Job 39

1 Sais-tu le temps où mettent bas les bouquetins des rochers? As-tu observé les douleurs des biches?

Czy znasz porę, kiedy rodzą górskie kozice? Czy wiesz, kiedy rodzą łanie?

2 As-tu compté les mois qu’elles accomplissent, et connais-tu le temps où elles mettent bas?

Czy możesz zliczyć miesiące, w których noszą [młode]? Czy znasz czas ich porodu?

3 Elles se courbent, elles enfantent leur portée, elles se délivrent de leurs douleurs.

Przykucają, rodzą swoje młode, pozbywają się ich z bólem;

4 Leurs petits deviennent forts, ils grandissent dans les champs, ils s’en vont et ne reviennent pas à elles.

Ich młode wzmacniają się, rosną wśród zboża, odchodzą i już do nich nie wracają.

5 Qui a lâché l’âne sauvage? qui a délié les liens de l’onagre,

Kto wypuścił dzikiego osła na wolność i kto rozwiązał jego pęta?

6 Auquel j’ai donné le désert pour maison, et la terre salée pour demeure?

[Za] dom dałem mu pustynię, a [za] jego mieszkanie słone miejsca.

7 Il se rit du tumulte de la ville, il n’entend pas le cri du conducteur.

On naśmiewa się ze zgiełku miejskiego i nie słucha głosu poganiacza.

8 Il parcourt les montagnes pour trouver sa pâture, et il est en quête de tout ce qui est vert.

Wypatruje w górach paszy i szuka wszelkiej zielonej trawy.

9 Le buffle voudra-t-il être à ton service? Passera-t-il la nuit auprès de ta crèche?

Czy jednorożec zechce ci służyć albo nocować przy twoim żłobie?

10 Attacheras-tu le buffle par sa corde dans le sillon? Hersera-t-il les vallées après toi?

Czy możesz powrozem zaprzęgać jednorożca do bruzdy? Czy będzie bronował doliny za tobą?

11 Auras-tu confiance en lui, parce que sa force est grande, et lui abandonneras-tu ton labeur?

Czy zaufasz mu, ponieważ jego siła jest wielka? Czy powierzysz mu swoją pracę?

12 Te fieras-tu à lui pour rentrer ce que tu as semé, et rassemblera-t-il [le blé] dans ton aire?

Czy zawierzysz mu, że zwiezie twoje ziarno i zgromadzi je w twoim spichlerzu?

13 L’aile de l’autruche bat joyeusement: ce sont les plumes et le plumage de la cigogne;

Czy [dałeś] pawiowi piękne skrzydła, a skrzydła i pióra strusiowi?

14 Toutefois elle abandonne ses œufs à la terre et les chauffe sur la poussière,

Składa swoje jaja na ziemię i ogrzewa je w prochu;

15 Et elle oublie que le pied peut les écraser et la bête des champs les fouler;

I zapomina, że noga może je rozgnieść lub dzikie zwierzę może zdeptać.

16 Elle est dure avec ses petits comme s’ils n’étaient pas à elle; son labeur est vain, sans qu’elle s’en émeuve.

Jest twardy [dla] swoich młodych, [jakby] nie [były] jego. Nie boi się, że jego trud jest próżny;

17 Car Dieu l’a privée de sagesse, et ne lui a pas départi l’intelligence.

Bo Bóg pozbawił go mądrości i nie udzielił mu rozumu.

18 Quand elle s’enlève, elle se moque du cheval et de celui qui le monte.

Kiedy jednak podnosi się wysoko, naśmiewa się z konia i z jego jeźdźca.

19 Est-ce toi qui as donné au cheval sa force? Est-ce toi qui as revêtu son cou d’une crinière flottante?

Czy możesz dać koniowi moc? Czy rżeniem ozdobiłeś jego szyję?

20 Est-ce toi qui le fais bondir comme la sauterelle? Son ronflement magnifique est terrible.

Czy przestraszysz go jak szarańczę? Parskanie jego nozdrzy [jest] straszne.

21 Il creuse [le sol] dans la plaine et se réjouit de sa force; il sort à la rencontre des armes;

Grzebie [kopytem] w ziemi i cieszy się [swą] siłą, biegnie przeciwko uzbrojonym.

22 Il se rit de la frayeur et ne s’épouvante pas, et il ne se tourne pas devant l’épée.

Drwi sobie z lęku i nie boi się, i nie ustępuje przed ostrzem miecza.

23 Sur lui retentit le carquois, brillent la lance et le javelot.

Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida.

24 Frémissant et agité, il dévore le sol, et ne peut se contenir quand sonne la trompette.

Z grzmotem i z gniewem pochłania ziemię i nie staje spokojnie na głos trąby.

25 Au bruit de la trompette, il dit: Ha! ha! et de loin il flaire la bataille, le tonnerre des chefs et le tumulte.

Na głos trąby mówi: Ha, ha; z daleka czuje bitwę, grom dowódców i okrzyk.

26 Est-ce par ton intelligence que l’épervier prend son essor et qu’il étend ses ailes vers le midi?

Czy dzięki twojemu rozumowi lata jastrząb [i] rozciąga swe skrzydła ku południu?

27 Est-ce à ta parole que l’aigle s’élève et qu’il bâtit haut son aire?

Czy na twój rozkaz orzeł wzbija się i zakłada swoje gniazdo wysoko?

28 Il demeure dans les rochers et y fait son habitation, sur la dent du rocher et sur les hautes cimes.

Mieszka na skale, przebywa na iglicach jak na zamku.

29 De là il épie sa nourriture, ses yeux regardent dans le lointain.

Stamtąd wypatruje [sobie] pokarmu, jego oczy widzą daleko.

30 Ses petits sucent le sang, et là où sont les tués, là il est.

Jego młode też piją krew, a gdzie są zabici, tam jest on.