Jean 19
1 Alors donc Pilate prit Jésus et le fit fouetter.
ปีลาโต ยีศุมฺ อานีย กศยา ปฺราหารยตฺฯ
2 Et les soldats, ayant tressé une couronne d’épines, la mirent sur sa tête, et le vêtirent d’un vêtement de pourpre,
ปศฺจาตฺ เสนาคณ: กณฺฏกนิรฺมฺมิตํ มุกุฏํ ตสฺย มสฺตเก สมรฺปฺย วารฺตฺตากีวรฺณํ ราชปริจฺฉทํ ปริธาปฺย,
3 et vinrent à lui et dirent: Salut, roi des Juifs! Et ils lui donnaient des soufflets.
เห ยิหูทียานำ ราชนฺ นมสฺการ อิตฺยุกฺตฺวา ตํ จเปเฏนาหนฺตุมฺ อารภตฯ
4 Et Pilate sortit encore et leur dit: Voici, je vous l’amène dehors, afin que vous sachiez que je ne trouve en lui aucun crime.
ตทา ปีลาต: ปุนรปิ พหิรฺคตฺวา โลกานฺ อวทตฺ, อสฺย กมปฺยปราธํ น ลเภ'หํ, ปศฺยต ตทฺ ยุษฺมานฺ ชฺญาปยิตุํ ยุษฺมากํ สนฺนิเธา พหิเรนมฺ อานยามิฯ
5 Jésus donc sortit dehors, portant la couronne d’épines et le vêtement de pourpre. Et il leur dit: Voici l’homme!
ตต: ปรํ ยีศุ: กณฺฏกมุกุฏวานฺ วารฺตฺตากีวรฺณวสนวำศฺจ พหิราคจฺฉตฺฯ ตต: ปีลาต อุกฺตวานฺ เอนํ มนุษฺยํ ปศฺยตฯ
6 Quand donc les principaux sacrificateurs et les huissiers le virent, ils s’écrièrent, disant: Crucifie, crucifie-le! Pilate leur dit: Prenez-le, vous, et crucifiez-le; car moi, je ne trouve pas de crime en lui.
ตทา ปฺรธานยาชกา: ปทาตยศฺจ ตํ ทฺฤษฺฏฺวา, เอนํ กฺรุเศ วิธ, เอนํ กฺรุเศ วิธ, อิตฺยุกฺตฺวา รวิตุํ อารภนฺตฯ ตต: ปีลาต: กถิตวานฺ ยูยํ สฺวยมฺ เอนํ นีตฺวา กฺรุเศ วิธต, อหมฺ เอตสฺย กมปฺยปราธํ น ปฺราปฺตวานฺฯ
7 Les Juifs lui répondirent: Nous avons une loi, et selon notre loi il doit mourir, car il s’est fait Fils de Dieu.
ยิหูทียา: ปฺรตฺยวทนฺ อสฺมากํ ยา วฺยวสฺถาเสฺต ตทนุสาเรณาสฺย ปฺราณหนนมฺ อุจิตํ ยโตยํ สฺวมฺ อีศฺวรสฺย ปุตฺรมวทตฺฯ
8 Quand donc Pilate entendit cette parole, il craignit davantage,
ปีลาต อิมำ กถำ ศฺรุตฺวา มหาตฺราสยุกฺต:
9 et il entra de nouveau dans le prétoire, et dit à Jésus: D’où es-tu? Et Jésus ne lui donna pas de réponse.
สนฺ ปุนรปิ ราชคฺฤห อาคตฺย ยีศุํ ปฺฤษฺฏวานฺ ตฺวํ กุตฺรโตฺย โลก: ? กินฺตุ ยีศสฺตสฺย กิมปิ ปฺรตฺยุตฺตรํ นาวทตฺฯ
10 Pilate donc lui dit: Ne me parles-tu pas? Ne sais-tu pas que j’ai le pouvoir de te relâcher, et que j’ai le pouvoir de te crucifier?
๑ ตต: ปีลาตฺ กถิตวาน ตฺวํ กึ มยา สารฺทฺธํ น สํลปิษฺยสิ? ตฺวำ กฺรุเศ เวธิตุํ วา โมจยิตุํ ศกฺติ รฺมมาเสฺต อิติ กึ ตฺวํ น ชานาสิ? ตทา ยีศุ: ปฺรตฺยวททฺ อีศฺวเรณาทํ มโมปริ ตว กิมปฺยธิปติตฺวํ น วิทฺยเต, ตถาปิ โย ชโน มำ ตว หเสฺต สมารฺปยตฺ ตสฺย มหาปาตกํ ชาตมฺฯ
11 Jésus répondit: Tu n’aurais aucun pouvoir contre moi, s’il ne t’était donné d’en haut; c’est pourquoi celui qui m’a livré à toi a plus de péché.
ตทา ยีศุ: ปฺรตฺยวททฺ อีศฺวเรณาทตฺตํ มโมปริ ตว กิมปฺยธิปติตฺวํ น วิทฺยเต, ตถาปิ โย ชโน มำ ตว หเสฺต สมารฺปยตฺ ตสฺย มหาปาตกํ ชาตมฺฯ
12 Dès lors Pilate cherchait à le relâcher; mais les Juifs criaient, disant: Si tu relâches celui-ci, tu n’es pas ami de César; quiconque se fait roi, s’oppose à César.
ตทารภฺย ปีลาตสฺตํ โมจยิตุํ เจษฺฏิตวานฺ กินฺตุ ยิหูทียา รุวนฺโต วฺยาหรนฺ ยทีมํ มานวํ ตฺยชสิ ตรฺหิ ตฺวํ ไกสรสฺย มิตฺรํ น ภวสิ, โย ชน: สฺวํ ราชานํ วกฺติ เสอว ไกมรสฺย วิรุทฺธำ กถำ กถยติฯ
13 Pilate donc, ayant entendu ces paroles, amena Jésus dehors, et s’assit sur le tribunal, dans le lieu appelé le Pavé, et en hébreu Gabbatha;
เอตำ กถำ ศฺรุตฺวา ปีลาโต ยีศุํ พหิรานีย นิสฺตาโรตฺสวสฺย อาสาทนทินสฺย ทฺวิตียปฺรหราตฺ ปูรฺวฺวํ ปฺรสฺตรพนฺธนนามฺนิ สฺถาเน 'รฺถาตฺ อิพฺรียภาษยา ยทฺ คพฺพิถา กถฺยเต ตสฺมินฺ สฺถาเน วิจาราสน อุปาวิศตฺฯ
14 (or c’était la Préparation de la Pâque, c’était environ la sixième heure; ) et il dit aux Juifs: Voici votre roi!
อนนฺตรํ ปีลาโต ยิหูทียานฺ อวทตฺ, ยุษฺมากํ ราชานํ ปศฺยตฯ
15 Mais ils crièrent: Ôte, ôte! crucifie-le! Pilate leur dit: Crucifierai-je votre roi? Les principaux sacrificateurs répondirent: Nous n’avons pas d’autre roi que César.
กินฺตุ เอนํ ทูรีกุรุ, เอนํ ทูรีกุรุ, เอนํ กฺรุเศ วิธ, อิติ กถำ กถยิตฺวา เต รวิตุมฺ อารภนฺต; ตทา ปีลาต: กถิตวานฺ ยุษฺมากํ ราชานํ กึ กฺรุเศ เวธิษฺยามิ? ปฺรธานยาชกา อุตฺตรมฺ อวทนฺ ไกสรํ วินา โกปิ ราชาสฺมากํ นาสฺติฯ
16 Alors donc il le leur livra pour être crucifié; et ils prirent Jésus, et l’emmenèrent.
ตต: ปีลาโต ยีศุํ กฺรุเศ เวธิตุํ เตษำ หเสฺตษุ สมารฺปยตฺ, ตตเสฺต ตํ ธฺฤตฺวา นีตวนฺต: ฯ
17 Et il sortit portant sa croix, [et s’en alla] au lieu appelé [lieu] du crâne, qui est appelé en hébreu Golgotha,
ตต: ปรํ ยีศุ: กฺรุศํ วหนฺ ศิร: กปาลมฺ อรฺถาทฺ ยทฺ อิพฺรียภาษยา คุลฺคลฺตำ วทนฺติ ตสฺมินฺ สฺถาน อุปสฺถิต: ฯ
18 où ils le crucifièrent, et deux autres avec lui, un de chaque côté, et Jésus au milieu.
ตตเสฺต มธฺยสฺถาเน ตํ ตโสฺยภยปารฺเศฺว ทฺวาวปเรา กฺรุเศ'วิธนฺฯ
19 Et Pilate fit aussi un écriteau, et le plaça sur la croix; et il y était écrit: Jésus le Nazaréen, le roi des Juifs.
อปรมฺ เอษ ยิหูทียานำ ราชา นาสรตียยีศุ: , อิติ วิชฺญาปนํ ลิขิตฺวา ปีลาตสฺตสฺย กฺรุโศปริ สมโยชยตฺฯ
20 Plusieurs des Juifs donc lurent cet écriteau, parce que le lieu où Jésus fut crucifié était près de la ville; et il était écrit en hébreu, en grec, en latin.
สา ลิปิ: อิพฺรียยูนานียโรมียภาษาภิ รฺลิขิตา; ยีโศ: กฺรุศเวธนสฺถานํ นครสฺย สมีปํ, ตสฺมาทฺ พหโว ยิหูทียาสฺตำ ปฐิตุมฺ อารภนฺตฯ
21 Les principaux sacrificateurs des Juifs donc dirent à Pilate: N’écris pas: Le roi des Juifs; mais que lui a dit: Je suis le roi des Juifs.
ยิหูทียานำ ปฺรธานยาชกา: ปีลาตมิติ นฺยเวทยนฺ ยิหูทียานำ ราเชติ วากฺยํ น กินฺตุ เอษ สฺวํ ยิหูทียานำ ราชานมฺ อวททฺ อิตฺถํ ลิขตุฯ
22 Pilate répondit: Ce que j’ai écrit, je l’ai écrit.
ตต: ปีลาต อุตฺตรํ ทตฺตวานฺ ยเลฺลขนียํ ตลฺลิขิตวานฺฯ
23 Les soldats donc, quand ils eurent crucifié Jésus, prirent ses vêtements et en firent quatre parts, une part pour chaque soldat. [Ils prirent] aussi la tunique. Or la tunique était sans couture, tissée tout d’une pièce depuis le haut [jusqu’en bas].
อิตฺถํ เสนาคโณ ยีศุํ กฺรุเศ วิธิตฺวา ตสฺย ปริเธยวสฺตฺรํ จตุโร ภาคานฺ กฺฤตฺวา เอไกกเสนา เอไกกภาคมฺ อคฺฤหฺลตฺ ตโสฺยตฺตรียวสฺตฺรญฺจาคฺฤหฺลตฺฯ กินฺตูตฺตรียวสฺตฺรํ สูจิเสวนํ วินา สรฺวฺวมฺ อูตํฯ
24 Ils dirent donc entre eux: Ne la déchirons pas, mais jetons-la au sort, à qui elle sera, – afin que l’écriture fût accomplie, qui dit: « Ils ont partagé entre eux mes vêtements, et ils ont jeté le sort sur ma robe ». Les soldats donc firent ces choses.
ตสฺมาตฺเต วฺยาหรนฺ เอตตฺ ก: ปฺราปฺสฺยติ? ตนฺน ขณฺฑยิตฺวา ตตฺร คุฏิกาปาตํ กรวามฯ วิภชนฺเต'ธรียํ เม วสนํ เต ปรสฺปรํฯ มโมตฺตรียวสฺตฺรารฺถํ คุฏิกำ ปาตยนฺติ จฯ อิติ ยทฺวากฺยํ ธรฺมฺมปุสฺตเก ลิขิตมาเสฺต ตตฺ เสนาคเณเนตฺถํ วฺยวหรณาตฺ สิทฺธมภวตฺฯ
25 Or, près de la croix de Jésus, se tenaient sa mère, et la sœur de sa mère, Marie, [femme] de Clopas, et Marie de Magdala.
ตทานีํ ยีโศ รฺมาตา มาตุ รฺภคินี จ ยา กฺลิยปา ภารฺยฺยา มริยมฺ มคฺทลีนี มริยมฺ จ เอตาสฺตสฺย กฺรุศสฺย สนฺนิเธา สมติษฺฐนฺฯ
26 Jésus donc voyant sa mère, et le disciple qu’il aimait se tenant là, dit à sa mère: Femme, voilà ton fils.
ตโต ยีศุ: สฺวมาตรํ ปฺริยตมศิษฺยญฺจ สมีเป ทณฺฑายมาเนา วิโลกฺย มาตรมฺ อวทตฺ, เห โยษิทฺ เอนํ ตว ปุตฺรํ ปศฺย,
27 Puis il dit au disciple: Voilà ta mère. Et dès cette heure-là, le disciple la prit chez lui.
ศิษฺยนฺตฺววทตฺ, เอนำ ตว มาตรํ ปศฺยฯ ตต: ส ศิษฺยสฺตทฺฆฏิกายำ ตำ นิชคฺฤหํ นีตวานฺฯ
28 Après cela Jésus, sachant que toutes choses étaient déjà accomplies, dit, afin que l’écriture fût accomplie: J’ai soif.
อนนฺตรํ สรฺวฺวํ กรฺมฺมาธุนา สมฺปนฺนมภูตฺ ยีศุริติ ชฺญาตฺวา ธรฺมฺมปุสฺตกสฺย วจนํ ยถา สิทฺธํ ภวติ ตทรฺถมฺ อกถยตฺ มม ปิปาสา ชาตาฯ
29 Il y avait donc là un vase plein de vinaigre. Et ils emplirent de vinaigre une éponge, et, l’ayant mise sur de l’hysope, ils la lui présentèrent à la bouche.
ตตสฺตสฺมินฺ สฺถาเน อมฺลรเสน ปูรฺณปาตฺรสฺถิตฺยา เต สฺปญฺชเมกํ ตทมฺลรเสนารฺทฺรีกฺฤตฺย เอโสพฺนเล ตทฺ โยชยิตฺวา ตสฺย มุขสฺย สนฺนิธาวสฺถาปยนฺฯ
30 Quand donc Jésus eut pris le vinaigre, il dit: C’est accompli. Et ayant baissé la tête, il remit son esprit.
ตทา ยีศุรมฺลรสํ คฺฤหีตฺวา สรฺวฺวํ สิทฺธมฺ อิติ กถำ กถยิตฺวา มสฺตกํ นมยนฺ ปฺราณานฺ ปรฺยฺยตฺยชตฺฯ
31 Les Juifs donc, afin que les corps ne demeurent pas sur la croix en un jour de sabbat, puisque c’était la Préparation (car le jour de ce sabbat-là était grand), firent à Pilate la demande qu’on leur rompe les jambes, et qu’on les ôte.
ตทฺวินมฺ อาสาทนทินํ ตสฺมาตฺ ปเร'หนิ วิศฺรามวาเร เทหา ยถา กฺรุโศปริ น ติษฺฐนฺติ, ยต: ส วิศฺรามวาโร มหาทินมาสีตฺ, ตสฺมาทฺ ยิหูทียา: ปีลาตนิกฏํ คตฺวา เตษำ ปาทภญฺชนสฺย สฺถานานฺตรนยนสฺย จานุมตึ ปฺรารฺถยนฺตฯ
32 Les soldats donc vinrent et rompirent les jambes du premier, et de l’autre qui était crucifié avec lui.
อต: เสนา อาคตฺย ยีศุนา สห กฺรุเศ หตโย: ปฺรถมทฺวิตียโจรโย: ปาทานฺ อภญฺชนฺ;
33 Mais étant venus à Jésus, comme ils virent qu’il était déjà mort, ils ne lui rompirent pas les jambes;
กินฺตุ ยีโศ: สนฺนิธึ คตฺวา ส มฺฤต อิติ ทฺฤษฺฏฺวา ตสฺย ปาเทา นาภญฺชนฺฯ
34 mais l’un des soldats lui perça le côté avec une lance; et aussitôt il en sortit du sang et de l’eau.
ปศฺจาทฺ เอโก โยทฺธา ศูลาฆาเตน ตสฺย กุกฺษิมฺ อวิธตฺ ตตฺกฺษณาตฺ ตสฺมาทฺ รกฺตํ ชลญฺจ นิรคจฺฉตฺฯ
35 Et celui qui l’a vu rend témoignage; et son témoignage est véritable; et lui sait qu’il dit vrai, afin que vous aussi vous croyiez.
โย ชโน'สฺย สากฺษฺยํ ททาติ ส สฺวยํ ทฺฤษฺฏวานฺ ตเสฺยทํ สากฺษฺยํ สตฺยํ ตสฺย กถา ยุษฺมากํ วิศฺวาสํ ชนยิตุํ โยคฺยา ตตฺ ส ชานาติฯ
36 Car ces choses sont arrivées afin que l’écriture fût accomplie: « Pas un de ses os ne sera cassé ».
ตไสฺยกมฺ อสฺธฺยปิ น ภํกฺษฺยเต,
37 Et encore une autre écriture dit: « Ils regarderont vers celui qu’ils ont percé ».
ตทฺวทฺ อนฺยศาสฺเตฺรปิ ลิขฺยเต, ยถา, "ทฺฤษฺฏิปาตํ กริษฺยนฺติ เต'วิธนฺ ยนฺตุ ตมฺปฺรติฯ "
38 Or, après ces choses, Joseph d’Arimathée, qui était disciple de Jésus, en secret toutefois par crainte des Juifs, fit à Pilate la demande d’ôter le corps de Jésus; et Pilate le permit. Il vint donc et ôta le corps de Jésus.
อริมถียนครสฺย ยูษผฺนามา ศิษฺย เอก อาสีตฺ กินฺตุ ยิหูทีเยโภฺย ภยาตฺ ปฺรกาศิโต น ภวติ; ส ยีโศ เรฺทหํ เนตุํ ปีลาตสฺยานุมตึ ปฺรารฺถยต, ตต: ปีลาเตนานุมเต สติ ส คตฺวา ยีโศ เรฺทหมฺ อนยตฺฯ
39 Et Nicodème aussi, celui qui au commencement était allé de nuit à Jésus, vint, apportant une mixtion de myrrhe et d’aloès, d’environ 100 livres.
อปรํ โย นิกทีโม ราเตฺรา ยีโศ: สมีปมฺ อคจฺฉตฺ โสปิ คนฺธรเสน มิศฺริตํ ปฺราเยณ ปญฺจาศตฺเสฏกมคุรุํ คฺฤหีตฺวาคจฺฉตฺฯ
40 Ils prirent donc le corps de Jésus, et l’enveloppèrent de linges, avec les aromates, comme les Juifs ont coutume d’ensevelir.
ตตเสฺต ยิหูทียานำ ศฺมศาเน สฺถาปนรีตฺยนุสาเรณ ตตฺสุคนฺธิทฺรเวฺยณ สหิตํ ตสฺย เทหํ วสฺเตฺรณาเวษฺฏยนฺฯ
41 Or il y avait, au lieu où il avait été crucifié, un jardin, et dans le jardin un sépulcre neuf, dans lequel personne n’avait jamais été mis.
อปรญฺจ ยตฺร สฺถาเน ตํ กฺรุเศ'วิธนฺ ตสฺย นิกฏโสฺถทฺยาเน ยตฺร กิมปิ มฺฤตเทหํ กทาปิ นาสฺถาปฺยต ตาทฺฤศมฺ เอกํ นูตนํ ศฺมศานมฺ อาสีตฺฯ
42 Ils mirent donc Jésus là, à cause de la Préparation des Juifs, parce que le sépulcre était proche.
ยิหูทียานามฺ อาสาทนทินาคมนาตฺ เต ตสฺมินฺ สมีปสฺถศฺมศาเน ยีศุมฺ อศายยนฺฯ
