Job 16

1 Et Job répondit et dit:

Wtedy Hiob odpowiedział:

2 J’ai entendu bien des choses comme celles-là; vous êtes tous des consolateurs fâcheux.

Słyszałem wiele takich rzeczy; wy wszyscy jesteście przykrymi pocieszycielami.

3 Y aura-t-il une fin à [ces] paroles de vent? Qu’est-ce qui t’irrite, que tu répondes?

Kiedy [będzie] koniec tych próżnych słów? Albo co cię skłania do tego, że tak odpowiadasz?

4 Moi aussi, je pourrais parler comme vous; si votre âme était à la place de mon âme, je pourrais entasser des paroles contre vous et secouer ma tête contre vous!

Ja także mógłbym mówić jak wy; gdybyście byli w moim położeniu, mógłbym nagromadzić słów przeciwko wam i potrząsać głową nad wami.

5 [Mais] je vous fortifierais de ma bouche, et la consolation de mes lèvres allégerait [vos douleurs].

Ja jednak pokrzepiałbym was swoimi ustami i poruszanie moich warg ulżyłoby [waszym cierpieniom].

6 Si je parle, ma douleur n’est pas allégée; et si je me tais, s’éloignera-t-elle de moi?

[Ale] jeśli będę mówił, mojemu bólowi to nie ulży, a jeśli przestanę, czyż opuści mnie?

7 Mais maintenant, il m’a fatigué…: tu as dévasté toute ma famille;

A teraz zmęczył mnie. Spustoszyłeś całe moje zgromadzenie.

8 Tu m’as étreint, c’est un témoignage, et ma maigreur se lève contre moi, elle dépose, à ma face, contre moi.

Pomarszczyłeś mnie na świadectwo, a moje wychudzenie powstaje i świadczy przeciwko mnie w twarz.

9 Sa colère me déchire et me poursuit; il grince des dents contre moi; [comme] mon adversaire, il aiguise contre moi ses yeux.

Jego gniew [mnie] porwał, nienawidzi mnie; zgrzyta na mnie zębami. Mój wróg przeszywa mnie wzrokiem.

10 Ils ouvrent contre moi leur bouche, ils me frappent les joues avec mépris; ils s’attroupent contre moi.

Otworzyli na mnie swe usta; znieważając, bili mnie po policzkach; zebrali się razem przeciwko mnie.

11 Dieu m’a livré à l’inique, et m’a jeté entre les mains des méchants.

Bóg wydał mnie przewrotnemu, oddał mnie w ręce niegodziwych.

12 J’étais en paix, et il m’a brisé; il m’a saisi par la nuque et m’a broyé, et m’a dressé pour lui servir de but.

Żyłem w spokoju, ale on mnie pokruszył; chwycił mnie za kark, roztrzaskał i postawił sobie za cel.

13 Ses archers m’ont environné; il me perce les reins et ne m’épargne pas; il répand mon fiel sur la terre.

Otoczyli mnie jego strzelcy; przeszywa moje nerki, a nie oszczędził; wylał na ziemię moją żółć.

14 Il fait brèche en moi, brèche sur brèche; il court sur moi comme un homme fort.

Rozbija mnie, ranę za raną; naciera na mnie jak olbrzym.

15 J’ai cousu un sac sur ma peau, et j’ai dégradé ma corne dans la poussière.

Uszyłem wór na swoją skórę i prochem zbezcześciłem swój róg.

16 Mon visage est enflammé à force de pleurer, et sur mes paupières est l’ombre de la mort,

Moja twarz jest czerwona od płaczu i na moich powiekach [jest] cień śmierci.

17 Quoiqu’il n’y ait pas de violence dans mes mains, et que ma prière soit pure.

Chociaż nie ma żadnej krzywdy na moich rękach, a moja modlitwa jest czysta.

18 Ô terre, ne recouvre pas mon sang, et qu’il n’y ait pas de place pour mon cri!

Ziemio, nie zakrywaj mojej krwi i niech moje wołanie nie znajdzie miejsca!

19 Maintenant aussi, voici, mon témoin est dans les cieux, et celui qui témoigne pour moi est dans les lieux élevés.

Oto teraz mój świadek jest w niebie, mój obrońca na wysokości.

20 Mes amis se moquent de moi… vers Dieu pleurent mes yeux.

Moi przyjaciele szydzą ze mnie, ale moje oko wylewa łzy ku Bogu.

21 Que n’y a-t-il un arbitre pour l’homme auprès de Dieu, et pour un fils d’homme vis-à-vis de son ami!

Oby ktoś spierał się z Bogiem o człowieka jak człowiek [spiera się] o swego bliźniego!

22 Car les années s’écoulent dont on peut compter le nombre, et je m’en vais dans le chemin [d’où] je ne reviendrai pas.

Upłynie bowiem niewiele lat, a pójdę ścieżką, skąd nie powrócę.