Luc 22
1 Or la fête des pains sans levain, qui est appelée la Pâque, approchait.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਕਿਣ੍ਵਸ਼ੂਨ੍ਯਪੂਪੋਤ੍ਸਵਸ੍ਯ ਕਾਲ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ
2 Et les principaux sacrificateurs et les scribes cherchaient comment ils pourraient le faire mourir; car ils craignaient le peuple.
ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾ ਅਧ੍ਯਾਯਕਾਸ਼੍ਚ ਯਥਾ ਤੰ ਹਨ੍ਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ ਤਥੋਪਾਯਾਮ੍ ਅਚੇਸ਼਼੍ਟਨ੍ਤ ਕਿਨ੍ਤੁ ਲੋਕੇਭ੍ਯੋ ਬਿਭ੍ਯੁਃ|
3 Et Satan entra dans Judas, surnommé Iscariote, qui était du nombre des douze;
ਏਤਸ੍ਤਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਗਣਿਤ ਈਸ਼਼੍ਕਰਿਯੋਤੀਯਰੂਢਿਮਾਨ੍ ਯੋ ਯਿਹੂਦਾਸ੍ਤਸ੍ਯਾਨ੍ਤਃਕਰਣੰ ਸ਼ੈਤਾਨਾਸ਼੍ਰਿਤਤ੍ਵਾਤ੍
4 et il s’en alla et parla avec les principaux sacrificateurs et [les] capitaines sur la manière dont il le leur livrerait.
ਸ ਗਤ੍ਵਾ ਯਥਾ ਯੀਸ਼ੁੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਤਥਾ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਂ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕੈਃ ਸੇਨਾਪਤਿਭਿਸ਼੍ਚ ਸਹ ਚਕਾਰ|
5 Et ils se réjouirent, et convinrent de lui donner de l’argent.
ਤੇਨ ਤੇ ਤੁਸ਼਼੍ਟਾਸ੍ਤਸ੍ਮੈ ਮੁਦ੍ਰਾਂ ਦਾਤੁੰ ਪਣੰ ਚਕ੍ਰੁਃ|
6 Et il s’engagea; et il cherchait une bonne occasion pour le leur livrer sans que la foule y soit.
ਤਤਃ ਸੋਙ੍ਗੀਕ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਯਥਾ ਲੋਕਾਨਾਮਗੋਚਰੇ ਤੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ ਤਥਾਵਕਾਸ਼ੰ ਚੇਸ਼਼੍ਟਿਤੁਮਾਰੇਭੇ|
7 Et le jour des pains sans levain, dans lequel il fallait sacrifier la pâque, arriva.
ਅਥ ਕਿਣ੍ਵਸ਼ੂਨ੍ਯਪੂਪੋਤ੍ਮਵਦਿਨੇ, ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਿਨੇ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਸ੍ਯ ਮੇਸ਼਼ੋ ਹਨ੍ਤਵ੍ਯਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਿਨੇ
8 Et il envoya Pierre et Jean, disant: Allez, et apprêtez-nous la pâque, afin que nous la mangions.
ਯੀਸ਼ੁਃ ਪਿਤਰੰ ਯੋਹਨਞ੍ਚਾਹੂਯ ਜਗਾਦ, ਯੁਵਾਂ ਗਤ੍ਵਾਸ੍ਮਾਕੰ ਭੋਜਨਾਰ੍ਥੰ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਸ੍ਯ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣ੍ਯਾਸਾਦਯਤੰ|
9 Et ils lui dirent: Où veux-tu que nous l’apprêtions?
ਤਦਾ ਤੌ ਪਪ੍ਰੱਛਤੁਃ ਕੁਚਾਸਾਦਯਾਵੋ ਭਵਤਃ ਕੇੱਛਾ?
10 Et il leur dit: Voici, quand vous entrerez dans la ville, un homme portant une cruche d’eau viendra à votre rencontre; suivez-le dans la maison où il entrera.
ਤਦਾ ਸੋਵਾਦੀਤ੍, ਨਗਰੇ ਪ੍ਰਵਿਸ਼਼੍ਟੇ ਕਸ਼੍ਚਿੱਜਲਕੁਮ੍ਭਮਾਦਾਯ ਯੁਵਾਂ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਯੰਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਤਿ ਯੁਵਾਮਪਿ ਤੰਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦਿਤ੍ਵਾ ਨਿਵੇਸ਼ਨਪਤਿਮ੍ ਇਤਿ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਦਤੰ,
11 Et vous direz au maître de la maison: Le maître te dit: Où est le logis où je mangerai la pâque avec mes disciples?
ਯਤ੍ਰਾਹੰ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਸ੍ਯ ਭੋਜ੍ਯੰ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਭੋਕ੍ਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਮਿ ਸਾਤਿਥਿਸ਼ਾਲਾ ਕੁਤ੍ਰ? ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਪ੍ਰੁʼੱਛਤਿ|
12 Et lui vous montrera une grande chambre garnie; apprêtez là [la pâque].
ਤਤਃ ਸ ਜਨੋ ਦ੍ਵਿਤੀਯਪ੍ਰਕੋਸ਼਼੍ਠੀਯਮ੍ ਏਕੰ ਸ਼ਸ੍ਤੰ ਕੋਸ਼਼੍ਠੰ ਦਰ੍ਸ਼ਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਤ੍ਰ ਭੋਜ੍ਯਮਾਸਾਦਯਤੰ|
13 Et s’en étant allés, ils trouvèrent [tout] comme il leur avait dit; et ils apprêtèrent la pâque.
ਤਤਸ੍ਤੌ ਗਤ੍ਵਾ ਤਦ੍ਵਾਕ੍ਯਾਨੁਸਾਰੇਣ ਸਰ੍ੱਵੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਦ੍ਵਾ ਤਤ੍ਰ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵੀਯੰ ਭੋਜ੍ਯਮਾਸਾਦਯਾਮਾਸਤੁਃ|
14 Et quand l’heure fut venue, il se mit à table, et les [douze] apôtres avec lui.
ਅਥ ਕਾਲ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਭਿਃ ਪ੍ਰੇਰਿਤੈਃ ਸਹ ਭੋਕ੍ਤੁਮੁਪਵਿਸ਼੍ਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍
15 Et il leur dit: J’ai fort désiré de manger cette pâque avec vous, avant que je souffre;
ਮਮ ਦੁਃਖਭੋਗਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਯੁਭਾਭਿਃ ਸਹ ਨਿਸ੍ਤਾਰੋਤ੍ਸਵਸ੍ਯੈਤਸ੍ਯ ਭੋਜ੍ਯੰ ਭੋਕ੍ਤੁੰ ਮਯਾਤਿਵਾਞ੍ਛਾ ਕ੍ਰੁʼਤਾ|
16 car je vous dis que je n’en mangerai plus jusqu’à ce qu’elle soit accomplie dans le royaume de Dieu.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦਾਮਿ, ਯਾਵਤ੍ਕਾਲਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਰਾਜ੍ਯੇ ਭੋਜਨੰ ਨ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯੇ ਤਾਵਤ੍ਕਾਲਮ੍ ਇਦੰ ਨ ਭੋਕ੍ਸ਼਼੍ਯੇ|
17 Et ayant reçu une coupe, il rendit grâces et dit: Prenez ceci et distribuez-le entre vous,
ਤਦਾ ਸ ਪਾਨਪਾਤ੍ਰਮਾਦਾਯ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੁਣਾਨ੍ ਕੀਰ੍ੱਤਯਿਤ੍ਵਾ ਤੇਭ੍ਯੋ ਦਤ੍ਵਾਵਦਤ੍, ਇਦੰ ਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲੀਤ ਯੂਯੰ ਵਿਭਜ੍ਯ ਪਿਵਤ|
18 car je vous dis que je ne boirai plus du fruit de la vigne, jusqu’à ce que le royaume de Dieu soit venu.
ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦਾਮਿ ਯਾਵਤ੍ਕਾਲਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਰਾਜਤ੍ਵਸ੍ਯ ਸੰਸ੍ਥਾਪਨੰ ਨ ਭਵਤਿ ਤਾਵਦ੍ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਫਲਰਸੰ ਨ ਪਾਸ੍ਯਾਮਿ|
19 Et ayant pris un pain, [et] ayant rendu grâces, il le rompit, et le leur donna, en disant: Ceci est mon corps, qui est donné pour vous; faites ceci en mémoire de moi;
ਤਤਃ ਪੂਪੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਈਸ਼੍ਵਰਗੁਣਾਨ੍ ਕੀਰ੍ੱਤਯਿਤ੍ਵਾ ਭਙ੍ਕ੍ਤਾ ਤੇਭ੍ਯੋ ਦਤ੍ਵਾਵਦਤ੍, ਯੁਸ਼਼੍ਮਦਰ੍ਥੰ ਸਮਰ੍ਪਿਤੰ ਯਨ੍ਮਮ ਵਪੁਸ੍ਤਦਿਦੰ, ਏਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਮਮ ਸ੍ਮਰਣਾਰ੍ਥੰ ਕੁਰੁਧ੍ਵੰ|
20 – de même la coupe aussi, après le souper, en disant: Cette coupe est la nouvelle alliance en mon sang, qui est versé pour vous;
ਅਥ ਭੋਜਨਾਨ੍ਤੇ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਪਾਤ੍ਰੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾਵਦਤ੍, ਯੁਸ਼਼੍ਮਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪਾਤਿਤੰ ਯਨ੍ਮਮ ਰਕ੍ਤੰ ਤੇਨ ਨਿਰ੍ਣੀਤਨਵਨਿਯਮਰੂਪੰ ਪਾਨਪਾਤ੍ਰਮਿਦੰ|
21 mais voici, la main de celui qui me livre est avec moi à table.
ਪਸ਼੍ਯਤ ਯੋ ਮਾਂ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਮਯਾ ਸਹ ਭੋਜਨਾਸਨ ਉਪਵਿਸ਼ਤਿ|
22 Et le fils de l’homme s’en va bien, selon ce qui est déterminé; mais malheur à cet homme par qui il est livré!
ਯਥਾ ਨਿਰੂਪਿਤਮਾਸ੍ਤੇ ਤਦਨੁਸਾਰੇਣਾ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯ ਗਤਿ ਰ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਸ੍ਤੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਸ੍ਯ ਸਨ੍ਤਾਪੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
23 Et ils se mirent à s’entre-demander l’un à l’autre, qui donc serait celui d’entre eux qui allait faire cela.
ਤਦਾ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੋ ਜਨ ਏਤਤ੍ ਕਰ੍ੰਮ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਤਤ੍ ਤੇ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਪ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁਮਾਰੇਭਿਰੇ|
24 Et il arriva aussi une contestation entre eux [pour savoir] lequel d’entre eux serait estimé le plus grand.
ਅਪਰੰ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕੋ ਜਨਃ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਤ੍ਵੇਨ ਗਣਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ, ਅਤ੍ਰਾਰ੍ਥੇ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵਿਵਾਦੋਭਵਤ੍|
25 Et il leur dit: Les rois des nations les dominent, et ceux qui exercent l’autorité sur elles sont appelés bienfaiteurs;
ਅਸ੍ਮਾਤ੍ ਕਾਰਣਾਤ੍ ਸੋਵਦਤ੍, ਅਨ੍ਯਦੇਸ਼ੀਯਾਨਾਂ ਰਾਜਾਨਃ ਪ੍ਰਜਾਨਾਮੁਪਰਿ ਪ੍ਰਭੁਤ੍ਵੰ ਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ ਦਾਰੁਣਸ਼ਾਸਨੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾਪਿ ਤੇ ਭੂਪਤਿਤ੍ਵੇਨ ਵਿਖ੍ਯਾਤਾ ਭਵਨ੍ਤਿ ਚ|
26 mais il n’en sera pas ainsi de vous; mais que le plus grand parmi vous soit comme le plus jeune, et celui qui conduit comme celui qui sert.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਤਥਾ ਨ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ, ਯੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਕਨਿਸ਼਼੍ਠਵਦ੍ ਭਵਤੁ, ਯਸ਼੍ਚ ਮੁਖ੍ਯੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਸ ਸੇਵਕਵਦ੍ਭਵਤੁ|
27 Car lequel est le plus grand, celui qui est à table ou celui qui sert? N’est-ce pas celui qui est à table? Or moi, je suis au milieu de vous comme celui qui sert.
ਭੋਜਨੋਪਵਿਸ਼਼੍ਟਪਰਿਚਾਰਕਯੋਃ ਕਃ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਃ? ਯੋ ਭੋਜਨਾਯੋਪਵਿਸ਼ਤਿ ਸ ਕਿੰ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠੋ ਨ ਭਵਤਿ? ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਧ੍ਯੇ(ਅ)ਹੰ ਪਰਿਚਾਰਕਇਵਾਸ੍ਮਿ|
28 Mais vous, vous êtes ceux qui avez persévéré avec moi dans mes tentations.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੁਯੰ ਮਮ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਕਾਲੇ ਪ੍ਰਥਮਮਾਰਭ੍ਯ ਮਯਾ ਸਹ ਸ੍ਥਿਤਾ
29 Et moi, je vous confère un royaume comme mon Père m’en a conféré un,
ਏਤਤ੍ਕਾਰਣਾਤ੍ ਪਿਤ੍ਰਾ ਯਥਾ ਮਦਰ੍ਥੰ ਰਾਜ੍ਯਮੇਕੰ ਨਿਰੂਪਿਤੰ ਤਥਾਹਮਪਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਦਰ੍ਥੰ ਰਾਜ੍ਯੰ ਨਿਰੂਪਯਾਮਿ|
30 afin que vous mangiez et que vous buviez à ma table dans mon royaume; et que vous soyez assis sur des trônes, jugeant les douze tribus d’Israël.
ਤਸ੍ਮਾਨ੍ ਮਮ ਰਾਜ੍ਯੇ ਭੋਜਨਾਸਨੇ ਚ ਭੋਜਨਪਾਨੇ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਵੇ ਸਿੰਹਾਸਨੇਸ਼਼ੂਪਵਿਸ਼੍ਯ ਚੇਸ੍ਰਾਯੇਲੀਯਾਨਾਂ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਵੰਸ਼ਾਨਾਂ ਵਿਚਾਰੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਧ੍ਵੇ|
31 Et le Seigneur dit: Simon, Simon, voici, Satan a demandé à vous avoir pour vous cribler comme le blé;
ਅਪਰੰ ਪ੍ਰਭੁਰੁਵਾਚ, ਹੇ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਪਸ਼੍ਯ ਤਿਤਉਨਾ ਧਾਨ੍ਯਾਨੀਵ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਸ਼ੈਤਾਨ੍ ਚਾਲਯਿਤੁਮ੍ ਐੱਛਤ੍,
32 mais moi, j’ai prié pour toi, afin que ta foi ne défaille pas; et toi, quand une fois tu seras revenu, fortifie tes frères.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਤਵ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਯ ਲੋਪੋ ਯਥਾ ਨ ਭਵਤਿ ਏਤਤ੍ ਤ੍ਵਦਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਿਤੰ ਮਯਾ, ਤ੍ਵਨ੍ਮਨਸਿ ਪਰਿਵਰ੍ੱਤਿਤੇ ਚ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਣਾਂ ਮਨਾਂਸਿ ਸ੍ਥਿਰੀਕੁਰੁ|
33 – Et il lui dit: Seigneur, avec toi, je suis prêt à aller et en prison et à la mort.
ਤਦਾ ਸੋਵਦਤ੍, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋਹੰ ਤ੍ਵਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਕਾਰਾਂ ਮ੍ਰੁʼਤਿਞ੍ਚ ਯਾਤੁੰ ਮੱਜਿਤੋਸ੍ਮਿ|
34 – Et il dit: Pierre, je te dis: le coq ne chantera point aujourd’hui, que premièrement tu n’aies nié trois fois de me connaître.
ਤਤਃ ਸ ਉਵਾਚ, ਹੇ ਪਿਤਰ ਤ੍ਵਾਂ ਵਦਾਮਿ, ਅਦ੍ਯ ਕੁੱਕੁਟਰਵਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਤ੍ਵੰ ਮਤ੍ਪਰਿਚਯੰ ਵਾਰਤ੍ਰਯਮ੍ ਅਪਹ੍ਵੋਸ਼਼੍ਯਸੇ|
35 Et il leur dit: Quand je vous ai envoyés sans bourse, sans sac et sans sandales, avez-vous manqué de quelque chose? Et ils dirent: De rien.
ਅਪਰੰ ਸ ਪਪ੍ਰੱਛ, ਯਦਾ ਮੁਦ੍ਰਾਸਮ੍ਪੁਟੰ ਖਾਦ੍ਯਪਾਤ੍ਰੰ ਪਾਦੁਕਾਞ੍ਚ ਵਿਨਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਹਿਣਵੰ ਤਦਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਨ੍ਯੂਨਤਾਸੀਤ੍? ਤੇ ਪ੍ਰੋਚੁਃ ਕਸ੍ਯਾਪਿ ਨ|
36 Il leur dit donc: Mais maintenant, que celui qui a une bourse la prenne, et de même [celui qui a] un sac, et que celui qui n’a pas [d’épée] vende son vêtement et achète une épée.
ਤਦਾ ਸੋਵਦਤ੍ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਦਾਨੀਂ ਮੁਦ੍ਰਾਸਮ੍ਪੁਟੰ ਖਾਦ੍ਯਪਾਤ੍ਰੰ ਵਾ ਯਸ੍ਯਾਸ੍ਤਿ ਤੇਨ ਤਦ੍ਗ੍ਰਹੀਤਵ੍ਯੰ, ਯਸ੍ਯ ਚ ਕ੍ਰੁʼਪਾਣੋ ਨਾਸ੍ਤਿ ਤੇਨ ਸ੍ਵਵਸ੍ਤ੍ਰੰ ਵਿਕ੍ਰੀਯ ਸ ਕ੍ਰੇਤਵ੍ਯਃ|
37 Car je vous dis, qu’il faut encore que ceci qui est écrit, soit accompli en moi: « Et il a été compté parmi les iniques ». Car aussi les choses qui me concernent vont avoir leur fin.
ਯਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ, ਅਪਰਾਧਿਜਨੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਗਣਿਤਃ ਸ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਇਦੰ ਯੱਛਾਸ੍ਤ੍ਰੀਯੰ ਵਚਨੰ ਲਿਖਿਤਮਸ੍ਤਿ ਤਨ੍ਮਯਿ ਫਲਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯਤੋ ਮਮ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧੀਯੰ ਸਰ੍ੱਵੰ ਸੇਤ੍ਸ੍ਯਤਿ|
38 Et ils dirent: Seigneur, voici ici deux épées. Et il leur dit: C’est assez.
ਤਦਾ ਤੇ ਪ੍ਰੋਚੁਃ ਪ੍ਰਭੋ ਪਸ਼੍ਯ ਇਮੌ ਕ੍ਰੁʼਪਾਣੌ| ਤਤਃ ਸੋਵਦਦ੍ ਏਤੌ ਯਥੇਸ਼਼੍ਟੌ|
39 Et sortant, il s’en alla, selon sa coutume, à la montagne des Oliviers, et les disciples aussi le suivirent.
ਅਥ ਸ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ਵਹਿ ਰ੍ਗਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਾਚਾਰਾਨੁਸਾਰੇਣ ਜੈਤੁਨਨਾਮਾਦ੍ਰਿੰ ਜਗਾਮ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਸ਼੍ਚ ਤਤ੍ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯਯੁਃ|
40 Et quand il fut en ce lieu-là, il leur dit: Priez que vous n’entriez pas en tentation.
ਤਤ੍ਰੋਪਸ੍ਥਾਯ ਸ ਤਾਨੁਵਾਚ, ਯਥਾ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਯਾਂ ਨ ਪਤਥ ਤਦਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਧ੍ਵੰ|
41 Et il s’éloigna d’eux lui-même environ d’un jet de pierre, et s’étant mis à genoux, il priait,
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਏਕਸ਼ਰਕ੍ਸ਼਼ੇਪਾਦ੍ ਬਹਿ ਰ੍ਗਤ੍ਵਾ ਜਾਨੁਨੀ ਪਾਤਯਿਤ੍ਵਾ ਏਤਤ੍ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ,
42 disant: Père, si tu voulais faire passer cette coupe loin de moi! Toutefois, que ce ne soit pas ma volonté mais la tienne qui soit faite.
ਹੇ ਪਿਤ ਰ੍ਯਦਿ ਭਵਾਨ੍ ਸੰਮਨ੍ਯਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਕੰਸਮੇਨੰ ਮਮਾਨ੍ਤਿਕਾਦ੍ ਦੂਰਯ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਦਿੱਛਾਨੁਰੂਪੰ ਨ ਤ੍ਵਦਿੱਛਾਨੁਰੂਪੰ ਭਵਤੁ|
43 Et un ange du ciel lui apparut, le fortifiant.
ਤਦਾ ਤਸ੍ਮੈ ਸ਼ਕ੍ਤਿੰ ਦਾਤੁੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤੋ ਦਰ੍ਸ਼ਨੰ ਦਦੌ|
44 Et étant dans [l’angoisse du] combat, il priait plus instamment; et sa sueur devint comme des grumeaux de sang découlant sur la terre.
ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਸੋਤ੍ਯਨ੍ਤੰ ਯਾਤਨਯਾ ਵ੍ਯਾਕੁਲੋ ਭੂਤ੍ਵਾ ਪੁਨਰ੍ਦ੍ਰੁʼਢੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ, ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਬ੍ਰੁʼਹੱਛੋਣਿਤਬਿਨ੍ਦਵ ਇਵ ਤਸ੍ਯ ਸ੍ਵੇਦਬਿਨ੍ਦਵਃ ਪ੍ਰੁʼਥਿਵ੍ਯਾਂ ਪਤਿਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ|
45 Et s’étant levé de sa prière, il vint vers les disciples, qu’il trouva endormis de tristesse;
ਅਥ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਤ ਉੱਥਾਯ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਂ ਸਮੀਪਮੇਤ੍ਯ ਤਾਨ੍ ਮਨੋਦੁਃਖਿਨੋ ਨਿਦ੍ਰਿਤਾਨ੍ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾਵਦਤ੍
46 et il leur dit: Pourquoi dormez-vous? Levez-vous, et priez afin que vous n’entriez pas en tentation.
ਕੁਤੋ ਨਿਦ੍ਰਾਥ? ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਾਯਾਮ੍ ਅਪਤਨਾਰ੍ਥੰ ਪ੍ਰਰ੍ਥਯਧ੍ਵੰ|
47 Comme il parlait encore, voici une foule, et celui qui avait nom Judas, l’un des douze, les précédait; et il s’approcha de Jésus, pour l’embrasser.
ਏਤਤ੍ਕਥਾਯਾਃ ਕਥਨਕਾਲੇ ਦ੍ਵਾਦਸ਼ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਗਣਿਤੋ ਯਿਹੂਦਾਨਾਮਾ ਜਨਤਾਸਹਿਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਗ੍ਰੇ ਚਲਿਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੋਸ਼੍ਚੁਮ੍ਬਨਾਰ੍ਥੰ ਤਦਨ੍ਤਿਕਮ੍ ਆਯਯੌ|
48 Et Jésus lui dit: Judas, tu livres le fils de l’homme par un baiser?
ਤਦਾ ਯੀਸ਼ੁਰੁਵਾਚ, ਹੇ ਯਿਹੂਦਾ ਕਿੰ ਚੁਮ੍ਬਨੇਨ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਪੁਤ੍ਰੰ ਪਰਕਰੇਸ਼਼ੁ ਸਮਰ੍ਪਯਸਿ?
49 Et ceux qui étaient autour de lui, voyant ce qui allait arriver, lui dirent: Seigneur, frapperons-nous de l’épée?
ਤਦਾ ਯਦ੍ਯਦ੍ ਘਟਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਤਦਨੁਮਾਯ ਸਙ੍ਗਿਭਿਰੁਕ੍ਤੰ, ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਵਯੰ ਕਿ ਖਙ੍ਗੇਨ ਘਾਤਯਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ?
50 Et l’un d’entre eux frappa l’esclave du souverain sacrificateur et lui emporta l’oreille droite.
ਤਤ ਏਕਃ ਕਰਵਾਲੇਨਾਹਤ੍ਯ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਸ੍ਯ ਦਾਸਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣੰ ਕਰ੍ਣੰ ਚਿੱਛੇਦ|
51 Mais Jésus, répondant, dit: Laissez [faire] jusqu’ici; et lui ayant touché l’oreille, il le guérit.
ਅਧੂਨਾ ਨਿਵਰ੍ੱਤਸ੍ਵ ਇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸ਼੍ਰੁਤਿੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਸ੍ਵਸ੍ਯੰ ਚਕਾਰ|
52 Et Jésus dit aux principaux sacrificateurs et aux capitaines du temple et aux anciens qui étaient venus contre lui: Êtes-vous sortis comme contre un brigand avec des épées et des bâtons?
ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਃ ਸਮੀਪਸ੍ਥਾਨ੍ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾਨ੍ ਮਨ੍ਦਿਰਸ੍ਯ ਸੇਨਾਪਤੀਨ੍ ਪ੍ਰਾਚੀਨਾਂਸ਼੍ਚ ਜਗਾਦ, ਯੂਯੰ ਕ੍ਰੁʼਪਾਣਾਨ੍ ਯਸ਼਼੍ਟੀਂਸ਼੍ਚ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਮਾਂ ਕਿੰ ਚੋਰੰ ਧਰ੍ੱਤੁਮਾਯਾਤਾਃ?
53 Lorsque j’étais tous les jours avec vous, dans le temple, vous n’avez pas étendu vos mains contre moi; mais c’est ici votre heure, et le pouvoir des ténèbres.
ਯਦਾਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਃ ਸਹ ਪ੍ਰਤਿਦਿਨੰ ਮਨ੍ਦਿਰੇ(ਅ)ਤਿਸ਼਼੍ਠੰ ਤਦਾ ਮਾਂ ਧਰ੍ੱਤੰ ਨ ਪ੍ਰਵ੍ਰੁʼੱਤਾਃ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਦਾਨੀਂ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮਯੋਨ੍ਧਕਾਰਸ੍ਯ ਚਾਧਿਪਤ੍ਯਮਸ੍ਤਿ|
54 Et se saisissant de lui, ils l’emmenèrent, et le conduisirent dans la maison du souverain sacrificateur. Or Pierre suivait de loin.
ਅਥ ਤੇ ਤੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਮਹਾਯਾਜਕਸ੍ਯ ਨਿਵੇਸ਼ਨੰ ਨਿਨ੍ਯੁਃ| ਤਤਃ ਪਿਤਰੋ ਦੂਰੇ ਦੂਰੇ ਪਸ਼੍ਚਾਦਿਤ੍ਵਾ
55 Et lorsqu’ils eurent allumé un feu au milieu de la cour et qu’ils se furent assis ensemble, Pierre s’assit au milieu d’eux.
ਬ੍ਰੁʼਹਤ੍ਕੋਸ਼਼੍ਠਸ੍ਯ ਮਧ੍ਯੇ ਯਤ੍ਰਾਗ੍ਨਿੰ ਜ੍ਵਾਲਯਿਤ੍ਵਾ ਲੋਕਾਃ ਸਮੇਤ੍ਯੋਪਵਿਸ਼਼੍ਟਾਸ੍ਤਤ੍ਰ ਤੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਉਪਵਿਵੇਸ਼|
56 Et une servante, le voyant assis auprès de la lumière, et l’ayant regardé fixement, dit: Celui-ci aussi était avec lui.
ਅਥ ਵਹ੍ਨਿਸੰਨਿਧੌ ਸਮੁਪਵੇਸ਼ਕਾਲੇ ਕਾਚਿੱਦਾਸੀ ਮਨੋ ਨਿਵਿਸ਼੍ਯ ਤੰ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਵਦਤ੍ ਪੁਮਾਨਯੰ ਤਸ੍ਯ ਸਙ੍ਗੇ(ਅ)ਸ੍ਥਾਤ੍|
57 Mais il le renia, disant: Femme, je ne le connais pas.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤਦ੍ ਅਪਹ੍ਨੁਤ੍ਯਾਵਾਦੀਤ੍ ਹੇ ਨਾਰਿ ਤਮਹੰ ਨ ਪਰਿਚਿਨੋਮਿ|
58 Et peu après, un autre le voyant, dit: Et toi, tu es de ces gens-là. Mais Pierre dit: Ô homme, je n’en suis point.
ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਨ੍ਤਰੇ(ਅ)ਨ੍ਯਜਨਸ੍ਤੰ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾਬ੍ਰਵੀਤ੍ ਤ੍ਵਮਪਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਨਿਕਰਸ੍ਯੈਕਜਨੋਸਿ| ਪਿਤਰਃ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ ਹੇ ਨਰ ਨਾਹਮਸ੍ਮਿ|
59 Et environ une heure après, un autre affirma, disant: En vérité, celui-ci aussi était avec lui; car aussi il est Galiléen.
ਤਤਃ ਸਾਰ੍ੱਧਦਣ੍ਡਦ੍ਵਯਾਤ੍ ਪਰੰ ਪੁਨਰਨ੍ਯੋ ਜਨੋ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤ੍ਯ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਏਸ਼਼ ਤਸ੍ਯ ਸਙ੍ਗੀਤਿ ਸਤ੍ਯੰ ਯਤੋਯੰ ਗਾਲੀਲੀਯੋ ਲੋਕਃ|
60 Et Pierre dit: Ô homme, je ne sais ce que tu dis. Et à l’instant, comme il parlait encore, le coq chanta.
ਤਦਾ ਪਿਤਰ ਉਵਾਚ ਹੇ ਨਰ ਤ੍ਵੰ ਯਦ੍ ਵਦਮਿ ਤਦਹੰ ਬੋੱਧੁੰ ਨ ਸ਼ਕ੍ਨੋਮਿ, ਇਤਿ ਵਾਕ੍ਯੇ ਕਥਿਤਮਾਤ੍ਰੇ ਕੁੱਕੁਟੋ ਰੁਰਾਵ|
61 Et le Seigneur, se tournant, regarda Pierre; et Pierre se ressouvint de la parole du Seigneur, comme il lui avait dit: Avant que le coq chante, tu me renieras trois fois.
ਤਦਾ ਪ੍ਰਭੁਣਾ ਵ੍ਯਾਧੁਟ੍ਯ ਪਿਤਰੇ ਨਿਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤੇ ਕ੍ਰੁʼਕਵਾਕੁਰਵਾਤ੍ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਮਾਂ ਤ੍ਰਿਰਪਹ੍ਨੋਸ਼਼੍ਯਸੇ ਇਤਿ ਪੂਰ੍ੱਵੋਕ੍ਤੰ ਤਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯੰ ਪਿਤਰਃ ਸ੍ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ
62 Et Pierre, étant sorti dehors, pleura amèrement.
ਬਹਿਰ੍ਗਤ੍ਵਾ ਮਹਾਖੇਦੇਨ ਚਕ੍ਰਨ੍ਦ|
63 Et les hommes qui tenaient Jésus se moquaient de lui et le frappaient;
ਤਦਾ ਯੈ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਰ੍ਧ੍ਰੁʼਤਸ੍ਤੇ ਤਮੁਪਹਸ੍ਯ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ|
64 et lui couvrant [les yeux], ils l’interrogeaient, disant: Prophétise; qui est celui qui t’a frappé?
ਵਸ੍ਤ੍ਰੇਣ ਤਸ੍ਯ ਦ੍ਰੁʼਸ਼ੌ ਬੱਧ੍ਵਾ ਕਪੋਲੇ ਚਪੇਟਾਘਾਤੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ, ਕਸ੍ਤੇ ਕਪੋਲੇ ਚਪੇਟਾਘਾਤੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ? ਗਣਯਿਤ੍ਵਾ ਤਦ੍ ਵਦ|
65 Et ils disaient plusieurs autres choses contre lui, en l’outrageant.
ਤਦਨ੍ਯਤ੍ ਤਦ੍ਵਿਰੁੱਧੰ ਬਹੁਨਿਨ੍ਦਾਵਾਕ੍ਯੰ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ|
66 Et quand le jour fut venu, le corps des anciens du peuple, principaux sacrificateurs et scribes, s’assembla; et ils l’amenèrent dans leur sanhédrin,
ਅਥ ਪ੍ਰਭਾਤੇ ਸਤਿ ਲੋਕਪ੍ਰਾਞ੍ਚਃ ਪ੍ਰਧਾਨਯਾਜਕਾ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਸ਼੍ਚ ਸਭਾਂ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਮਧ੍ਯੇਸਭੰ ਯੀਸ਼ੁਮਾਨੀਯ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ, ਤ੍ਵਮ੍ ਅਭਿਸ਼਼ਿਕਤੋਸਿ ਨ ਵਾਸ੍ਮਾਨ੍ ਵਦ|
67 disant: Si toi, tu es le Christ, dis-le-nous. Et il leur dit: Si je vous le disais, vous ne le croiriez point;
ਸ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਮਯਾ ਤਸ੍ਮਿੰਨੁਕ੍ਤੇ(ਅ)ਪਿ ਯੂਯੰ ਨ ਵਿਸ਼੍ਵਸਿਸ਼਼੍ਯਥ|
68 et si je vous interroge, vous ne me répondrez point [ou ne me laisserez point aller].
ਕਸ੍ਮਿੰਸ਼੍ਚਿਦ੍ਵਾਕ੍ਯੇ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟੇ(ਅ)ਪਿ ਮਾਂ ਨ ਤਦੁੱਤਰੰ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ ਨ ਮਾਂ ਤ੍ਯਕ੍ਸ਼਼੍ਯਥ ਚ|
69 Mais désormais le fils de l’homme sera assis à la droite de la puissance de Dieu.
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਿਤਃ ਪਰੰ ਮਨੁਜਸੁਤਃ ਸਰ੍ੱਵਸ਼ਕ੍ਤਿਮਤ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣੇ ਪਾਰ੍ਸ਼੍ਵੇ ਸਮੁਪਵੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯਤਿ|
70 Et ils dirent tous: Toi, tu es donc le Fils de Dieu? Et il leur dit: Vous dites vous-mêmes que je le suis.
ਤਤਸ੍ਤੇ ਪਪ੍ਰੱਛੁਃ, ਰ੍ਤਿਹ ਤ੍ਵਮੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪੁਤ੍ਰਃ? ਸ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਯੂਯੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵਦਥ ਸ ਏਵਾਹੰ|
71 Et ils dirent: Qu’avons-nous encore besoin de témoignage? Car nous-mêmes nous l’avons entendu de sa bouche.
ਤਦਾ ਤੇ ਸਰ੍ੱਵੇ ਕਥਯਾਮਾਸੁਃ, ਰ੍ਤਿਹ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੇ(ਅ)ਨ੍ਸਸ੍ਮਿਨ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਕਿੰ ਪ੍ਰਯੋਜਨੰ? ਅਸ੍ਯ ਸ੍ਵਮੁਖਾਦੇਵ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਮ੍|
