Marc 6
1 Et il sortit de là, et vint dans son pays; et ses disciples le suivent.
അനന്തരം സ തത്സ്ഥാനാത് പ്രസ്ഥായ സ്വപ്രദേശമാഗതഃ ശിഷ്യാശ്ച തത്പശ്ചാദ് ഗതാഃ|
2 Et le sabbat étant venu, il se mit à enseigner dans la synagogue; et plusieurs, l’ayant entendu, étaient dans l’étonnement, disant: D’où [viennent] ces choses à celui-ci? Et quelle est cette sagesse qui lui est donnée, et [d’où vient] que de tels miracles s’opèrent par ses mains?
അഥ വിശ്രാമവാരേ സതി സ ഭജനഗൃഹേ ഉപദേഷ്ടുമാരബ്ധവാൻ തതോഽനേകേ ലോകാസ്തത്കഥാം ശ്രുത്വാ വിസ്മിത്യ ജഗദുഃ, അസ്യ മനുജസ്യ ഈദൃശീ ആശ്ചര്യ്യക്രിയാ കസ്മാജ് ജാതാ? തഥാ സ്വകരാഭ്യാമ് ഇത്ഥമദ്ഭുതം കർമ്മ കർത്താമ് ഏതസ്മൈ കഥം ജ്ഞാനം ദത്തമ്?
3 Celui-ci n’est-il pas le charpentier, le fils de Marie, et le frère de Jacques et de Joses et de Jude et de Simon; et ses sœurs ne sont-elles pas ici auprès de nous? Et ils étaient scandalisés en lui.
കിമയം മരിയമഃ പുത്രസ്തജ്ഞാ നോ? കിമയം യാകൂബ്-യോസി-യിഹുദാ-ശിമോനാം ഭ്രാതാ നോ? അസ്യ ഭഗിന്യഃ കിമിഹാസ്മാഭിഃ സഹ നോ? ഇത്ഥം തേ തദർഥേ പ്രത്യൂഹം ഗതാഃ|
4 Et Jésus leur dit: Un prophète n’est pas sans honneur, si ce n’est dans son pays et parmi ses parents et dans sa maison.
തദാ യീശുസ്തേഭ്യോഽകഥയത് സ്വദേശം സ്വകുടുമ്ബാൻ സ്വപരിജനാംശ്ച വിനാ കുത്രാപി ഭവിഷ്യദ്വാദീ അസത്കൃതോ ന ഭവതി|
5 Et il ne put faire là aucun miracle, sinon qu’il imposa les mains à un petit nombre d’infirmes, et les guérit.
അപരഞ്ച തേഷാമപ്രത്യയാത് സ വിസ്മിതഃ കിയതാം രോഗിണാം വപുഃഷു ഹസ്തമ് അർപയിത്വാ കേവലം തേഷാമാരോഗ്യകരണാദ് അന്യത് കിമപി ചിത്രകാര്യ്യം കർത്താം ന ശക്തഃ|
6 Et il s’étonnait de leur incrédulité; et il visitait l’un après l’autre les villages à la ronde, en enseignant.
അഥ സ ചതുർദിക്സ്ഥ ഗ്രാമാൻ ഭ്രമിത്വാ ഉപദിഷ്ടവാൻ
7 Et il appelle les douze; et il se mit à les envoyer deux à deux, et leur donna autorité sur les esprits immondes.
ദ്വാദശശിഷ്യാൻ ആഹൂയ അമേധ്യഭൂതാൻ വശീകർത്താം ശക്തിം ദത്ത്വാ തേഷാം ദ്വൗ ദ്വൗ ജനോ പ്രേഷിതവാൻ|
8 Et il leur commanda de ne rien prendre pour le chemin, si ce n’est un bâton seulement, ni sac, ni pain, ni monnaie dans leur ceinture,
പുനരിത്യാദിശദ് യൂയമ് ഏകൈകാം യഷ്ടിം വിനാ വസ്ത്രസംപുടഃ പൂപഃ കടിബന്ധേ താമ്രഖണ്ഡഞ്ച ഏഷാം കിമപി മാ ഗ്രഹ്ലീത,
9 mais d’être chaussés de sandales; et ne portez pas deux tuniques.
മാർഗയാത്രായൈ പാദേഷൂപാനഹൗ ദത്ത്വാ ദ്വേ ഉത്തരീയേ മാ പരിധദ്വ്വം|
10 Et il leur dit: Partout où vous entrerez dans une maison, demeurez-y jusqu’à ce que vous partiez de là;
അപരമപ്യുക്തം തേന യൂയം യസ്യാം പുര്യ്യാം യസ്യ നിവേശനം പ്രവേക്ഷ്യഥ താം പുരീം യാവന്ന ത്യക്ഷ്യഥ താവത് തന്നിവേശനേ സ്ഥാസ്യഥ|
11 et tous ceux qui ne vous recevront pas et ne vous écouteront pas, quand vous partirez de là, secouez la poussière de dessous vos pieds, pour leur servir de témoignage.
തത്ര യദി കേപി യുഷ്മാകമാതിഥ്യം ന വിദധതി യുഷ്മാകം കഥാശ്ച ന ശൃണ്വന്തി തർഹി തത്സ്ഥാനാത് പ്രസ്ഥാനസമയേ തേഷാം വിരുദ്ധം സാക്ഷ്യം ദാതും സ്വപാദാനാസ്ഫാല്യ രജഃ സമ്പാതയത; അഹം യുഷ്മാൻ യഥാർഥം വച്മി വിചാരദിനേ തന്നഗരസ്യാവസ്ഥാതഃ സിദോമാമോരയോ ർനഗരയോരവസ്ഥാ സഹ്യതരാ ഭവിഷ്യതി|
12 Et étant partis, ils prêchèrent qu’on se repente,
അഥ തേ ഗത്വാ ലോകാനാം മനഃപരാവർത്തനീഃ കഥാ പ്രചാരിതവന്തഃ|
13 et chassèrent beaucoup de démons, et oignirent d’huile beaucoup d’infirmes et les guérirent.
ഏവമനേകാൻ ഭൂതാംശ്ച ത്യാജിതവന്തസ്തഥാ തൈലേന മർദ്ദയിത്വാ ബഹൂൻ ജനാനരോഗാനകാർഷുഃ|
14 Et le roi Hérode entendit parler [de lui], car son nom était devenu public; et il dit: Jean le baptiseur est ressuscité d’entre les morts; et c’est pourquoi les miracles s’opèrent par lui.
ഇത്ഥം തസ്യ സുഖ്യാതിശ്ചതുർദിശോ വ്യാപ്താ തദാ ഹേരോദ് രാജാ തന്നിശമ്യ കഥിതവാൻ, യോഹൻ മജ്ജകഃ ശ്മശാനാദ് ഉത്ഥിത അതോഹേതോസ്തേന സർവ്വാ ഏതാ അദ്ഭുതക്രിയാഃ പ്രകാശന്തേ|
15 Et d’autres disaient: C’est Élie; et d’autres disaient: C’est un prophète, comme un des prophètes.
അന്യേഽകഥയൻ അയമ് ഏലിയഃ, കേപി കഥിതവന്ത ഏഷ ഭവിഷ്യദ്വാദീ യദ്വാ ഭവിഷ്യദ്വാദിനാം സദൃശ ഏകോയമ്|
16 Mais Hérode, ayant appris [ce qu’il faisait], dit: C’est Jean que j’ai fait décapiter; il est ressuscité d’entre les morts.
കിന്തു ഹേരോദ് ഇത്യാകർണ്യ ഭാഷിതവാൻ യസ്യാഹം ശിരശ്ഛിന്നവാൻ സ ഏവ യോഹനയം സ ശ്മശാനാദുദതിഷ്ഠത്|
17 Car Hérode lui-même avait envoyé prendre Jean, et l’avait fait lier dans une prison, à cause d’Hérodias, la femme de Philippe son frère; car il l’avait épousée.
പൂർവ്വം സ്വഭ്രാതുഃ ഫിലിപസ്യ പത്ന്യാ ഉദ്വാഹം കൃതവന്തം ഹേരോദം യോഹനവാദീത് സ്വഭാതൃവധൂ ർന വിവാഹ്യാ|
18 Car Jean disait à Hérode: Il ne t’est pas permis d’avoir la femme de ton frère.
അതഃ കാരണാത് ഹേരോദ് ലോകം പ്രഹിത്യ യോഹനം ധൃത്വാ ബന്ധനാലയേ ബദ്ധവാൻ|
19 Et Hérodias lui en voulait, et aurait désiré le faire mourir; et elle ne pouvait pas,
ഹേരോദിയാ തസ്മൈ യോഹനേ പ്രകുപ്യ തം ഹന്തുമ് ഐച്ഛത് കിന്തു ന ശക്താ,
20 car Hérode craignait Jean, le sachant homme juste et saint, et il le gardait soigneusement; et lorsqu’il l’avait entendu, il faisait beaucoup de choses, et il l’écoutait volontiers.
യസ്മാദ് ഹേരോദ് തം ധാർമ്മികം സത്പുരുഷഞ്ച ജ്ഞാത്വാ സമ്മന്യ രക്ഷിതവാൻ; തത്കഥാം ശ്രുത്വാ തദനുസാരേണ ബഹൂനി കർമ്മാണി കൃതവാൻ ഹൃഷ്ടമനാസ്തദുപദേശം ശ്രുതവാംശ്ച|
21 Et un jour favorable étant venu, lorsque Hérode, le jour anniversaire de sa naissance, donnait un repas à ses grands seigneurs, et aux chiliarques, et aux principaux de la Galilée;
കിന്തു ഹേരോദ് യദാ സ്വജന്മദിനേ പ്രധാനലോകേഭ്യഃ സേനാനീഭ്യശ്ച ഗാലീൽപ്രദേശീയശ്രേഷ്ഠലോകേഭ്യശ്ച രാത്രൗ ഭോജ്യമേകം കൃതവാൻ
22 et la fille de cette même Hérodias, étant entrée et ayant dansé, plut à Hérode et à ceux qui étaient à table avec lui. Et le roi dit à la jeune fille: Demande-moi tout ce que tu voudras, et je te le donnerai.
തസ്മിൻ ശുഭദിനേ ഹേരോദിയായാഃ കന്യാ സമേത്യ തേഷാം സമക്ഷം സംനൃത്യ ഹേരോദസ്തേന സഹോപവിഷ്ടാനാഞ്ച തോഷമജീജനത് തതാ നൃപഃ കന്യാമാഹ സ്മ മത്തോ യദ് യാചസേ തദേവ തുഭ്യം ദാസ്യേ|
23 Et il lui jura: Tout ce que tu me demanderas, je te le donnerai, jusqu’à la moitié de mon royaume.
ശപഥം കൃത്വാകഥയത് ചേദ് രാജ്യാർദ്ധമപി യാചസേ തദപി തുഭ്യം ദാസ്യേ|
24 Et elle sortit et dit à sa mère: Que dois-je demander? Et celle-ci dit: La tête de Jean le baptiseur.
തതഃ സാ ബഹി ർഗത്വാ സ്വമാതരം പപ്രച്ഛ കിമഹം യാചിഷ്യേ? തദാ സാകഥയത് യോഹനോ മജ്ജകസ്യ ശിരഃ|
25 Et aussitôt elle entra avec empressement vers le roi, et fit sa demande, disant: Je veux que sur-le-champ tu me donnes dans un plat la tête de Jean le baptiseur.
അഥ തൂർണം ഭൂപസമീപമ് ഏത്യ യാചമാനാവദത് ക്ഷണേസ്മിൻ യോഹനോ മജ്ജകസ്യ ശിരഃ പാത്രേ നിധായ ദേഹി, ഏതദ് യാചേഽഹം|
26 Et le roi en fut très attristé, mais, à cause des serments et de ceux qui étaient à table avec lui, il ne voulut pas lui manquer de parole.
തസ്മാത് ഭൂപോഽതിദുഃഖിതഃ, തഥാപി സ്വശപഥസ്യ സഹഭോജിനാഞ്ചാനുരോധാത് തദനങ്ഗീകർത്തും ന ശക്തഃ|
27 Et le roi aussitôt envoya un de ses gardes, et lui commanda d’apporter la tête de Jean. Et celui-ci, s’en étant allé, le décapita dans la prison,
തത്ക്ഷണം രാജാ ഘാതകം പ്രേഷ്യ തസ്യ ശിര ആനേതുമാദിഷ്ടവാൻ|
28 et apporta sa tête dans un plat, et la donna à la jeune fille; et la jeune fille la donna à sa mère.
തതഃ സ കാരാഗാരം ഗത്വാ തച്ഛിരശ്ഛിത്വാ പാത്രേ നിധായാനീയ തസ്യൈ കന്യായൈ ദത്തവാൻ കന്യാ ച സ്വമാത്രേ ദദൗ|
29 Et ses disciples, l’ayant appris, vinrent et enlevèrent son corps et le mirent dans un sépulcre.
അനനതരം യോഹനഃ ശിഷ്യാസ്തദ്വാർത്താം പ്രാപ്യാഗത്യ തസ്യ കുണപം ശ്മശാനേഽസ്ഥാപയൻ|
30 Et les apôtres se rassemblent auprès de Jésus; et ils lui racontèrent tout: et tout ce qu’ils avaient fait, et tout ce qu’ils avaient enseigné.
അഥ പ്രേഷിതാ യീശോഃ സന്നിധൗ മിലിതാ യദ് യച് ചക്രുഃ ശിക്ഷയാമാസുശ്ച തത്സർവ്വവാർത്താസ്തസ്മൈ കഥിതവന്തഃ|
31 Et il leur dit: Venez à l’écart vous-mêmes dans un lieu désert, et reposez-vous un peu; car il y avait beaucoup de gens qui allaient et qui venaient, et ils n’avaient pas même le loisir de manger.
സ താനുവാച യൂയം വിജനസ്ഥാനം ഗത്വാ വിശ്രാമ്യത യതസ്തത്സന്നിധൗ ബഹുലോകാനാം സമാഗമാത് തേ ഭോക്തും നാവകാശം പ്രാപ്താഃ|
32 Et ils s’en allèrent dans un bateau en un lieu désert, à l’écart.
തതസ്തേ നാവാ വിജനസ്ഥാനം ഗുപ്തം ഗഗ്മുഃ|
33 Et plusieurs les virent qui s’en allaient, et les reconnurent, et accoururent là, à pied, de toutes les villes, et arrivèrent avant eux, [et se rassemblèrent auprès de lui].
തതോ ലോകനിവഹസ്തേഷാം സ്ഥാനാന്തരയാനം ദദർശ, അനേകേ തം പരിചിത്യ നാനാപുരേഭ്യഃ പദൈർവ്രജിത്വാ ജവേന തൈഷാമഗ്രേ യീശോഃ സമീപ ഉപതസ്ഥുഃ|
34 Et Jésus, étant sorti, vit une grande foule; et il fut ému de compassion envers eux, parce qu’ils étaient comme des brebis qui n’ont pas de berger; et il se mit à leur enseigner beaucoup de choses.
തദാ യീശു ർനാവോ ബഹിർഗത്യ ലോകാരണ്യാനീം ദൃഷ്ട്വാ തേഷു കരുണാം കൃതവാൻ യതസ്തേഽരക്ഷകമേഷാ ഇവാസൻ തദാ സ താന നാനാപ്രസങ്ഗാൻ ഉപദിഷ്ടവാൻ|
35 Et comme l’heure était déjà fort avancée, ses disciples venant à lui, disent: Le lieu est désert et l’heure est déjà fort avancée,
അഥ ദിവാന്തേ സതി ശിഷ്യാ ഏത്യ യീശുമൂചിരേ, ഇദം വിജനസ്ഥാനം ദിനഞ്ചാവസന്നം|
36 renvoie-les, afin qu’ils s’en aillent dans les campagnes et les villages d’alentour, et qu’ils s’achètent du pain; car ils n’ont rien à manger.
ലോകാനാം കിമപി ഖാദ്യം നാസ്തി, അതശ്ചതുർദിക്ഷു ഗ്രാമാൻ ഗന്തും ഭോജ്യദ്രവ്യാണി ക്രേതുഞ്ച ഭവാൻ താൻ വിസൃജതു|
37 Et lui, répondant, leur dit: Vous, donnez-leur à manger. Et ils lui disent: Irons-nous acheter pour 200 deniers de pain, et leur donnerons-nous à manger?
തദാ സ താനുവാച യൂയമേവ താൻ ഭോജയത; തതസ്തേ ജഗദു ർവയം ഗത്വാ ദ്വിശതസംഖ്യകൈ ർമുദ്രാപാദൈഃ പൂപാൻ ക്രീത്വാ കിം താൻ ഭോജയിഷ്യാമഃ?
38 Mais il leur dit: Combien de pains avez-vous? Allez et regardez. Et quand ils le surent, ils disent: Cinq, et deux poissons.
തദാ സ താൻ പൃഷ്ഠവാൻ യുഷ്മാകം സന്നിധൗ കതി പൂപാ ആസതേ? ഗത്വാ പശ്യത; തതസ്തേ ദൃഷ്ട്വാ തമവദൻ പഞ്ച പൂപാ ദ്വൗ മത്സ്യൗ ച സന്തി|
39 Et il leur commanda de les faire tous asseoir par troupes sur l’herbe verte.
തദാ സ ലോകാൻ ശസ്പോപരി പംക്തിഭിരുപവേശയിതുമ് ആദിഷ്ടവാൻ,
40 Et ils s’assirent en rangs, les uns de 100, et les autres de 50.
തതസ്തേ ശതം ശതം ജനാഃ പഞ്ചാശത് പഞ്ചാശജ്ജനാശ്ച പംക്തിഭി ർഭുവി സമുപവിവിശുഃ|
41 Et ayant pris les cinq pains et les deux poissons, et regardant vers le ciel, il bénit, et rompit les pains et les donna à ses disciples, afin qu’ils les mettent devant eux; et il partagea les deux poissons entre tous.
അഥ സ താൻ പഞ്ചപൂപാൻ മത്സ്യദ്വയഞ്ച ധൃത്വാ സ്വർഗം പശ്യൻ ഈശ്വരഗുണാൻ അന്വകീർത്തയത് താൻ പൂപാൻ ഭംക്ത്വാ ലോകേഭ്യഃ പരിവേഷയിതും ശിഷ്യേഭ്യോ ദത്തവാൻ ദ്വാ മത്സ്യൗ ച വിഭജ്യ സർവ്വേഭ്യോ ദത്തവാൻ|
42 Et ils mangèrent tous, et furent rassasiés.
തതഃ സർവ്വേ ഭുക്ത്വാതൃപ്യൻ|
43 Et ils ramassèrent des morceaux douze paniers pleins, et des restes des poissons.
അനന്തരം ശിഷ്യാ അവശിഷ്ടൈഃ പൂപൈ ർമത്സ്യൈശ്ച പൂർണാൻ ദ്വദശ ഡല്ലകാൻ ജഗൃഹുഃ|
44 Et ceux qui avaient mangé les pains étaient 5 000 hommes.
തേ ഭോക്താരഃ പ്രായഃ പഞ്ച സഹസ്രാണി പുരുഷാ ആസൻ|
45 Et aussitôt il contraignit ses disciples de monter dans le bateau, et d’aller devant [lui] à l’autre rive, vers Bethsaïda, tandis qu’il renvoyait la foule.
അഥ സ ലോകാൻ വിസൃജന്നേവ നാവമാരോഢും സ്വസ്മാദഗ്രേ പാരേ ബൈത്സൈദാപുരം യാതുഞ്ച ശ്ഷ്യിൻ വാഢമാദിഷ്ടവാൻ|
46 Et leur ayant donné congé, il s’en alla sur une montagne pour prier.
തദാ സ സർവ്വാൻ വിസൃജ്യ പ്രാർഥയിതും പർവ്വതം ഗതഃ|
47 Et le soir étant venu, le bateau était au milieu de la mer, et lui, seul à terre.
തതഃ സന്ധ്യായാം സത്യാം നൗഃ സിന്ധുമധ്യ ഉപസ്ഥിതാ കിന്തു സ ഏകാകീ സ്ഥലേ സ്ഥിതഃ|
48 Et les voyant se tourmenter à ramer, car le vent leur était contraire, vers la quatrième veille de la nuit, il vient vers eux, marchant sur la mer; et il voulait passer à côté d’eux.
അഥ സമ്മുഖവാതവഹനാത് ശിഷ്യാ നാവം വാഹയിത്വാ പരിശ്രാന്താ ഇതി ജ്ഞാത്വാ സ നിശാചതുർഥയാമേ സിന്ധൂപരി പദ്ഭ്യാം വ്രജൻ തേഷാം സമീപമേത്യ തേഷാമഗ്രേ യാതുമ് ഉദ്യതഃ|
49 Mais eux, le voyant marcher sur la mer, crurent que c’était un fantôme, et ils poussèrent des cris;
കിന്തു ശിഷ്യാഃ സിന്ധൂപരി തം വ്രജന്തം ദൃഷ്ട്വാ ഭൂതമനുമായ രുരുവുഃ,
50 car ils le virent tous, et ils furent troublés. Et aussitôt il parla avec eux, et leur dit: Ayez bon courage; c’est moi; n’ayez point de peur.
യതഃ സർവ്വേ തം ദൃഷ്ട്വാ വ്യാകുലിതാഃ| അതഏവ യീശുസ്തത്ക്ഷണം തൈഃ സഹാലപ്യ കഥിതവാൻ, സുസ്ഥിരാ ഭൂത, അയമഹം മാ ഭൈഷ്ട|
51 Et il monta vers eux dans le bateau, et le vent tomba. Et ils furent excessivement frappés et étonnés en eux-mêmes;
അഥ നൗകാമാരുഹ്യ തസ്മിൻ തേഷാം സന്നിധിം ഗതേ വാതോ നിവൃത്തഃ; തസ്മാത്തേ മനഃസു വിസ്മിതാ ആശ്ചര്യ്യം മേനിരേ|
52 car ils n’avaient pas été rendus intelligents par les pains, car leur cœur était endurci.
യതസ്തേ മനസാം കാഠിന്യാത് തത് പൂപീയമ് ആശ്ചര്യ്യം കർമ്മ ന വിവിക്തവന്തഃ|
53 Et ayant passé à l’autre rive, ils vinrent dans la contrée de Génésareth, et ils abordèrent.
അഥ തേ പാരം ഗത്വാ ഗിനേഷരത്പ്രദേശമേത്യ തട ഉപസ്ഥിതാഃ|
54 Et comme ils sortaient du bateau, ils le reconnurent aussitôt;
തേഷു നൗകാതോ ബഹിർഗതേഷു തത്പ്രദേശീയാ ലോകാസ്തം പരിചിത്യ
55 et ils coururent par tout le pays d’alentour, et se mirent à apporter de tous côtés dans de petits lits ceux qui se portaient mal, là où ils entendaient dire qu’il était.
ചതുർദിക്ഷു ധാവന്തോ യത്ര യത്ര രോഗിണോ നരാ ആസൻ താൻ സർവ്വാന ഖട്വോപരി നിധായ യത്ര കുത്രചിത് തദ്വാർത്താം പ്രാപുഃ തത് സ്ഥാനമ് ആനേതുമ് ആരേഭിരേ|
56 Et où que ce soit qu’il entrait, dans les villages, ou dans les villes, ou dans les campagnes, ils plaçaient les infirmes dans les marchés et le priaient de les laisser toucher ne serait-ce que le bord de son vêtement; et tous ceux qui le touchaient étaient guéris.
തഥാ യത്ര യത്ര ഗ്രാമേ യത്ര യത്ര പുരേ യത്ര യത്ര പല്ല്യാഞ്ച തേന പ്രവേശഃ കൃതസ്തദ്വർത്മമധ്യേ ലോകാഃ പീഡിതാൻ സ്ഥാപയിത്വാ തസ്യ ചേലഗ്രന്ഥിമാത്രം സ്പ്രഷ്ടുമ് തേഷാമർഥേ തദനുജ്ഞാം പ്രാർഥയന്തഃ യാവന്തോ ലോകാഃ പസ്പൃശുസ്താവന്ത ഏവ ഗദാന്മുക്താഃ|
