Job 14

1 L'homme, né de la femme, vit peu, et il est plein d'emportement.

Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.

2 Il tombe comme une fleur s'épanouit; il passe comme une ombre; il n's'arrête jamais.

Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.

3 N'est-ce pas de vous qu'il tient sa raison? Et n'est-ce point vous qui l'appelez devant vous pour être jugé?

Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?

4 Qui sera exempt de souillure? Personne.

Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!

5 Sa vie sur la terre n'eût-elle duré qu'un jour. L'homme peut supputer lui- même le nombre de ses mois; vous avez fixé le terme; nul ne le dépasse.

İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.

6 Détournez-vous donc de lui afin qu'il se repose et qu'il se complaise en sa vie, comme le travailleur à gages.

Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.

7 L'arbre ne perd point toute espérance; si on le taille, il fleurira encore, et il ne manquera pas de rejetons.

Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.

8 S'il a vieilli, sa racine est encore en terre; si son tronc s'est flétri au milieu des rochers,

Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,

9 La senteur de l'eau le ranimera, et il portera des fruits comme un jeune plant.

Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.

10 L'homme meurt et il disparaît; le mortel tombe et il n'est plus.

Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.

11 La mer à la longue s'appauvrit; le fleuve abandonné à lui-même se dessèche;

Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi

12 L'homme une fois couché ne se relèvera pas que le ciel ne se dissolve; les morts ne sortiront pas de leur sommeil.

İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.

13 Puissiez-vous me garder dans les enfers; et me cacher jusqu'à ce que votre courroux s'apaise; et me marquer le temps où vous vous souviendrez de moi. (Sheol h7585)

Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)

14 Car l'homme sera mort, lorsqu'il aura remplit les jours de sa vie, il vivra. J'attendrai jusqu'à ce que je renaisse.

İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.

15 Vous m'appellerez alors et je vous obéirai: ne rejetez donc pas les œuvres de vos mains.

Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.

16 Vous avez compté mes actions et nulle de mes fautes ne vous est échappée.

O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.

17 Vous avez scellé mes péchés dans un sac; vous avez mis un signe à ceux que la contrainte m'a fait commettre.

Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.

18 Mais les monts s'écroulent, les roches sont déracinées;

Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,

19 Les eaux aplanissent la pierre; les ondes couvrent les hautes cimes des monts; et vous avez détruit la patience de l'homme.

Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.

20 Vous l'avez poussé à la mort et il est parti; vous avez tourné vers lui votre visage et vous l'avez congédié.

Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.

21 Des fils nombreux sont issus de lui et il n'en sait rien; sa postérité n'est pas nombreuse; il l'ignore.

Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.

22 Mais ses chairs ont connu la souffrance et son âme a été affligée.

Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».