszczył mnie ze wszystkich stron i ginę; moją nadzieję wyrwał jak drzewo.

11 Il a déployé contre moi une colère terrible; il m'a regardé comme un ennemi.

Zapłonął przeciwko mnie swoim gniewem i uważa mnie za swego wroga.

12 Ses épreuves me sont venues toutes ensemble; ses embuscades étaient placées sur toutes mes voies.

Przyszły razem jego oddziały, utorowały przeciw mnie swoją drogę i rozbiły obóz dokoła mojego namiotu.

13 Mes frères se sont éloignés; ils m'ont préféré des inconnus; mes amis n'ont eu aucune compassion.

Moich braci oddalił ode mnie, a moi znajomi ode mnie stronią.

14 Mes plus proches m'ont laissé sans soins; et ceux qui savaient mon nom l'ont oublié.

Opuścili mnie moi bliscy, a moi przyjaciele o mnie zapomnieli.

15 Mes voisins, les servantes de ma maison; je suis un étranger pour eux.

Przebywający w moim domu i moje służące uważają mnie za obcego. Stałem się cudzoziemcem w ich oczach.

16 J'ai appelé mon serviteur, il n'est point venu; ma bouche est devenue suppliante.

Wołałem na swego sługę, ale on się nie odzywa, chociaż go błagam swoimi ustami.

17 J'ai imploré ma femme, j'ai demandé les fils de mes concubines en les flattant,

Moim oddechem brzydzi się moja żona, choć błagam ze względu na synów z mojego ciała.

18 Ils m'ont répudié pour toujours; si je me relève, ils se récrient contre moi.

Nawet małe dzieci mną gardzą; gdy powstaję, urągają mi.

19 J'ai été pour eux un objet d'horreur pour ceux qui m'ont vu; j'ai pour ennemis ceux que j'avais aimés.

Brzydzą się mną wszyscy moi najbliżsi; ci, których kocham, stanęli przeciw mnie.

20 Mes chairs sous ma peau pourrissent, mes os sont entre les dents qui les rongent.

Moje kości przylgnęły do mojej skóry i do mego ciała; pozostała tylko skóra wokół zębów.

21 Ayez pitié de moi, ayez pitié de moi, ô mes amis, car c'est la main du Seigneur qui m'a touché.

Zlitujcie się nade mną, zlitujcie się nade mną, moi przyjaciele, bo ręka Boża mnie dotknęła.

22 Pourquoi me poursuivez-vous comme me poursuit le Seigneur? Voulez-vous vous repaître de ma chair?

Czemu mnie prześladujecie jak Bóg? Czy nie dość wam mojego ciała?

23 Qui donc écrira mes plaintes pour les déposer en un livre impérissable?

Oby teraz zostały zapisane moje słowa! Oby je w księdze utrwalono!

24 Qui les gravera au burin sur la pierre ou le plomb?

Oby rylcem z żelaza i ołowiem zostały na wieczną pamiątkę wyryte na skale!

25 Car je sais que de toute éternité existe celui qui doit me délivrer, et sur la terre

Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że [w] ostateczny [dzień] stanie na ziemi.

26 Faire revivre ma peau pour que je jouisse de ces choses...car c'est le Seigneur qui a fait ces choses

A [choć] moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga.

27 Qu'en moi-même je sais; que mon œil a vues, et non l'œil d'autrui; et qui déjà sont accomplies en mon sein.

Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu.

28 Et si vous dites: Quel langage tiendrons-nous devant lui? quel sujet de discours trouverons-nous en sa personne?

Powinniście mówić: Czemu go prześladujemy? Gdyż we mnie znajduje się korzeń sprawy.

29 Prenez garde aux choses cachées; songez que la colère tombera aussi sur les méchants; et alors ils sentiront où est la matière dont ils sont formés.

Wy sami lękajcie się miecza, bo gniew za nieprawość sprowadza miecz, abyście wiedzieli, że jest sąd.