Proverbes 5
1 Mon fils, sois attentif à ma sagesse, incline ton oreille à mon intelligence,
Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
2 pour garder les pensées réfléchies et pour que tes lèvres conservent la connaissance.
Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
3 Car les lèvres de l’étrangère distillent du miel, et son palais est plus doux que l’huile;
Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
4 mais à la fin elle est amère comme l’absinthe, aiguë comme une épée à deux tranchants.
Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
Jej nogi zstępują do śmierci, jej kroki prowadzą do piekła. (Sheol h7585)
6 de sorte qu’elle ne pèse pas le sentier de la vie; ses voies sont errantes: elle n’a pas de connaissance.
Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
7 Et maintenant, [mes] fils, écoutez-moi, et ne vous détournez pas des paroles de ma bouche.
Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
8 Éloigne ta voie d’auprès d’elle, et ne t’approche point de l’entrée de sa maison;
Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
9 de peur que tu ne donnes ton honneur à d’autres, et tes années à l’homme cruel;
Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
10 de peur que des étrangers ne se rassasient de ton bien, et que ton travail ne soit dans la maison d’un étranger;
Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
11 et que tu ne gémisses à ta fin, quand ta chair et ton corps se consumeront;
I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
12 et que tu ne dises: Comment ai-je haï l’instruction, et mon cœur a-t-il méprisé la répréhension?
I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
13 Comment n’ai-je pas écouté la voix de ceux qui m’instruisaient, ni incliné mon oreille vers ceux qui m’enseignaient?
Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
14 Peu s’en est fallu que je n’aie été dans toute sorte de mal, au milieu de la congrégation et de l’assemblée.
O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
15 Bois des eaux de ta citerne, et de ce qui coule du milieu de ton puits.
Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
16 Tes fontaines se répandront au-dehors, des ruisseaux d’eau dans les places.
Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
17 Qu’elles soient à toi seul, et non à des étrangers avec toi.
Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
18 Que ta source soit bénie, et réjouis-toi de la femme de ta jeunesse,
Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
19 biche des amours, et chevrette pleine de grâce; que ses seins t’enivrent en tout temps; sois continuellement épris de son amour.
[Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
20 Et pourquoi, mon fils, serais-tu épris d’une étrangère, et embrasserais-tu le sein de l’étrangère?
Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
21 Car les voies de l’homme sont devant les yeux de l’Éternel, et il pèse tous ses chemins.
Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
22 Le méchant, ses iniquités le saisiront, et il sera tenu par les cordes de son péché;
Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
23 il mourra faute de discipline, et il s’égarera dans la grandeur de sa folie.
Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.
