2 Corinthiens 2

1 Mais j’ai jugé ceci en moi-même, de ne pas retourner auprès de vous avec de la tristesse.

அபரஞ்சாஹம்’ புந​: ஸோ²காய யுஷ்மத்ஸந்நிதி⁴ம்’ ந க³மிஷ்யாமீதி மநஸி நிரசைஷம்’|

2 Car si moi je vous attriste, qui est-ce donc qui me réjouit, sinon celui qui est attristé par moi?

யஸ்மாத்³ அஹம்’ யதி³ யுஷ்மாந் ஸோ²கயுக்தாந் கரோமி தர்ஹி மயா ய​: ஸோ²கயுக்தீக்ரு’தஸ்தம்’ விநா கேநாபரேணாஹம்’ ஹர்ஷயிஷ்யே?

3 Et j’ai écrit ceci même, afin que, quand j’arriverai, je n’aie pas de tristesse de la part de ceux de qui je devais me réjouir, ayant cette confiance à l’égard de vous tous, que ma joie est celle de vous tous;

மம யோ ஹர்ஷ​: ஸ யுஷ்மாகம்’ ஸர்வ்வேஷாம்’ ஹர்ஷ ஏவேதி நிஸ்²சிதம்’ மயாபோ³தி⁴; அதஏவ யைரஹம்’ ஹர்ஷயிதவ்யஸ்தை ர்மது³பஸ்தி²திஸமயே யந்மம ஸோ²கோ ந ஜாயேத தத³ர்த²மேவ யுஷ்மப்⁴யம் ஏதாத்³ரு’ஸ²ம்’ பத்ரம்’ மயா லிகி²தம்’|

4 car je vous ai écrit dans une grande affliction et avec serrement de cœur, avec beaucoup de larmes, non afin que vous soyez attristés, mais afin que vous connaissiez l’amour que j’ai si abondamment pour vous.

வஸ்துதஸ்து ப³ஹுக்லேஸ²ஸ்ய மந​: பீடா³யாஸ்²ச ஸமயே(அ)ஹம்’ ப³ஹ்வஸ்²ருபாதேந பத்ரமேகம்’ லிகி²தவாந் யுஷ்மாகம்’ ஸோ²கார்த²ம்’ தந்நஹி கிந்து யுஷ்மாஸு மதீ³யப்ரேமபா³ஹுல்யஸ்ய ஜ்ஞாபநார்த²ம்’|

5 Mais si quelqu’un a causé de la tristesse, ce n’est pas moi qu’il a attristé, mais, en quelque sorte (afin que je ne vous surcharge pas), c’est vous tous.

யேநாஹம்’ ஸோ²கயுக்தீக்ரு’தஸ்தேந கேவலமஹம்’ ஸோ²கயுக்தீக்ரு’தஸ்தந்நஹி கிந்த்வம்’ஸ²தோ யூயம்’ ஸர்வ்வே(அ)பி யதோ(அ)ஹமத்ர கஸ்மிம்’ஸ்²சித்³ தோ³ஷமாரோபயிதும்’ நேச்சா²மி|

6 Il suffit, pour un tel homme, de cette punition [qui lui a été infligée] par le grand nombre,

ப³ஹூநாம்’ யத் தர்ஜ்ஜநம்’ தேந ஜநேநாலம்பி⁴ தத் தத³ர்த²ம்’ ப்ரசுரம்’|

7 de sorte qu’au contraire vous devriez plutôt pardonner et consoler, de peur qu’un tel homme ne soit accablé par une tristesse excessive.

அத​: ஸ து³​: க²ஸாக³ரே யந்ந நிமஜ்ஜதி தத³ர்த²ம்’ யுஷ்மாபி⁴​: ஸ க்ஷந்தவ்ய​: ஸாந்த்வயிதவ்யஸ்²ச|

8 C’est pourquoi je vous exhorte à ratifier envers lui votre amour.

இதி ஹேதோ​: ப்ரர்த²யே(அ)ஹம்’ யுஷ்மாபி⁴ஸ்தஸ்மிந் த³யா க்ரியதாம்’|

9 Car c’est aussi pour cela que je vous ai écrit, afin que je connaisse, à l’épreuve, si vous êtes obéissants en toutes choses.

யூயம்’ ஸர்வ்வகர்ம்மணி மமாதே³ஸ²ம்’ க்³ரு’ஹ்லீத² ந வேதி பரீக்ஷிதும் அஹம்’ யுஷ்மாந் ப்ரதி லிகி²தவாந்|

10 Or à celui à qui vous pardonnez quelque chose, moi aussi [je pardonne]; car moi aussi, ce que j’ai pardonné, si j’ai pardonné quelque chose, [je l’ai fait] à cause de vous dans la personne de Christ;

யஸ்ய யோ தோ³ஷோ யுஷ்மாபி⁴​: க்ஷம்யதே தஸ்ய ஸ தோ³ஷோ மயாபி க்ஷம்யதே யஸ்²ச தோ³ஷோ மயா க்ஷம்யதே ஸ யுஷ்மாகம்’ க்ரு’தே க்²ரீஷ்டஸ்ய ஸாக்ஷாத் க்ஷம்யதே|

11 afin que nous ne soyons pas circonvenus par Satan, car nous n’ignorons pas ses desseins.

ஸ²யதாந​: கல்பநாஸ்மாபி⁴ரஜ்ஞாதா நஹி, அதோ வயம்’ யத் தேந ந வஞ்ச்யாமஹே தத³ர்த²ம் அஸ்மாபி⁴​: ஸாவதா⁴நை ர்ப⁴விதவ்யம்’|

12 Or, étant arrivé dans la Troade pour l’évangile du Christ, et une porte m’y étant ouverte dans le Seigneur,

அபரஞ்ச க்²ரீஷ்டஸ்ய ஸுஸம்’வாத³கோ⁴ஷணார்த²ம்’ மயி த்ரோயாநக³ரமாக³தே ப்ரபோ⁴​: கர்ம்மணே ச மத³ர்த²ம்’ த்³வாரே முக்தே

13 je n’ai point eu de repos dans mon esprit, parce que je n’ai pas trouvé Tite, mon frère; mais, ayant pris congé d’eux, je suis parti pour la Macédoine.

ஸத்யபி ஸ்வப்⁴ராதுஸ்தீதஸ்யாவித்³யமாநத்வாத் மதீ³யாத்மந​: காபி ஸா²ந்தி ர்ந ப³பூ⁴வ, தஸ்மாத்³ அஹம்’ தாந் விஸர்ஜ்ஜநம்’ யாசித்வா மாகித³நியாதே³ஸ²ம்’ க³ந்தும்’ ப்ரஸ்தா²நம் அகரவம்’|

14 Or grâces à Dieu qui nous mène toujours en triomphe dans le Christ et manifeste par nous l’odeur de sa connaissance en tout lieu.

ய ஈஸ்²வர​: ஸர்வ்வதா³ க்²ரீஷ்டேநாஸ்மாந் ஜயிந​: கரோதி ஸர்வ்வத்ர சாஸ்மாபி⁴ஸ்ததீ³யஜ்ஞாநஸ்ய க³ந்த⁴ம்’ ப்ரகாஸ²யதி ஸ த⁴ந்ய​: |

15 Car nous sommes la bonne odeur de Christ pour Dieu, à l’égard de ceux qui sont sauvés et à l’égard de ceux qui périssent:

யஸ்மாத்³ யே த்ராணம்’ லப்ஸ்யந்தே யே ச விநாஸ²ம்’ க³மிஷ்யந்தி தாந் ப்ரதி வயம் ஈஸ்²வரேண க்²ரீஷ்டஸ்ய ஸௌக³ந்த்⁴யம்’ ப⁴வாம​: |

16 aux uns une odeur de mort pour la mort, et aux autres une odeur de vie pour la vie. Et qui est suffisant pour ces choses?

வயம் ஏகேஷாம்’ ம்ரு’த்யவே ம்ரு’த்யுக³ந்தா⁴ அபரேஷாஞ்ச ஜீவநாய ஜீவநக³ந்தா⁴ ப⁴வாம​: , கிந்த்வேதாத்³ரு’ஸ²கர்ம்மஸாத⁴நே க​: ஸமர்தோ²(அ)ஸ்தி?

17 Car nous ne sommes pas comme plusieurs, qui frelatent la parole de Dieu; mais comme avec sincérité, comme de la part de Dieu, devant Dieu, nous parlons en Christ.

அந்யே ப³ஹவோ லோகா யத்³வத்³ ஈஸ்²வரஸ்ய வாக்யம்’ ம்ரு’ஷாஸி²க்ஷயா மிஸ்²ரயந்தி வயம்’ தத்³வத் தந்ந மிஸ்²ரயந்த​: ஸரலபா⁴வேநேஸ்²வரஸ்ய ஸாக்ஷாத்³ ஈஸ்²வரஸ்யாதே³ஸா²த் க்²ரீஷ்டேந கதா²ம்’ பா⁴ஷாமஹே|