Psaumes 102

1 Prière d’un malheureux qui se sent défaillir et répand sa plainte devant l’Eternel. Eternel, écoute de grâce ma prière; que ma supplication vienne jusqu’à toi.

Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę. PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.

2 Ne me dérobe pas ta face au jour de ma détresse, incline vers moi ton oreille; lorsque je t’invoque, exauce-moi sans retard.

Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.

3 Car mes jours se consument dans la fumée, et mes os sont brûlants comme un brasier.

Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.

4 Mon cœur est flétri, desséché comme l’herbe, car j’ai oublié de manger mon pain.

Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, [tak] że zapomniałem jeść chleb.

5 A force de pousser des gémissements, mes os sont collés à ma chair.

Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.

6 Je ressemble au pélican du désert, je suis devenu pareil au hibou des ruines.

Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.

7 Je souffre d’insomnie, et suis comme un passereau solitaire sur le toit.

Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.

8 Tous les jours mes ennemis m’insultent; ceux qui sont en rage contre moi font de mon nom une malédiction.

Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.

9 Car j’ai mangé des cendres comme du pain; à mon breuvage j’ai mêlé mes larmes,

Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;

10 à cause de ta colère et de ton irritation, puisque tu m’as soulevé et lancé au loin.

Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.

11 Mes jours sont comme une ombre qui s’allonge, et moi, comme l’herbe, je me dessèche.

Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.

12 Mais toi, Eternel, tu trônes à jamais, et ton nom dure de génération en génération.

Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.

13 Tu te lèveras, tu prendras Sion en pitié, car il est temps de lui faire grâce: l’heure est venue!

Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.

14 Car tes serviteurs affectionnent ses pierres, et ils chérissent jusqu’à sa poussière.

Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;

15 Alors les peuples révéreront le nom de l’Eternel, tous les rois de la terre ta gloire.

A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;

16 Car l’Eternel rebâtit Sion, il s’y manifeste dans sa majesté.

Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;

17 Il se tourne vers la prière du pauvre dénudé, il ne dédaigne pas ses invocations.

Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.

18 Que cela soit consigné par écrit pour les générations futures, afin que le peuple à naître loue l’Eternel!

Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić PANA.

19 Parce qu’il abaisse ses regards de sa hauteur sainte, parce que l’Eternel, du haut du ciel, a les yeux ouverts sur la terre,

Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; PAN popatrzył z nieba na ziemię;

20 pour entendre les soupirs des captifs, pour briser les liens de ceux qui sont voués à la mort.

Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;

21 De la sorte on publiera, dans Sion, le nom de l’Eternel, et ses louanges dans Jérusalem,

Aby głosili na Syjonie imię PANA i jego chwałę w Jeruzalem;

22 lorsque les nations à l’envi s’y rassembleront, et les empires pour adorer l’Eternel.

Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć PANU.

23 Il a épuisé, dans la marche, ma vigueur, il a abrégé mes jours.

Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.

24 "Mon Dieu, disais-je, ne m’enlève pas au milieu de mes jours, toi, dont les années embrassent toutes les générations.

Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem [trwają] z pokolenia na pokolenie.

25 Jadis tu as fondé la terre, et les cieux sont l’œuvre de tes mains.

Ty dawno założyłeś [fundamenty] ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.

26 Ils périront, eux, mais toi, tu subsisteras; ils s’useront tous comme un vêtement. Tu les changeras comme un habit, et ils passeront,

One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.

27 mais toi, tu restes toujours le même, et tes années ne prendront pas fin.

Ale ty [zawsze jesteś] ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.

28 Les fils de tes serviteurs demeureront, et leur postérité sera affermie devant toi."

Synowie twoich sług będą trwać [u ciebie], a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.