Job 18

1 Et Baldad de Sauchée, dit:

Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:

2 Quand donc te reposeras-tu? contiens-toi, afin que nous parlions aussi.

Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;

3 Pourquoi devant toi sommes-nous muets comme des quadrupèdes?

Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?

4 Tu te mets en colère. Qu'y a-t-il? Si tu meurs, la terre sous le ciel sera-t-elle inhabitée, et les montagnes s'écrouleront-elles jusqu'à la base?

Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?

5 La lumière des impies s'éteindra, et d'eux il ne sortira point de flamme.

Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;

6 La lumière est ténèbres en la demeure de l'impie; la lampe qui l'éclaire s'éteindra.

Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.

7 Que les petits soient mis en possession de ses richesses; que ces conseils soient renversés.

Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;

8 Son pied s'est pris au piège, que le filet l'enveloppe tout entier.

Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.

9 Qu' il le retienne, et ceux qui ont soif de l'attaquer prendront courage.

Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.

10 Le câble était caché en terre, il devait le heurter dans le chemin.

Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;

11 Puissent les douleurs l'investir et le perdre, qu'elles l'entourent en foule à chacun de ses pas;

Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.

12 Qu'il sente les angoisses de la faim; une chute extraordinaire lui a été réservée.

Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;

13 Que les doigts de ses pieds soient rongés; la mort dévorera de lui tout ce qu'elle trouvera mûr pour elle.

Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.

14 Que la guérison fuie le toit qu'il habite, que la nécessité l'emprisonne comme s'il eût commis un crime contre le roi.

Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking

15 Dans sa nuit fatale il se sera vainement abrité sous sa tente; tout ce qui fait sa gloire sera bouleversé par la foudre;

Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.

16 Au plus profond de la terre les racines de ses arbres sécheront; à la surface sa maison tombera.

Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;

17 Que tout souvenir de lui périsse sur la terre, et son nom appartiendra à la face invisible de l'univers.

Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.

18 Qu'il soit chassé de la lumière pour entrer dans les ténèbres.

Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;

19 Il sera inconnu à son peuple, et sa famille ne lui survivra pas sous la voûte du ciel. D'autres vivront des biens qu'il a eus;

Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.

20 à cause de lui finalement on gémira; d'abord on aura été frappé d'étonnement.

Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:

21 Tel est le sort des pervers; ainsi s'écroule la maison de ceux qui ne connaissent pas le Seigneur.

Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!